Dagblaðið Vísir - DV - 04.05.1990, Síða 24

32
FÖSTUDAGUR 4. MAÍ 1990.
Afmæli
Sigurjóna Guðrún Jóhannsdóttir
Sigurjóna Guðrún Jóhannsdótt-
ir, Norðurbrún 1, Reykjavik, er átt-
ræð í dag. Sigurjóna er fædd í
Reykjavík og ólst þar upp. Hún
byrjaði í fiskvinnu í Reykjavík tíu
ára og vann síðan í kaupavinnu á
Korpúlfsstöðum og víðar til 1929.
Eftir að Sigurjóna giftist vann hún
í síld á Siglufirði 1929-1930 og síöar
við þvotta og hreingerningar í Rvík
með húsmóðurstarfi. Einnigbjugg-
u þau hjónin í Bolungarvík 1931-
1935, á Efra-Seli í Hrunamanna-
hreppi 1941-1943 og Halldórsstöð-
um á Vatnsleysuströnd 1944-1947.
Sigurjóna hefur starfaö í Góð-
templarareglunni frá 1920, lengst
af í stúkunni Freyju nr. 218, og
gegnt trúnaðarstörfum á öllum
stigum reglunnar. Hún hefur starf-
að mikið að félagsstörfum í kvenfé-
lögum þar sem hún hefur búiö,
sérstaklega á vegum kirkjunnar.
Sigurjóna er heiðursfélagi í stú-
kunni Freyju nr. 218, Stórstúku Is-
lands og Kvenfélagi Bústaðasókn-
ar.
Sigurjóna giftist 5. október 1929
Hannesi Lárusi Guðjónssyni, f. 6.
ágúst 1905. Hann hefur lengst af
unnið við sjómennsku og trésmíð-
ar. Foreldrar Hannesar voru Guö-
jón Gíslason, bræðslumaður á
ísafirði, og kona hans, Mikkalína
Jensdóttir. Börn Sigurjónu og
Hannesar eru: Inga Hafdís, f. 2. fe-
Islenskt lamba-
kjöt það besta
í heiminum
Loksins er ég búin að bragöa á
amerísku lambakjöti. Það hefur
lengi staðið til því nú er ég búin
að dvelja í Bandaríkjunum í rúm-
lega tvö ár. En einhvern veginn
hefur kjúklingurinn, svínið eöa
nautið alltaf orðið ofan á, þangað
til núna.
Tvenn íslensk hjón voru stödd
hjá okkur og buðum við þeim að
bragða á lambinu með okkur. Fyrir
vahnu varð stærðar kjötstykki en
þaö var þó aðeins efri helmingur
læris. Þannig selja þeir lambalærin
héma, í hálfu eða heilu. Pundið
(enskt) kostar 2,49 dollara. Það
samsvarar því að kg kostaði svona
um það bil 278 í$l. kr. Það er mun
meira en kjúklingurinn kostar en
ódýrara en nautið sem getur kostað
allt upp í 10 dollara pundið. Þá er
líka um að ræða aldýrustu stykkin
eins og New York Strip eða Delm-
onico-steikur. En víkjum aftur að
lambinu.
Mér hefur reynst vel að troða
hvítlauksrifjum hér og þar í íslensk
lambalæri, nudda með salti og jafn-
vel hvítlauk og steikja síðan í þar
til gerðum lokuðum potti í ofnin-
um. Þetta gerði ég samviskusam-
lega við ameríska lambið.
Það ilmaði vel á meðan þaö var
að steikjast í pottinum og allir vom
famir að hlakka til aö bragða á
góðgætinu. Samt fann mitt næma
matarnef einhveija aukalykt sem
ekki passaði við minninguna um
íslenska lambið mitt.
Svo var búin til sósa upp á ís-
lenska/ameríska vísu. Er löngu
hætt að baka sósurnar upp og einn-
ig hætt að hræra hveitijafningi út
í heldur strái ég þar til gerðu sósu-
gerðardufti út í soðið og hræri vel
í á meðan. Þá koma ekki kekkir.
Síðan er gott að bragðbæta sósuna
með Toro-dufti (sem fæst reyndar
ekki hér svo notast verður við eitt-
hvaö annað) og ijóma.
