Dagur - 16.06.1981, Blaðsíða 6

Tjaldborgartjald
eykur ánægju
útilegunnar
★ LÉTT GÖNGUTJÖLD
MEÐ YFIRSEGLI
★ TVEGGJA MANNA
ÁN YFIRSEGLS
★ ÞRIGGJA MANNA
MEÐ OG ÁN YFIRSEGLS
★ FJÖGURA MANNA
MEÐ YFIRSEGLI
★ FIMM-SEX MANNA
MEÐ OG ÁN YFIRSEGLS
★ HÚSTJALD FJÖGURRA
TIL FIMM MANNA
Tjaldborgarfellitjaldið
KOSTAR AÐEINS BROT AF ÞVÍ SEM TAJLDVAGN
KOSTAR OG ER JAFN AUÐVELT í UPPSETNINGU OG
ÞAÐ SÝNIST
‘^ÆNDU^f"
Eigum nokkrar UNIVERSAL
50 og 60 hö, til afgreiðslu strax.
Þessar dráttarvélar hafa reynst mjög vel.
Öryggisgrindur eða öryggishús eftir vali kaupenda.
Hagstætt verð og greiðsluskilmálar.
HAFIÐ SAMBAND VIÐ KAUPFÉLAGIÐ EÐA BEINT VIÐ OKKUR
Gamla kirkju-
loftið verður
safnaðarheimili
Eins og flestum er kunnugt, var
Gagnfræðaskóli Siglufjarðar til
húsa á kirkjuloftinu um ára-
tugaskeið. Þar gekk skólastarf
farsællega og var ekkert kvartað
undan þrengslum, þó þar væru
um hundrað nemendur sam-
tímis.
Þarna nutu fjölmargir Siglfirð-
ingar menntunar, þó öllu væri þar
takmörk sett. Margir bera síðan
mikinn hlýhug til skólans og þess
vinalega húsnæðis sem þeir bjuggu
við, og eiga þaðan góðar minning-
ar.
Oft hefur verið um það rætt að
nýta þetta rými, en lítið hefur orðið
af framkvæmdum. Nú loksins hef-
ur verið ákveðið að standsetja þetta
húsnæði að nýju, og gera þarna
safnaðarheimili, sem mikil þörf er
fyrir.
Helgi Hafliðason arkitekt hefur
nú teiknað fyrirkomulag og inn-
réttingar, og hafa þessar tillögur
verið tii umfjöllunar. Ákveðið er að
í fyrsta áfanga verði gengið frá
stigaholi, setustofu, eldhúsi,
geymslu og snyrtingum,
Systrafélag kirkjunnar hefur
heitið að gefa þessu væntanlega
safnaðarheimili eldhúsinnrétting-
una, og er það mikil og góð gjöf,
sem sannar dugnað og fórnfýsi
þessara ágætu kvenna, sem að
systrafélaginu standa. Þær hafa
áður gefið kirkjunni stórgjafir, sem
allir velunnarar kirkjunnar eru
þeim þakklátir fyrir.
Annan kostnað mun sóknar-
nefndin reyna að greiða, eða afla
fjár til, og heitir hún á velunnara
kirkjunnar að minnast þessara
framkvæmda. Takmarkið er að
koma þessu safnaðarheimili upp
fyrir hálfrar aldar afmæli kirkj-
unnar, sem er þann 26. ágúst á
næsta ári.
Gjaldkeri kirkjunnar er Hinrik
Andrésson.
Stef na mótuð um
nýsmíði fiskibáta
Á aðalfundi Félags dráttar-
brauta og skipastniðja sem
haldinn var fyrir skömmu, var
þeim málflutningi vissra aðila
að innlendar skipasmíðastöðvar
stæðust ekki samkeppni við er-
lenda keppinauta varðandi verð
og gæði harðlega vísað á bug.
