Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.1994, Page 25

24
LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 1994
LAUGARDAGUR 9. JÚLÍ 1994
33
Nýr vöndur sem ætlar sér að sópa vel:
Stærsta ákvörðun
sem ég hef tekið
- segir Jafet S. Ólafsson um ráðningu sína í starf útvarpsstjóra Stöðvar 2 og Bylgjunnar
Hjónin Jafet S. Ólafsson og Hildur Hermóðsdóttir ásamt börnunum Ara Hermóði og Sigríði Þóru. Elsta dóttirin,
Jóhanna Sigurborg, sem er 19 ára, gat ekki verið með á myndinni þar sem hún er að vinna á veiðiheimili norður
„Ætli þetta sé ekki stærsta ákvörð-
unin sem ég hef tekið á lífsleiðinni.
Ég mun vitaskuld sakna bankans og
miðbæjarins, sérstaklega á sólardegi
sem nú. Það þarf ekki annað en að
draga frá og opna gluggann til að
finna nið bæjarlífsins streyma hér
inn. Þessa mun ég sakna, en það er
að hrökkva eða stökkva. Ef maður
tekur ekki einhverjar djarfar
ákvarðanir í lífinu þá gerist harla
lítið.“
Það er nýráðinn útvarpsstjóri
Stöðvar 2 og Bylgjunnar, Jafet S.
Ólafsson, sem hefur orðið. Hann tek-
ur á móti blaðamanni DV síðdegis á
skrifstofu sinni í íslandsbanka við
Lækjargötu og býður upp á kaffi og
rúllutertu. „Eg hef eiginlega ekki
haft neinn tíma til þess að borða í
dag,“ segir hann eins og til útskýr-
ingar um leið og hann fær sér sneið
sem virðist innihalda myndarlegt
magn af kaloríum. Og síðan er tekið
til við spjalliö.
Jafet S. Ólafsson, útibússtjóri í ís-
landsbanka, varð skyndilega fasta-
gestur í fréttum fjölmiöla þegar hann
var, öllum á óvænt, ráðinn útvarps-
stjóri Stöðvar 2 og Bylgjunnar. Það
hefur hreint ekki farið mikið fyrir
þessum manni í þjóðlífinu. Hann
hefur þó víða komiö við og gegnt fjöl-
breytilegustu störfum í gegnum tíð-
ina. En hvaðan kemur hann?
„Ég er Reykvíkingur, fæddur 1951,
í vesturbænum. Ég segi oft að sem
betur fer hafi ég flust austur fyrir læk
þegar ég var eins árs en ég ólst upp
í Hlíöunum.
- Sem betur fer?
„Já, það varð til þess að ég varð
Valsari en ekki KR-ingur. En svona
í alvöru sagt þá eru margir KR-ingar
góðir vinir mínir, en það var svo
dýrölegt að alast upp í Hlíðunum að
ég hefði ekki viljað missa af því fyrir
nokkurn mun. Þær voru þá að byggj-
ast upp og í Hlíðaskóla voru kannski
7-800 nemendur eða þaðan af meira.
Öskjuhlíðin var á næsta leiti og nátt-
úrlega sjálfur Hlíðarendi, völlur
Valsmanna. Þar vorum við alla daga
að sparka og ég varð fljótt mikill
Valsmaður. Fótboltinn var númer
eitt, tvö og þrjú.
Jafet keppti með yngri flokkunum
og fór m.a. í keppnisferð til Dan-
merkur. Hann keppti einnig í hand-
„í sveitinni lærði ég aö vinna.“
i landi.
bolta og liöiö vann nokkra meistara-
titla.
„Ég var aldrei nein stjarna í þessu,"
segir hann. „Hins vegar spilaöi ég
svolítið badminton og varð unglinga-
meistari þar.“
. Jafet hefur starfaö mikið með Val,
þ. á m. með Sigurði G. Guðjónssyni,
stjórnarformanni íslenska útvarps-
félagsins. Hann hefur setið í aðal- og
varastjórn félagsins og er nú formað-
ur herrakvöldsnefndar. „Ég er með
Valshjarta," segir hann og bætir því
við að nú búi hann, ásamt eiginkonu
sinni, Hildi Hermóðsdóttur, og þrem
börnum „í miðju Víkingshverfi".