öðruvísi lykt og útlit
Nú var steikin tilbúin og skurð-
urinn hófst. Ég bæði fann á lykt-
inni og sá á kjötinu að það var allt
öðruvísi heldur en góða lambið
okkar íslenska en sem kurteis
húsráðandi og af tillitssemi við
gestina sagði ég ekkert. Gestirnir
luku lofsorði á steikina og tóku
hraustlega til matar síns.
Ég gat því miður ekki lokið við
minn skammt. Ég fann þetta and-
styggilega uUarbragð sem ku stafa
af lanolínfeiti sem er í lambinu og
ef það er ekki fóðrað rétt fer þetta
bragð út í kjötið.
Þannig lauk kynnum mínum við
bandaríska lambið. Þau voru
KjáUarinn
Anna Bjarnason
blaðamaður
stundum eru þar líka til lamba-
kótelettur. Þær eru allar skornar
eins og kótelettur eiga að vera
skornar, þ.e. með einu heilu beini
en ekki með beinaflísum eins og
kóteletturnar á íslandi eru oft.
Ég hef aldrei séð heilan lamba-
hrygg hér. Get ég ímyndaö mér að
hann sé alltof feitur og gæti ekki
hugsað mér að matreiða slíkan
grip.
Mér finnst alveg nóg um fituna á
þessum íslensku lambahryggjum.
Einhver stakk upp á úrbeinuöum
og fylltum hrygg. Það er að vísu
ágætt en það er ekki þessi góði,
gamaldags hryggur sem öllum þótti
svo góður hér í eina tíð.
í hvert skipti sem ég hef matreitt
íslenskan lambahrygg á undan-
fómum árum hefur það verið að
„Þannig lauk kynnum mínum við
bandaríska lambið. Þau voru skamm-
vinn, en ég get ekki hugsað mér að
matreiða það aftur.“
skammvinn en ég get ekki hugsað
mér að matreiöa það aftur.
Hins vegar hef ég heyrt talað um
að lamb frá Nýja-Sjálandi, sem fæst
í sumum ríkjum hér vestra, sé
miklu líkara íslensku lambi en það
ameríska. Ég er spennt að prófa
það.
Grófara kjöt enda
lömbin stærri
Mér finnst að hér ráði matar-
smekkur ekki úrslitum, eða það að
sumum þyki þessi réttur góður en
öðrum ekki. Þetta lamb var hrein-
lega ekki eins gott og það íslenska
þó vel megi borða það. Ég get þó
ekki ímyndað mér að hægt væri
að fá fóik hér almennt til þess að
neyta þessa kjöts. Til þess er það
ekki nógu gott.
Fyrir utan ullarbragðið var kjötið
miklu grófara en íslenska lamba-
kjötið enda skepnurnar greinilega
miklu stærri.
Þessi lærishelmingur, sem ég var
með, vó rúmlega 5 ensk pund eða
tæplega 2,5 kg. Allt hefur lærið því
vegið upp undir 5 kg. Það var lítil
fita utan á því og alls enginn nýma-
mör eins og gjaman fylgir með á
íslandi. Kjötið var alls ekki feitt en
mjög vel fitusprengt.
Stundum má sjá frampartsbúta
til sölu í kjötborði bandarískra
verslana. Þeir em vel feitir og
sérstcikri beiðni einhvers sem var
að koma heim til íslands eftir dvöl
erlendis. Eftir hverja shka máltíð
hét ég því að þetta matreiddi ég
ekki oftar. Eldamennska á hrygg
krefst þess að hreingera allt eld-
húsið upp úr góöu sápuvatni til aö
ná allri fitubrákinni af.
Gptl en dýrt
Ég tel að íslenskt lambakjöt sé
óumdeilanlega besta (og líklega
einnig dýrasta?) lambakjöt í heimi,
í það minnsta hinum vestræna. Ég
myndi treysta mér til þess að mat-
reiða það hér vestra svo að öllum
þætti þaö gott, jafnvel þeim sem
væm sérstakir lambakjötsand-
stæðingar.