Á hinn bóginn gerðu forsvars-
menn stöðvanna sér glögga grein
fyrir því að útvegsmönnum væri
lífsnauðsyn að eignast ódýr skip,
sem þó væru hagkvæm í rekstri og
stæðust í einu og öllu ýtrustu kröfur
um öryggi, vélar og tæki. Af hálfu
íslenskra skipasmíðastöðva hefði
verið leitast við að koma til móts
við kröfur útgerðarinnar í þessu
efni. Hér væri átt við svonefnt
„Samstarfsverkefni FDS um
hönnun og raðsmíði fiskiskipa.“
Aðalfundurinn gerði fjölmargar
ályktanir varðandi hagsmunamál
íslensks skipaiðnaðar. Þá ítrekaði
fundurinn nauðsyn þess að stjórn-
völd og lánasjóðir móti stefnu
nokkuð fram í timann og geri
áætlun um nýsmíði ákveðins fjölda
fiskibáta.
Stjórn félagsins var endurkjörin
en hana skipa, Jón Sveinsson
formaður, Gunnar Ragnars vara-
formaður, og meðstjórnendur
Guðmundur Marselíusson, Þórar-
inn Sveinsson og Þorgeir Jóseps-
son.
VEIÐISPJALL
Fallegur fiskur
Þegar góðar veiðifrétti berast úr
öllum áttum nú síðustu daga
dettur mér aflinn og meðferð
hans í hug.
Það er ótrúlega algengur ósiður
stangaveiðimanna að blóðga ekki
veiddan fisk. Að vísu er óþarfi að
skera alveg á lífoddann, þá miss-
ist svo mikið af útliti veiðinnar.
Best er og mannúðlegast að rota
fiskinn umsvifalaust er hönd á
festir og stinga síðan með hnífs-
oddi á hálsæðarnar aftan við
tálknin. Það er sjálfsagt að þvo
vandlega af fiskinum sand og
önnur óhreinindi eftir löndunina,
og skola allt laus blóð úr tálnum
og koki.
Síðan má ganga frá veiðinni til
bráðabirgða í forsælu undir plasti
eða blautum poka.
Ég var beðinn um það í sept-
ember í fyrra, að fara með
fimmtán ára dreng í veiði hér
austuryfir „Heiðina" vegna anna
eða uppáfallandi forfalla föður-
ins. Á leiðinni austur spjölluðum
við um veiðar og fleira og kom þá
fram að drengurinn var allvanur
stangveiðum, hafði farið nokkuð
með föður sínum, aðallega á lax-
veiðar.
Þóttist ég finna að hann hefði
öðlast nokkra veiðireynslu í slík-
um ferðum en þó aldrei veitt
bleikju á flugu en bæði lax og
urriða oftar en ekki. Ég spurði
hvort ekki væri þá gaman að snúa
ferðinni fyrst og fremst upp í
bleikjuveiði, taldi það nokkuð
góðan kost svo síðla sumars, og
geyma heldur laxinn enda væru
þeir vísast svo legnir orðnir ef
veiddust, að lítið væri gaman að
koma með þá heim.
Þessu var drengurinn algjör-
lega sammála og er ekki að orð-
lengja það að fljótt eftir að komið
var að ánni festir hann litla tví-
krækju í óvenju fallegri nýgeng-
inni bleikju svona fjögur og hálft
til fimm pund að þyngd.
Ég fylgdist með viðureigninni,
reiðubúinn að veita aðstoð góð
ráð eða leiðbeiningar ef með
þyrfti, hvað ekki varð.
Þegar drengur hafði landað
fiskinum sínum eins og þaulæfð-
ur veiðimaður rotaði, blógaði og
þvoði hann fenginn eins og ég
lýsti hér í upphafi, gekk síðan upp
bakkann uns kom að fallega
grænni þúfu þar lagði hann sil-
unginn snyrtilega frá sér, snéri sér
að mér og sagði „sjáðu hvað þetta
er fallegur fiskur.“ Ég tók undir
það, en sjálfsagt var það vegna
haustsins eða nálægðar komandi
veturs, sem boðuðu þá komu sína
með áfallandi kvöldrökkri að mér
hlýnaði svo mjög um hjartarætur,
og eitt er víst að föðurinn mat ég
meir en áður vegna uppeldisins á
veiðimanninum unga. Meira
seinna.
Pétur.
6.DAGUR