Sonurinn er í Víkingi og segist Jafet
ekkert telja þaö eftir sér að horfa á
guttana í Víkingi spila.
Njólareykingar
og bardagar
En aftur til fortíðar. Auk fótboltans
voru kábojleikir og indíánaleikir líka
sérlega vinsælir í Hlíðunum og tók
Jafet drjúgan þátt í þeim.
„Við vorum líka mikið á Klambra-
túninu, sem svo hét þá, en það leik-
svæði var alveg ósnortið. Á Klömbr-
um og í Eskihlíð var enn búskapur
þegar þetta var og á fyrrnefnda
staðnum var reykhús. Þangað fórum
við oft og lékum okkur á túnunum
og í skuröunum, reyktum njóla og
gerðum ýmislegt skemmtilegt. Þá
var verið aö byggja hitaveituna en
aðaldreifistöðin er í Hlíðunum. Eftir
Lönguhlíðinni liggja heilmiklir
stokkar. Við vorum ekki háir í loft-
inu og gátum auðveldlega komist inn
í þá. Við fórum í mikla leiðangra eft-
ir þeim með vasaljós, vitandi að ein-
hvers staðar kæmumst við upp úr
þeim aftur. Það má ímynda sér hví-
líkur ævintýraheimur þetta var fyrir
okkur krakkana."
- Hvemig krakki varstu: rólegur,
uppátektarsamur, prakkari, hrekkju-
svín...?
„Ég held að ég hafi verið þetta allt
og meira til í bland. Ég er frekar ró-
legur að eðlisfari, seinþreyttur til
vandræða, mikill keppnismaður og
mjög tapsár í hvers konar keppni.
Það lenti oft í áflogum ef maður var
að tapa. Auk þess voru miklar vær-
ingar í Hlíðunum á þessum tíma.
Krakkarnir skiptust í flokka eftir því
hvar þeir bjuggu. Menn hættu sér
jafnvel ekki yfir í næstu götu nema
vera vel vopnum búnir og með flokk
samherja með sér. Ég undrast það
oft þegar ég lít til baka hve þröngt
menn bjuggu í þann tíð. Algengt var
að 6-7 manna fjölskyldur byggju í 3^1
herbergja íbúð og enginn kvartaði
um þrengsli."
Jafet kemur af „rammíslensku al-
þýðuheimili", sonur hjónanna Ólafs
Magnúsar Magnússonar húsgagna-
smíðameistara og Sigríðar Jafets-
dóttur húsmóður sem nú eru bæði
látin. Systkinahópurinn er ekki stór
því Jafet á einn bróður, Magnús, sem
er forstjóri Emmess-íss.
„Ég fór í sveit á hverju einasta
sumri frá 7-14 ára aldurs. Ég var
sendur á bæinn Innri-Kóngsbakka í
Helgafellssveit á Snæfellsnesi. Þar
bjuggu fjórir bræður og ein systir
þeirra, mikið indælisfólk. Einn
bræðranna var giftur systur föður
míns. Af þessu fólki er nú Jón Jóns-
son einn á lífi og býr í Stykkishólmi.
Þarna kynntist ég sveitamenningu
af gamla skólanum. Það var ekki
„Ég er mikill bjartsýnismaóur."
DV-myndir ÞÖK
rafmagn á bænum og hann var kynt-
ur upp með mó. Búskaparhættir
voru fornir. Aldrei var keyptur mat-
ur að heimilinu nema kaffi, sykur
og hveiti. Þarna borðuðu menn stein-
bít og sel, svartfugl og lunda, hrossa-
kjöt og annað matarkyns sem búiö
gaf af sér. Það var ekkert vandamál
fyrir mig að borða þetta því ég hef
aldrei verið matvandur.
í sveitinni lærði ég að vinna. Ég
fékk ákveðin verkefni sem ég varð
að leysa sómasamlega af hendi.
Heimilið var annálað fyrir snyrti-
mennsku og allt var í föstum skorð-
um. Sem dæmi má nefna að alltaf
var tekið frí á sunnudögum, menn
fóru í sín betri klæði og sigldu á bát
yfir til Bjarnarhafnar til þess að fara
í messu eða á bæi. Það var aldrei til
bOl á heimilinu þau ár sem ég dvaldi
þar heldur var ferðast á báti eða á
hestum. Þarna þurftu menn ekki að
hafa mikii afskipti af bönkum því
þeir framkvæmdu aldrei neitt nema
þeir ættu fyrir því.“
Gömul kynni...
