Alþýðublaðið - 31.10.1967, Blaðsíða 13

INGMAR BERGMANS
F0RSTE LYSTHPIL I FARVER
76LADE
i ENKER
FÖR ATT INTE TAl'ft OM AILA DESSfl KVINNOR
HARRIET ANDERSSON
BIBIANDERSSON
EVA DAHLBECK
JARLKULLE
Aíiar þessar konur
Skemmtileg og vel leikin gam
anmynd.
Sýnd kl. 9.
ÓTTAR YNGVASON
héraðsdómsIögmaSur
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
BLÖNDUHLÍÐ I • SÍMI 21296
BÍLAKAUF
15812 — 23900
Höfum kaupendnr «B flest-
um tcgundum og árgerðum
af nýlegum blfrelSum.
Vinsamlegast látlð skrá bif-
rciöina sem fyrst.
BÍLAKAUP
Skúlagötu 55 viS Rauðari
Simar 15812 • 23901.
• •
OKUMENN
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
I
1
inn tncjcirAjyjoi c
S.J./IS'
villt og áhrifagjörn og auk þess
mjög hrifin af honum. Hvernig
hefði hún haft hemil á tilfinn-
ingum sínum í sporum Janicear?
En ég verð að ihafa hemil á mér,
hugsaði Meg örvæntingarfull,
ég verð að stía þeim í sundur.
Ég verð.
12. kafli. i
Hr. Smithers kom frá York-
shire daginn eftir og fór til Pol
zennor.
— Mér skilst, að þú hafir ver
ið að spyrja eftir mér, sagði lög
fræðingurinn við Meg. — Hvað
cr að þér vina mín?
Hún brosti og hugsaði um öll
vandamálin, sem hvíldu á herð
um hennar. —Ég vildi gjarnan
að þér ráðleggðuð mér eitthvað
viðvíkjandi Tom og Janice. Ég
er forráðamaður þeirra og mér
finnst að þau ættu að fara aftur
í skólann eins og pabbi vildi
að þau gerðu. En þau neita að
fara, hr. Smit'hers, og ég vil að
þér segið mér, hvernig ég get
fengið þau til þess.
Lögfræðingurinn virtist hugs-
andi. — í>ú -getur farið fyrir
dómstóla og látið neyða þau tii
þess Meg en þá myndi samkomu
lag ykkar versna að mun.
— t>að er ekkert við því að
gera, sagði hún ákveðin á svip.
Það er þeim fyrir beztu. Hvað
iá ég að gera, hr. Smithers?
Hann sagði henni það og hún
hlustaði með athygli. Þegar
hann hafði lokið máli sínu,
spurði hann: — Hvernig gengur
á Polzenór? Ég hef heyrt, að þú
hafir útnefnt David Carevv ráðs
mann.
Hún andvarpaði. Hann fær
verkamennina til að vinna bet-
ur en nokkru sinni fyrr, hr.
Smithers, en það virðist ekki
skipta neinu. Peningarnir renna
út úr höndunum á mér — í laun
Christina Lafferty:
ÖRLAGAVALDUR
vélar og viðgerðir. Ég veit ekki,
hvaðan ég á að taka peninga
næst.
Lögfræðingurinn lagði hönd
ina um axlir hennar. — Seldu,
Meg, þetta er vonlaust. Náman
var ónýt löngu áður en faðir
þinn dó ef hann hefði ekki hald
ið áfram að ausa fé í hana hefð
uð þið þrjú haft nægilega pen-
inga til að lifa góðu lífi. Leyfðu
mér að reyna að selja jörðina
fyrir þig.
— Náman er eina von okkar,
sagði hún þrjózkulega. —
Pabbi vissi lengra en nef hans
náði og ég trúi því alls ekki,
að hann hafi lagt alla þessa pen
inga í vonlaust fyrirtæki. Ég....
Hún þagnaði, því að David Carvv
kom inn með Janice við hlið sér
og Tom fylgdi á hæla þeirra.
