Dagur - 22.06.1982, Blaðsíða 4

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
RITSTJÓRNARSlMAR: 24166 OG 24167
SlMI AUGLÝSINGADEILDAR OG AFGREIÐSLU: 24222
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
BLAÐAMENN: ÁSKELL ÞÓRISSON OG GYLFI KRISTJÁNSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT H.F.
Við aukum vandann með
röngum vinnubrögðum
Á síðustu árum virtist aukast skilningur fyrir
því meðal almennings í landinu að verðbólgan
sé og verði höfuðvandamál íslendinga og að
illa kunni að fara fyrir þjóðinni í atvinnulegu og
efnahagslegu tilliti ef við náum ekki tökum á
henni. Það ætti að liggja ljóst fyrir að sam-
keppnisaðstaða okkar á erlendum mörkuðum
fer eftir því hver verður þróun þessara mála á
næstu mánuðum. Á síðasta ári var svo komið í
ýmsum tilvikum að verð á famleiðsluvörum
okkar var sett svo hátt erlendis að sölutregðu
gætti þó það verð stæði ekki undir framleiðslu-
kostnaði. Og ef svo fer sem nú horfir að verð-
bólgan eykst og það verulega blasir það við að
framleiðslan hlýtur að stöðvast í einhverjum
mæli og þá skellur yfir okkur atvinnuleysi.
Erlendir efnahagssérfræðingar hafa hvað
eftir annað látið undrun sína í ljós á því fyrir-
bæri að hægt sé að halda uppi fullri atvinnu í
þjóðfélagi sem býr við jafn mikla verðbólgu og
við gerum. Og þeir hafa látið þau orð falla að
slíkur árangur stríði á móti öllum kenningum
hagfræðinnar. Mikil verðbólga og næg atvinna
eiga ekki að geta farið saman eftir hennar
kenningum. Ég tel þó að skýring á þessu liggi
nokkuð ljós fyrir. Á síðustu árum hefur tekist
að auka sjávarafla ár frá ári og þannig tekist að
halda uppi fullri atvinnu - þrátt fyrir verðbólg-
una. En nú virðast vera komin þáttaskil hjá
okkur í bili a.m.k. í stað aflaaukningar er afla-
minnkun. Loðnan er horfin og þorskurinn sýn-
ist hafa breytt göngu sinni, a.m.k. er þorsk-
aflinn minni það sem af er árinu. Fleira mætti
telja upp, sem bendir til þess að þjóðin muni
hafa minna til skipta á þessu ári en verið hefur.
Til dæmis er allt í óvissu með skreiðarsölu til
Nígeríu, en það yrði meiriháttar áfall fyrir þjóð-
arbúið, ef lokaðist fyrir sölu þangað.
En hvernig bregst þjóðin við þessum áföll-
um? Eru viðbrögð hvers og eins á þá leið að
þau gefi til kynna að menn geri sér almennt
grein fyrir hvað hefur gerst og dragi af því
réttar ályktanir og lifi samkvæmt því? Er lífs-
máti þjóðarinnar um þessar mundir á þann
veg að vænta megi árangurs í glímunni við
verðbólguna? Hafa menn dregið úr eyðslu
vegna minnkandi þjóðartekna til þess að
draga úr áfallinu? Eða hafa menn frestað
kaupum í bili eftir því sem hægt er vegna hinn-
ar slæmu gjaldeyrisstöðu til þess að minnka
þörfina fyrir gengisbreytingu? Og hvað er að
gerast í kaupgjaldsmálum? Er krafa allra
stétta um hærra kaup, fleiri krónur, raunhæf í
dag miðað við það ástand sem er í þjóðfélag-
inu? Er rökrétt að halda því fram að hægt sé að
auka kaupmátt launa þegar verðmætin
minnka, sem eiga þó að standa undir greiðslu
launanna? Ég sé ekki betur en að flest við-
brögð þjóðarinnar nú séu öfug við það sem
þau hefðu þurft að vera, ef á að vera mögulegt
að draga úr þeim efnahagslegu áföllum sem
við höfum orðið fyrir á þessu ári - og þeim sem
eru fyrirsjáanleg. Sem sagt: Við aukum vand-
ann með,röngum viðbrögðum.
Stefán Valgeirsson
4-
i-22. jún'í 1982
„Vaðið blint
í framkvæmdir“
— segir Reynir Barðdal í Hressingarhúsinu
Hressingarhúsið heitir nýopn-
aður greiðasöluskáli við Eyr-
arveg á Sauðárkróki.
Skálinn stendur við höfnina
og er, að sögn Reynis Bardals,
eiganda hans, fyrst og fremst
ætlað að þjóna því fólki, sem
vinnur á hafnarsvæðinu, en það
eru 2-3000 manns yfir sumar-
tímann og fjölgar enn, þegar
steinullarverksmiðjan rís.
„Hér er vaðið blint í fram-
kvæmdir og verður svo bara að
koma í ljós, hvort fólk kann að
meta þetta eða ekki,“ sagði
Reynir. „Hérna verðum við með
pylsur, samlokur, hamborgara
og sælgæti, kaffi og gos og ekki
mjólkurís heldur rjómaís. Einn-
ig fást hérna gúmmíhanskar og
þess háttar vörur, sem fólk þarf
á að halda við vinnu sína. Fólk
getur setið' hérna inni á barkoll-
um við borð og horft yfir höfnina
eða farið út og sest á veröndinni
við borð, ef veðrið er gott. Þá
verður hér opin sölulúga til 10 á
kvöldin. Ég vona bara, að fólk
hér notfæri sér þessa þjónustu,“
sagði Reynir að lokum.
„Það er ekki dýrt
að fara út að borða“
— segir Ðaldur Úlfarsson í Sælkerahúsinu
á Sauðárkróki
í gamla Frímúrarahúsinu á
Sauðárkróki, Aðalgötu 15,
var ekki alls fyrir löngu opn-
aður nýr matsölustaður sem
hlotið hefur nafíð Sælkera-
húsið.
Eigandi og yfirkokkur á
staðnum er Baldur Úlfarsson
matsveinn og sagði hann, þegar
Dagur heimsótti hann um
daginn, að hann myndi hafa á
boðstólum alls konar mat, hótel-
mat, grillmat, kaffi og kökur og í
framtíðinni gerði hann sér vonir
um að geta boðið gestum upp á
létt vín en leyfið væri hann enn
ekki búinn að fá.
„Ég tel vera góðan grundvöll
fyrir veitingastað sem þennan
hér á Sauðárkróki," sagði
Baldur. „Það er ekki dýrt að fara
út að borða, oft á tíðum ekki
dýrara en að elda sjálfur heima í
eldhúsi, fólk þarf að átta sig á
því.“
Sælkerahúsið er tveggja hæða
gamalt timburhús og eru sæti
fyrir 32 á neðri hæðinni en á loft-
inu er aðstaða fyrir veisluhöld og
einkasamkvæmi og verður það
leigt út til slíks. Heitir það Sæl-
keraloftið og rúmar 30 manns.
Þá er hafinn undirbúningur á
smíði garðhúss við suðurvegg-
inn, verður það úr gleri, gróður-
sælt og vistlegt og tekur 40
manns í sæti.