Jafet fór í Hlíðaskóla þegar hann
hafði aldur til.
„Þar átti ég mjög góðan uppalanda
sem tók við okkur í sjö ára bekk og
fylgdi okkur alveg upp úr. Þetta var
Aslaug Friðriksdóttir, móöir Frið-
riks Sophussonar fiármálaráðherra,
mOíO indæliskona, og ég átti því láni
að fagna að hún var nágranni minn.
Þar af leiðandi mynduðust enn sterk-
ari tengsl á þessum uppvaxtarárum."
í Hlíðaskóla bundust margir nem-
enda kunningjaböndum sem halda
enn. Þrettán ára stofnaði Jafet til
dæmis bridgeklúbb ásamt Gunnari
Helga Hálfdánarsyni í Landsbréfum,
dr. Ara Sæmundsen og Óskari Jóns-
syni rafmagnsverkfræðingi. Þeir
koma reglulega saman enn þann dag
í dag tO að spfia og segir Jafet að
þeir séu enn að taka framfórum í
spfiamennskunni. Tveir bættust síð-
ar í hópinn, þeir Þorsteinn Einarsson
bankagjaldkeri og Rudolf Adolfsson
hj úkrunarfræðingur.
Þá voru þeir Jafet, Bolli Kristins-
son og Stefán Gunnarsson Stöðvar
2-menn samtíða í skólanum og nú
liggja leiðir þeirra saman á öðrum
vettvangi.
Eftir Hliðaskólann fór Jafet í Versl-
unarskólann. „Þar kynntumst við
Sigurjón Sighvatsson meðal ann-
arra. Við vorum ágætir kunningjar
á þeim árum.
Þá var gamla Örsteds-kerfið við
lýði. Samkvæmt því gátu menn feng-
ið allt að mínus 23 ef þeir fengu al-
gjört núll í einhverju prófi. Þarna réð
ríkjum dr. Jón Gíslason og stjórnaði
af miklum myndarskap og engu
minni aga. Ég lærði mikið í Verslun-
arskólanum.
Eitt var það sem ég þakka mjög
núna en bölvaði mikið á sínum tíma,
og það var að læra vélritum. Kenn-
ari minn í þeim fræðum var Þórunn
Felixdóttir og hún barði okkur áfram
með harðri hendi i fiögur ár, fióra
daga vikunnar. Okkur fannst þetta
megnasti óþarfi þá - en svo héldu
tölvurnar innreið sína og þá kom
þessi kunnátta að góðu gagni.“
Dyravörður
og diskótekari
Eftir sex ára puð í Versló var tak-
markinu loks náð, Jafet kominn með
hvítan koll og nú var stefnan sett á
viðskíptafræði 1 Háskólanum. Jafn-
hliöa náminu vann hann hjá æsku-
lýðsráði og loðnunefnd.
„Ég var farinn að búa á þessum
tíma og var að kaupa íbúð. Ég vann
alltaf mikið með skólanum og sú
vinna var ekki sprottin af sérstökum
áhuga á þeim málaflokkum sem ég
vann við. Ég vann sem dyravörður
og diskótekari í Tónabæ og gerði
hvaðeina til aö afla mér lífsviður-
væris.“
Þegar Jafet var búinn með við-
skiptafræðina var honum boðin
vinna í iðnaðarráðuneytinu. Þáver-
andi ráðherra þess ráðuneytis var
dr. Gunnar Thoroddsen.
„Þetta var lítið ráðuneyti með fáum
starfsmönnum en umsvifin voru
mjög vaxandi. Á þessum tíma var
verið að klára samningana vegna
járnblendiverksmiðjunnar, Union
Carbide-samningarnir runnu út í
sandinn, Elkem í Noregi kom inn,
Kröfluævintýrið var á fullu, Kísiliðj-
an missti þrær sínar, Þörungavinnsl-
„Ég var aldrei nein stjarna i boltan
um.“
an átti í eilífu bash, svo og ýmis ríkis-
fyrirtæki sem heyrðu undir ráðu-
neytið. Ég nefni líka samningana við
EFTA og EBE, fríverslunin var að
renna út og mikil átök í íslenskum
iðnaði... Þetta var mjög líflegt og
skemmtilegt starf."
