Dagur - 07.01.1983, Blaðsíða 2

LESENDAHORNIÐ
Hús Skipaafgreiðslu Jakobs Karlssonar sem hýsir nú Las Vegas.
„Ekkert annað en
peningaplokkerí4,4
Móðir hringdi:
Mig langar til þess að biðja Dag
að vekja athygli á einu máli sem
mér finnst full ástæða til að veitt
sé athygli. Ég á við hinn nýja
leiktækjasal eða knattborðs-
stofu sem sett hefur verið upp í
húsi Skipaafgreiðslu Jakobs
Karlssonar við höfnina.
Mér skilst að þetta nýja fyrir-
tæki gangi undir nafninu Las
Vegas og mér er þegar orðið
ljóst að þarna er ekki um neitt
annað að ræða heldur en pen-
ingaplokkerí. Þarna inni munu
vera borð til að spila billiard og á
önnur Ieiktæki sem greiða þarf
fyrir afnot af.
Ég var stödd í húsi á milli jóla
300 peruin stolid
Starfsmaður Akureyrarbæjar
hafði samband við blaðið og
vildi koma eftirfarandi á fram-
færi.
Hann sagðist hafa séð um við-
hald á skreytingum þeim sem
settar voru upp á vegum bæjar-
ins, og hefði það reynst mun
meira verk en fólk almennt
óraði fyrir.
Bærinn kom fyrir þrem jóla-
trjám, einu við höfnina, öðru út
við Glerárskóla og því þriðja við
Hjallalund, einnig var sett upp
skreyting á torginu, svo sem ver-
ið hefur undanfarin ár. Jólatréð
við Hjallalund hefur að mestu
verið látið ósnert en sömu sögu
er því miður ekki hægt að segja
um hin trén. Hafnartréð var
búið að gera að umræðu hér í
blaðinu fyrir jól ásamt skreyt-
ingunni við kirkjuna, eftir það
hefur það að mestu verið látið í
friði.
Jólatréð við Glerárskólann
hefur orðið mjög fyrir barðinu á
Ijóslausum bæjarbúum sem hafa
þurft að ná sér í perur í lampa
sína og Ijós, og einnig skreyting-
in á torginu. Sérstaklega var orð
haft á því að á annan jóladag
mátti bæta u.þ.b. 30 perum í
skörðin eftir peruþjófa sem farið
höfðu á stjá eftir að versta veðr-
ið var gengið niður á jóladags-
kvöld.
Eiginlega væri nú lágmarkstil-
litssemi hjá bæjarbúum að láta
þessar skreytingar í friði, bæði
er þeim ætlað að gleðja augu
bæjarbúa og eins er athugandi
að þær eru greiddar af bæjar-
sjóði, sem er eins og allir vita
sameiginlegur baggi á öllum
bæjarbúum. Perurnar eru orðn-
ar u.þ.b. 300 sem horfið hafa frá
því skreytingarnar voru settar
upp.
og nýárs og þar barst þetta í tal.
Voru þeir foreldrar sem þar
voru á einu máli um það að til-
koma þessa fyrirtækis væri hinn
mesti skaðvaldur og sumir vildu
tala um plágu. Þeir sem eiga
börn og unglinga finna nefnilega
fyrir því hvað það er dýrt fyrir
þau að sækja þennan stað.
Væri ekki hyggilegra ef þörfin
fyrir þessi knattborð og þessi
leiktæki er svona mikil, að
Æskulýðsráð tæki að sér að reka
svona stað. Ég efa ekki að gjald-
ið sem unglingarnir þyrftu að
greiða yrði til muna lægra eða lít-
ið sem ekkert, enda yrði mark-
miðið þá ekki einungis að græða
peninga á spilafíkn ungling-
anna. Þetta Las Vegas fyrirtæki
er nokkuð sem ég er mjög óá-
nægð með og ég veit ég tala fyrir
munn fleiri.
