Alþýðublaðið - 02.04.1967, Qupperneq 8

.TæpitunguEausi viStal við frönsku skáld
ksnuna Francoise Sagan.
Francoise Sagan ávann sér hcimsfrægð með fyrstu bóg sinni, „Bonjo
ur Tristesse“ sem hún sendi frá sér nítján ára að aldri. Hún hefur
skrifað af sálfræðilegum skilningi um ástir karla og kvenna, og í
þessu viðtali lætur hún hispurslaust í ljós skoðanir sínar á karl-
mönnum sem eiginmönnum og elskhugum.
Spurning: Hvernig hugsið þér
yður góðan elskhuga?
Svar: Það er góður eiginmaður
sem gerir sér ekki grein fyrir að
hann er það.
Sy. Og góðan eiginmann?
Sr, Það er góður elskhugi sem
veit, að hann er það. Ég gæti
líka sagt, að góður eiginmaður
væri góður elskhugi sem konan er
lagalega bundin. Munurinn á eig-
inmanni og elskhuga er að mín-
um dómi aðeins stigsmunur, ekki
eðlismunur.
Sf*. Hvort er þá betra að eiga
góðan elskhuga eða góðan eigin-
»aann?
Sv. í háði gæti ég sagt, að kon-
an ætti að eiga hvort tveggja. En
í alvöru talað álít ég, að hún þurfi
að eiga ástríkan eiginmann sem
jafnframt er góður vinur henn-
ar — og góður elskhujgi. Já,
iblanda af þessu þrennu er það
.sem konan þarfnast.
Sp: Ef munurinn er ekki meiri
en þetta, hvernig stendur þá á
því, að konur halda lengur í eig-
inmenn sína en elskhuga?
Sv, Vegna þess að elskhugar eru
miklu stoltari, miklu afbrýðisam-
ari og bundnari venjum en eig-
inmenn. Kona verður t.d. ástfang
in af manni sem er góðlátlegur
og vingjarnlegur, en brátt upp-
götvar húri, að undir niðri er
hann grimmur í lund. Það er þá
ólíkt hægara að losa sig við clsk-
huga en eiginmann. Elskhugi
hefur miklu minni öryggiskennd
en eiginmaður. Ef kona verður
leið á elskhuga sínum-eða lendir
í rifrildi við hann getur hún bara
sagt honum að hypja sig. En eig-
inmaðurinn hefur sitt eigið rúm
og þarf ekki annað en snúa baki
í konuna sína.
Sp. Hvernig á konan að koma
fram gagnvart eiginmanni sínum?
Sv. Eins og öllum öðrum. Lyk-
Úlorðið er óvissa. Hún á ekki að
særa hann, en halda honum þó
stöðugt í óvissu.
Sp. En gagnvart elskhuganum?
Sv. Sama aðferð.
Sp. Hvers vegna hafið þér gert
eiginmann yðar að elskhuga yð-
ar, fyrst munurinn er svona litill?
Sv. Vegna þess að dag nokkurn
lentum við í rifrildi sem varaði
í þrjá mánuði. Ég var orðin bál-
vond út í hann og heimtaði skiln-
að — og við skildum að lögum.
Seinna sættumst við, en þá var
það of seint. Og mig hryllti við
tilbugsuninni að giftast aftur.
Sp. Af tiíviljun hefur yðar ást-
ríki eiginmaður gerzt elskhugi
yðar. Hverjir eru kostir þeirrar
breytingar?
Sv. Nei, frekar myndi ég orða
það svo, að það hafi verið elsk-
hugi minn sem af tilviljun gerð-
ist eiginmaður minn. Kona sem
býr með manni, elskar hann og
er honum háð og hann henni, hef-
ur sömu skyldur við hann og þau
væru hjón.
Sp. Er auðveldara að blekkja
eiginmann en elskhuga?
Sv. Það er alltaf hægt að
blekkja hvern sem er hvenær
sem er.
Sp. Er óþægilegra að 'hitta fyrr-
verandi eiginmann en fyrrverandi
elskhuga?
Sv. Ég lít svo á, að unnt sé að
halda góðum kunningsskap við
fyrrverandi elskhuga sína. Að
minnsta kosti er það min reynsla.
Ég hef haldið prýðisgóðum kunn-
ingsskap við þrjá fjórðu minr.a
fyrrverandi elskhuga. Það er
miklu erfiðara þegar fyrrverandi
eiginmaður á hlut að máli. Hjón-
in hafa verið í of nánu sainbandi
hvort við annað, þau hafa verið
of lengi saman, þau hefur of oft
dreymt um ævilangan félagsskap.