Jafet féll vel vinnan hjá ríkinu en
ákvað að hætta vegna versnandi
launakjara. Hann þurfti aö setjast
niður og rita bréf í kansellístíl til for-
seta íslands, Vigdísar Finnbogadótt-
ur, til þess að fá lausn frá störfum.
Máhð var að hann hafði verið skipað-
ur af forseta í starfið og varð því að
viðhafa viðeigandi serimóníur þegar
hann hætti.
Næsti viðkomustaður var SÍS.
„Ég dvaldi þar ekki lengi. Mér
fannst á þessum tíma ég sjá fyrir að
Sambandið væri á brauðfótum og
það gekk eftir.“
Þá réðst Jafet tíl Þróunarfélags ís-
lands en fór síðan sem útibússtjóri
til Iðnaðarbankans á miðju ári 1988.
Hann tók þátt í bankasameiningunni
og segir að hún hafi verið „mjög erf-
ið en lærdómsrík". Að því búnu hafn-
aði hann í stól útibússtjóra íslands-
banka í Lækjargötu. Og nú bíður
útvarpsstjórastaða Stöðvar 2 og
Bylgjunnar hans.
Hvers vegna?
- En hvers vegna að fara úr leður-
settinu við Lækjargötuna og upp á
Bitruháls þar sem aht logar í ilhnd-
um á flestum vígstöðvum?
„Menn þurfa að taka stökk þegar
góð tilboð berast. Mér finnst verkefn-
ið verulega ögrandi og veit að það
er krefiandi. Ég er virkilega tilbúinn
til aö leggja mig allan fram í þetta.
Ég hef gott starfsþrek og hef gaman
af að vinna og takast á við hlutina.
Ég geri miklar kröfur til sjálfs mín
og vil jafnframt að aðrir sem starfa
í kringum mig vinni vel. Ef þeir gera
það þá er ég þægilegur stjórnandi því
ég er ekki afskiptasamur aö eðlisfari
en leyfi fólki að vinna sjálfstætt.
Ég er óhræddur við að taka ákvarð-
anir og hef haft það að leiöarljósi að
betra sé að taka 90 prósent rétta
ákvöröun í dag heldur en að taka 100
prósent rétta ákvörðun eftir hálfan
mánuö - því þá er það of seint. Ég
ætla mér að koma því þannig fyrir
að þótt Stöð 2 sé fiölmiðill þá verði
hún ekki rekin í fiölmiðlum eins og
of mikið hefur veriö gert hingað til.
Ég er ahs óhræddur þó að þessar
deilur séu þarna innanborðs núna.
Ég vona sannarlega að hægt sé að
koma þeim út úr heiminum. Hvort
sem menn eru hluthafar þarna eða
starfsmenn þá eiga þeir eitt sameig-
inlegt markmið sem er að reka gott
fyrirtæki."
- Hvernig kom það til að þér var
boðið þetta starf?
„Maður þekkir mann. Ég þekki
stóran hóp hluthafanna. Því er ekki
að neita að ég er ráðinn af meiri-
hlutanum sem kom að máh við mig
fyrir örfáum vikum. Það var einfald-
lega spurt hvort ég væri tilbúinn. Ég
þurfti að hugsa mig vel um því ég er
í góðu starfi núna, kannski öruggara
en hinu nýja. En ég álít að íslenska
útvarpsfélagið eigi mjög mikla mögu-
leika í fiölmiðlaheiminum og sé á
góðri sighngu þannig að ég sló til.“
- Er þessi ráðning í framhaldi af
samveru ykkar Sigurjóns Sighvats-
sonar í Versló forðum daga?
„Þaö spihir aha vega ekki fyrir.
Menn verða að þekkjast og treysta
hver öðrum."
- Nú hefur hver ófriðarbomban á
fætur annarri sprungið hjá íslenska
útvarpsfélaginu fyrir og eftir að þú
varst ráðinn. Kemur aldrei upp hjá
þér löngun til að hætta við aht sam-
an?
