Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.1994, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 1994
Hún setur hvert í slandsmetið á fætur öðru:
Betra að vera aðeins
brjálaður í skapinu
- segir Sigríður Anna Guðjónsdóttir, frjálsíþróttakona með meiru
....það var eins og sú litla hefði gefið mér aukinn kraft,“ segir Sigríður
um dótturina Jóhönnu Brieti Helgadóttur sem er hér með mömmu sinni.
Æft af krafti á Laugardalsvelli.
„Þaö er betra að vera aðeins bijál-
aður í skapinu þegar maður er kom-
inn á keppnisbrautina. Mér fmnst
stundum vanta svolítið upp á það hjá
mér. Þaö vantar kannski aðeins
meira keppnisskap í mig.“
Þetta segir Sigríður Anna Guðjóns-
dóttir, frjálsíþróttakona og íþrótta-
kennari. Nafn hennar hefur oft verið
nefnt að undaníornu því að hún hef-
ur sett hvert íslandsmetið á fætur
öðru í þrístökki í sumar. Raunar
hefur hún orðið íslandsmeistari í
fleiri greinum því samtals hefur hún
að baki 5 íslandsmeistaratitla í há-
stökki, 2 í boðhlaupi og 3 í þrístökki.
Sigríður er eina konan á íslandi sem
æfir eingöngu þrístökk.
Sigríður Anna eða Sigga eins og
hún er kölluð í vinahópi er fædd á
Selfossi, dóttir hjónanna Guðjóns
Axelssonar og Ásdísar Ágústsdóttur.
Hún býr nú í Kópavogi ásamt manni
sínum, Helga Sigurði Haraldssyni,
deildarstjóra og formanni Fijáls-
íþróttasambands íslands, og dóttur-
inni, Jóhönnu Bríeti. Sigríður hóf að
stunda íþróttir þegar hún var 11 ára.
„Ég var mjög stór eftir aldri,“ segir
hún. „Mömmu fannst ég eiginlega
vera eins og blaktandi strá og vildi
að ég gerði eitthvað til þess að styrkja
mig. Svo ég fór í íþróttirnar og fannst
það alveg hundleiðinlegt í byrjun.
Ég byrjaði í hástökki og keppti á
fyrsta mótinu 11 ára gömul. Það mót
var haldið á Hvolsvelli og verður mér
líklega alltaf minnisstætt. Þar stökk
ég nefnilega einn metra og lenti í síð-
asta sætinu. Ég keppti fyrir Umf.
Selfoss en vinkonur mínar voru þá
allar á kafi í íþróttum. Ég vildi halda
mig í hópnum og fylgdi þess vegna
með. En það var langt í frá að mér
þætti þetta skemmtilegt. Það átti þó
heldur betur eftir að breytast þegar
árangurinn af æfingunum fór að
koma í ljós.“
- Þú hefur ekkert verið á því að
hætta eftir fyrsta mótið?
„Nei, eins og ég sagði voru vinkon-
ur mínar allar í íþróttunum svo að
ég lét mig hafa það að dröslast með
á æfingar. En mér fannst ég ekki
hafa neina hæfileika, enda réð ég
ekkert viö líkamann af því að ég var
svo stór.“
Framan af var hástökkið besta
grein Sigríðar. Þegar hún var 14 ára
vann hún svo simi fyrsta titil á ald-
ursflokkamóti HSK innanhúss. Þá
stökk hún 1,40 m og vann. Og nú fóru
hjólin að snúast því nokkru síðar
varð Sigríður íslandsmeistari í flokki
14 ára og yngri þegar hún stökk 1,50.
„Dæmið hafði algjörlega snúist við
þegar þama var komiö sögu. Nú var
ég farin að ná árangri og hafa gaman
af þessu."
Eftir þetta byrjaði Sigríður að
reyna fyrir sér í öðrum greinum.
Hún fór að keppa í langstökki og
spretthlaupum en segir þó að hin síö-
arnefndu hafi alltaf verið sín „veik-
asta hlið.“ Hún hefur einnig keppt í
köstum og raunar öllu nema lang-
hlaupi.
