Alþýðublaðið - 28.01.1968, Blaðsíða 4

Alþýðublaðið - 28.01.1968, Blaðsíða 4
Ritstjórar: Kristján Bersi Ólafsson (áb.) og Benedikt Gröndal. Símar: 14900 — 14903. — Auglýsingasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við Hverfisgötu, Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins, Sími 14905. ~ Áskriftargjald kr. 120,00. — í lausasölu kr. 7,00 eintakið. — Útgefandi: Nýja útgáfufélagið hf, Umbúðabanniö EIGENDUR hraðfrystihúsa sýndu furðulega skammsýni, er þeir settu sölubann á umbúðir til að knýja frystihúsin til að loka dyrum sínum. Þessir herr- ar eru ekki lengi að grípa til valdsins, ef þeir hafa það. Þeim má ekki verða kápa úr því klæð- inu. Slíkt sölubann til að stöðva hejla iðngrein má ekki koma fyr- ir aftur, og væri réttast að hindra það með lagasetningu, ef þess er nokkur kostur. Það cr í fyrsta lagi óskilj- .anl'egt, hvað frystihúsaeigendur töldu sig vinna með slíkri lokun. Þeir höfðu enga ástæðu til að ætl'a, að ríkisstjórnin skyldi ekki í ullkomlega aðstöðu þeirra. Samn íngar höfðu engir átt sér stað, og er það ranghermi hjá blöðumvút- varpi og sjónvarpi, að svo hafi verið. Tilboð voru engin gerð, fyrr en ríkisstjórnin tilkynnti SH og SÍS fyrir helgina, hvaða upphæð hún hefði hugsað sér að láta renna til aðstoðar húsunum. Það er meginvandi íslenzka lýðveldisins, hversu fámennir hópar geta stöðvað starfsemi, sem kemur þjóðfélaginu í heiJd í erfiðleika. Þannig fá þessir fá- mennu hópar óeðlilega mikið vald, sem því miður er oft illa .beitt. Framkoma frystihúsaeig- enda að þessu sinni er glöggt dæmi um þetta. Aðeins frystihús bæjarfélaga og ríkisins stóðu ut- an við .þessa óheillaþróun, er þjóðin fordæmir sem einnmaður. Það er súr biti fyrir ríkis- stjórnina að þurfa að rétta frysti- húsunum tæplega 200 milljónir króna tveim mánuðum eftir geng islækkun. Það væri hneyksli, ef I sá þriðjungur húsanna, sem er vel stæður, tæki bróðurpartinn af þessari aðstoð, eins og áður hefur komið fyrir. Það er ekki ætlun stjórnarinnar að prútta við frystihúsaeigendur. Þeir verða að skilja, að staða þjóðar- búsins í heild er í dag slík, að slíkt kemur ekki til mála. Vísitala og lán ÞEGAR verkalýðsfélögin fengu með júnísamkomulaginu margumræddar vísitöluuppbætur á kaupgjald, gengu þau inn á, að vísitöluákvæði skyldi sett á hluta af lánum Húspæðismálastjórnar. Síðan hafa þessi lán hækkað verulega vegna þessa ákvæðis, en af einhverjum ástæðum hefur vísitöluákvæði ekki verið sett á önnur lán í þjóðfélaginu. Það voru því gleðitíðindi, er Eggert G. Þorsteinsson, félags- málaráðherra, sagði á Alþingi í fyrradag, að þetta ákvæði yrði nú endurskoðað. Það væri ekki réttmætt, þar sem vísitöluupp- bætur giltu nú ekki lengur um launin. ^ ÞEIR SEM GUÐIRNIR ELSKA... Það var vor nefnist lítið kver nýútkomið, nokkur ljóð og teikn- ingar eftir Guðbjart Ólafsson. Andrés Kristjánsson hefur tekið ljóðin saman til útgáfu og ritar hlýlegan inngang um höfund þeirra sem lézt í fyrravetur, að- eins 19 ára gamall. Ætla má' að það sé einkum í minningarskyni um hið unga skáld að Ijóðin eru gefin út í bók. handa -jáfnöklrum hans og féJögum. vinum og vandanmnn- um. Þau kunna þó að eiga erindi við fleiri. ..Æskuljóðin eru oft- ast yndislegri skáldskapur en maðurinn yrkir nokkurn tíma síðar á œvinni, jafnvel þó að hann verði þjóðskáld og þroski hans mikill,“ segir Andrés Krist- jánsson í formála sínum fyrir ljóðunum. ,,í æskuljóðum fclast fegurstir draumar og bjartostar vonir og ckkert gefur meiri sýn í framtíðina en ljóð æskunnar. Lúfir sá maður í fulluiji skiln- ingi, sem ekki á þess kost að lesa og njóta þeirra Ijóða scm börn hans,og annarra, yrkja, unglingarnir i gagnfræðaskólan- um eða æskuíólkið í mennta- skólanum?". Ætli það ekki: ætli menn lifi ekki nokkurnveginn til fults þó þeir séu með öllu Ijóðlausir? Það er margt lífið þó lifað sé. Náttúrlega er það mælska Andr-1 ésar Kristjánssonar sem leiðir hann í þessar gönur. Iiitt er þar iyrir alveg rétt að Ijóða- smámunir Guðþjarts Ólafsspnar eru vitnisglöggir um skólaskáld- skap eins og hann gengur og gerist nú J dögum, heimildir um orð og æði æskumanna, æskuljóð almennt fremur en skáldefni í uppvexti. Einhverj- um