Alþýðublaðið - 31.10.1967, Blaðsíða 7

Frá aöalfundi Skóg-
ræktarfélagsins
FRÍMERKI
EXPO
7967
DAGANA 20. - 21. október var
haldinn aðalfundur Skógræktar-
félags íslands í Hlégarði í Mos-
fellssveit. Fundinn sátu, auk
stjórnar og varastjórnar félags
ins, 51 fulltrúi skógræktarfélag-
anna um land allt, auk margra
gesta.
Hófst fundurinn föstudaginn
iþ. 20. október kl. 10 árdegis með
því að formaður félagsins Há
kon Guðmundsson yfirborgar-
dómari setti fundinn með á-
varpi.
í upphafi máls síns minntist
hann C. E. Flensborg, fyrrver-
andi forstjóra Heiðafélaþbins
danska, en hann lagði grund-
völl að íslenzkri skógrækt á ár
unum, 1900 til 1906.
Formaður ræddi síðan störf
skógræktarfélaganna og í því
sambandi vék hann nokkrum
orðum að landgræðslu og gróð
urvæðingu landsins, sem hann
kvað margþætta.
Einn þáttur hennar væri skóg
ræktin, en hún fæli bæði í sér
endurreisn hinna fornu birki-
skóga og ræktun nýrra trjáteg-
unda, sem eigi hefðu vaxið hér
áður.
Það væri markmið og stefna
skógræktarfélaganna að vinna
að þeim þætti hinnar gróðurfars
legu endurreisnar. Þetta hlutv.
þeirra kæmi fram í tvíþættu
starfi. Annars vegar kappkost-
uðu skógræktarfélögin að vek;ja
áhuga manna ó. hinni almennu
nytsemi skógræðslu og trjárækt
ar, en hins vegar legðu þau
fram krafta sína og orku við
sjálfa skóggræðsluna.
Þetta starf vinna skógræktun-
armenn með fullum skilningi á
annarri ræktun, hvort sem þar
er um að ræða ræktun til gras
framleiðslu í 'áður grónu landi,
sandgræðslu eða aðra ræktun.
Öll ræktun, sem að því miðar,
að efla gróðurfar landsins er
skógræktarmönnum að skapi.
Hinsvegar er það afdráttarlaus
skoðun þeirra, að skógrækt sé
svo sjálfsagður þáttur í ræktun
landsins, að taka beri fullt til-
lit til hennar í endurreisn
gróðursins og ræktunarfram-
kvæmdum komandi ára.
Hákon Bjarnason skógræktar-
stjóri flutti þvínæst yfirlit um
skógræktarmál. Skýrði hann frá
afgreiðslu tillagna frá síðasta
aðalfundi greindi því næst frá
markverðustu atburðum, þar á
meðal komu 70 Norðmanna til
skógplöntunar í sumar, vígslu
Rannsóknarstöðvar Skógræktar
rikislns o.fl.
Því næst vék Hákon að athug
unum, sem gerðar voru á vexti
og þroska nokkurra greniteg-
unda norðanlands, en köld sum
ur hafa verið þar að undan-
förnu.
Af vexti fjögurra greniteg-
unda, rauðgreni, hvítgreni, sit
kablendings og blágrenis virð-
ist einstætt, að háfjallategund
irnar, eins og blágrenið og brodd
grenið, taki beztum þroska, þeg
ar sumarhiti er lágur. Þessum
tegundum væri ekki eins hætt
við kali og rauðgreninu, og þær
virtust nægjusamari hvað jarð-
veg snertir.
í þessu sambandi mætti ekki
rugla saman trjásköðum af völd
um vetrarhlýinda og frosts, eins
og þeim frá aprílveðrinu 1963
og vor- eða haustkali trjáa,
enda væru slíkir skaðar aðeins
á síðustu árssprotum.
í lok máls síns ræddi Hákon
um rannsóknir sænsks veður-
fræðings á veðurlagi í sambandi
við veðurfar síðustu ára hér á
landi, og sagði, að enda þótt
dragi úr vexti einstakra tegunda
í köldum sumrum, þá væri eng-
inn skaði skeður með því.
Snorri Sigurðsson erindreki
gaf því næst skýrslu um störf
skógræktarfélaganna á s.l. ári.
Hann gat þess að á árinu 1966
hefði óvenju lítið verið unnið að
nýjum girðingum, en því meira
að endurbótum og viðhaldi á
eldri girðingum.
Á vegum félaganna voru gróð
ursettar röskar 416.000 trjá-
plantna 1966, en það er 74.000
plöntum færra en árið áður.
Gróðursetning félaganna hefði
því dregizt saman sakir fjár-
skorts og hörguls á vinnuafli og
hefði svo verið nokkur undan-
farin ár.
Þrátt fyrir minnkandi útplönt
un gengi nú óðum á lönd félag-
anna. Nauðsynlegt væri að gefa
þessu gaum og hvatti hann fé-
lagsstjórnirnar til þess að kanna
möguleika á útvegun á nýjum
löndum.
