Alþýðublaðið - 11.08.1967, Blaðsíða 5

BARNAGAMAN
TASKAN,
sem fékk fætur
Saga fyrir litlu börnin
eftir Ara, 3ja ára
MENN OG SKIP
Einu sinni var lítill strákur,
sem hét Ari. Hann var nýbyrjaS
ur á barnaheimili, sem hann kall
aði alltaf skólann sinn. Það var
vegna þess, að Ari átti eldri
bræður, sem allir gegnu í skóla.
Hann átti líka tösku eins og
stóru strákarnir. Þegar hann fór
í skólann sinn þurfti hann að
bera töskuna sína.
Á hverjum degi setti mamma
mjólk í flösku og mat í box í
itöskuna. Þá varð taskan þung.
Strákurinn hann Ari varð
þreyttur á að bera svona þunga
tösku langar leiðir.
Handleggir hans og fætur
voru stuttir enn.
Einu sinni var rigning og
margir pollar á ieiðinni.
Mamma klæddi Ara i polla-
buxurnar hans og regnjakkann.
Svo fór hann í stígvél.
Pollafötin voru þung, en task-
an var samt ennþá þyngri. Ari
var að leggja af stað í skólann
sinn.
— Töskur eiga að hafa lappir,
sagði Ari litli við mömmu sína.
Vitið þið, hvað gerðist?
Taskan hans Ara fékk lappir
og þarna labbaði hún lítil og
torún ,,labb-ilabb“ niður allan
stigann.
Ari þurfti ekki að bera hana.
Hann hélt bara í handfangið
alveg eins og hann væri að
leiða hana.
Þá var Ari hrifinn.
Hann gat auðveldlega hoppað
yfir pollana á leiðinni í bláu
stígvélunum sínum. Taskan lét
ekki bera sig núna og var þung.
Hún lioppaði yfir alla pollana
líka.
Krakkarnir í skólanum hans
Ara og allar góðu konurnar
voru líka hrifin af töskunni hans
Ara.
Öllum fannst hún fín og allir
vildu halda á henni. — Taskan
brosti út að eyrum. Hún var hrif
in af því að allir voru góðir við
hana.
Pabbi kom og sótti Ara á
barnaheimilið hans. Ari stökk
og hoppaði við hliðina á pabba
sínum.
— Þú þarft ekki að leiða mig,
sagði Ari. — Taskan mín leiðir
mig.
Pabbi va.r líka hrifinn af
litiu, briinu töskunni.
Litla, brúna taskan varð mont
in. Hún hoppaði og stökk. Hún
varð d'álítið þreytt eins og all-
ir, sem hafa litla fætur verða á
kvöldin.
Svo kom stór pollur.
Ari stökk og lenti beint í poll-
inum. Það gusaðist á fínu polla-
buxurnar hans.
— Þú skalt passa þig, sagði
Ari við töskuna, sem toæði gat
gengið og stokkið. — Þetta er
stór Og djúpur pollur.
Taskan hlustaði ekki á Ara.
Hún var orðin montin.
Litla, brúna taskan stökk yf-
ir pollinn.
Það var satt, sem Ari sagði.
Pollurinn var bæði stór og djúp-
ur. Það fór illa fyrir litlu tösk-
unni. Hún lenti beint í miðjum,
pollinum.
Litla, brúna taskan varð renn
blaut í fæturna.
Það fannst henni leiðinlegt.
Hérna fyrir neðan er skemmti-
ieg myndagáta, sem þið hafið
sennilega gaman af að ráða, Þið
eigið að finna út, hvaða maður
á hvaða skip. Ég veit, ekki, hvort
þið þekkið hvaða bát Kínverjinn
á til dæmis, en kannski geta pabbi
eða mamma hjálpað ykkur við það.
Og nú skulið þið fara að hugsa
um hvaða skip íþróttamaðurinn á,
hvaða skip fiskimaðurinn á eða 'z
Hún dró lappirnar inn í sig aft-
ur og eftir þetta hefur hún
aldrei gengið.
Það finnst Ara leiðinlegt. —
Taskan er svo þung.
Hann er enn að vona, að
kraftaverkið gerist og taskan
hans gangi sjálf alla leiðina í
skólann hans.
negrinn. Á hvaða skipi er skip-
stjórinn og indíáninn? Svörin eri*
hér við hliðina á, ef þið geíizt
alveg upp, en til að finna þau verð
ið þið að snúa blaðinu við.
•q ’ju jeq e j uuiueipux
'X uu teq e 3 uuijnpemi3(si3
'ju xeq e q uuiC.iaAuiyi
•g uu ;eq e 3 uuiJ0f}sdi3tS
•9 Uu xeq e g uuiguijjaAS
•ju jeq e v uuijngeuiefxo.iqj
VERÐLAHNASAMKEPPNI.
X þessu blaði er saga, sexn
við heyrðum iítinn strák segja
systur sinni. Strákurinn heitir
Ari og sagan er um hann sjálf-
an og töskuna hans. Hann er
aðeins þriggja ára og systir
hans, sem teiknaði myndirnar
með sögunni er fjögurra ára
og heitir Hólmfríður.
Okkur þótti sagan svo skemmtí
leg, að við ákváðum að stofna
ÞESSi VINSÆLU LEIKFÖNG KOIVIA í VERZLANIR í NÆSTU ViKU
HEILDVERZLUN INGVARS HELGASONAR
itl verðlaunasamkeppni um það,
hver sendir okkur beztu söguna
eða beztu myndina um hvaða
efni, sem þið viljið nota.
Allir frá tveggja til tólf ára
aldurs geta tekið þátt í keppn-
inni og þrjár beztu sögurnar
ásamt þrem beztu myndunum fá
verðlaun.
Ef einhver ykkar tekur sig tíl
og myndskreytir söguna sína eru
miklar líkur fyrir því, að hann
fái bæði verðiaun fyrir mynd-
skreytingu og sögu.
En það er alls ekki nuðsyn-
legt að senda sögu með mynd-
inni. eða sögunni til að fá verð-
laun.
Takið þið ykkur nú til og
skrifið .,Baniagamni“ Utaná-
skrift okkar er ,,Barnagaman
— Heigarbiað Alþýðublaðsins,
Reykjavík“.
Mamma eða pabbi mega
hjálpa litlu börnunum, sem ekká
kunna að skrifa til að setja sög-
urnar þeirra á pappír, en
skemmtilegast verður að fá bréf
frá ykkur, sem þið skrifið sjálf.
Fáið ykkur nú pappír og
penna og byrjið að skrifa eða
teikna.
11. ágúst 1967 - HELGARBLAÐIÐ g.