Dagblaðið Vísir - DV - 19.02.1994, Page 22

22
LAUGARDAGITR 19. FEBRÚAR 1994
Sérstæð sakamál
Fiskimenn snúa oft af sjó með
ýmislegt annað en aflann sem þeir
ætluðu að sækja. Og þannig var það
með fiskimennina frá Kýpur sem
höfðu leitað fanga á sólríku hafinu
þennan dag fyrir allmörgum árum.
Það sem þeir komu með að landi
var þess eðlis að fólk á eyjunni
minnist þess enn. Það var líkið af
mesta kvennagulli eyjarinnar fyrr
og síðar, manninum sem gengið
hafði undir nafninu Casanova Kýp-
ur. Lögreglan var ekki lengi að
staðfesta að líkið væri af Theofanis
Georgiopoulus, íjörutíu og tveggja
ára kafiihúseiganda. Flestir höfðu
kallað hann Theo. Þar eð hann
hafði einu sinni eða tvisvar verið
handtekinn fyrir að beita ofbeldi
voru fingraför hans í safni lögregl-
unnar. Líkið var illa leikið. Theo
hafði verið stunginn með hnífi sjö
sinnum og sá eða sú sem það hafði
gert hafði greinilega ætlað að
tryggja aö áverkamir yrðu honum
að bana. Tvívegis haíði verið stung-
ið í gegnum hálsslagæðarnar og
þrisvar beint í hjartastað. Einn
rannsóknarlögreglumannanna
komst þannig að oröi: „Morðinginn
hefur ætlað að vera alveg viss um
að hann dæi.“
Leyniskýrslurnar
Það var ekki erfitt að geta sér til
um hvers vegna Theo hafði veriö
myrtur. Hann hafði um allangt
skeið gengið undir nafninu Cas-
anova Kýpur. Ýmsir eiginmenn
kvenna, sem Theo hafði tælt til
ástarleikja, hefðu ábyggilega getað
hugsað sér að ráða hann af dögum
og að auki voru þær allmargar
konumar sem töldu sig eiga harma
að hefna. Reyndar höfðu sögumar
af ástarævintýrum Theos gengið
svo lengi að einhveijum hjá rann-
sóknarlögreglunni hafði þótt
ástæða til að gera um hann sér-
staka skýrslu. Þær urðu svo fleiri
Theo.
vitni kom þvi til lögreglunnar að
Miriam hefði svarið þess eið að hún
ætlaði að drepa hann af því hann
hefði eyðilagt hjónaband hennar.
Fáttum
fjarvistarsannanir
Þegar lögreglan bar það á Miriam
að hún hefði lýst því yfir að hún
ætlaði að ráða Theo af dögum ját-
aði hún því. Þá spurði einn lög-
reglumannanna hvort hún hefði
ekki í raun boðið honum inn til sín
og svo myrt hann. Hún svaraði:
„Þegar maðurinn minn fór frá mér
hélt ég að Theo myndi koma og
fara að búa með mér. En þá var
komin til sögunnar önnur kona
sem hann var farinn að sofa hjá.
Með mig fór hann eins og leikfang.
Ég viðurkenni að mig langaði að
drepa hann, en ég gerði það ekki.“
Enginn af þeim sem lögreglan yfir-
heyrði hafði fjarvistarsönnun þann
dag sem tahð var að morðið hefði
verið framið. En um það sagði einn
rannsóknarlögreglumannanna:
„Að fólk skuli ekki hafa fjarvistar-
sönnun sýnir ekki að það sé sekt.
Aðeins fáir geta sýnt fram á það
hvar þeir voru fyrir viku eða hálf-
um mánuði. Kæmi einhver með
fjarvistarsönnun í slíku tilviki væri
full ástæða til að gruna hann.“
1.200 grunaðir
Rannsókn málsins stóð lengi og
oft heyrðu rannsóknarlögreglu-
mennirnir orð á við þetta þegar
þeir yfirheyrðu fólk: „Eg hefði vel
getað hugsað mér að ráða hann af
dögum, en ég gerði það ekki.“
Margoft kom í ljós við rannsóknina
að Theo tengdist hjónaskilnuðum
sem orðið höfðu í Limassol, Famag-
usta og Kýreníu. Loks var listinn
yfir þá sem hugsanlega hefðu getað
myrt Theo orðinn svo langur að
Casanova Kýpur
og nú, árið 1968, þegar Theo var
allur, voru þær teknar fram til at-
hugunar.
Hinn látni var fæddur í Kýreníu
árið 1926. Um tvítugt hafði hann
gengið að eiga sextán ára stúlku,
Onnu Georgiou, og átti með henni
fjórar dætur á árunum frá 1946 til
1957. En þar eð hann hafði verið
með fjölda giftra kvenna hafði
hann oröið fyrir árásum og að
minnsta kosti fjórum sinnum gróf-
um líkamsmeiðingum. Þar höfðu
verið að verki reiðir eiginmenn
sem þótti Theo hafa umgengist
konur þeirra af fullmiklu fijáls-
lyndi.
Margir vildu drepa
hann
í eitt af þeim skiptum sem ráðist
var á Theo var hann svo illa leikinn
að um hríð var óttast um líf hans.