Sp. En rétt áðan sögðuð þér,
að óvissan væri mikilvægust —
að eiginmaðurinn eða elskhuginn
mætti aldrei verða of öruggur um
konuna?
-nwn
Sv. Já, það er satt. Konan verð
ur að halda þeim í óvissu, en í
hjarta sínu verður hún að hugsa
og trúa því, að sambandið muni
vara til dauðadags.
Sp. Hafa þeir þá lfka rétt til
að halda konunni í óvissu?
Sv. Því miður eru þeir alveg
eins leiknir í því að sínu leyti.
Þótt karlmenn séu vanafastir
virðist mér þeir ekki hrifnir af
of mikilli vissu. Þeim finnst á-
igætt að fara heim á kvöldin, en
ekki ef þeir vita fyrir, að konan
muni sitja geispandi af leiðind-
um.
Sp. En álítið þér ekki, að fast-
ur elskhugi sem.fer heim til ást-
meyjar sinnar hafi sömu tilfinn-
inguna og eiginmaður sem fer
heim til konu sinnar?
Sv. í svokölluðum „frjálsum
ástum“ er alltaf um vissan ótta
að ræða hjá annað hvort mann-
inum eða konunni — að hinn að-
ilinn elski minna, hætti að eiska,
komi ekki á stefnumótið, o.sfrv.
Sp. Getur þessi ótti <:kki líka
verið fyrir hendi í hjónabandinu?
Stundum hafa kvæntir menn
skroppið út að kaupa sígarettur
og aldrei látið sjá sig framar.
Sv. Þeir eru sjaldgæfar undan-
tekningar frá reglunni. Það er
alvarlegt mál ef eiginmaður kem-
ur ekki heim heila nótt. Ef hann
kemur morguninn eftir verður
hann að gefa góða skýringu á
þessu háttalagi sínu. Ef elskhugi
mætiir ekki á stefnumót getur
hann haft fimmtán afsakanir —-
sannar eða lognar. Saina er að
segja um konuna. Ef hún geiur
ekki hitt elskhuga sinn er ekkert
auðveldara fyrir hana en að
hringja í ihann og segja: „Ég
kemst ekki — ég lenti í klúðri.‘“
En ef hún hringir heim og segir
við eiginmann sinn= „Ég kem ekki
í mat“ eða „Ég kem ekkert heim
í nótt“, þá fer að kárna gamamð.
Sp. Hvernig breytir kona eig-
inmanni sínum í elskhuga sinn?
Sv. Til þess er aðeins ein leið
— hjónaskilnaður. Meðan lrún er
gift er ekkert hægt að gera. Fólk
lítur á hjónin sem hlekkjuð saman
upp á lífstíð. Ef kona vill um-
breyta manni sínum og gera hann
aftur ungan, frjálsan og óháðan,
þá er ekki til nema ein lausn —
hjónaskilnaður.
Sp. Samt hafið þér gifzt tvisv-
ar . . .?
Sv. í fyrra skiptið trúði ég á
hjónabandið. Ég áteit að mér bæri
að giftast manninum sem ég elsk-
aði og ætlaði að búa með til ævi-
PÁF
MIKIL GLEÐI hlýtur það aí
vera góðum mönnum að sjálf
ur páfinn hefur gengið fran
fyrir skjöldu og lýst yfir stríð:
á hendur hungri í heiminum
Þetta er nákvæmlega verkefni
og skylda trúarleiðtoga og unt
arlegt að ekki skyldi einhvei
slíkur fyrir löngu hafa tekið
þennan streng. Það má endi
margt gott um þennan páft
segja. Hann hefur lagt niðui
fordæmingu kaþólskra raann;
á annarrar trúar mönnum, er
það skilur hvert barn að þai
er með hvers konar girðingai
milli manna eins og hungrit
að þær gera allar tilraunir ti
að koma á friði á þessari jörí
ómerkar og þýðingarlausar
M<-nnirnir verða að mætast ;
jafnréttisgrundvelli. Engim
má teljast öðrum æðri (sem e:
alit annað en verkaskiptingi
þjóðfélögum), enginn má standí
á réttindum sem öðrum eri
fyrirmunuð. Annars verðu:
ekkert samkomulag, engini
friður. Og ef ekki friður þ;
virðist ætla að verða háifge
eða alger útrýming, af þvi a<
jörðin er orðin lítil og meiui
irnir standa þétt.