Dagur - 30.11.1949, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 30. nóvemberl949
D A G U R
7
Liðveizla er lofsverð góðu málefni
- illkviffni eigi
í’östud. 18. nóv. sl. birti blað-
ið „Verkamaðurinn“ stutta grein
með langri fyrirsögn svohljóð-
andi: „Hvað er verið að undirbúa
með starfrækslu dráttarbrautar-
innar?“ „Hvað er orðið af loforð-
unum sem Gísli Kristjánsson
þóttist hafa?“
Þar er einnig spurt í gx-eina-
dálki: „Hvei't hefir verið stai-f
Gísla?“
Fyrstu spui'ningunni, sem er
dálítið einkennilega oi'ðuð, mætti
svara þannig, eins og hún er fram
boi'in, að menn hyggðust draga
eitt eða annað á þessari braut, t.
d. í þessu tilfelli skip. Þetta er
auðvitað útúi-snúningur hjá mér
og á spyrjandi við það, hvað að-
hafst sé, svo að brautin geti hafið
tilætlaða starfsemi.
Því get eg ekki svarað, þó að
eg vildi gera það fúslega. Mér er
ljúft að heyra velviljaðan áhuga
fyrir því nauðsynlega málefni. Eg
get þó sagt það, að vart var búizt
við því, að braut yrði tilbúin á
þessu hausti, og þó nú megi segja
að önnur brautin sé fullgerð, er
ekk iþar með sagt, að allt Sem
henni er óhjákvæmilega fylgjandi
sé til stgðar.og það er ekki rétt
sjálfu sér aðhafa sagt hana full
gerða og -eg neita að hafa sagt
það, nema að hafa látið hitt
fylgja. að, aði;a úðstöðu vantaði
og úr því yrði að bæta. Lítið hef
ir gefizt tækifæi-i til þess að x'eyna
brautina og, skorti til þess meðal
annai-s rafmagn. Spennufall vai'ð
við setning ca. 50 smálesta báts,
úr 220 W. niður í 150 wolt. Raf'
veitustjóri vill eftir því sem í hans
valdi stendur bæta úr þessu og
er nú unnið að því.
Eins og enn er í haginn búið, á
hinu annars rúmgóða og
skemmtilega athafnasvæði við
brautina, verða mörg vandkvæði
til trésmíði einkum. Vantar í það
minnsta éinlyft hús, sem hefði
ekki minna en 140 fei-metra gólf-
flöt fyrir nauðsynlegar trésmíða
vélar, við það mætti bjai'gast. En
heppilegast væi'i að þeir aðilar,
sem kostað hafa byggingu braut-
ar eða rennu brautanna, — því að
þær eru tvær í smíðum, — örm-
ur, segjum fullgerð, hin komin
það hátt í fjöruna, að hún er á
þurru, þegar lágsjávað er, —
byggðu hús, sem sá, er t. d. tæki
að sér að kosta reksturinn, tré-
smíðaaðgei'ðir og setning skipa o.
fl„ kæmi þar fyrir nauðsynlegum
vélum og áhöldum. Vei'kstæðin,
vélavei'kstæðin á eg við, hefðu
svo fyrst um sinn ,eins og að und-
anförnu, þá aðstöðu sem þau allt-
af hafa haft, meðan gamla drátt-
arbrautin starfaði. Þegar tímar
líða mætti svo haga þessu á ann-
an veg ef betur þætti viðeigandi.
Með allri sanngii'ni viðhafðri,
held eg að fáir verði sakaðir um
seinagang við byggingu di'áttar-
brautar og öðru henni viðkom-
andi. Eg hef reynt að gera eftir
beztu getu það, sem snert hefir
mitt starf og hefi góða samvizku
með tililti til þess. Loforðin, sem
eg þóttist hafa er önnur spurn-
ing greinarhöfundar. Þar er hall-
að réttu máli viljandi eða óvilj-
andi. Eg hafði vitanlega þegar eg
vai- ráðinn, engin loforð. Stai-f
mitt hófst við fjáröflun eftir
ráðninguna og voru loforðin gefin
í góðri trú af öllum. Síðan hefir
margt breytzt til hins verra og
hvað snertir flesta útgerðai-menn
or loforð gáfu, hefir svo hnignað
þeirra hag ,að ex'fitt mun mörg-
um þeiiTa að afla daglegs brauðs,
hvað þá meira. Þeir munu þó
vera sömu skoðunar um nauðsyn
málefnisins og hai'ma það, að
geta ekki veitt því fjái'hagslegan
stuðning. Þeir, sem betur eru
stæðir ef þeir eru teljandi í
flokki útgerðarmanna, hafa sitt
bundið í eignum, en lán er ekki
fáanlegt, þó gegn 1. veðrétti væri
í skipunum eða öðru vei'ðmæti.