„Nei, ahs ekki. Ég er mikill bjart-
sýnismaður. Ég trúi því að hægt sé
að leysa allan vanda. Ég tel mig hafa
gert rétt. Hins vegar hef ég engan
tíma haft til þess að setja mig inn í
einstaka hluti. Ég hef kynnt mér fiár-
hagslega stöðu Stöðvar 2 og veit að
stöðin stendur frammi fyrir miklum
fiárfestingum sem er skipting á
myndlyklunum. Að öðru leyti hef ég
ekkert sett mig inn í máhn. Ég er í
fuhu starfi hér í bankanum enn og
hef ekki einu sinni haft tíma th að
leiöa hugann að nýja starfmu - nema
kannski aðeins á kvöldin. Það er þó
grundvallarregla hjá mér að taka

„Hvort sem menn eru hluthafar þarna eða starfsmenn þá eiga þeir eitt sameiginlegt markmið sem er að reka gott fyrirtæki," segir hinn nýi utvarps
stjóri Stöðvar 2.
vinnuna aldrei með mér heim.
Ég hef þegar átt fund með starfs-
fólkinu og sá fundur lofaði góðu um
framhaldið.
Ég lít fyrst og fremst á mig sem
framkvæmdastjóra íslenska út-
varpsfélagsins. Ég get líkt mér við
eins konar fyrirliða í knattspyrnuliði
þar sem allt liðið verður að vinna
saman svo sigur náist. í þessu liði
má segja að fréttastofan sé framhna
fyrirtækisins.
Stærsta hlutverk framkvæmda-
stjórans er aö mínu mati að koma
málum þannig fyrir að hann þurfi
sem minnst að vera að vasast í dag-
legum rekstri heldur sé í stjómun, í
því að horfa fram á veginn. Hann sé
í því sem ég kalla oft sóknartæki-
færi, að gera sér grein fyrir því hvar
ný markaðstækifæri hggja og hvar
sé hægt að selja nýja vöru. Þær
ákvarðanir sem teknar voru fyrir
tveim árum varðandi dagskrárstefnu
Stöðvar 2 eru engar hehagar kýr í
dag.“
- Þú minnist á fiárhagsstöðu fyrir-
tækisins. Hversu miklar eru skuldir
þess?
„Skuldirnar losa samtals rúmlega
1 milljarð. En fyrirtækið hefur góðar
tekjur og stendur við allar sínar
skuldbindingar. Því mun því takast
að greiða mjög hratt niður skuldir
sínar á næstu árum og mun væntan-
lega fara að greiða arð til hluthafa
innan tveggja ára, ef hlutirnir halda
áfram að þróast eins og þeir gera í
dag.“
- Hvaða leið sérðu til þess að koma
á friði meðal hluthafa Stöðvar 2?
„Ég æfia sem minnst aö segja um
hluthafamál. Þau eru í mikilli deiglu
núna og báðir hóparnir hafa lýst því
yfir að þeir vildu gjaman fá erlenda
aðila inn. Það mun væntanlega skýr-
ast á næstu vikum, að þarna muni
koma inn erlendir aðilar, sem eign-
araðilar í Stöð 2. Ég á von á því að
svo verði. En sjálfur gæti ég vel séð
fyrirtækið fyrir mér sem almenn-
ingshlutafélag."
Jafet hefur aldrei starfað við fiöl-
miðla. Hins vegar segist hann lesa
mikið af bókum og hlusta ahtaf á
fréttir og fréttatengt efni, auk þess
sem hann fylgist „aö sjálfsögðu" með
íþróttum.
Hann segist eyða frístundunum við
að spila badminton, bridge, tefla skák
og, síðast en ekki síst, gera upp gam-
alt hús í Smáíbúðahverfinu. Hann
rennir gjarnan flugu fyrir lax og er
fylgdarmaður veiðimanna við Laxá
í Aðaldal í viku á hverju sumri.
„Þetta er ahtaf sami hópurinn sem
kemur erlendis frá. Ég bý svo vel að
konan mín er frá Árnesi í Aðaldal
og fiölskyldan á hlut í ánni. Ég mun
að sjálfsögðu fara í slíka ferð í sumar
og hlaða batteríin áöur en ég tek við
nýju starfi.“