Dagblaðið Vísir - DV - 05.09.1990, Qupperneq 14

14
MIÐVIKUDAGUR 5. SEPTEMBER 1990.
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjóri: JONAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÖLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11,105 RVlK.SÍMI (91 )27022 - FAX: (91 )27079
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
PRENTSMIÐJA FRJALSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF., ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Áskriftarverð á mánuði 1000 kr.
Verð í lausasölu virka daga 95 kr. - Helgarblað 115 kr.
Öldungadeild Alþingis
Ungir sjálfstæðismenn kvarta undan því að þing-
flokkur Sjálfstæðisflokksins, sem þrátt fyrir afhroð í
síðustu alþingiskosningum er sá fjölmennasti á þingi,
sé eins konar öldungadeild. Meðalaldur þingmanna
flokksins mun vera sá hæsti á öllum Norðurlöndum og
lækkaði þó umtalsvert við inngöngu tveggja fyrrverandi
Borgaraflokksþingmanna á þessu ári.
í greinargerð Aldamótanefndar Sjálfstæðisflokksins
til landsfundarins í fyrra var lögð á það áhersla að Sjálf-
stæðisflokkurinn ætti ekki aðeins að vera „flokkur allra
stétta“ - eins og hann hefur lengi gefið sig út fyrir að
vera - heldur einnig „flokkur allra landsmanna“.
Væntanlega er ekki átt við að allir landsmenn eigi
að kjósa flokkinn eða vera í honum, heldur að flokkur-
inn eigi með stefnu sinni og störfum að ná til fólks án
tillits til búsetu,. atvinnu eða aldurs.
Miðað við andstæða hagsmuni í þjóðfélaginu er þetta
auðvitað takmark sem enginn flokkur getur náð til fulln-
ustu. Sjálfstæðisflokkurinn hefur þó oft komist nær því
en aðrir flokkar að höfða til ólíkra þjóðfélagshópa.
Sá þingflokkur sjálfstæðismanna, sem kjörinn var í
kosningunum vorið 1987, er langt frá því að vera þver-
skurður kjósenda flokksins. Það er ekki aðeins að ungt
fólk, sem er að stofna heimili og koma sér fyrir í atvinnu-
lífmu, eigi fáa fulltrúa meðal þingamanna Sjálfstæðis-
flokksins. Það er einnig alvarleg dreifhýlisslagsíða á
þingflokknum. Hann endurspeglar hvorki aldursskipt-
ingu kjósenda Sjálfstæðisflokksins né skiptingu þeirra
milli atvinnuvega.
Enda hefur skipan þingflokksins, þar sem sömu menn
hafa setið áratugum saman, reynst æðstu forystu flokks-
ins þung í skauti og hindrað að flokkurinn gæti tekið
með afgerandi hætti á mikilvægum málum í ríkisstjórn.
Ríkisstjórn Þorsteins Pálssonar splundraðist fyrir
tæpum tveimur árum eftir rúmlega eins árs setu. Á
meðan á stjómarsetunni stóð var fylgi flokksins í skoð-
anakönnunum svipað og í þingkosningunum. í stjórnar-
andstöðunni hefur óánægjan með ríkisstjórn Steingríms
Hermannssonar og hrun Borgaraflokksins komið Sjálf-
stæðisflokknum til góða. Það sýndi sig í byggðakosning-
unum. Samkvæmt skoðanakönnunum stendur flokkur-
inn enn afar sterkt fylgislega.
Vafalaust mun þessi fylgisaukning skila sér að ein-
hverju leyti í þingkosningunum næsta vor. En vandséð
er hvernig Sjálfstæðisflokkurinn getur nýtt sér slíka
stöðu og haldið henni, nema jafnvægis verði leitað milli
stétta, byggðarlaga og aldurshópa í þingflokknum.
Fyrir borgarstjómarkosningarnar síðastliðið vor
tóku sjálfstæðismenn í Reykjavík upp þann gamla og
vonda sið að skipa frambjóðendum á lista án þess að
leita til kjósenda með prófkjöri. Fyrir þingkosningarnar
næsta vor stefna sjálfstæðismenn hins vegar að próf-
kjömm um skipan framboðslista í mörgum ef ekki öllum
kjördæmum landsins. Það er vel.