Loforðin eru geymd með eigin-
handar nöfnum lofenda, við
ákveðna fjárhæð hvers og eins,
og hefir enginn færst undan að
viðurkenna það. En hitt er rétt
hjá greinarhöfundi. Eg hefi ekki
séð mér fært að slá vatn úr hell-
unni, pða hefja inn þetta fé, eins
og ástatt er ,og sé það tilgangur
greinarhöfundar, að gera mig tor
tryggilegan í því sambandi, verð-
ur svo að vera.
Þriðja spurning greinarhöfund-
ar: „Hvert hefir verið starf
Gísla?“ Því má eg ekki svara. I
svarinu mætti segja að gætti
hlutdrægni, en gerist það nauð-
synlegt, færi betur á því að
mínir yfirboðarar gerðu það. Það
ber mér þó að upplýsa, að mér er
ekki kunnugt um að komið hafi
ósk frá útgerðarmönnum, um það
að eg yrði ráðinn sem fram-
kvæmdastjóri við byggingu drátt-
arbrautarinnar og er vart að
finna neitt um það í bókum Út-
gerðarmannafélags Akureyrar
eða hafnarnefndar. Hafi því illa
tekist til um ráðningu til áður-
greinds stai'fs, er ekki rétt að
bendla útgerðarmenn við það
að ósekju.
Annars þakka eg greinarhöf
undi það, sem hann segir rétti
lega um nytsemi og gildi brautar
innar og er eins og endursögn úr
grein, sem eg skrifaði 21. janúar
1948 og út kom í öllum blöðum á
Akureyri um það leyti, nema
Verkamanninum, sem eg einnig
bað um að birta hana, en rit
stjóri hefir sagt mér, að það hafi
farist fyrir vegna gleymsku.
Mætti því hugsa sér að birting
greinarinnar 18. þ. m. væri eins
og dálítil uppbót, góðu málefni til
flutnings og fyrirgreiðslu í öllu
andstreymi, sem það kann að
mæta.
Spurningum greinarinnar er
ekki beint til neins ákveðin aðila,
en vegna þess að nafn mitt er þar
endurtekið leyfi eg mér að rita
þessa grein, og bæti því við að
orð bæjarfulltrúa, sem féllu
fundi bæjarstjórnar, litlu áður
en greinin 18. þ. m. birtist
Verkamanninum, voru í minn
garð ekki vingjarnleg. Þar var
sagt að lítið hefði orðið úr svigur-
mælum er hann sagði að eg
hefði haft í upphafi, er starf mitt
við dráttarbraut var ráðgert. Já,
lítið hefði orðið úr, þótt digur-
barkalega hefði eg látið. Á þessa
leið fórust bæjarfulltrúanum orð
og minnir hvort tveggja, orð full-
trúans og hið lakara í greininni á
andlegan skyldleika. Drenglynd-
ari fulltrúar andmæltu framburð-
inum þá þegar á fundinum .Eg
var ekki viðstaddur. Sannleik-
urinn er, að eg hefi ekkert það
sagt í sambandi við nauðsyn þess
að byggja hér dráttarbraut, sem
kallast geta svigurmæli, eða neitt
í þá átt. Eg sagði einungis það,
sem segja varð þessu máli til
framdráttar, hva rog hvenær sem
tækifæri gafst og þess þurfti með.
Það hafa ekki allir verið hlynntir
þessu máli og margt er enn ógert
og eins og segir í Alþýðumannin
um hér 15. þ. m„ er „Áfanga náð“.
