Alþýðublaðið - 20.06.1967, Blaðsíða 4

tíltstjórl: Benedikt Gröndal. Stmar 14900—14903. — Auglýslngaslml:
14006. — Aðsetur: Alliýöuhúsið við Hverflsgötu, Evík. — FTentsmiSja
Alþýöublaðsins. Sfmí 14900. — Áskriítargjald kr. 105.00. — t Iausa-
böIu kr. T.00 eintakiO. — Útgefandi: Aiþýguflpkkurinp.
. i
Heita línan
ÞEGAR ÞEIR Krustjov forsætisráðherra og Kennedy
forgeti hörfuðu frá barmi kj arnorkustyrj aldar fyrr á
þes’sum áratug, snerust heimsmál til nokkru friðvæn-
legra horfs. Eitt af því, sem gert var til að tryggja
friðinn, var sérstök ritsímalína milli stjómarseturs-
ins í Kreml í Moskvu og Hvíta hússins í Washington.
Þessi ,,heita lína“, sem svo var kölluð, hefur ekki
verið notuð í neyð fyrr en í gtríði Gyðinga og Araba.
Þáhringdi bjall'a'n — Kosygin forsætisráðherra hafði
boð að færa Johnson forseta. Boðin voru þau, að
'Sovétríkin ætluðu ekki að taka þátt í þessu stríði,
nema Bandaríkin gerðu það, en þá mundi það verða
svo um munaði. Johnson var fljótur að svara, að
Bandaríkin ætluðu sannarlega ekki að gerast aðilar
stríðsi’ns.
Siðan gengu mörg boð á milli, en þarna var raun-
verulega tryggt, -að risaveldin tvö ætluðu ekki að
láta átökin í Israel leiða sig út í styrjöld, heldur
stilla til friðar, finna lausn á málunum. Þegar Sov-
étrjkin og Bandaríkin standa saman, geta þau tryggt
friðinn, eins og milli Indlands og Pakistan. Þegar
þau standa ekki saman, er hætta á ferðum.
Bandaríkin og Bretland hafa ábyrgzt frelsi Israels-
ríkis, enda eru Gyðingar þrisvar sinnum fleiri í Vest-
urheimi en í ísrael. Sovétríkin hafia hins vegar stutt
Arabaríkin og kostað stórfé til að byggja upp her-
styrk Egypta og þjálfa þá. Af þessu er ljóst, að Sov-
étríkin hafa orðið fyrir miklu áfalli og munu án efa
grípa til áróðurs og amnarra leiða til að draga úr því
áfalli og rétta við tiltrú Araba.
Þrátt fyrir þetta ber að vona, að sami andi ríki á
bak við moldviðri áróðursins af beggja hálfu og ríkti
á „heitu línunni“, þegar stórstyrjöíd var afstýrt í
orðaskiptum Kosygins og Johnsons.
Frelsið
VEÐTJRGUÐIRNIR eyðilögðu þjóðhátíðina að mestu
fyrir Reykvíkingum, en glöddu Norðlendinga og Aust-
firðinga að sama skapi. En misviðri getur aldrei
skyggt á gleði þjóðarinnar yfir frelsi sínu og ávöxtum
þess. Gleðin má hins vegar ekki verða til þess, að
þjóðin. gleymi því, sem Bjarnj Benediktsson forsætis-
ráðherra minnti á í hátíðarræðu sinni:
„Freisi, sjálfstæði og friður koma ekki af sjálfu sér.
Því miður eru þessi lífsgæði engum ásköpuð, hvorki
ísieadingum né öðrum, né haldast þau óumbreytan-
leg, þótt fengin séu um sinn. Menn verða stöðugt að
vir.na til þessara gæða, bæði til að afla þeirra og
halda þeim. Forfeður okkar glötuðu sjálfstæði sínu,
'éftir að hafa búið í landinu hátt á fjórðu öld. A okk-
■ar dögum hefur fjöldi þjóða glatað bæði frelsi og
siálfstæði og mörg höfum við lifað tvær heimsstyrj-
aldir, þó að í bernsku okkar væri talið óhugsandi,
að slík ógæfa gæti oftar að borið“.
