Dagur - 02.11.1955, Síða 10

10
D A G U R
Miðvikudaginn 2. nóvember 195f'
Læknaskipti
Þeir samlagsmenn Sjúkrasamlags Akureyrar, sem ætla
sér að skipta um lækni frá næstu áramótum að telja,
verða að tilkynna það skrifstofu samlagsins í síðasta
lagi fyrir 30. nóvember næstk.
Nýr samlagslæknir flytur í bæinn um næstu áramót
ERLENDUR KONRÁÐSSON, og geta þeir, sem þess
óska, valið hann fyrir heimi'lislækni.
Um aðrar tilfærslur á milli lækna geta menn fengið
nánari upplýsingar um á skrifstofu samlagsins.
Enginn getur valið eða skipt um lækni, nema hann
sé skukllaus við samlagið.
Jafnframt skal á það minnt, að öll iðgjölcl til árs-
ioka eru fallin í gjalddaga, og eru samlagsmenn beðnir
að gera fljót og góð skil.
SKRIFSTOFA SJÚKRASAMLAGS AKUREYRAR.
Kuldaúlpur
á börn og fullorðna.
Hentugar yfirhafnir fyrir skólafólk!
Mikið úrval! Hagstætt verð!
V efmtðarvönideild
Jörðin Kaupangsbakki
í Ongulsstaðahreppi er laus til ábúðar í næstu
fardögum. Sala gæti komið til greina. —
Semja ber við undirritaðan.
O. C. Thorarensen
Hafnarstræti 104, Akureyri.
DANSLEIKUR
verður að Hrafnagili laugar-
daginn 5. nóvember. Hefst kl.
10 eftir hádegi. — Hauknr og
Kalli spila. Veitingar seldar.
KVENFÉLAGIÐ.
SEL
heimabakaðar smákökur.
Gerður Kristinsdóttir,
Kambsmýri 8.
Sími 2142.
Stúlkur!
Stúlku vantar á sveitaheim-
ili, gjarnan ungling eða
eldri konu.
Afgr. vísar á.
Barnavagn
til sölu.
Uppl. í Oddeyrargötu 26
(efstu hæð).
Barnabaðker
Véla- og búsáhaldadeild
Eftir JÓN JÓNSSON á Skjaldarstöðum
Nokkur orð um frosthörkur og harðindi á liðnum öldum
Skrifað í kuldakastinu sl. maí 1955.
(Framhald).
Þegar eg nú á 70. aldursári lít
til baka, furðar mig, hvað menn
lögðu hart að sér að klifa yfir þá
háu og illu fjallvegi, svo sem
Hjaltadalsheiði og Héðinsskörð,
jafnvel kvenfólk lagði að vetrar-
lagi leið yfir Hjaltadalsheiði, og
varð eg og félagi minn eitt sinn
fyrir því happi, að fá tvær skag-
firzkar stúlkur, ungar og myndar-
legar, til samfylgdar norður yfir
heiðina. Reyndust þær prýðilega
duglegar og voru þó skíðalausar og
færð hálfslæm.
Þetta er nú sjálfsagt útúrdúr og
verður talið karlaraup að líkind-
um, enda er eg kominn á raupald-
urinn. — En til að sýna fram á,
hversu illt var tíðarfarið austan
við land, set eg hér nokkur atriði,
bókfærð, um ferð e.s.Lagarfossfrá
Reykjavík til Seyðisfjarðar, eftir
einn af farþegum skipsins, Pál
Einarsson, sýsluskrifara á Akur-
eyri:
„. . . . 7. jan. 1918 lagði Lagar-
foss úr höfn Reykjavíkur. Leiðin
var ekki greið. Björgunarskipið
„Geir“ varð að brjóta vök, svo að
Lagarfoss losnaði úr þeirri ís-
kreppu, sem þjappast hafði að
honum hina síðustu sólarhringa. —
Ferðinni var ætlað til Akureyrar
austur um land. Frétzt hafði, að
hafís væri rekinn — eða að reka
— að landinu. —- Frá Reykjavík
til Vestmannaeyja var afbragðs
veður. — I Vestmannaeyjum var
staldrað við fáar klukkustundir, og
síðan haldið áfram, sem leið ligg-
ur, austur með Suðurlandi í góðu
veðri og sjólausu, eins og vant er
að vera þar, þegar á norðan stend-
ur. Hélzt þessi veðurblíða þar til
fór að hilla undir Austara-Horn.
Glitti þar í bakka, háan og drunga-
legan. Lagarfossi fleygði áfram
inn í sortann. — Er inn í bakkann
kom, reyndist hann að vera grenj-
andi stórhríð, og jók sjóinn, er
fyrir Austara-Horn kom. Fóru þá
farþegar að hypja sig undir þiljur
og í „kojur“, en gerðu ráð fyrir að
vakna um morguninn á Seyðisfirði,
því að ákveðið var að koma þar
við til þess að hafa fréttir af ísn-
um. (Þá var ekkert útvarp.) Er
vaknað var um morguninn 9. jan.
var skyggnzt um, hvar við vætum
staddir, en lítið hafðist upp úr því,
svo var snjókoman stórfengleg og
veðurhæðin, að lítið sást út fvrir
borðstokkinn úr káetudyrum. Eitt
er víst, að í höfn vorum við ekki.