Þrístökkið kemur
til sögunnar
Eftir sumarið ’84 hætti Sigríöur að
æfa og dró sig út úr íþróttunum þrátt
fyrir að hún væri farin að hala inn
íslandsmeistaratitla í hástökki og
boðhlaupum. „Þaö var svo mikið að
gerast í lífi mínu,“ segir hún. „Ég var
komin með kærasta og farin að
stunda böllin og haíði hreinlega ekki
tima fyrir íþróttimar. Þá hafði ég
lent í kennaraverkfallinu fræga, fór
að vinna í frystihúsi og hlóð utan á
mig aukakílóunum. Vinkonur mínar
voru líka mikið til hættar svo það
lagðist eiginlega allt á eitt.“
Sigríður tók síðan lítillega upp æf-
ingar aftur fyrir landsmót UMFI1987
en hætti svo aftur að því loknu.
Dæmiö átti sem betur fer eftir að
snúast í heilan hring því að árið 1990
hóf hún nám í íþróttakennaraskól-
anum á Laugarvatni. „Þar prófaði
ég þrístökk í fyrsta skipti hjá Þráni
Hafsteinssyni. Það kom strax í ljós
að ég hafði réttan „rythma" í stökk-
inu og mér gekk mjög vel þegar í
byrjun. Ég keppti í fyrsta skipti á
meistaramótinu ’91 og vann. Þá
stökk ég 11,73 metra og setti íslands-
met.“
Enn varð þó hlé á íþróttaferli Sig-
ríðar því á þessu sama ári varð hún
„Fólk þarf að hafa skap og það sem
er jafnmikilvægt; það þarf að kunna
að fara með skap sitt.“
DV-myndir GVA
barnshafandi og hætti aö æfa í sum-
arlok. Hún tók sér hlé þar til í janúar
’93 en tók þá til viö þrístökkiö af full-
um krafti. Og fljótlega héldu metin
áfram að hrynja og sigrarnir urðu
stærri við hveija keppni. Það sem
af er árinu hefur hún sett 5 íslands-
met, þar af 2 innanhúss. Fyrst stökk
hún 12,22 metra á vormóti, síðan
12,36 á Reykjavíkurleikunum og loks
12,62 á íþróttahátíð HSK á Selfossi.
„Þetta var mjög skemmtileg
keppni," segir hún um Selfossmótið.
„Mig vantaði bara einhvern and-
stæöing. Það er gott að hafa keppni
í þrístökkinu til þess að ýta manni
svolítið áfram."
Nú mun Sigríður ekki eiga þess
kost að keppa í þrístökki fyrr en á
meistaramóti íslands í lok júlí því
að ekki er keppt í þrístökki kvenna
á landsmóti UMFÍ sem verður um
næstu helgi. Hún segist þó stefna að
því að verða í verðlaunasæti í lang-
stökki á landsmótinu, enda var hún
nýbúin að bæta árangurinn um eina
30 sentímetra eða í 5,68 þegar viðtalið
var tekið.
Létt í upphituninni
Sigríður segist geta sagt nokkuö til
um hvernig henni komi til með að
ganga í keppni áður en hún hefst.
„Ef mér finnst ég vera létt í upphit-
uninni fyrir keppnina þá veit ég að
mér á eftir að ganga vel. Ég prófa
alltaf að stökka eitt stökk áður en ég
hef keppni. Ef það nær 12 metrum
þá léttir mér strax því þá veit ég að
ég á eftir aö stökkva vel í keppninni.
Ég tók til dæmis eitt upphitunar-
stökk fyrir keppnina á Selfossi. Það
var vel yfir 12 metra svo ég bjóst al-
veg eins við meti.“
- Ertu hjátrúarfull fyrir keppni?
„Nei, ekki get ég sagt það. Ég er
ekki alltaf í sömu sokkunum, með
sama hálsmenið o.s.frv. Þaö reynir
til dæmis á það núna hvort ég er hjá-
trúarfull. Tvö síðustum íslandsmet
hef ég nefnilega sett á gaddaskóm,
þar sem þrístökksskórnir mínir voru
týndir. Nú hef ég fengið nýja skó en
ætti samkvæmt hjátrúnni að halda
áfram að keppa á gaddaskónum sem
ég mun ekki gera. Það eina sem ég
reyni að gera er að sofa ekki of mik-
ið nóttina fyrir keppni, alls ekki
meira en 8 tíma. Annars verð ég
slöpp og þung. Svo borða ég hollan
mat.
