Alþýðublaðið - 20.06.1967, Blaðsíða 16

HEIMAN

Hvenær ætli VerfSlagsráð sjávar-
útvegsins læri, að orðið verð er í
islenzku svokaliað eintöluorð, sem
getur ekki tekið fleirtölu? Hér
er á öðrum stað í blaðinu birt
tilkynning frá þessu ágæta ráði
um verð á flatfiski og vonandi
birtist sú tilkynning á réttu máli,
en ekki á málfari ráðsins sjálfs.
Prentararnir okkar eru nefnilega
slíkir málvöndunarmenn, að þeir
b’eyta gjarnan röngu máli í rétt,
þá sjaldan þeir fá færi á því, og
fara þeir að fordæmi útvarpsins,
sem æfinlega lætur lesa tilkynn-
ingar Verðlagsráðsins upp eins
og þær væru samdar á gullald-
armáli.
Af þessu má sjá, að fleirum
er hætt við að falla á málfars-
vellinum en blessuðum blöðunum,
sem þó eiga yfir höfði sér ei-
lífan eld frá málvöndunarmönn-
um, hvenær sem þeim skrikar
þar fótur. En sumar af þeim synd
um, sem færðar eru blöðunum
til reiknings, eru ekki fyrst og
fremst syndir blaðanna sjálfra,
heldur syndir yfirvalda eins og
ofanskráðs Verðlagsráðs, sem
kunna ekkj að koma orðum að
því, sem þau eru að gera. — að
minnsta kosti ekki á íslenzku.
Svona utanaðkomandi ambögur
gieymist stundum að leiðrétta
í blöðum, og auðvitað er það út
af fyrir sig syndsamlegt, en ætti
þó að vera vægara afbrot en
hitt að hugsa upp vitleysuna.
Það má Ríkisútvarpið eiga, að
það hefur löngum verið ákaflega
vakandi í málhreinsunarstarfi
sínu, og jafnvel gengið þar full-
langt stundum Það er frægt dæm
ið þegar lesin var þar upp orð-
sending hér um árið til stöðvar-
stjóra rafveitunnar á einhverjum
Austfirðinum frá stöðvarstjóra
Grímsárvirkjunar uppi á héraði.
Þetta var á dimmu skammdegis-
kvöldi, þegar allir vegir voru
komnir á kaf í ófærð og Grímsá
orðin brynjuð klakasrtakki, þannig
að ekkert vatn komst í aflstöð-
ina til að snúa þar hjólum eða
hvað það er sem vatnið gerir til
að búa til rafmagn. Þegar þannig
stendur á, verður að láta vara-
stöðvar í þorpunum ganga, svo
að allt verði ekki rafmagnslaust.
Þetta kalla rafmagnsmenn að
keyra stöðvarnar. Og orðsending-
in til stöðvarstjórans var einmitt
um þetta og á þessa leið: „Þú
verður að keyra í nótt“. Nú þótti
málvöndunarmönnum útvarpsins
sögnin að keyra alveg hreint af-
leit í íslenzku, svo að orðsend-
ingunni var breytt í: „Þú verður
að aka í nótt“. Sem betur fer
voru hlustunarskilyrði eystra engu
berti ea venjulega, svo að
þessi orðsendinga heyrðist ekki
þangað, því að annars hefði ekki
verið að vita, nema stöðvarstjór-
inn hefði ætt af stað. eitthvað út
í myrkrið og nóttina.
Málvöndunin hjá útvarpinu læt
ur ekki að sér hæða. Þetta dæmi
er síður en svo neitt einsdæmi.
Öðru sinni gerðist það að villa
slæddist inn í auglýsingahandrit,
og las þulurinn fyrst eins og þar
stóð: „tJyðjan er uxi“. Þarna
þagnaði hann stundarkorn, en tók
sig slðan á og sagði: „Afsakið,
hér mun vera villa. Þetta hlýt-
ur að eiga að vera: „Gyðjan er
hugsi.“
Furðulostnir og æsispenntir
munu áhorfendur fylgjast
með hinni hrollvekjandi við-
burðarás þessarar amcrísku
stórmyndar. . .
Auglýsing frá kvikmynda-
húsj í öllum blöðum.
KROSSBERAR
Mig hafði dreymt um hið mikla hnoss
að meðtaka nýsleginn riddarakross
sautjánda júní, enda oss
æði mörgum slík hugsun f sinni.
Yfir mig kom því sem ískaldur foss
orðufréttin á' þjóðhátíðinni.
Aumleg er þessi orðunefnd,
sem á að launa dyggð og fremd,
en situr þokkaleg, þvegin og kembd,
og þekkir ei landsins ofurmenni.
(Vídalín talar um tyftun og hefnd).
Ég trúi, að réttlætið ógni henni.
Enda mun fullljóst fleirum en mér,
að flestum krossberum okkar hér
verðugri þvílíkrar orðu ég er
og umbunar liæstu stjórnarvalda.
Heiður þeim, sem heiður ber!
Og hvers á hann Skúli líka að gjalda.
Það fannst mér gott hjá þjóff
hátíðarnefndarmanninum í
sjónvarpinu um daginm, að
það gerði ekkert til þótt þaff
rigndi á sundmennina. . .
íÆ

Það var ljóta veðriff 17. júni,
mar. . . Maður var blautari aff
utan en innan.
Þú keldur þó ekki að ég hlæi.
1 þegar ég sé í fataskápnum 10
nýja kjóla og arpiað eins af káp-
um og höttum

Það vona ég að ég þurfj ekki
að upplifa það, að 17. júní
verði haldinn hátíðlcgur til
minningar um Iýðveldiff. . ,