Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.1991, Blaðsíða 18

26
FÖSTUDAGUR 22. FEBRÚAR 1991.
Spummgin
Hefur þú fengið flensuna
sem núgenguryfir?
Kristin Huld Grétarsdóttir nemi: Já,
ég var veik í 2 daga.
Helga Lúðvíksdóttir póstmaður: Nei,
ég hef alveg sloppið við það.
Þorvaldur Stígsson löggiltur endur-
skoðandi: Nei, ég hef ekki kennt mér
nokkurs meins.
Dagný Leifsdóttir skrifstofustúlka:
Nei, ég hef ekki fengið flensu.
Sigurður Vilhjálmsson skrifstofu-
maður: Nei, hvaða flensu? Ég veit
ekki neitt um neina flensu.
var veikur í 3 daga.
Lesendur
Hækkun tryggingaiðgjalda:
Hvað gerir
ríkisstjórnin?
Árni skrifar:
Ég vil byrja á því að þakka DV fyr-
ir ágæta umfjöllun og útskýringar á
mismun þeim sem er á iðgjöldum
skyldutrygginga bifreiða á íslandi og
í Svíþjóð. Verulegrar óánægju tók að
gæta hjá fólki hér þegar tryggingafé-
lögin tilkynntu hækkun á iðgjöldum
húseigendatrygginga. En þá tók
steininn fyrst úr þegar það kvisaðist
að tryggingafélögin hefðu líka sótt
um hækkun á slysatryggingu öku-
manna og ábyrgðartryggingu bif-
reiða um allt að 20%.
Þegar fólk er upplýst um að bif-
reiðatryggingar hér á landi eru t.d.
rúmar 40 þúsund krónur á venjulega
bifreið á móti rúmlega 12 þúsund
krónum í Svíþjóð, sem er ekki allra
ódýrasta landið í Evrópu, þá blöskrar
því og rennur til rifja hversu duglítil
stjórnvöld eru við að gæta réttar al-
mennings, kjósendanna.
Það eru engin rök fyrir hækkun
iðgjalda tryggingafélaganna, hvorki
húseigendatryggingum né ábyrgðar-
tryggingu á bifreiðum. Tryggingafé-
lögin segjast hafa tapað um 500 miUj-
ónum króna á ábyrgðartryggingum
bifreiða og sömu rök eru sett fram
vegna hækkunar slysatryggingar
ökumanns. Tryggingafélögin hljóta
að verða að reka sín fyrirtæki á ann-
an veg en þann aö sækja tap sitt til
viðskiptavinanna eingöngu.
Þau geta t.d. hugað betur að við-
gerðum á tjónabifreiðum sem eru
lagðar inn til viðgerðar nánast án
alls eftirlits með fjölda þeirra daga
og fjölda þeirra tíma sem fer í við-
gerðir.
Ráðamenn þjóðarinnar verða að
gera ráð fyrir að nú verði eitthvað
undan að láta áður en þessar fyrir-
huguðu hækkanir tryggingafélag-
anna verða greiddar hljóðalaust af
almenningi. Stjórnvöldum ber
skylda til að stöðva fyrirhugaðar
hækkanir í nafni þjóðarsáttar,
standa eða faUa með eigin samkomu-
lagi við launþega í landinu. Kjósend-
ur munu áreiðanlega minnast ný-
legra verðhækkana er þeir ganga að
kjörborði í næstu alþingiskosning-
um.
Ætla tryggingafélögin að sækja rekstrartapið eingöngu til viðskiptavina?
Samningagerð og tekjuauki
Hjálmfríður Þórðardóttir, ritari
Dagsbrúnar, skrifar:
Haukur Helgason.m aðstoðarritstj.
DV, skrifar laugardagspistil í blaðið
16. febr. sl. - Nú er það til siðs að
kenna verkalýðsforystu á íslandi um
aUt sem miður fer, nema kannski
eldgos og náttúruhamfarir. Lág laun,
versnandi afkoma o.s.frv. er í ræðu
og riti kennd verkalýðsforingjum og
fólki innrætt að því skuli trúa. Þetta
gengur orðið svo langt að það er far-
ið að bera keim af ofsóknum. Fund-
inn er ákveðinn hópur manna og
gerður að sökudólgi. - Maöur skyldi
halda að íslenska þjóðin væri svo
upplýst að slíkur einhliða áróður
gengi ekki en ég efast um það. Svo
má lengi ljúga að ílestir fari að trúa.