Vafasamt er að íslenska lamba-
kjötið geti nokkru sinni haslað sér
völl svo um muni á erlendum kjöt-
mörkuðum, til þess þarf svo gífur-
lega mikið af kjöti. Svo sýnist mér
sem fleirum að íslensk yfirvöld
kæri sig ekkert um að selja lamba-
kjötið, í það minnsta ekki úr landi.
Þau vilja bara geyma það í nokkur
ár í frystigeymslunum hjá SÍS og
greiða hátt leigugjald fyrir. Selja
þaö svo á útsöluprís í upphafi slát-
urtíðar og henda afganginum til aö
rýma fyrir nýja kjötinu í frysti-
geymslunum hjá SIS.
Anna Bjarnason
brúar 1930, starfar á Keflavíkur-
flugvelh, gift Helga Davíðssyni,
viðgerðarmanni við miðstöðva-
kerfi á Keflavíkurflugvelli, búa
þau í Vogum og eiga sex böm;
Jóhann Ingimar, f. 17. apríl 1933,
bifreiðarstjóri hjá Málningu í
Rvík, kvæntur Elsu Björnsdótt-
ur, starfskonu á Keflavíkurflug-
velli, og eiga þau tvö böm; Guð-
jón Gísli, f. 12. febrúar 1935, vinn-
ur við álpappa, býr í Vogum, sam-
býliskona hans er thailensk; Sig-
urður Engilbert, f. 4. júh 1936,
múrarameistari i Garðabæ,
kvæntur Guðrúnu Böðvarsdótt-
ur og eiga þau þrjú böm; Sævar,
f. 21. september 1937, bifreiöar-
stjóri í Garðabæ, kvæntur
Magneu Vattnes og eiga þau þrj ú
börn, og Rúnar, f. 9. desember
1940, dúklagningameistari á
Húsavík, kvæntur Ólöfu Páls-
dóttur og eiga þau sex böm, hann
á þrjú börn af fyrra hjónabandi.
Systkini Siguijónu eru: Margr-
ét Þóra, f. 14. október 1906, d. 23.
júní 1914, Jóhanna Helga, f. 12.
apríl 1908, gift Jónatan Guðjóns-
syni, verkamanni í Rvík, hann er
látinn; Hulda Dagmar, f. 25. mai
1914, gift Helga Bjömssyni,
starfsmanni hjá Éimskip, hann
er látinn; Jón Guðmundur Þor-
steinn, f. 12. desember 1915, bif-
reiðastjóri í Rvík, kvæntur Chris
Jóhannsson, starfsmanrú Hag-
stofunnar, hún er látin; Ólavía
Mansfield, f. 18. júh 1924, d. 1988,
starfsmaður á elliheimili í Se-
attle, gift Don Mansfield, skrif-
stofumanni hjá hernum. Sigrún
Þorbjörg, f. 14. apríl 1926, d. 1934.
Sigurjóna á 20 ömmubörn, 28
langömmu- og 1 langalangömmu-
barn.
Foreldrar Sigurjónu vom Jó-
hann Pétursson, verkamaður í
Rvík, og kona hans, Ingiríður
Benjamínsdóttir. Jóhann var
sonur Péturs, verkamanns og sjó-
manns í Rvík, Grímssonar, b. á
Þröm í Langholti í Skagafirði,
Pétursson, bróður Helgu,
langömmu Ehsabetar, móður
Braga fornbóksala og Jóhönnu
Kristjónsdóttur blaðamanns.
Sigurjóna Guðrún Jóhannsdóttir.
Helga var einnig amma Sigurð-
ar Skagfields óperusöngvara og
Margeirs Jónssonar, fræði-
manns á Ögmundarstöðum,
föður Margrétar deildarstjóra
og Jóns skjalavarðar. Móðir
Gríms var Kristín, systir Jóns,
afa Jóns á Hafsteinsstöðum,
ættfoður Hafstaðsættarinnar.