Þakklæti
til Bautans
Ellilífeyrisþegi biður fyrir inni-
legt þakklæti frá sér og öðrum
lífeyrisþegum til Bautans á Ak-
ureyri fyrir rausnarlegt boð
þeirra í mat og kaffi á síðast-
liðnu hausti. Pað var sannarlega
rausnarlegt og frábær þjónusta
og ég veit að við erum öll mjög
þakklát fyrir þetta fallega fram-
tak og biðjum þeim Guðs bless-
unar og árnum þeim allra heilla í
framtíðinni. Við þökkum einnig
Starfsmannafélagi S.Í.S. fyrir
þeirra framlag við okkur sem
áður vorum þar starfandi. Einn-
ig viljum við þakka starfsmönn-
um Alþýðuflokksins fyrir mjög
góðar móttökur og veitingar á
síðastliðnu vori og árnum hvor-
um tveggja þessum samtökum
allra heilla.
Að síðustu þökkum við stræt-
isvagnabílstjórum Akureyrar
lipra og elskulega framkomu
þeirra og þolinmæði við okkur
aldraða fólkið í bænum og ósk-
um þeim velfarnaðar í nútíð og
framtíð. Með nýárskveðjum til
þessara aðila og allra sem sýnt
hafa okkur skilning og velvild á
þessu ári aldraðra sem nú er ný-
liðið.
Fyrir hönd allra aldraðra.
Einn úr hópnum.
Afram Krlstján
óðsins braut. . .
Þingeyskur vísnakarl skrifar:
Allir eru úti að spá,
enginn siturheima.
Ég ætla út íglugga að gá,
út um heima oggeima.
Þetta litla saklausa vísukorn
birtist í Helgarblaði Dags ekki
fyrir löngu og fór höfundurinn
„Kristján frá Húsavík" þess á
leit við umsjónarmann Vísna-
þátta Dags að hann segði álit sitt
á kveðskap sínum.
Jón Bjarnason, frá Garðsvík,
sem sér um Vísnaþætti Dags brá
skjótt við, eins og hans var von
og vísa, en Jón olli mér miklum
vonbrigðum með svari sínu.
Taldi hann vísuna alls ekki fram-
bærilega sem rímað mál og ráð-
lagði Kristjáni að finna sér ann-
að tómstundastarf.
Ég er alls ekki sammála Jóni
Garðsvíkurbónda. Þótt þessi
litla vísa Kristjáns sé e.t.v. ekki
meistaraverk er hún ekki alvond
og sannast sagna bara nokkuð
smellin að mínu mati. Er þessi
vísa til að mynda ekki jafn fram-
bærileg og það „leirhnoð“ sem
margir setja saman nú á dögum
og fá útgefið í bókum sem lista-
verk? Það gerir svar Garðsvík-
urbóndans líka nokkuð stytt-
ingslegt að hann segist ekki telja
ástæðu til að styðja dóm sinn um
vísu Kristjáns með rökum.
Jón segist eingöngu styðjast
við brageyra sitt enda hafi hann
aldrei lært svokallaða bragfræði.
Ég tel mig hafa brageyra líka og
það ágætt. Mitt brageyra segir
mér að Kristján hafi ýmislegt
gott til brunns að bera og ætti að
halda áfram vísnagerð. Stíll
hans rennur ljúft og létt og án
alls hávaða, ljóðið sem birtist í
Degi er þjált í framsögn og mér
segir svo hugur um að Kristján
gæti náð langt ef hann fari ekki
ráðum Garðsvíkurbóndans. En
til að undirstrika það að ég ber
enga óvild til Jóns Bjarnasonar,
frá Garðsvík, vil ég þakka hon-
um kærlega fyrir stórgóðan
vísnaþátt í Degi að undanförnu
en læt um leið þá ósk í ljósi að
hann sýni byrjendum í ljóðlist-
inni meira umburðarlyndi. Að
lokum:
Áfram Kristján, óðsins braut
ótrauður skalt þú leita.
Gæfan þér fallið gæti í skaut
guð mun þér brageyra veita.
Mér fannst
55
Jón dónskur“
ÞÞ skrifar:
Ég hef aldrei skilið af hverju
nútímaskáldum er ekki gert jafn
hátt undir höfði og þeim sem
yrkja uppá gamla mátann. Ég
minnist þess að hafa séð í Helg-
ar-Degi bréf frá Kristjáni nokkr-
um frá Húsavík - og gott ljóð frá
honum - og síðan svar Jóns
Bjarnasonar frá Garðsvík. Verð
ég að segja eins og er að mér
fannst Jón dónskur í garð Krist-
jáns sem án efa hefur ort ágætis
ljóð.