4 20. júní 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Bifreiðin
FRAMLEIÐUM
ÁKLÆÐI
i allar tefimdlr bfljl
OTUR
Hringbraut ÍSL
ðími 10659.

B I L A-
LÖKK
Gnmnur
Fyllir
Sparsl
Þynnlr
Bón.
KDíKAUMBO®
ÁSGEIB ÓLAFSSON, beUdv.
Vanarstrætl 12. Sími 11073.
HJéBfoarðaverk-
sfæðl
Vesturbæjar
ViS Nesve*.
Sfini 23120.
Annast a'llar viðgeröir á bfól-
börSum og slöngum.
Smtirstéðin
Reykjavíkurvegi 64, Hafuar-
firði.
Opið alla virka daga frá kL
7,30 — 19 s.d., laugardaga tfl
hádegis. Vanir menn.
Sími: 52121.
Opið alia virka daga tri kL
8—22 nemá íaugardaga fri
8—16. Fljót eg góð afgreiðsla.
HjólbarðaviðgeVðm
Reykjavíborvegi Íf6
Hafnarfirði. Síttd 51963.
e
krossgötum
★ VINNUVÉLAUMFERÐIN.
Skjólabúi hefur sent okkur svo-
hljóðandi bréf: Ef ég man rétt þá minntist Al-
þýðublaðið einhverntíma í fyrra allhressilega á
þann ófögnuð, sem það er í hvívetna, að það skuli
liðið, að menn aki í allskyns vinnuvélum heim í
mat á mestu annatímum í umferðinni og aki svo
á þessum vinnuvélum heim á kvöldin og stilli
þeim þá' ef til vill upp á sameiginlegum bílastæð-
um, svo grannar verða að vikja burt með einka-
bíla sína, svo stjórnandi vinnutækisins þurfi ekki
að ganga mjög langt til að stíga upp í veghefilinn
sinn, valtarann, götusóparann, sorphreinsunarbíl-
inn, steypubílinn eða hvaða tæki það er sem hann
hefur farið á heim um kvöldið.
Mér hefur oft ofboðið þetta, og
bjóst ég satt aS segja við, að ríki og bær mundu
eitthvað gera í málinu, þegar þetta var gert að
blaðamáli í fyrrasumar. En ástandið virðist ekki
hafa lagast, nema síður sé.
Ég sé til dæmis oft á' sunnudögum
að bílstjórar á stórum sandflutningavögnum í eigu
liins opinbera nota bílana til að fara í ökuferðir
með eitfhvað af fjölskyldunni, og oft má' sjá þessa
bíla fyrir utan kvikmyndahúsin. Það er ekki dóna-
legt að geta farið í bíó, á svona fimmtán smálesta
vörubíl, að ekki sé nú talað um valtara eða veg-
hefil.
Það er von mín, að Iögreglan
1aki í taumana og hefti þessa þarflausu umferð
tækja, sem ekki ætti að nota meira í umferðinni,
en bráðnauðsynlegt er.”
★ MISNOTKUN BIFREIÐA.
Lengra er bréfið ekki frá Skjóla-
búa, og hefur hann vissulega mikið til síns máls.
Hann gleymir þó að minnast á’ þau tækín, sem
einna algengast er að sjá menn fara heim í mat á,
en það eru traktorsgröfurnar, sem mjög hefur
fjölgað hér. Ekkert skal þó um það sagt, hvort
þær eru notaðar til bíóferða eður ei,
Annars vekur þetta bréf tilefni
til umræðna um annað, sem vera má að verði
síðar tekið betur til umræðu hér, en það er hin
gegndarlausa misnotkun á bifreiðum hins opin-
bera, bæði Reykjavíkurborgar og ríkisins.
Það er ekki óalgengt að sjá bif-
reiðar merktar þessum aðilum í alls kyns skemmti-
ferðum út úr bænum um helgar og fjölskylduer-
ndarekstri þess á milli í bænum og virðist enginn
sjá neitt athugavert þar við.
Verður ef til vill vikið nánar að
þessu hér seinna, og bent á ákveðin dæmi, en af
nögu er að taka í þeim efnum. Það þarf ekki að
að fara nema einn og einn sunnudag til Þingvalla
til að sjá hvernig þessi mál standa. — Karl.
MUNEÐ