Dagur - 25.06.1982, Page 4

ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÚSTHÓLF 58, AKUREYRI
RITSTJÓRNARSÍMAR: 24166 OG 24167
SÍMI AUGLÝSINGADEILDAR OG AFGREIÐSLU: 24222
RITSTJÓRI OG ÁBYRGÐARM.: HERMANN SVEINBJÖRNSSON
BLAÐAMENN: ÁSKELL ÞÓRISSON OG GYLFI KRISTJÁNSSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRlMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI: JÓHANNES MIKAELSSON
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT H.F.
Furðulegur
málflutningur
„Ég vona, að samstarf meiri- og minnihluta í
bæjarstjórn megi vera farsælt og að fulltrúarn-
ir geti sameinast um að vinna af heilindum.
Það skiptir e.t.v. mestu máli, þegar upp er
staðið," sagði Sigurður Óli Brynjólfsson, full-
trúi framsóknarmanna í bæjarstjórn í samtali
við Dag, skömmu eftir kosningar, þegar Fram-
sóknarflokkurinn, Alþýðubandalagið og
Kvennaframboðið höfðu myndað meirihluta í
bæjarstjórn.
Þessi von Sigurðar Óla Brynjólfssonar brást
hrapallega. Sjálfstæðismenn ástunda nú lág-
kúrulegan áróður, sem er þeim tæpast sæm-
andi.
Fyrr á þessu ári samþykktu bæjarfulltrúar
fjárhagsáætlun fyrir bæjarsjóð Akureyrar.
Éins og oft áður gátu þeir ekki orðið við öllum
þeim beiðnum sem bárust og miðuðu fjárveit-
ingar við getu bæjarins. Þetta átti við um fram-
kvæmdir í Hlíðarfjalli eins og svo margt annað
hjá Akureyrarbæ. Þáverandi bæjarfulltrúar
sjálfstæðismanna samþykktu síðustu fjár-
hagsáætlun og þá um leið þann niðurskurð,
sem hafði verið gerður. Þeir gerðu sér nefni-
lega grein fyrir þeirri staðreynd, að það er ekki
hægt að framkvæma allt í einu. í skammdeg-
inu sýndu sjálfstæðismenn af sér þá ábyrgð,
sem kjósendur gera til stjórnmálamanna, en
núverandi fulltrúar hægri aflanna virðast ekki
eiga til þessa kjölfestu. Þess í stað ástunda
þeir loddaraleik, sem almenningur hefur
megnustu andúð á.
Á dögunum geystust sjálfstæðismenn fram
á sjónarsviðið með tillögu um aukafjárveit-
ingu til byggingar undirstaða fyrir lyftu í Hlíð-
arfjalli. Þegar henni hafði verið hafnað, æstist
leikurinn, málgagn sjálfstæðismanna, íslend-
ingur, fylltist vandlætingu og sakar meirihlut-
ann um að vera andsnúinn íþróttastarfi í
bænum. Með öðrum orðunj: Það að sýna gætni
í fjármálum er ekki að skapi sjálfstæðismanna.
Þessi málflutningur sjálfstæðismanna kemur
á óvart, og ef þeir kynnu að halda, að hann yki
fylgi flokksins, er það misskilningur.
Nú skiptir mestu máli að hraða byggingu
nýju íþróttahallarinnar við Þórunnarstræti. Sú
bygging er mjög dýr, en það er ákaflega mikil-
vægt, að íþróttafólk á Akureyri komist þar inn
sem allra fyrst, og með tilkomu hennar batnar
öll aðstaða skólanna til íþróttakennslu.
Það er ekki hægt að gera alla hluti í einu og
bæjarfélag á borð við Akureyri verður að sníða
sér stakk eftir vexti. Ef bæjarfulltrúar Sjálf-
stæðisflokksins í bæjarstjórn Akureyrar vilja í
raun vinna bænum gagn, verða þeir að skilja
einfalt atriði á borð við þetta.
Áskell Þórisson.
4-DAGUR- 25júní 1982
- Þú átt kannski eftir að
verða eins og Olaf Palme, alltaf í
sjónvarpinu?
„Nei, ég ætla aldrei að vera í
sjónvarpinu. Afi er stundum í
hugvekju í sjónvarpinu.“ (Um-
ræddur afi er séra Bjartmar
Kristjánsson prestur að Syðra-
Laugalandi).
- Já, hann afi þinn er prestur,
trúir þú á Guð?
„Ekki jafn mikið og afi. Jú,
Guð er kannski til, en hann er
bara svo hátt uppi - hærra en
geimurinn. En ég veit að Jesús
var til.“
Kaupa, kaupa
„Nei, það er ekkert gaman að
eiga mikla peninga. Þá er maður
alltaf að kaupa og kaupa og á
allt. Maður á kannski alveg eins
og það sem maður fær í afmælis-
gjöf. Og ef maður á kannski
svona milljón, þá er bara verið
að stela því.“
- Áttu mikið af peningum?