Frost hafði nú aukizt mjög, en
ekki veit eg, hve hátt það sté
þarna á hafi úti. Er ekki að orð-
lengja það, að Lagarfoss veltist
þarna í blindöskubyl, hörkufrosti
og töluverðum sjó í fulla 3 sólar-
hringa. — Undir hádegi á laugar-
dag, 12. jan., fór að rofa til. Þó
sást, held eg, hvergi til lands. Fóru
farþegar nú að hreyfa sig og líta út
á þilfar. Það var ekki vistleg né
glæsileg sjón. Um Lagarfoss lukti
ísskel.
Mikil slagsíða var á skipinu. —
Þegar hríðinni fór að létta, jókst
frostið mikið. Var nú snúið áleiðis
til lands, en dálítið skrykkjótt
gekk það, því að tvívegis frusu
stýriskeðjurnar fastar í rennunum,
og lá þá skipið flatt fyrir sjó,
meðan verið var að koma þessu í
lag. En hver sjógusa, sem inn kom,
varð að klaka. I annað skipti, er
stýriskeðjurnar festust, var mið-
degisverður nærri fullsoðinn, en
skipið flatt fyrir sjó. Kom þá sjó-
gusa alla leið inn í eldhús, henti
jómfrúnni, sem þar var stödd, út
í horn, öllum pottum af eldavél-
inni á gólfið, drap í eldstónni, svo
að byrja á nýjan leik við matar-
gerð. Varð miðdegisverður heldur
síðbúinn þann dag. —^Iíú var siglt
lengra í norður, í hvaða átt þori eg
ekki að fullyrða um, en líklega í
norðvestur. Ekki man eg hve lengi
var siglt, þar til land sást. Smátt
og smátt kom nú meira af landinu
í ljós. Var nú farið að leiða getum
að, hvar að landi bæri. — Sást nú
vel til fjalla. — Eins og áður segir,
taldi skipstjóri sig stefna á Dala-
tanga. — Fór nú að rökkva. —
Allt í einu sást viti á bakborða.
Var Ingvar Þorsteinsson skipstj.
þá ekki lengi að átta sig. Þetta var
Bjarnareyjarviti sunnan við Vopna
fjörð, og skipið statt á sem næst
miðju Vopnafjarðarmynni. Var nú
snúið snögglega við og áætlað að
komast á Seyðisfjörð um nóttina
12.—13. janúar. Blíðskaparveður
var. En svo fór þó, sem oft vill
verða, að „kongur vill sigla, en byr
hlýtur að ráða‘. Rétt eftir að snúið
var við frá Vopnafirði, skall á slíkt
ofviðri að norðan, að eg kann ekki
frá að lýsa. Enda var lítt fært far-
þegum að grennslazt um veðurfar-
ið, því að útkomu var ekki auðið.
Eftir að veðrið skall á, voru járn-
hurðir settar fyrir útgöngudyr
fyrsta farrýmis, og okkur, sem þar
vorum, því allar bjargir bannaðar
til umgrennslana. — Allir voru
vongóðir um, að eftir nokkrar
klukkustundir yrðum við í höfn á
Seyðisfirði, og eg held að allir hafi
sofnað rólegir í þeirri von.
Sunnudaginn 13. janúar var
seint úr rekkju risið, en farþega
furðaði á því, að skipið skyldi enn
vera á ferð, þar sem gert var ráð
fyrir því kvöldinu áður, að það
hafnaði sig á Seyðisfirði um nótt-
ina. Nú hafði járnhui'ðum verið
velt frá, og greiður gangur á þilfar.
Indælt veður, skafheiðríkt og sjó-
laust, en um allt haf, sem augað
gat greint, lagði mikinn frostreyk,
svo sem þoka væri. Hve mikið
frostið var, get eg ekki greint frá,
en skipið var ekki á leið til Seyð-
isfjarðar, heldur blasti Fáskrúðs-
fjörður við, og var til hans haldið.
Þarna vorum við þá að sigla inn
til öruggrar hafnar eftir viku úti-
vist frá Reykjavík. Yzta símastöð
sunnan við Fáskrúðsfjörð er Hafn-
arnes. Var okkur síðar sagt, að sú
stöð hefði símað inn í kaupstaðinn
að Búðum og sagt, að nú væri
fyrsta hafísjakann að reka inn
fjörðinn, en þetta var bara Lagar-
foss. — Nú var komið í örugga
höfn. Allir glaðværir og s.etzt að
matborði, skipstjóri kemur að
borðum, en hann höfðu farþegar
ekki séð í salnum í 4 sólarhringa.
Reifaðar voru á honum hendurnar
vegna kals. (Framhald).
Kennslubælmr
útvarpsins.
TIL SÖLU:
Rafmagnseldavél, RAFHA
og utvarpstæki, Philips.
Tækifærisverðl
Albert Sölvason,
Eiðsval'lagötu 28.
Sími 1663.