Kristín var dóttir Jóns, b. á Sól-
heimum, Oddssonar og konu
hans, Kristínar Þorleifsdóttur
ríka í Mörk í Laxárdal, Þorleifs-
sonar. Móðir Kristínar var Ingi-
björg Jónsdóttir, b. á Skriðul-
andi, Þorlákssonar, b. á Ás-
geirsbrekku, Jónssonar, ætt-
foður Ásgeirsbrekkuættarinn-
ar. Móðir Jóhanns var Margrét
Björnsdóttir, b. oghreppstjóra
á Syðri-Völlum á Vatnsnesi,
Pálssonar og konu hans, Þóra
Bjarnadóttur ljósmóður frá
Miðdal í Mosfellsveit.
Ingiríður var dóttir Benjam-
íns, b. á Gimli, bróður Bene-
dikts, bæjarstjóra á Gimh. Syst-
ir Benjamíns var Sigurbjörg,
amma Guðrúnar Agnarsdóttur
alþingismanns. Benjamín var
sonur Jóhannesar Frímanns,
b. á Ásbjarnarstöðum á Vatns-
nesi, Runólfssonar, b. á Meðal-
heimum í Ásum, Jónssonar.
Móðir Benjamíns var Guðrún
Benjamínsdóttir, móðir Þor-
gríms, afa Önnu Sigurðardótt-
ur, forstöðumanns Kvenasögu-
safnsins, og Valborgar Sigurð-
ardóttur, fyrrv. skólastjóra
Fósturskólans. Siguijóna tekur
á móti gestum í salnum að
Norðurbrún 1 eftir kl. 18 á af-
mælisdaginn.
Hallsteinn
Friðþjófsson
Hallsteinn Friðþjófsson, starfs-
maður Verkamannafélagsins
Fram á Seyðisfirði, Túngötu 21,
Seyðisfirði, er fimmtugur í dag.
Hallsteinn fæddist á Vestdals-
eyri við Seyðisfjörðog ólst þar upp
í foreldrahúsum. Hann byijaði
ungur til sjós og stundaði sjó-
mennsku á íslenskum fiskiskipum
og íslenskum og norskum milli-
landaskipum til ársins 1967. Hann
starfaði síðan m.a. við Búrfells-
virkjun en hefur verið starfsmað-
ur Verkamannafélagsins Fram frá
1970.
Hallsteinn hefur verið bæjar-
fulltrúi á Seyðisfirði frá 1966 og
starfað í ýmsum nefndum á vegum
bæjarins. Hann er formaður
Verkamannafélagsins Fram frá
1968.
Hallsteinn kvæntist 24.12.1983
Steinunni Vigfúsdótttur, f. 16.10.
1940, húsmóður, dóttur Vigfúsar
Markússonar, b. í Þykkvabæ, og
konu hans, Guðsteinu Sigurðar-
dóttur.
Steinunn á fjögur börn. Þau em
Steinar Hreiöarsson, starfsmaður
í Seglagerð í Noregi, kvæntur Val-
gerði Harðardóttur og eiga þau tvö
börn, Agnesi og Aron; Valgeir
Brynjar Hreiðarsson, sjómaður á
Seyðisfirði; Guðsteina Hreiðars-
dóttir, verslunarmaður á Seyðis-
firði, og á hún einn son, Garðar
Snæ Sverrisson; Vigfús Hreiðars-
son, sjómaður á Seyðisfirði.
Hahsteinn á níu systkini. Þau
Hallsteinn Friðþjófsson.
em Guölaug Einarsdóttir, hús-
móðir í Reykjavík; Rósa Einars-
dóttir, húsmóðir í Reykjavík;
Garðar Einarsson, sem nú er lát-
inn, var sjómaður á Seyðisfirði;
Bima Einarsdóttir, sem einnig er
látin, var húsmóöir í Reykjavík;
Sigurveig Einarsdóttir, húsmóðir
í Garðabæ; Aðalsteinn Einarsson,
trésmiður á Seyðisfirði; Ingi Ein-
arsson, sjómaður í Reykjavík; Ein-
ina Einarsdóttir, húsmóðir í Kópa-
vogi, og Vífill Friðþjófsson, sjó-
maður á Seyðisfirði.
Foreldrar Hahsteins voru Frið-
þjófur Þórarinsson, f. 12.8.1898,
d. 22.11.1985, sjómaður á Seyðis-
firði, og kona hans, Dagný Einars-
dóttir, f. 16.1.1902, d. 1968.