„Nei, sjötíu krónur.“
- Hvað gerirðu við pening-
ana þína?
„Eg safna þeim og kaupi svo
eitthvað sérstakt. Ég kaupi
aldrei nammi - það er ekkert
gaman. Núna ætla ég að kaupa
mér fótbolta.“
- Já, það kostar allt pen-
inga . . .
- Ekki það sem maður gerir
sjálfur. Maður getur alveg feng-
ið sér spýtur og hjól og búið til
kassabíl. Ja, hjólin hafa kannski
kostað eitthvað fyrir þann sem
átti þau . . .“
- Ætlarðu einhverntímann
að kaupa þér bíl?
„Bíl? Það getur verið - en það
er ekki víst, mamma á engan bíl.
Maður getur bara fengið hann
lánaðan. Eða hjólað eða notað
strætó.“
Ekki ráðherra
Það er ekki á hverjum degi að menn koma á ritsjórn Dags og
vilja komast í viðtal. Og enn sjaldgæfara (vægast sagt) að um-
ræddir menn séu aðeins 9 ára gamlir. En einmitt þetta gerðist nú
í vikunni. Bjartmar Freyr Arnarsson, 9 ára, vildi endilega kom-
ast í blaðið.
Og ekkert var sjálfsagðara.
Við byrjum á dáiítilli ættfræði eins og venja er, og Bjartmar
segir okkur að mamma sín heiti Fanney Hildur Bjartmarsdóttir
og pabþi hans Arnar Guðmundsson.
„Eg er búinn að vera í Svíþjóð í þrjú ár með mömmu, hún er
að læra,“ segir Bjartmar. „Svíþjóð er miklu stærra en ísland, og
miklu meira fólk. Það er betra að vera á íslandi. í Svíþjóð er
alltaf svo mikið af köttum í sandkössunum og maður þarf að
reka þá burtu ef maður ætlar að fara að leika sér.“
- En hvað veldur því að 9 ára strákur vill óður og uppvægur
komast í blað?
finna ekki neitt upp hjá sér
sjálfir."
- Eru aldrei viðtöl við stráka í
blöðum í Svíþjóð?
„Nei. Það er bara sagt frá því
„Maður sér alltaf í Degi svona er einhver strákur hjálpar ein-
kalla sem fá viðtal, það er eng- hverjum."
Leiðindakallar
Guð er svo hátt uppi
„En Guð er bara
svo hátt uppi . . .“
— spjallað við Bjartmar Frey Amarsson 9 ára
Bjartmar Freyr Arnarsson.
inn einasti strákur. Svo mér
fannst tími til kominn að kæmi
einhver strákur.“
- Segja þessir kallar ekkert
merkilegt?
„Nei. Þeir tala bara um um-
sóknir og húsaleigu og svoleið-
is . . .“
- Hvað eiga þessir kallar að
segja?
„Líka hvernig þeir hafa það.
Ekki bara hvað þeir gera í
vinnunni og svoleiðis - það
finnst mér ekkert gaman. Svo
þegar þeir eru að tala í fréttun-
unt segja þeir alltaf það sama -
„Það eru líka alltaf svo þekktir
kallar sem eru viðtöl við. Maður
þekkir þá alveg. Það þekkir mig
enginn. Eins og Olaf Palme,
hann er voða þekktur í Svíþjóð.
Oft viðtöl við hann, örugglega
hundrað sinnum á ári - og
meira. Og hann er alltaf að segja
það sama - alveg eins og menn-
irnir hérna - talar aldrei um neitt
nýtt. “
- Hvað ætlarðu svo að verða
þegar þú verður stór?
„Ég veit það ekki. Þegar ég
var lítill, hérna á íslandi, ætlaði
ég að verða lögreglumaður og
taka alla bófa fasta - en það
gengur nú ekki. En maður á ekki
að segja hvað maður ætlar að
verða þegar maður verður stór,
því það er ekki víst að maður
geti orðið það. Ef maður ætlar
kannski að verða lögregluþjónn
þarf maður að vera einn og sjö-
tíu og það er ekki víst að maður
verði svo stór.“
- En það er hægt að segja
hvað mann langar að verða?
„Já, já. Mig langar að verða
málari eða prestur eða smiður.
Afi minn er prestur og svo smíð-
ar hann líka stundum. Ég smíða
stundum - ef ég finn dáinn fugl
þá smíða ég kross fyrir hann. Svo
er pabbi minn málari, máiar hús
og svo teiknar hann stundum
myndir af mér og bróður
mínum.“
- Jæjajá, svo þú ætlar að
verða málari.
„Kannski."
- Þér hefur ekki dottið í hug
að verða ráðherra?
„Nei. Þá vissi maður nú ekk-
ért hvað maður ætti að gera.“