Alþýðublaðið - 10.04.1968, Qupperneq 15

£ IRÚ/ N 1
EFTIR KAY WINGHESIER |
4
Nú varð hún skelfingu lostin.
— Ég má' ekki gráta meðan
þessi maður er að skoða húsið!
sagði hún við sjálfa sig og velti
því fyrir sér hvað hún gæti gert
til að jafna sig.
Þegar hún kom inn í gamla
bókaherbergið hrökk hún við.
Hún hafði gleymt því að Felix
hafði boðizt til að gera skrá yfir
bækurnar, tekið þær allar út úr
hillunum og hætt starfinu í miðj-
um klíðum. Hún flýtti sér í
slopp, batt klút yfir hárið á
sér og fór að setja bækurnar í
hillurnar án tillits til reglu eða
bókarheita.
Bækurnar voru rykugar og
starfið var erfitt. Hún var langt
því frá búin, þegar barið var í
gluggann. Fyrir utan stóð háVax-
inn grannur ljóshærður maður
og var mjög reiðilegur. Melita
hrökk við. Var þetta Simon Ald-
ridge? Og hvar var Jim?
Hún gekk að glugganum og
opnaði hann og maðurinn hróp-
aði erfiðlega: — Loksins sé ég
eitt.hvert lífsmark! Thurlow gat
ekki farið með mér, en hann
sagði, að ungfrú Manby ætti von
á mér. Ég heiti Simon Áldridge.
Vitið þér að ég hef lamið á úti-
dyrnar í fimm mínútur.
— Afsakið .. byrjaði Melita.
— Hvílíkt ryk og drulla! sagði
liann. — Á þetta að heita bóka-
herbergið? Jæja, það skiptir
engii máli. Segið ungfrú Man-
bym að ég sé kominn.
Melita var of hissa til að
geta talað. Þetta var áreiðan-
legá ókurteisasti og leiðinleg-
asti maður í heiminum. Svo kom
hún auga á' sjálfa sig í speglinum.
Sloppurinn var kámugur og hún
var óhrein. Hún fór inn í eld-
húsið þar sem frænka hennar
og þau hin voru að drekka te.
— Klara frænka, maðurinn er
kominn. Simon Aldridge! Og
hann segist hafa bankað hér í
fimm mínútur en enginn heyrði
til hans.
— Er það? Við heyrðum ekki
hringja, sagði Klara frænka. —
Ég verð víst að sýna honum hús-
ið meðan þú lagar þig til. Það
er meira að sjá þig, Melly! —
Hvað varstu að gera?
— Hreinsa bókasafnið, sagði
Melita stutt í spuna. — Hann
sá mig og hélt að ég væri vinnu-
konan.
— Ég skil það vel, sagði
frænka hennar hlæjandi, — en
þú getur útskýrt það fyrir hon-
um seinna.
— Það geri ég ekki! sagði
Melita. — Hann var ókurteis við
mig! Þú skalt sýna honum húsið
og segja honum að frk. Manby
sé ekki heima.
— Eins og þú vilt.
Þau litu á Melitu meðan hún
reif klútinn af hárinu og byrj-
aði reiðilega að þvo sér við eld-
húsvaskinn.
— Fyrr eða síðar kemst hann
að því, hver þú ert, sagði Ad-
ele.
Melita stirðnaði upp, svo
minntist hún frekjulegs munn-
svipsins og köldu, gráu augn-
anna sepi horfðu gagnrýnandi á
allt sem þau sáu.
— Kannski ef hann kaupir
húsið, sagði hún reiðilega, —
en ég býst ekki við að hann geri
það. Hann talaði þannig til mín,
að ég veit að hann hélt að ég
væri ein af stelpunum úr þorp-
inu. Ég vil ekki gera honum
það til geðs að láta hann vita,
að ég er eigandinn.
ÞRIÐJI KAFLI.
Melita læddist upp í herbergi
sitt eins fljótt og hljóðlega og
liún gat. Hún heyrði frænku
sína tala niðri á ganginum og
þurrlega rödd Simons Alridge.
Þegar liún kom upp á her-
bergið settist hún á rúmstokk-
inn og barðist við tárin.