kann að þykja það cftir- tektarverðast að „formbylting“ Ijóðsins virðist gengin um garð í skólunum. Guðbjarti Ólafssyni hefur verið náttúrlegt að yrkja í Iausu máli, órímað; sú hrynj- andi sem ljóð hans leitast stund- um við cr óháð hefðbundnum bragreglum: og þar sem hann reynir tii að ríma ferst honum það l'remur óhönduglega. Ljóð hans eru með eðlilegu tungu- taki samtíðar sinnar. En af þcirn má líka ráða hversu skammt „íormbyltingin“ gengur sem slík, tekur aðcins til yzta yfirborðs kveðskaparins. Undir niðri er viðborfið óbreytt við málinu, Ijóðunum; þær hugsanir ungs manns.sem ljóðin reyna til að orða eru kunnuglegar úr skóla- skáldskap fyrr og síðar, og-Guð- bjartur Ólafsson orðar þær hvorki betur né verr en almennt gerist með skáldlega sinnuðum ungum mönnum. Skólaskáld eru jafnan sjálfum sér lík: Eins horfum við yfir heiminn í dag og spyrjum: Hvar verðum við á morgup? Hver er tilgangur lífsins? Það má vel vera að Guðbjart- ur Ólafsson hafi verið skáld- efni, hefði orðið gott skáld á fullorðinsaldri; um það verður raunverulega ekkert ráðið af æskuljóðum hans. En þau bera vott um samskonar handlagni og teikningar hans að sínu leyti. málskyn, ljóðskyn í uppvexp og mótun, þau birta okkur, scm lesum þessa Ijómandi snotru bók, mynd geðfellds og greindarlegs unglings sem eflaust hefði rcynzt hinn sami góði drengur hvar sem hann hefði skipazt í sveit full- orðinn maður. Margur cr skáld þó hann yrkj ekki. Og ma”gur verður skáld eina örstund í lífi sínu þó hann yrk; aldrei meir. Ég veit ekki hvort Ijóðum Guð- bjarts Ólafssonar er raðuð eftir aldri, en í síðustu ljóðuuum í bókinni kveður við máttugro og mynduglegra tungutak en í hin- um fyrri: þar er eins og skóla-, skáldið hafi allt í einu öðlazt eigin róm. Eitt líl' nefnist annað þessara ljóða. Og það er ekki einungis vitneskjan um sorgleg örlög túns unga skálds scm verð- ur til þess að lesandinn hvekkur við þegar hann les þennan lát- lausa texta: I Brennandi ljós. Eitt ljós , í myrkrinu sem umveíur sálina í byrjun en smám saman þrengja nokkrir geislar sér inn í þetta myrkur og þar sem áður var myrkur er nú ljós. Þekking. Og þetta ljós veitir daufa birtu í stuttan tíma en þá skyndilega er blósið kröftuglega ljósið slokknar. Þar sem áður var bjart er nú myrkur. Ö.J. KJALLARI Undanfarið hafa verift dag legir fundir í ríkisstjórn og þingflokkum Alþýðuflokksins og Sjálfstæðisflokksins um vandamál frystihúsanna ... Að sjálfsögðu hefur það vald ið miklum vonbrigðum, að gengislækkunin skyldi ekki duga betur, en ýmislegt hef ur gerzt síðustu vikur og ann að rcynzt erfi'ðara en talið var áður ... Lausn þessara mála virðist nú alvcg á næsta leiti og verður heildaraðstoð við bátaflota og frystihúsin hátt á þriðja liundrað milljón ir króna. ★ Það er önnur hlið á vanda- málinu, hvernig afla á þessa fjár í ríkissjóð . . . Þar eru til yfir 200 millj., sem ætlunin var að nota til tollalækkunar, en hætt er við, að sú upphæð minnki við þessi síðustu tíð* indi. ★ Um sama leyti og þessl fundarhöld stóðu yfir hér á landi, var Norges Fiskarlag á fundum með sjávarútvegs* málaráðunéytinu í Osló vegna vandræða norsku útgerðar- innar vegna þess að Norð- menn lækkuðu EKKI gengið ... Rækjuveiðar í Norður Nor egi hafa méðal annars stór-< minnkað og er þar atvinnu- leysi ... Styrjöldin í Nigeríu veldur Norðmönnum cnn meira tjóni en íslendingum ... Síidarverksmiðjur eiga er£ itt en segja að ekkcrt sé að gera nema endurbæta verk- smiðjurnar, gera rekstur heirra hagkvæmari og vöruna betri. ★ Það eru miklar vangaveltur um forsetaefni til framboðs á móti Gunnari Thoroddsen . . . Ef dæma má eftir pólitísk um orðrómi virðist stjarna Hannibals Valdimarssonar vera lækkandi, en framsóknar menn hugsa af vaxandi al- vöru um Kristján Eldjárn, og í öllum flokkum er talað um Pétu/' Thorsteinsson í vaxandi mæli. ★ íslenzku blaðamennirnir, sem fóru til Egyptalands, segja að íslendingar séu kunn ir fyrir Gyðingavináttu, aðal lega fyrir liinar tí’ðu heim- sóknir l'orseta og ráðherra okka/- til ísrael, og sé þetta túlkað sem fjandskapur við Araba um leið. 4 28. janúar 1968 — ALÞÝÐUBLAÐID

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.