Ef við víkjum að pistli Hauks
Helgasonar, þá er ekki um aö ræöa
skrif athyghssjúks stráks, sem enga
ábyrgð ber á fullyrðingum sínum (af
þeim var allgott úrval í DV fyrir
kosningarnar í Dagsbrún), heldur
aðstoðarritstjóra blaðsins sem hlýtur
sem slíkur að vera ábyrgur orða
sinna. Ritstjórinn fullyröir í pistíi
sínum að samningamenn verkalýðs-
félaganna, sem hann kallar „verka-
lýðsrekendur", sjái svo til undir lok
samninga að þeir hæst launuðu hafi
smugu fyrir sig til að fá, eins og seg-
ir þar „töluvert meiri hækkun en
hinir.“ - Ennfremur segir hann að
samningamenn fari ekki að huga að
samningum fyrr en þeir hafi sjálfir
unniö sér inn nægilegan tekjuauka.
Mér er ekki kunnugt um einn ein-
asta verkalýðsforingja innan ASÍ
sem fær aukagreiöslur fyrir samn-
ingafundi, hversu lengi sem þeir ger-
ast. Þvert á móti finnast þess dæmi
að menn hafa misst af sínum föstu
launum fyrir að vera fjarverandi frá
sínum vinnustað vegna samninga-
funda. Mér er því síöur kunnugt um
nokkurn verkalýðsforystumann sem
gengur til samninga með það mark-
mið að hygla þeim sem betur mega
sín. Því fer ég hér fram á, hér og nú,
aö aðstoðarritstjórinn, Haukur
Helgason, nefni hér til nöfn. - Hverj-
ir eru það sem vinna sér fyrir nægi-
legum tekjuauka við samningagerð?
Hverjir eru það sem við samninga-
gerð vinna sérstaklega í þágu þeirra
sem betur mega sín? - Þá umhyggju
sem aöstoðarritstjórinn sýnir lág-
launafólki í skrifum sínum er ég
þakklát fyrir og vona að hann sýni
hana í verki á sínum vinnustað.
í ógöngum nýrrar aldar?
H.Þ. skrifar:
Guðrún G. Bergmann - ung og fall-
eg kona af mynd að dæma - skrifar
kjallara í DV 12. þ.m. Hún er kurteis
og fáguð í svari sínu til sr. Jónasar
Gíslasonar um „nýöld“. En - eins og
þér er vant, kæra Guðrún; hugleiddu
eftirfarandi orð Biblíunnar: „En í því
er hið eilífa líf fólgið að þeir þekki
þig, hina sanna Guð, og þann sem
þú sendir, Jesúm Krist.“ - Og „En
öllum þeim sem tóku við honum
(Jesú) gaf hann rétt til að verða Guðs
börn, þeim er trúa á nafn hans.“
Þetta er vegurinn og grundvöllurinn,
og „annan grundvöll getur enginn
Bréfritari vitnar í grein Guðrúnar
G. Bergmann í DV hinn 12. þ.m.
lagt en þann sem lagður er, sem er
Jesús Kristur".
Þetta er kristinn dómur. Hann
stendur öllum til boða. Of margir eru
tómlátir og sinnulausir og sumir
hafna hinu góða boði vitandi vits.
Það er sorglegt, ekki síst í landi sem
notið hefur náöar hins eina sanna
Guðs í 1000 ár. - Passíusálmar sr.
Hallgríms í ágætum lestri Ingibjarg-
ar Haraldsdóttur í kvöldútvarpi
hjálpa okkur íslendingum að ná rétt-
um áttum í andlegum efnum og hafa
gert það lengi. Við erum án afsökun-
ar ef við villumst og lendum í
ógöngum nýrrar aldar. - Sem sé:
Okkur býðst eilíft líf nú og hér. „Kost
þann hinn besta kjós.“
Það er ekki í kot vísað.