Leið fólki svona, þegar átti
að selja heimili þess? Hvað átti
hún að gera, þegar búið væri
að selja Mill-húsið? Átti hún að
leita sér að vinnu? Eða átti hún
að taka tilboði Jims og láta hana
sjá um hana um aldur og ævi?
— Ef ég gæti aðeins hætt að
hugsa um þetta, andvarpaði hún
og klæddi sig í reiðbuxur og
þægilega peysu. Hún hafði rétt
tíma til að koma á hestbak fyr-
ir mat.
Hesthúsið var tómt, en gam-
all vinur föður hennar, Róbert
Lacey lánaði henni hryssuna
sína, þegar hún vildi.
Melita faldi sig í skugganum
af tröppunum, því að Símon
Lacey stóð þar eins og hann
gæti ekki hugsað sér að fara
frá húsinu.
— Kannski langar yður að
skoða húsið einn, herra, sagði
Klara frænka.
Melita roðnaði af reiði. Hvers
vegna rak hún hann ekki í burtu
í stað þess að smjaðra svona
fyrir honum?
— Nei, þakk fyrir, það held
ég nú ekki, sagði Símon Ald-
ridge með sinni djúpu rödd. —
Mér lízt mjög vel á húsið, en ég
hafði vonað að frk. Manby yrði
heima, þar sem hún átti von á
mér. En við hittumst seinna, svo
ég fer bara núna.
Melita var enn rjóð af reiði,
þegar hann kom út fyrir. Hvers
vegna var henni annars svona
illa við mann, sem hún hafði
séð í svip og naumast talað við?
Forvitnin kom henni til að
leita að honum. Hann stóð við
bílinn og horfði á húsið. Ástúð-
arsvipur blandinn hrifningu var
í andliti hans. Svo steig hann
inn í bílinn og ók á brott.
Melita fór inn til frænku
sinnar.
— Hvað sagði liann? spurði
hún hikandi.
— Hann vill kaupa húsið, vina
mín og er ákveðinn í að gera
það, sagði frú Bayfield ánægð.
Mér lízt afar vel á hr. Aldridge.
Ég var rétt að enda við að segja
Felix og Adelu, að ég héldi, að
það yrði gott að vinna hjá hon-
um.
— Ætlarðu virkilega að ger-
ast ráðskona?
— Já, mér lízt vel á það.
— Hvers vegna heldurðu, að
hann vildi ráða ykkur?
— Vegna þess, sagði frú Bay-
field, — að mér virtist allt benda
til þess, að hann vilji fá húsið
með starfsfólki og öllum inn-
búnaði.
— En sú frekja, sagði Melita.
— Með starfsfólki? spurði
Peter Bull um leið og hann kom
inn. — Hvað vill hann fá marga?
— Þú gætir fengið margt verra
en vinnu hér, Peter Bull, sagði
Klara frænka. ,— Ég er búin að
segja honum að ég vilji gjarn-
an vera hérna áfram. Ef hann
vill fá mig sem ráðskonu, verð
ég hér.
— Hvernig geturðu það Klara
frænka? veinaði Melita. Innst
inni hafði hún vonað að frænka
hennar neitaði að hugsa um
heimili fyrir nokkurn annan.
Hún hafði að minnsta kosti al-
drei búizt við að hún gerði það
svo feginsamlega.
— En ég verð að fá mér vinnu,
vina mín, sagði frú Bayfield. —
Ég á hvergi heima og kann ekki
annað en hússtjórn og matar-
gerð.
— Mér lízt vel á þetta, sagði
Peter Bull.
— Þið eruð bæði bjánar, —
sagði Melita þrjózkulega. Hann
hættir við að kaupa húsið, þegar
hann kemst að því, hvað það er
dýrt að lagfæra það og reka það.
Hvort sem hann er ríkur eða,
ekki, hefur hann ekki efni á að
henda peningunum sínum í vit-
leysu eins og svoleiðis og svo
þarf hann mun f jölmennara
starfslið.
Svo fór hún. Hún skammaðist
sín, því að hún vissi að þeim
hafði sárnað þetta. Hún stytti
sér leið yfir engin og það fór
hrollur um hana við tilhugsun-
ina um, að fljótlega ætti hún
að hitta Símon Aldridge aftur.