En það eitt að halda prófkjör tryggir að sjálfsögðu
ekki að breytingar verði á skipan manna í efstu sæti
framboðslistanna. Til þess að svo megi verða þurfa nýir
frambjóðendur að sannfæra kjósendur um að þeir séu
frekar trausts verðir en öldungarnir sem fyrir sitja.
í prófkjömm Sjálfstæðisflokksins í vetur kemur í ljós
hvort flokkurinn hefur á að skipa frambærilegu ungu
fólki sem kjósendur treysta. Eða hvort þingflokkur Sjálf-
stæðisflokksins verður áfram öldungadeild Alþingis.
Elías Snæland Jónsson
... það er orðið of mikið af óprúttnum leikurum á Alþingi,*‘ segir m.a. í greininni.
Stj ómmálamenn:
Sami rassinn
undir öllum?
„Það eru að minnsta kosti tvær
ef ekki þrjár ríkisstjórnir búnar að
lofa BHMR samanburði við kjör á
almennum markaði en hafa ekki
staðið við það“. Þetta er haft eftir
manni nokkrum í Morgunblaðinu
19. ágúst sl. í sama viðtali sagði
hann: „Ég vil að þessi samanburð-
ur sé gerður“. En hver var þessi
maður?
Ummæhn benda til þess að hann
sé hlutlaus áhorfandi, nokkuð rétt-
sýnn og varla fer maður aö efast
um góðan vilja hans. Hann vill
greinilega að þessi samanburður
sé gerður - eða hvaö?
Því miður er ekki allt sem sýnist.
Þessi maður hefur aldeilis ekki
verið hlutlaus áhorfandi í kjara-
deilum BHMR og ríkisins á undan-
förnum árum. Maðurinn í Mogga-
viðtalinu var sjálfur forsætisráð-
herrann, Steingrímur Hermanns-
son. Hann hefur setið í öllum ríkis-
stjómunum sem hann segir að hafl
lofað BHMR margnefndum saman-
buröi og þetta er fjórða ríkisstjórn-
in sem svíkur.
Furöulostinn sakleysingi
Þrátt fyrir að Steingrímur hafl
þannig margsvikið gefm loforð er
hann yfir sig hissa á að háskóla-
menn hjá ríkinu skuh ekki gefa
honum enn einn frest til að standa
við þau. Sá frestur átti að vera til
15. september 1991.
Það má vel vera að margur les-
andi þessa pistils hugsi með sér:
Maöurinn hlýtur að vera kjáni. En
það er ekki rétt. Hann er bara ís-
lenskur stjórnmálamaður og þá
þarf málflutningurinn ekki að vera
í samræmi við raunveruleikann.
Það sem gerir að verkum að
Steingrímur slær öömm íslenskum
stjómmálamönnum við er hæfi-
leiki hans til að leika sakleysingj-
ann. Vitanlega ættu allir að sjá hve
haldhtið er að veita Steingrími og
félögum nýjan frest til 15. sept. á
næsta ári til að standa við gefm
loforð.
Næsta vor koma nýjar kosningar
og ný stjóm mun telja sig óbundna
af loforðum þeirrar gömlu.
Óprúttnir leikarar
Nú kunna margir að hugsa: En
hann Steingrímur er ekki einn um
aö gera þetta. Alhr stjómmála-
menn lenda í því aö segja eitt og
gera annað. Það er pólitík. En það
er ekki satt. Það eru enn til stjórn-
málamenn sem hafa tenginguna í
lagi milh orða og athafna en því
miður, þeim fer fækkandi.
Kannski er meginástæðan sú að
það er orðið of mikið af óprúttnum
leikurum á alþingi - það fælir frá
þá sem vilja nota önnur vinnu-
brögð.