DV
„ísland,fyrsta
landheims...“
Eggert skrifar:
Það er furðulegt hvað íslend-
ingar gangast upp í þvi að land
og þjóð komist í heimspressuna.
Það hefúr sjaldan borið eins á
þessu og á síöustu mánuðum.
Nánast hvert atriði, sem birtist í
erlendum blöðum um ísland, er
endurbirt í islenskum fjölmiðlum
og slegið upp eins og hér sé ura
stórfréttir að ræða.
Alþýðublaðið getur ummæla
eins erlends stórblaös, þar sem
talað um „heilindi og heiðar-
leika“ islendinga með því að við-
urkenna formlegt stjómmála-
samband við Litháen. Þar er sagt
að ísland sé fyrsta land heims
sem það gerir. - En skyldu hinir
erlendu fiöimiðlar hafa kannað
til hlítar „heilindinogheiðarleik-
ann“ á bak við samþykkt Al-
þingis? Og viðtölin og viðbrögðin
viö fréttum frá „fyrsta landi
heims“ halda áfram...
Tíðaritjónog
enginn hagnaður
Sigurður Guðmundsson skrifan
Mér finnst furöulegt hvernig
Tryggingaeftirlit ríkisins tekur á
umsóknum tryggingafélaganna
um hækkun iðgjalda á skyldu-
tryggingum bifreiða. - Forstjóri
Tryggingaeftiriits ríkisins full-
yrðir að enginn hagnaður sé af
böatryggingum og tjón séu tiðari
en annars staðar.
í fróðlegum samanburði viö ið-
gjöld af bílatryggingum hér og í
Svíþjóð kemur fram að þar eru
þau margfalt lægri. - En þá kem-
ur forstjóri Tryggingaeftirlits
ríkisins fram á sjónarsviðið og
kveður upp úr um að ekkert
sænskt tryggingafyrirtæki feng-
ist til að tryggja á „þessum kjör-
um“ á islandi. - En hvemig væri
nú að stjórnvöld tækju af skarið
og fyrirskipuðu útboð á trygging-
um erlendis, og einmitt í Svíþjóð?
Loðnatileinskis?
Þorsteinn Einarsson skrifar:
Eftir allt bramboltið út af
loðnuveiðibanninu er nú komin
í ljós mikil óvissa um sölu á loðnu
og hrognum og markaðurinn í
Japan, sem mest hefur verið
byggt á, er ekki eins tryggur og
oftast áöur. - Verst er þó af öllu
að Norðmenn virðast albúnir
þess aö undirbjóða okkur á Jap-
ansmarkaöinum.
Þetta síðasta er þó okkur einum
að kenna. Lítið virðist t.d. hafa
komið út úr samböndunum sem
stofnað var til í ferð allra íslensku
viðskiptafulltrúanna með forseta
vorum til Japans á síöasta ári.
Skipulag Ioðnuveiðanna, mark-
aðssetning, harka og harðfylgi
okkar í viöskiptalöndunum virð-
ist vera af skomum skammti. -
Vinna og aftur vinna er það sem
gildir - ekki veisluhöld.
Launamanna-
f lokkur, lifandi afl
Björn Árnason hringdi:
Nú er komin upp á yfirborðið
umræða um að nú sé grundvöllur
fyrir nýjan sfjómmálaflokk sem
gæti höföað til þeirra sem era
sáróánægöir með þá flokka sem
fyrir eru. Ekki síst í hópi laun-
þega, verkamanna eða annarra
sem ekki hafa notið þeirra elda
sem best brenna fyrir áhangend-
ur hinna gömlu flokka.
Ég held að nýr flokkur, t.d. sem
kallaði sig einfaldlega „Launa-
mannaflokk“ gæti orðiö mjög lif-
andi afl, líkt og svipaðir flokkar
i nágrannalöndunum, sem hafa
notið trausts og fylgis mikils
hluta landsmanna. Ég vil þó helst
að hér skapist grandvöllur fyrir
tveggja flokka kerfi eins og í Bret-
landi. Tveirjalhaðarmanna- eða
vinstri flokkar hér eru tíma-
skekkja.