Þetta er satt og rétt og nota eg
tækifærið til þess að þakka A1
bert- Sölvasyni vingjarnleg orð
til manna og málefnis. Að því
viðbættu ,að eg lýsi yfir því að
hann hefir manna bezt borið hag
málefnisins fyrir brjósti, og víst
er það ánægjulegt að eiga liðs-
menn honum líka. Mér er óljúft
að taka upp óvandaðar umræður
um þá góðu viðleitni, sem snerta
byggingu dráttarbrautar hér, en
mun hins vegar leitast við að
andmæla ósannindum og ill-
kvittni, úr hvaða átt sem slíkt
kann að koma.
Akureyri, 25. nóv. 1949.
Gísli Kristjánsson.
- Fokdreifar
(Framhald af 6. síðu).
hugmyndaflug', fleiri starfskrafta
og betri en að jafnaði heyrast frá
útvarpinu í Reykjavík. Miklu
líklegra til þess að bæta dag-
skrána í heild er sú hugmynd,
sem hér var skotið fram á dögun-
um, að efna eigi til aðstöðu á
fleiri stöðum en Reykjavík til
þess að útvarpa. Með því móti
mundi verða völ fjölbreyttara
efnis en jafnvel Reykjavík ein
hefir upp á að bjóða, og slík að-
staða mundi þar að auki verða
ómetanleg lyftistöng fyrir allt
menningarlíf úti á landi.
Stuttar drengjabuxiir,
lír bláu cheviqti, týndust
s.l. mánudag í miðbænum.
Skilist vinsamlegast, get
fundarlaunum, á afgreiðslu
Dags.
Chevrolet-vörubifreið,
módel 1941, með nýrri 'vél,
til sölu. — Bifreiðinni fylgja
nýjar vökvesturtur.
Afgr.
visar a,

„ARNARFELL”
Eftir STEINGRÍM BALDVINSSON, Nesi.
(Flutt við komu „Arnarfells11 til Húsavíkur síðast-
liðinn föstudag.)
Komin er til heitnahafnar
handan yfir djúpin breið
traust og prúð og skriðdrjúg skeið
— skraut á livelfdum barmi drafnar
gnoð, sem feng úr fjarlœgð safnar,
farminn dýra óraleið
ber og milli byggða jafnar.
Allir frónskir firðir breiða
faðminn mót þér, glæsti knör.
Farsœld þína og fólksins kjör
fram til stranda, inn til heiða,
sömu óskir saman leiða.
Signa þig í hverri för
bœnir þeSs og byr þér greiða.
Við hvert fley, er Fróni bætist,
frami þess og styrkur rís.
Þrátt fyrir kúgun, eld og ís
óskadraUmur fólksins rætist,
þegar allra orka mœtist,
áfram brýzt í farveg Sís,
og einn við gengi annars kætist.
Árnarfelli og Arnfellingum
el'zta ■ lándsins' kaupfélag
heilsar, fagnar hér í dag.
Énn sem 'fyrr í Þingeyjarþingum
þétf og fast er staðið kringum
' sámvinmirinar sœmd og hag,
samhjálp beitt gegn okurhringum.
Heilsa, fagna heilu lyndi
Húsavík og sýslan öll,
breiðir dalir, fell og fjöll.
Sólarbros á bjÖrtum tindi,
bylgjufax í hvössum vindi,
dÖkkir hamrar, drifhvít mjöll '
dýrgrip þjóðar - héraðsyndi.
Húsavíliur heimasœtur
hylla ykkur vösku menn.
Eru formanns örlög tvenn.
Að eiga leik við Ránardætur,
Kólgu og Hrónn um kaldar nætur,
koma í höfn og fá í senn:
ró og hvíld og raunabœtur.
Hörð er vist á söltum sævi,
er sílar þiljur ísing grá,
þegar stynur stag og rá.
Stormasöm er formanns œvi.
Stríðið er við hetju hæfi.
Herðir svalar djúpri þrá
sœririn reiði, sœrinn gœfi.
Heiður Fróns og sœmdarsjóður
séldur er í farmanns hönd,
farmenn bera landsins hróður.
Kveðja föður, mey og móður.
En hin traustú tryggðabönd
tengja þá við Berurjóður.
Vér sem stöndum styrkum rótum
studd á vorri heimagrund,
horfum yfir sólgyllt sund,
seydd af þrá, en heft á fótum.
Vér, sem farmanns fórna njótum,
heiðrum, dáinn hetjulund
hans á þessum vegamótum.