Er hann var búinn að ná sér nógu
vel til að geta rætt við fólk gerðu
læknar boð eftir rannsóknarlög-
reglumönnum því þeim fannst
árásin þess eðlis aö hún kallaði á
rannsókn. Öllum til undrunar neit-
aði Theo að tjá sig um það sem
gerst hafði og varð ekkert úr frek-
ari rannsókn. Árásimar urðu til
þess að kona Theos fékk staðfest-
ingu á þeim grun sem sótt hafði að
henni um ótryggð manns hennar.
Hún gekk á hann og að loknu sam-
tali þeirra tók hún fóggur sínar og
dætumar fjórar og yfirgaf hann.
Yngsta dóttirin var þá fiögurra ára.
Meðal þeirra kvenna sem Theo var
í fóstu sambandi við var Evangalia
Xydes Christou en hún var gift
Sawas Christou og áttu þau fjögur
Savvas, Evangelia og börnin fjög-
ur.
böm saman. Evangaha hafði þekkt
Theo áður en hún kynntist Sawas
og eftir að hún fór að vera með
honum hélt hún áfram að hitta
Theo á laun. Þar kom að hún varð
ólétt. Þá sagði hún Sawas að hann
væri faðirinn. Létu þau gefa sig
saman í skyndi. Hálfu ári síðar
fæddi Evangalia dóttur og var hún
skírð Annamaria eftir móður Saw-
as.
Skilnaður
Sawas var haldinn spilafikn.
Þegar hann fékk laun sín fór hann
venjulega að spila flárhættuspil og
þegar hann kom loks heim var oft
lítið eftir til heimilisins. Þetta ergöi
Evangaliu mjög og kom stundum
til rifrildis. I einni orðasennunni
ákvað Evangalia að særa Sawas
og sagði honum að Annamaria
væri alls ekki dóttir hans. Sawas
Miriam og dætur hennar tvær.
fannst sér nóg boðið, tilkynnti
konu sinni að hjónband þeirra
væri á enda og fór að heiman með
syni þeirra þijá. Þetta gerðist tíu
dögum áður en tahð var að Theo
hefði verið myrtur. Byggðist sú
tímasetning á niðurstöðum réttar-
lækna. Sawas var sá sem lögreglan.
grunaði fyrst. Það var ekkert vafa-
mál, aö hennar mati, að hann hafði
ástæðu til að vilja Theo feigan. Þá
kom til að Sawas hafði verið í frels-
ishreyfingunni á eyjunni og barist
gegn bæði Englendingum og Tyrkj-
um. Hann kunni því að drepa á
snöggan og hljóðlátan hátt. A því
lék enginn vafi.
Athyglisverð
ummæli
Þegar lögreglan kom heim til
Sawas til þess að yfirheyra hann
Dætur Theos.
sagði hann hiklaust: „Mig langaði
aö drepa Theo en ég gerði það ekki.
En ég var ekki einn um að vhja
hann feigan. Helmingur allra
kvæntra manna á Kýpur vildi ryðja
honum úr vegi. Þeir höfðu alveg
eins mikla ástæðu til þess og ég að
stytta honum aldur.“ Evangaha
sagði nánast það sama: „Það er
gott aö hann er dáinn. Hann eyði-
lagði líf mitt og fjölda annarra
kvenna. Það hlaut að koma að því
að einhver gengi frá honum. Ég
vhdi óska að ég hefði gert það, því
hafi nokkur maður átt skihð aö
deyja var það hann.“ Næst ræddu
rannsóknarlögreglumennimir við
Miriam Antonopolous. Hún var
þijátíu og þriggja ára og átti tvær
dætur sem hún varð ein að sjá fyr-
ir eftir að maður hennar yfirgaf
hana. Ástæðan var sú að hann
komst að því að Miriam stóð í ást-
arsambandi við Theo. Nafnlaust
slíkt hafði ekki áður sést. Þeir
grunuðu voru orðnir 1.200 talsins.
Mikil leit var gerð að fótum hins
myrta en líkið var nakið er það
fannst. Þau fundust þó aldrei. En
árið 1971 gerðist það að Miriam
Antonopolous kom á lögreglustöð-
ina og sagði: „Ég er komin th að
gera játningu. Það var ég sem myrti
Theo. Samviskan er búin að naga
mig síðan. Ég get ekki sofið á nótt-
inni.“
Málið lagt á hilluna
Ekki hafði nokkru sinni verið
skýrt frá ýmsum atriðum sem
tengdust morðinu th að létta sann-
prófun kæmi th handtöku vegna
þess. Þess vegna gekk Miriam í
raun í ghdru þegar hún gaf sig
fram. Hún var látin lýsa því hvem-
ig hún hefði myrt Theo en þegar
hún hafði sagt sögu sína var ljóst
að hún gat ekki verið morðinginn.
Þegar hún var svo spurð að því
hvers vegna hún hefði gefið sig
fram og játað á sig morðið sagði
hún: „Fólk er alltaf að slúðra og
benda á mig. Þaö heldur að ég hafi
myrt hann. Ég vhdi koma fyrir rétt
og verða sýknuð svo aö ég gæti
losnað við aht þetta umtal." Rann-
sókn málsins var hætt skömmu
eftir þetta og nú hggja skýrslurnar
um máhð á hihum og safna ryki.
„Ég er sannfærður um að það eru
margir á Kýpur sem vita hver
morðingi Theos er,“ sagði háttsett-
ur maður innan lögreglunnar síðar
í viðtali. „En það er þagað um það.
Þegar aht kemur th ahs gerði
morðinginn eiginmönnum á Kýpur
talsverðan greiða.“