Þá gat Snorri þess að félögin
legðu nú meira af mörkum til;
grisjunar og umhirðu plantna
en áður. Þetta væri spor í rétta
átt, en nokkuð vantaði á að fé
lögin hefðu undan með þessi
störf.
Því næst gerði Snorri grein
fyrir öðrum atriðum, sem snerta
félagsstöríin s.s. leiðbeiningar
og fræðslu meðal félaganna og
þátt æskufólks í skógræktarstarf
inu.
Að lokum ræddi hann um fjár
hag félaganna og sagði í því
sambandi að ekki væri að
vænta aukinnar gróðursetningar
hjá félögunum nema því aðeins
að þeim tækist að auka tekjur
sínar verulega frá því se-rn nú
er.
Ingólfur Jónsson landbúnaðar
ráðherra ávarpaði fundinn og
sagði m.a. að verkefni skógrækt
arfélaganna væri mikið. Nauð-
synlegt væri að hefta uppblást-
Framhald á 15. síðu.
31. október 1967 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ J
KANADA er 100 ára og minn-
ist afmælis síns myndarlega með
heimssýningunni í Montreal —
,,EXPO 67“. — Það urðu marg-
ir til þess að efast um að Kan-
adamönnum tækist að ljúka und
irbúningi að slíkri sýningu á
tæpum 4 árum. Það hafði nefni-
lega tekið 7 ár að koma upp
þeim heimssýningum sem haldn
ar hafa verið. — Vísindamenn
lögðu þá spurningu fyrir tölvu,
hvenær hægt mundi að opna
sýninguna í Montreal og svar
tölvunnar var á þá leið að það
mundi ekki verða hægt fyrr en
á árinu 1969! Þrátt fyrir spá-
dóma raímagnsheilanna gengu
Kanadamenn ótrauðir til verks
og stóðust með prýði þá raun,
að geta opnað eina beztu heims
sýningu, sem haldin hefur ver-
ið á afmælisárinu 1967.
Sýning þessi stendur á tveim-
ur eyjum og skaga í St. Law-
rence-fljóti, en þessar eyjar og
skagi eru að mestu leyti gerð
af manna völdum. Undirbúnings
starfið tók 15 mánuði og kostaði
40 milljónir dollara. — Því
næst fengu Kanadamenn 70 þjóð
ir til þess að taka þátt í fram-
haldi á ,’,sköpun“ svæðisins með
byggingum á því. Sýningin var
opnuð í maí-mánuði s. 1. og
stendur yfir til októberloka.
ísland gaf út frímerki í til-
efni þessarar sýningar og kom
það út 8. júní s. 1. Það var
að verðgildi 10 kr. og liturinn
blátt og brúnt. Á merki þessu
er mýnd af landabréfum frá ár-
unum 1590 og 1907. — Mörg
lönd önnur gáfu út heimssýn-
ingarmerki.
Hvað er svo að sjá á sýningu
þessari? Þar getur að líta geysi
mikla yfirlitssýningu á næstum
öllum verkum „Homo Sapiens“
— eða hins viti borna manns.
Stærsta sýningarhöllin er sú
sem Kanadamenn sjálfir reistu.
Hún kostaði 21 milljón dollara.
og nær yfir 11 ekrur lands. Efst
á henni er pýramídi á hvolfi,
109 fet á hæð. — í þessum skála
sézt hvernig Kanada hefur þró-
azt í velmegunarþjóðfélag á 100
árum.
Við skulum næst líta inn í
„Völundarhúsið" svokallaða til
þess að taka þátt í „alskynjun-
arkvikmynd“, sem hefur verið
kölluð „furðuferð án skynopn-
unarlyfja". — Okkur finnst m.
a. sem við svífum gegn um
geiminn á: meðan jörðin hverf-
ur smátt og smátt burt í fjarska
á geysistóru kvikmyndatjaldi á
gólfinu 40 fetum fyrir neðan
okkur. — Næst skulum við líta
á stóru sambygginguna sem Hab
itat heitir. Hún er teiknuð og
skipulögð af ísraelska arkitekt-
inum Moshe Safdie. Þessi bygg-
ing er 12‘hæðir og er samsett
úr mörgum steinsteypukössum,
sem raðað er saman líkt og
byggingakubbum og mynda þeir
þá 158 1—4 herbergja íbúðir. —
Hver íbúð hefur sinn einkagarð,
sem er þakið á íbúðinni næst
fyrir neðan. — Þessi bygging-
armáti liefur vakið geysilega at-
hygli sýningargesta og er það
mál manna að minnst muni sýn
ingarinnar Expo ’67 vegna stein
steypukassanna hans Safdie líkt
og fólk minntist sýningarinnar í
París vegna Eiffelturnsins.
Já, margt er að sjá þarna: ó-
Framhald á 15. síðu.