7 Hvernig tilfmning er það að setja
íslandsmet?
„Mér líður rosalega vel. Manni létt-
ir svo eftir að hafa verið hálfstressað-
ur vegna tilhugsunarinnar um hvort
þetta takist nú. Á Selfossi setti ég
met í fyrsta stökki, án nokkurrar
keppni. En mér fannst erfltt að ná
mér niður fyrir næsta stökk og ná
einbeitingu. Ég varð aðeins að
sparka í rassinn á sjálfri mér til þess
að ná fullri einbeitingu aftur.“
Sigríöur viðurkennir að hún sé
„svohtið stressuð” fyrir mót. „Ég var
sérstaklega slæm fyrir fyrsta mótiö
sem ég keppti á erlendis. Þetta geng-
ur allt út á framfarir, að stökkva
lengra í dag en í gær. En ég hef lært
aö stilla stressinu í hóf, ef svo má að
oröi komast. Það er nefnilega betra
að vera aðeins stressaöur fyrir
keppni. Það er mjög vont að vera
alveg afslappaður. Með því móti nær
maður ekki fullri getu þegar til kast-
anna kemur.“
Ætlaði aö hætta
Þegar Sigríður varð ófrísk að dótt-
urinni, Jóhönnu Bríeti, ákvað hún
að hætta í íþróttum fyrir fullt og fast.
„Ég var orðin 25 ára og mér fannst
ekkert geflð að ég myndi halda áfram
að bæta mig. En svo leiddist mér svo
heima og ég saknaði félagsskaparins
svo mikið að ég fór að æfa aftur. Þá
fyrst fór ég að bæta mig verulega og
það var eins og sú litla hefði gefið
mér aukinn kraft. Ég hef meiri
ánægju af æfingunum eftir að ég
eignaðist hana, auk þess sem ég
skipulegg mig betur. Maður fær
rosalega mikið út úr því að bæta sig,
maöur er eins konar fíkill. Takmark-
ið er að ná meiri og betri árangri.
Til þess er leikurinn gerður."
- Hvernig þarf fólk að vera skapi
farið til þess að standa sig vel á
keppnisbrautinni?
„Fólk þarf að hafa skap og það sem
er jafnmikilvægt; það þarf að kunna
að fara með skap sitt. Það þarf að
kunna að taka sigri jafnt og tapi. Ég
tel mig geta það. Ég verð þó til dæm-
is að viðurkenna að ég var mjög fúl
eftir Evrópubikarkeppni landsliöa
sem nýlega fór fram í Dublin. Þar
stökk ég 11,94. Enég var búin að jafna
mig innan klukkutíma. Ég var raun-
ar búin að vera lasin fyrir keppnina
og árangurinn varð eftir því.“
Takmark Sigríðar nú er að stökkva
13 metrana. „Það er lágmark fyrir
Evrópumeistaramótið í Helsinki í
ágúst. Svo langar mig að ná 13 metr-
unum áður en ég hætti og vonandi
næ ég því takmarki áður en ég legg
skóna á hilluna.
Þeir sem iðka keppnisíþróttir verða
að gefa sig í þær óskiptir ætli þeir
að ná árangri. Á sumrin er keppt um
hverja helgi og allan ársins hring
æfir maðurísex sinnum á viku, tvo
tima í senn. Vitaskuld er þetta álag
á fiölskyldulífið en ég er svo heppin
í sumar að ég vinn bara fram að
hádegi. Síðan er ég með dótturinni
fram að kvöldmat en þá hefiast æf-
ingar. Maðurinn minn er þá kominn
heim og tekur við af mér.
Þá hef ég farið i æfingabúðir er-
lendis en það háir frjálsíþróttafólki
hér hve það hefur lélega innanhúss-
aðstöðu. Undir stúkunni í Laugar-
dalshöllinni er 50 metra steypt braut
með örþunnu tartanlagi. Maður fær
verki í fæturna og jafnvel bein-
himnubólgu af því að æfa reglulega
þarna. Það er mjög aðkallandi að fá
nýja innanhússaðstöðu sem fyrst ef
við ætlum að eiga frjálsíþróttafólk í
fremstu röð.“