Kjallariim
Hallgrímur
Hróðmarsson
kennari i MH
Úti í samfélaginu orða menn það
gjarnan á þá leið að þaö sé sami
rassinn undir þeim öllum. Ég hef
lengi vel verið það bláeygur að
halda að fulltrúar Alþýöubanda-
lagsins á alþingi væra ekki með
þennan rass. - Ég sá reyndar að
þeir voru ekki allir jafntrúverðugir
en ég hélt alltaf að það kæmi ekki
að sök þar sem meirihlutinn stæði
fyrir sínu.
Atburðir síöustu missira hafa
sannfært mig um annað. Einungis
Geir Gunnarsson og Hjörleifur
Guttprmsson stóðu fast á því að
bráöabirgðalög á BHMR væru ekki
sæmandi vinnubrögö í lýðræöis-
ríki. En hvað með aðra alþingis-
menn? Kvennalistakonur tóku
undir með Geir og Hjörleifi og
mótmæltu harðlega en aðrir full-
trúar af alþingi hafa ýmist lýst yfir
stuðningi viö gjörninginn eða þag-
að þunnu hljóði. Sjálfstæðismenn
hafa reyndar agnúast út í fram-
kvæmdina en lög á BHMR voru
þeim mjög að skapi.
Að eyða tortryggni
Það er alltaf að koma betur og
betur í ljós að ríkisstjórnin ætlaði
aldrei aö standa við samninginn
við BHMR. Þegar það er haft í huga
sjá allir hve mikil hræsni var fólgin
í orðum Ólafs Ragnars Grímssonar
við undirritun samninganna.
Hann talaði um friðarsamning til
margra ára og taldi að tortryggni
milli aðila væri eytt. Þá þegar var
hann ásamt ráðgjöfum sínum bú-
inn að upphugsa leikfléttu sem átti
að þurrka út samninginn. Og þegar
félagsdómur er ekki tilbúinn til að
fahast á þessa póhtísku leikfléttu
þá er bara leikreglunum breytt og
lög sett á dóminn.
Að ganga glaður til starfsins
Svavar Gestsson menntamála-
ráðherra hefur ekki látið sitt eftir
hggja. Þegar ráöherrar Alþýðu-
bandalagsins hafa bæst í hóp þeirra
sem svikið hafa samninga við
starfsmenn sína vill hann ólmur
gera nýjan samning. Hann gefur
honum fint nafn: Heildarsamning-
ur allra uppeldisstétta skal hann
heita.
Menn áttu von á stuðningi Svav-
ars í verkfallinu í fyrra. Þá voru
kennarar úthrópaðir og svívirtir í
öllum íjölmiölum landsins en yfir-
maður þeirra, ráðherra mennta-
mála, sat þegjandi hjá. Þá heföi
hann átt „að drífa sig í að vinna
verkin" eins og hann talar um
núna.
Enginn efast um að Svavar veit
hvar skórinn kreppir í skólamálum
þjóðarinnar. Haft var eftir honum
í útvarpinu á dögunum: „Grund-
vaharatriðið er að kennarinn gangi
glaður til starfsins". Það fara bara
ekki saman orð og athafnir hjá
þessum manni.
Annar ráöherra í ríkisstjórninni
hefur mjög góða þekkingu á skóla-
starfi. Það er Jón Baldvin Hanni-
balsson, fyrrum skólameistari við
Menntaskólann á ísafirði. Hann
hélt einmitt eftirtektarverðar ræð-
ur til stuðnings kennurum í að-
gerðum þeirra árið 1987. Nú hentar
það honum að snúa við blaöinu.
Þar höfum við enn eitt dæmi um
að orð og athafnir fylgjast ekki að.
Hafa þessir menn hugleitt hvað
þeir era að gera íslenskri vinstri-
hreyfmgu meö háttalagi sínu?
Menn eru alveg hættir að bera
virðingu fyrir alþingismönnum.
Menn hrista bara hausinn og end-
urtaka gömlu tugguna: Það er sami
rassinn undir þeim öhum. En nú
bæta menn æ oftar við: Æth það
sé ekki best að kjósa bara íhaldið.
Hallgrímur Hróðmarsson
„Hann er bara íslenskur stjórnmála-
maöur og þá þarf málflutningur ekki
aö vera 1 samræmi við raunveruleik-
ann.“