Dagblaðið Vísir - DV - 02.06.1993, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 2. JÚNÍ 1993
Spumingin
Hvernig fer landsleikurinn
Ísland-Rússland?
Katrín Sveinsdóttir: 2-1 fyrir ísland.
Ágúst Jónsson: 1-1 og Eyjólfur skor-
ar fyrir okkur.
Smári Stefánsson: 2-1 f>TÍr Rússa,
þeir eru tvímælalaust miklu betri.
Brynjar Gíslason: ísland vinnur 10-3
eða 4.
Anna Jóhannesdóttir: 2-1 fyrir ís-
land.
Jóhanna Svala Rafnsdóttir:3-2 fyrir
Rússa.
Lesendur
Matsölustaður
alþýðunnar
Bréfritari vill aö verkalýðsfélögin standi að stofnun matsölustaðar fyrir fé-
lagsmenn þar sem matur yrði seldur á vægara verði en á dýrum veitinga-
stöðum bæjarins.
Gunnar Halldórsson skrifar:
Stærsti útgjaldaliöur heimilanna
er matarkaupin. Þaö gefur því auga-
leið aö fólk þarf aö athuga vel hvað
er til í buddunni þegar gera á inn-
kaup. Hinn almenni vinnandi maö-
ur, sem kannski á ekki færi á að
matast á heimili sínu í hádeginu eða
á kvöldin, myndi fagna því ef til
væri matsölustaður þar sem hægt
væri að fá keyptan mat á lægra verði
heldur en á dýrum matsölustöðum.
í Reykjavík ættu verkalýðsfélögin
að taka sig saman um að stofna slík-
an stað og gefa meðborgurum sínum
kost á að fá mat á lægra verði þar
sem viðskiptavinir þyrftu að sýna
félagsskírteini. Þessir staðir, ef til
kæmu, myndu áreiðanlega verða
vinsælir meðal almennings sem býr
ekki við bestu kjörin í þjóðfélaginu í
dag.
Þess má geta í þessu sambandi að
á höfuðborgarsvæðinu eru margir
tugir af bjór- og vínknæpum og þar
er ekki verið að spara fjárfestingam-
ar. Þess vegna ætti að vera mögulegt
að koma á að minnsta kosti einum
stað sem þjónaði þeim sem standa
höllum fæti í dag. Að framansögöu
ættu ráðamenn verkalýösfélaganna
Jóhann K. Egilsson skrifar:
Vegna fréttar, sem birtist í DV fyr-
ir um það bil ári, langar mig að koma
eftirfarandi á framfæri. Fréttin var
á þá leið að japanskir vísindamenn
teldu sig hafa fundið samhengi á
milli mikillar notkunar á eldunará-
höldum úr áh og sjúkdómsins alzhei-
mer. Síðan hef ég hvergi heyrt staf-
krók um þessa rannsókn.
Það gæti hvarflað að manni að ál-
furstar heimsins hefðu sameinast
Konráð Friðfinnsson skrifar:
„Þjóð í hlekkjum hugarfarsins“
heitir 4 þátta röð er ríkissjónvarpið
tók til sýningar fyrir skemmstu. Mynd-
efnið fjallar um bændasamfélagið hið
foma. Þar er dregin upp frekar dök-
kleit mynd af fyrri tíma búandmönn-
um en auðvitað er bryddað upp á fleim
í þessum þáttum.
Sannleikurinn er að baráttan um
brauðiö var háð undir öðmm for-
merkjum í öndverðu en nú tíðkast
vegna þess að matur var ekki sjálf-
sagður hlutur á hvers manns borði
í þorpum og bæjum landsins lengst
af íslandssögunnar. Hvers vegna í
ósköpunum fór allur þessi aragrúi
manna í sveitina til að starfa þar úr
því að bændur vora slíkir „ódreng-
ir“ eins og kemur fram í téðum
myndum? Getur verið að ástæðan
hafi verið sú að þar fékk blessað fólk-
ið altént fæði, klæði og húsaskjól?
Margur var t.a.m. munaðarlaus í
þann tíð. Munaðarleysingjar áttu í
fá eða engin hús að venda og voru
oft sendir í sveit. Var það af ein-
skærri mannvonsku að yfirvöld
ákváðu þennan dóm? Nei, það tel ég
ekki vera, því sveitin hafði í sínum
í Rvík og annars staðar að taka hönd-
um saman og fara strax að drífa í að
koma á stöðum þar sem atvinnulaust
fólk og annað lágtekjufólk getur
fengið að borða á lægra verði.
Þetta er mjög aðkallandi mál sem
um að þagga þetta niður því vissu-
lega hljóta að vera gífurlegir fjár-
munir í húfi ef satt reynist. Annað eins
hefur nú gerst þegar gróðafiknin er
annars vegar, samanber til dæmis lyf
eins og Thahdomid og slysið hér fyrr
á árum og htarefni í matvælum, skað-
legar snyrtivörur og fleira og fleira.
Ég get ekki neitað því að oft dettur
mér þessi grein í hug þegar konan
mín er aö sjóða eða steikja mat í ál-
pottum eða pönnum. Nú síðast í gær-
fórum skepnur sam gaf mönnum
ipjólk og kjöt og stundum fiskmeti
og það vissi yfirvaldið mætavel.
í dag er gjama talað um iha meö-
ferð á mönnum í gamla daga. En
hugsaði fólk þannig er það stritaði
með orfin og Ijáina frá morgni til
kvölds eða þá vermennirnir er þeir
gengu til verstöðvanna á vetram
vegna skipunar húsbónda síns? Það
efa ég.
Ef tekið er dæmi úr nútímanum
af togarasjómanni á nýtísku togara.