Þau heilsuðu lögfræðingnum og
eftir kurteislegar kveðjur, sagði
hr. Smithers.
— Ég ráðlegg Meg að selja
húsið og námuna.
— Það lízt mér vel á, sagði
Tom.
— Það hefði átt að selja fyr-
ir löngu, sagði Janice.
— Ég sel ekki, sagði Meg á-
kveðin.
Tom leit biðjandi á hana. —
Ef við seljum Meg fæ ég nægi
legt fjármagn í minn hlut til að
kaupa bóndabæ.
— Við seljum ekki, sagði
Meg ákveðin.
— En hvað það er líkt þér
að láta svona, sagði Janiee
reiðilega. Þú ert óþolandi.
Þá tók David Carew til máls
í fyrsta skipti. — Þar sem þið
eigið Polzennor og námuna öll
þrjú, finnst mér réttlátt að
ganga til atkvæða um ákvörðun
ykkar.
— Þetta kemur þér ekki við,
sagði Meg öskureið, en Janice
greip fram í fyrir henni sigri-
hrósandi.
— Þú segir nokkuð, David.
Ég legg til að við seljum og það
vill Tom líka. Við erum tvö á
móti einu og þú ert í minni-^
hluta, Meg. Hr. Smithers getum
við ekki neytt hana til að selja?
— Þið eruð undir lögaldri,
sagði lögfræðingurinn gætilega,
— en ég geri ráð fyrir, að þið
getið neytt Meg til að selja ef
málið verður lagt fyrir dómstól
ana.
Meg leit hvorki á bróður sinn
né systur. Hún horfði aðeins á
David Carew. Augnaráð ihennar
var biturt. — Þú hefur víst sigr
að aftur. Þú vilt að ég selji, þó
að ég viti ekki hvers vegna.
Svo leit hún á lögfræðinginn. —
Gott og vel, hr. Smithers. Þér
megið auglýsa eignina til sölu.
13. kafli.
Þegar Meg sá auglýsinguna í
dagblöðunum fann hún til ó-
segjanlegs missis. Lýsing fast-
eignasalans á Polzennor olli
því, að henni fannst landið enn
girnilegra en ella.
Anna var sú eina, sem skildi
hryggð Meg. — Þetta er skamm
arlegt sagði hún. í 300 ár hafá
Tregoranmenn búið á Polzennor.
Við erum ekki Tregaron, hugs
aði Meg. — Ekki alvöru Tre-
garon ætt. Ef til vill er það á-
stæðan fyrir því, að Tom og
Janice eru svo ákveðin í að
selja. Þau hafa ekki bundizt
ættarsetrinu og munu ekki gera
það, þó svo að þau búi hér alla
ævi. Ég er sú eina, sem elska
Polzennor.
— Þá verð ég víst að flytja
til frænku minnar í þorpinu,
sagði Anna. — Hún er svo sem
ágæt, en hún er ekki eins og
ég vil hafa hana. Ég verð að
venjast því.
Meg tók utan um gömlu kon
una. —• Heldurðu virkilega, að
ég vilji losna við þig, Anna?
Þú átt iheima þar sem ég TBý.
Anna ljómaði, en spurði svo
efagjörn: — Heldurðu, að Pet-
er vilji hafa mig?
— Peter .... Meg Þagnaði og
leit undan svo að Anna sæi ekki
svipbrigði hennar. Gat hún gifzt
Peter i næsta mánuði? Var
rétt að verða kona hans, þegar
hún þráði annan mann? Hún
leit út um gluggahn, það var
laugardagur og náman var lok
uð. Hún sá David Carew í fjar-
lægð, hann gekk yfir heiðina
með Janice. Hún deplaði aug-
unum og leit á Önnu.
— Peter gæti komið hvenær
sem er, sagði hún. — Ég verð
að setja ketilinn yfir.
HARÐVIÐAR
ÚTIHURÐIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKÚLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi |
sími 4 01 75
31. október 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13