Það hefur stundum hvarflað
að mér að fara þess á leit við
blöð að þau byðu nútímaskáld-
um upp á álíka dálka og menn
eins og t.d. Jón Bjarnason, fær í
Degi. Forveri hans í starfi mun
hafa verið Hjálmar Jónsson,
sóknarprestur fyrir vestan, en
mér er til efs að stjórnendum
Dags hafi dottið til hugar að leita
á vit okkar sem yrkjum eins og
nútíminn vill. Tiífellið er að við
getum ekki, megum ekki, stöð-
ugt halda í úrelt ljóðaform.
Rímið hefur gengið sér til
húðar, það nennir enginn að
pæla í því nema gamlir karlar og
gamlar kerlingar.
Ég vil leyfa lesendum Dags að
fá eitt af mínum ljóðum, en
þetta samdi ég í fyrra á ferð um
Innbæ Akureyrar. Ljóðið kom
upp í huga minn og ég man það
eins og það hefði gerst í gær þeg-
ar ég stöðvaði bílinn og hripaði
ljóðið niður á móts við lágreist
hús í Aðalstræti.
Innbærinn
Gömul hús hvísla upp í vindinn,
sögur og ljóð um horfin ár, horfinn tíma.
Vindurinn ber orðin um garða, gnauðar á dyr ogglugga,
unir sér ekki hvíldar fyrr en allir hafa heyrt.
Gamli bær, gömul hús, lágreist og fögur.
Saga ykkar er saga okkar, fjara og tré.
Komandi kynslóðir munu dást að ilmi trjáa
og formfegurð verka horfinna byggingameistara.
Með kærri kveðju til Jóns
Bjarnasonar, Hjálmars Jóns-
sonar og allra hinna sem enn
rembast við staurinn
rjúpan forðum.
ems og
Hafa skal það sem sannara reynist
í Degi 25. nóvember er sagt frá
„andlitslyftingu" Lundar-
brekkukirkju. Viðmælandi erúr
Bárðardal. Ekki skal um þetta
rætt fekar, þess í stað leiðrétt sú
villa að það hafi brunnið þar
torfkirkja. Sannleikurinn er sá
að samkvæmt bestu skráðum
heimildum var ekki torf í þeim
kirkjum sem getið er um á Lund-
arbrekku á þeim tíma sem best
er vitað um, samkvæmt bókum.
Það væri þá helst frá dögum
Auðuns Rauðs um 1380, sem þá
mun hafa verið biskup á Hólum
samkvæmt bókum.
Skráðar heimildir eru um
kirkju og kirkjulegt starf á
Lundarbrekku 1843. Þar segir:
„Kirkja gömul og hrörleg", en
eftir athugun „mjög fögur innan
og vel búin að öllu sem í kirkju
þarf að vera“. Árið 1853 er hún
af héraðsprófasti aðeins til
niðurrifs og byggja þurfti aðra.
Þetta er bændakirkja svokölluð
sem þýðir það að bóndinn og
jarðeigandinn á kirkjuna og
verður að halda henni í nothæfu
ástandi. Þetta ár er byggð kirkja
út timbri. Aðalsmiður, og sá
sem ræður auðsjáanlegu mestu
um smíðina, er Jónas Hallgríms-
son, sá er til Brasilíu fór 1863.
Hann er tengdasonur Jóns Sig-
urðssonar á Lundarbrekku. Til
er mjög góð úttekt á þessari
kirkju og notað var allt sem not-
hæft var úr hinni eldri kirkju eða
kirkjum. Það hörmulega atvik
skeður svo að þessi kirkja
brennur með öllu sem í henni
var 1878. Það er og var öllum
hulin ráðgáta hvernig þetta
mátti gerast. Aðeins eitt er til
sem minnir á þessa kirkju. Það
er kirkjustóllinn, en svo voru
gjörðabækur kirknanna
nefndar. Rétt er það að bjargast
var við tjald þar til sú kirkja sem
nú er kom til nota og hún sýnir
það að ekki hefur þótt fýsilegt að
byggja úr timbri.
Þ.J.
2-DÁGUR - 7. janúar'1983