Þætti honum boðlegur sá aðbúnaður
sem var um borð í aldamótatoguran-
um þar sem öhu ægði saman í einum
graut frammi í lúkar? Kojur á þrem-
eflaust er hægt að framkvæma ef
vilji er fyrir hendi og benda má á að
framkvæmdin væri atvinnuskap-
andi því ráða þarf fólk til að sinna
staðnum.
dag, þegar hún bakaði nokkur rús-
ínubrauð í þunnum álformum. Ég
borðaði þau að vísu með góðri lyst
en get samt ekki varist þeirri hugsun
að sú athöfn geti hugsanlega valdið
skaða síðar á ævinni (safnast þegar
saman kemur og margt smátt gerir
eitt stórt).
Fróðlegt væri að fá svör við þessu,
hvort frekari rannsóknir í þessa átt
hefðu staðfest niðurstööur japönsku
vísindamannanna um skaðsemi áls.
ur hæðum þöktu veggi og jafnvel
tveir um sömu koju. Klósettið var ein
beygluö bhkkfata er alhr áhafnar-
meöhmir brúkuðu sameiginlega og
þrifnaðaraðstaða nánast engin. Auð-
vitað ekki.
Hvorki sjómaðurinn á aldamóta-
skipinu né vermaðurinn kvörtuðu
undan hlutskipti sínu af þeirri ein-
földu ástæðu að hvorugur þekkti
neitt annað sem var betra. Þeir höföu
ekkert til að miða sig við. Dómurinn
um liðna tíð kemur enda ætíð eftir
á, þegar menn þykjast hafa eitthvað
betra að bjóða upp á. Hvernig dómur-
inn birtist samtímanum er annað
mál.
Öryrkjarog
sjónvarp
Öryrki skrifar:
Öryrkjar fá frítt afnotagjald af
sjónvarpi og það er út af fyrir sig
góðra gjaldá vert, Aðrir þeir sem
greiða afnotagjalc! af sjónvarpi
þurfa ekki að greiða nema eitt
gjald, þó að þeir hafi 2,3 eöa jafn-
vel fleiri sjónvörp á heimilinu.
Ef örýrki hins vegar vfll hafa
fleiri sjónvarpstæki í húsinu þarf
hann að borga afnotagjald af
aukatæki.
Það finnst mér afskaplega skrít-
ið, enda er það þannig með marga
örýrkja að þeir eiga oft erfiðara
um vik með hreyfingar og þvi
gagnast það þeim betur en nokkr-
um öðrum að hafa fleiri en eitt
sjónvarpstæki. En þá hverfa
þessi fríöindi. Er þetta ekki brot-
alöm í kerfinu?
GeriðHelgaað
sendiherra
Sigríður hringdi:
Enginn íslendingur, hvorki fyrr
né síöar, að mörgum merkum ís-
lendingum ólöstuðum, hefur
unnið eins mikið iandkynningar-
starf og I-Ielgi Tómasson ballett-
dansari. Helgi Tómasson er fá-
dæma yfirlætislaus maöur sem
vinnur sín verk af kostgæfni án
þess aö stæra sig af verkum sín-
um.
Hann var um árabil einn
fremsti ballettdansari heims en
nú hefur hann tekið við stjóm
bahettsins 1 San Fransisco og
undír hans handleiðslu er hann
orðinn með þeim bestu í heimin-
um. Ég geri það að tillögu minni
að Helgi verði gerður að sendi-
herra fyrir íslands hönd.
Til Iftlls gagns
Kristín skrifar:
Eflaust hafa margir foreldrar,
sem hafa átt i erfiðleikum með
: að eignast börn af einhverjum
sökum, þóst hafa himin höndum
tekið þegar tilkynnt var aö glasa-
frjóvgun væri hafin hér á ís-
landi. Loksins, loksins bauðst
þessi lausn íslendingum sem
hafði staðið öðru fólki til boða í
flestum vestrænum þjóðfélögum.
En nú spyr maður sig að því
hvort það sé einhvers virði. Ný-
lega mátti lesa um það í blöðum
aö biö eftir glasafrjóvgun væri
tvö ár og sífellt að lengjast þar
sem umsóknir eru margar. Marg-
ar áf þeim konum sem sækja um
glasafrjóvgun eru búnar að reyna
árum saman að eignast barn og
þetta er því oft síðasta úrræðið.
Að bæta tveimur áram við getur
orðiö til þess að foreldramir
verða að gefast upp.
Skyldusparnaður
Haraldur hringdi:
Um áraraöir hefur það tíökast
hér á landi að taka skyldusparn-
að af fólki á aldrinum 16-26 ára
en nú hefur það verið tilkynnt
aö það veröi lagt af. Ég held að
það sé óráö. Því miður er óráðsía
unga fólksins svo mikil að það er
af hinu góða að ríkið hafi vit fyr-
ir því í þessum efnum. Ég efast
ekki um að margir þeir sem náð
hafa 26 ára aldri og hafa fengið
sparnaðinn i hendurnar hafi orð-
ið því fegnir að vera skyldaðir til
þessa sparríaðar.
Lækkunálags
Bjöm hringdi:
Það gleöur mig mjög að heyra
að búðareigendur á Austurlandi
eru fai'nir aö kaupa sjálfir vörur
beint frá Danmörku. Með því hef-
ur þeim tekíst að lækka vöruverð
um 15-20%. Þetta er ráðið til að
lækka vöruverð, að losa sig við
milliliðina.
Togarar nútímans eru allt aðrir og þægilegri fyrir sjómenn en togararnir
frá aldamótum.
Mengun af álpönnum
Dómurinn um liðna tíð