Alþýðublaðið - 20.06.1967, Blaðsíða 8

Ingimar Eydal í
piötiiiupptöku hjá
S.G.-hljómpöitum
ÞEGAR lyftan stanzaði á fimmtu
toæð í Fiskifélagshúsinu hvarflaði
ósjálfrátt að okkur, að einmitt
svona hlyti mjúk lending á tungl
inu að vera. Við opnum hurðina
og göngum út. Bjarnleifur ljós-
myndari var að vísu nokkuð þung
istígur með allt' sitt hafurtask,
en áfram héldum við eftir gang-
inum þar til við komum að stúdíói
nr. 1.
Já, vel á minnzt, þetta eru húsa
kynni Ríkisútvarpsins og hingað
erum við komnir til að skyggnast
inn í plötuupptöku hjá S. G.-
hljómplötum, en þessa stundina
er verið að hljóðrita lög með
hljómsveit Ingimars Eydal, sem
síðar verða gefin út á hljómplöt-
um.
Ljósmyndarinn hugðist ljúka
hurðinni snarlega upp, en hætti
við það á síðustu stundu, því fyr
ir ofan ‘hurðina var rautt ljósa-
skilti, sem á stóð ÞÖGN — UPP-
TAKA. Þegar við vorum búnir
að jafna okkur, litum við nánar
í kringum okkur eftir dyrum, sem
opna mætti, án þess að eiga á
hættu að setja Norðlendingana út
af laginu. Við fundum þær og luk
um þeim upp með hálfum huga.
Að eyrum okkar barst hljóm-
fagur söngur, sem á var hlustað
í þungum þönkum. Áheyrendurn-
ir sátu hér og þar í þessu hljóð-
einangraða herbergi. Beint á móti
okkur við hliðina á tæknimannin-
um sat Finnur Eydal með sígar-
rettu í annarri hendi, en !hina
undir kinn. Til vinstri sat Þor-
valdur Halldórsson, álútur með
greipar spenntar og horfði í
gaupnir sér, óræðu augnaráði. —
Hægra megin voru þau Ingimar,
Svavar og Helena. Hljómsveitar-
stjórinn sat með krosslagðar hend
ur og hlustaði af mikilli ein-
beittni. — Hljómplötuútgefandinn
liallaði undir flatt með hönd und-
ir kinn. Augnaráðið var óstað-
bundið, allt að því dreymandi.
Við hliðina á honum sat söngkon-
an, afslöppuð og djúpt hugsi.
Það er ekki fyrr en Bjarnleifur
fer að taka myndir í gríð og erg
með viðeigandi ljósblossum, að eft
ir okkur er tekið. Við erum boðn-
ir velkomnir um leið og það er
upplýst, að í dag sé aðalverkefn-
ið að hljóðrita sönginn. Hljóm-
sveitin var tekin upp daginn áður
og nú eru þau einmitt að hlusta
á söng Helenu af segulbandinu.
— Þetta eru samtals átta lög,
segir Svavar, sem gefin verða út
á tveim hljómplötum. Á þeirri
fyrri syngur Þorvaldur, en Helena
sér um sönginn á þeirri síðari.
— Hvenær byrjaðir þú að
syngja með hljómsveit Ingimars
Eydal? spyrjum við Helenu Ey-
jólfsdóttur.
— Það var í byrjun apríl, en
s. 1. vetur söng ég á Hótel KEA
með hljómsveit Páls Helgasonar.
Eydal.
— Hvað heita lögin, sem þú
syngur?
— Þau ’heita „Gefðu að hann
nái til lands“. Þetta er þýzkt lag
við texta Ómars Ragnarssonar, en
hann hefur reyndar samið alla
textana, sem ég syng. Þá er ,,Ó,
Framhald !á 15. síðu.
Selsyndur
Þetta er yngsti sundkappi
Englands, aðeins þriggja mán
aða og hann byrjaði að synda
þegar hann var tveggja mán-
aða. Hann kann svo vel við sig
í vatninu að hann grenjar ó-
skaplega, þegar mamma hans
tekur hann upp úr lauginni.
Of hvernig stendur á því að
svona lítill snáði getur synt?
— Ég held að það sé út af
því að ég var að synda nokkr
um tímum áöur en hann fædd
ist, segir móðirin og horfir
hreykin á litla sundkappann
sinn.
Tryggð
Snemma morguns á liverjum
degi kemur hundur og sezt
fyrir utan girðinguna hjá einu
af sjúkrahúsum Rómaborgar,
Hann hefur komið á sömu
stundu mánuðum saman og fer
svo aftur, þegar heimsóknar
tíminn er úti.
Það er Iangur tími síðan
hann sá húsbónda sinn borinn
inn í sjúkrahúsið og sorg
hundsins var svo mikil að ná-
grannarnir sáu aumur á hon-
um. Hann fékk að heyra í
hinum sjúka húsbónda sínum
gegnum síma daglega. Hann
mátti ekkj fara með inn í heim
sóknartímanum, en hann beið
fyrir utan. Nú bíður hann ár-
angurslaust. Húsbóndi hans Gu
iseppe Mensa lézt fyrir mánuði
og síðan hefur enginn sýnt
íiundinum áhuga. Samt mætir
hann á hverjum degi, bíður
í jafnlangan tíma og hverfur
Hér syngja þau öll þrjú — Helena, Finnur og Þorvaldur. Takið
eftlr heyrnartækjunum. Frá þeim heyra þau undirlejkinn.
>8 20. júní 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Helena Eyjólfsdóttir verður að fá „upphækkun" t'l að vera í svip-
aðr> hæð víð hljóðnemann og Þorvaldur Halldórsson.