Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.1989, Síða 29

LAUGARDAGUR 18. MARS 1989.
45
Magnús Guðmundsson með eintak Dana af Lífsbjörg í norðurhöfum tilbúið til útflutnings á Keflavíkurflugvelli.
DV-mynd GVA
eins og margir íslenskir kvikmynda-
gerðarmenn hafa gert.
Ég gerði mér lengi vel enga grein
fyrir að myndin yrði svona umtöluð
og gerði ekkert til að kynna hana.
Það var ekki fyrr en komið var að
leiðarlokum að við áttuðum okkur á
hvað við vorum með í höndunum.
Ég er eiginlega hissa á hvað hún er
kraftmikil."
í læri hjá Dönum
Magnús lærði sjónvarpsmyda-
gerð hjá danska sjónvarpinu um leið
og hann vann fyrir íslensjia sjón-
varpið sem fréttamaður í Danmörku.
„Hjá Dönunum fékk ég að vera kaup-
laust í læri og það var upphafið að
fréttamennskunni hjá mér,“ segir
Magnús. „Eftir það réðst ég til starfa
á íslandi fyrir norrænu fréttastofuna
Ritzau og var þar til ársins 1987.
Eftir það var ég stuttan tíma annar
af ritstjórum Vikunnar. Ég var búinn
að fá nóg af að vera alltaf einn að
vinna og langaði að breyta til. Það
hafa verið sögusagnir um að ég hafi
hætt hjá Ritzau eftir mál þeirra Al-
berts og Guðmundar J. en það er
ekki rétt því ég vann fyrir þá í tvö
ár eftir það.
Eftir veruna á Vikunni fór ég að
vinna að myndinni eins og ég gat
komið við en er nú á lausum kih. Það
má kalla mig sjálfstæðan jólatrjáa-
innflytjanda og kvikmyndagerðar-
mann. Auk þess skrifa ég af og til
greinar fyrir erlend blöð.
Núna getur vel komið til greina aö
halda áfram við gerð heimildamynda
þótt ég hafi ekki tekið ákvörðun um
það. Það hefur enginn boðið mér
vinnu en ég hef sótt um störf hjá rík-
isfjölmiðlunum án árangurs. Það má
vel vera að einhverjir hafi illan bifur
a mer.
Þakkir á götum úti
„Eg get ekki sagt að aUt þetta til-
stand núna sé beinUnis skemmtilegt
en það er örvandi. Það er þó gaman
að vissu marki að vera aUt í einu í
þeirri aðstöðu að geta sameinað fólk
um góðan málstað. Þaö er sérkenni-
leg tilfmning. Ég hef aldrei ímyndað
mér að ég ætti eftir að lenda í þess-
ari aðstöðu.
Bráðókunnugt fólk rýkur á mig úti
á götu, tekur í höndina á mér og
þakkar mér fyrir. Ég fór í banka,
daginn eftir að myndin var sýnd, að
semja um greiðslur, og þar vatt fólk
sér að mér með þakklæti og hrós.
Mér fmnst að það ríki einhugur um
að þetta hafi verið þarft verk. Mynd-
in er ekki einu sinni umdeild því það
eru bara einstaka hjáróma raddir
sem eru að reyna að skita hana út.
Ég hef ekki áttað mig á breyting-
unni enn. Þetta er of stór biti til að
kyngja á einum eða tveimur dögum.
Ég var mjög upp með mér þegar fuU-
trúi danska sjónvarpsins hringdi til
mín og sagðist ekki hafa séð jafngóða
heimildamynd í mörg herrans ár.“
Ofmikill
ævintýramaður
Nú eftir helgina gefst dönskum
sjónvarpsáhorfendum kostur á að sjá
mýndina umdeildu. Magnús er
kampakátur þegar hann hefur komið
eintaki af henni í flug til Kaup-
mannahafnar. Þetta er fyrsta skrefið
í að koma mýndinni á framfæri utan
íslands. Ef það tekst ekki er fjár-
hagurinn endanlega hruninn.
„Það er einn helsti gallinn við mig
hvað ég er mikfil ævintýramaður í
mér,“ segir Magnús um áhættuna
sem hann hefur tekið. „Mér hættir
tfi aö bregða út af troðinni slóð. Það
er stundum galU en stundum líka
kostur. Þetta er kannski erfðagalU
sem fylgir ættinni frá SæbóU. í fjöl-
skyldunni er talað mn sæbólsku sem
þijósku, þvermóðsku og uppátektar-
semi af verra taginu. Kannski hafa
Grænfriðungar nú lent í henni?“
sagði Magnús Guðmundsson.
-GK
wmm
■
..
■-»-------------
.
i-i-i M?.*»*•»U
rg*m»**»*4í