FJÖRÐI KAFLI.
Þegar Melita var búin að
borða, fór hún að þvo upp, en
frú Bayfield sagði við hana: —
Farðu nú og þvoðu þér og
klæddu þig í fallegan kjól, elsk-
an min. Ef hr. Aldridge kemur
aftur, verður þú að tala við
hann.
— Ég held nú ekki, sagði Mel-
ita. — Ég ætla að gera hreint í
bókaherberginu. Jim Thurlow
getur séð um Aldridge.
Svo þaut hún út úr eldhús-
inu.
— Ég er viss um að hún vill
ekki selja honum húsið, sagði
K.F.U.M.
UM HÁTÍÐARNAR:
Skírdag kl. 8.30 e.h- Almenn
samkoma í húsi félagsins við
Amtmannsstíg. Geirlaugur Áma
son og Sigursteinn Hersveins-
son tala.
Föstudaginn langa: Kl. 10,30 f.
h. Sunnudagaskólinn við Amt-
manntsstíg. Kl. 8,30 e. h. A1
menn samkoma. Baldvin Stein
dórsson talar.
Páskadag: Kl. 10,30 f. h. Sunnu
dagaskólinn Amtmannsstíg.
nrengjadeildirnlar Langagerði
1 og í Félagsheimilinu við
Hlaðbæ í Árbæjarhverfi. Barna
samkoma í Digranesskóla við
Álfhólsveg í Kópavogi.
Kl. 10.45 fj h. Drengjadeildin
Kirkjuteigi/ Kl. 1.30 e. h.
Drengjadeildin Holtavegi. Kl.
8,30 e. h. Samkoma í húsi fé-
lagsins við Amtmannsstíg. Ást
ráður Sigursteindórsson, skóla-
stjóri, talar.
2. páskadag: Kl. 1,30 e. h.
Drengjadeildirnar við Amt-
mannsstíg. Kl. 8,30 e. h. Al-
menn samkoma í húsj félags-
ins við Amtrrvmnsstíg. Séra Sig
urjón Þ. Árnason talar. Æsku-
lýðskór K.F.U.M- og K. syngur.
Allir velkomnir á samkomurn-
Réttingar
Ryðbæting
Bílasprautun.
Tímavinna. — Ákvæðisvinna.
Bílaverkstæðið
VESTURAS HF.
Ármúla 7. — Sfml 35740.
SKOLPHREINSUN
úti og inni
Sótthreinsum að verki loknu.
Vakt allan sólarhringinn.
Niðursetning á brunnum og smáviðgerðir.
Góð tæki og þjónusta.
R Ö R V E R K sími 81617.
FERDASKRIFSTOFA
./ RÍKISIIVS
IÐNSÝNINGIN
HANNOVER
1968.
87/4 — 5/5.
Á Hannover iðnsýningunni sýna yfir
5 þús. fyrirtæki frá 30 löndum allar
helztu nýjungar í iðnaði og tækni.
Þeim sem hafa í hyggju að heim_
sækja þessa merku kaupstefnu vilj-
um við vinsamlega benda á að hafa
samband við oss sem fyrst varðandi
nánari upplýsingar, flugfarseðla, að-
göngukort og aðra fyrirgreiðslu.
Einkaumboð Hannover Messe á ís-
landi, Ferðaskrifstofa rikisins,
GimB - Lækjargötu. Sími: 11540.
HELZTU VORUTEGUNDIR:
Járn, stál og aðrir málmar, mynda-
vélar og ljósmyndatæki, lækninga-
tæki, alls konar verkfæri, raf_
magnsvörur, raflagnaefni, heimilis_
tæki, sjónvarps- og útvarpstæki, el-
ectronisk tæki, raflampar, lampa-
skermar, raftæki, tæki fyrir bygg_
ingariðnað, byggingarefni, dælur.
skrifstofuvélar, glervörur, gjafavör-
ur, skartgripir, úr, klukkur, borð_
búnaður, plastvörur og þungavinnu_
vélar.
ÍKJARGÖTU 3, REYKJAViK, SÍMt 11540
10. apríl 1968 — ALÞÝÐUBLAÐIO jj;