Dagur - 27.05.1983, Síða 5

Radarmælingar fyrir utan Lögregiustöðina. A innfelldu myndinni eru þeir Guðmundur Svanlaugsson og Björn Víkingsson í lögreglubifreiðinni.
Mynd: ESE.
„Margir teknir fyrir
hraðakstur fyrir fram-
an Iögreglustöðina“
— Dagur fylgist með lögregluþjónunum Quðmundi
Svanlaugssyni og Bimi Vfldngssyni við radarmælingar
- Það er ómögulegt að tiltaka
einn einstakan flokk manna
sem ekur hraðar en aðrir.
Þetta er ekki bundið við aldur
né kyn og jafnvel ekki bifreiða-
tegundir og það kemur fyrir að
bestu menn aka of hratt.
Þetta sögðu lögreglumennirnir
Guðmundur Svanlaugsson og
Björn Víkingsson í samtali við
blaðamann Dags en undirritaður
átti þess kost að fylgjast með
þeim félögum að störfum við
hraðamælingar sl. miðvikudag.
Lagt var upp frá Lögreglustöð-
inni um kl. 13 og fyrst var haldið
að Glerárgötu og var lögreglu-
bifreiðinni lagt í námunda Ráð-
hússins og radarnum beint
norður götuna. Til að allar mæl-
ingar væru löglegar þurfti að
stilla radarinn en það er í fyrsta
lagi gert með að þrýsta á tvo
takka og á radarinn þá að sýna
ákveðnar tölur. Komi þessar töl-
ur í ljós á radarnum er þriðja
mælingin gerð en hún er í því
fólgin að tónkvísl er slegið við og
sett framan við radarinn. Ef rad-
arinn er í lagi kemur talan 81 í
ljós á skermi og eftir að þessar
þrjár mælingartölur hafa verið
færðar inn í dagbókina geta
hraðamælingar hafist.
Það var talsverð umferð í Gler-
árgötunni en aðeins einum bíl var
ekið of hratt. Var þar kona á ferð
í fólksbifreið og tók hún þessu
með mesta jafnaðargeði og sagð-
ist í engu vilja rengja lögreglu-
mennina. Fyrst radarinn segði
þetta þá hlyti það að vera rétt.
Næst var stefnan sett á Þing-
vallastræti og lögreglubifreiðinni
lagt við nyrðri akreinina skammt
frá Hrísalundi. Þarna var lítil
umferð að því undanskildu að
talsvert var um vörubifreiðar.
Allir óku á löglegum hraða og til
að hafa eitthvað til að dunda við
brá undirritaður á það ráð að
telja hve margir þeirra sem óku
fólksbifreiðum höfðu spennt
beltin í samræmi við landslög. Af
33 bílum sem þarna óku um göt-
una á ca. 20 mínútna tímabili,
voru átta ökumenn spenntir í
sætin en hinir voru allir bílbelta-
lausir. Sem sagt um 25% öku-
manna með beltin spennt sem
varla er hægt að telja nógu gott.
Á þriðja viðkomustaðnum á
Hörgárbraut til móts við Vega-
nesti reyndust ökumenn einnig
löghlýðnir og enginn ók of hratt
og eftir u.þ.b. hálftíma stopp var
brugðið á það ráð að halda að
Lögreglustöðinni við Þórunnar-
stræti og mæla ökuhraðann þar.
Á þessum stað var ökuhraðinn
einna hæstur af þeim stöðum sem
mælt var á en aðeins einn öku-
maður, kona á fólksbíl reyndist
brotleg.
- Það er alveg merkilegt að
menn skuli keyra þetta hratt fyrir
framan sjálfa Lögreglustöðina,
sögðu þeir Guðmundur og Björn
en bættu því við að þetta væri lík-
lega sá staður í bænum þar sem
ökumenn ættu síst von á því að
radarmælingar væru í gangi.
ESE.
í viðbragðsstöðu í Glerárgötu. Bjöm er búinn að stilla radarbyssuna og síðan er beðið átekta
í gær voru liöin nákvæmlega 15
ár frá hinúm svokallaða H-degi
en það var þann 26. maí 1968 að
hægri umferð var tekin upp á ís-
landi. Fram að þeim degi höfðu
menn ekið á vinstri kanti og
margir voru því vantrúaðir á
„hægri-byltingin" myndi takast
vel. Mikil áróðursherferð var í
gangi löngu áður en þessi mesta
umferðarbreyting á ísiandi var
gerð og mættu áróðurskóngar
nútfmans vera fullsæmdir ef
þeir næðu nú svipuðum árangri
og náðist í maímánuöi 1968.
„Hægribeygjan" tókst líka með
miklum ágætum um land allt og
fyrst eftir breytinguna dró
mikið úr umferðarslysum og
ökumcnn virtust aðgætnari í
umferðinni. En lítum nú á hvað
Dagur hafði að segja um gildis-
töku hægriumferðar á Akur-
eyri.
Á forsíðu Dags 29. maí 1968
er frétt um H-daginn undir
fyrirsögninni „Verurn samtaka
og aukum umferðarmenning-
úna“ en í fréttinni segir nt.a.:
„Einhver mun nú orðinn leið-
ur á hægri umferðar-áróðri en
hans mun þó túll þörf enn unt
sinn. Ef líkja má því viö eins
konar próf, sem Akureyringar
þreyttu á sunnudaginn verður
að viðurkenna það, að þeir
stóðust þaö með ágætum. En
stundum gleymist það fljótt,
sem nuntið er. Umferðarbreyt-
ingin til hægri er bylting í um-
ferðarmálum. Fyrst um sinn
veltur mjög á þvt að menn beini
athygli sinni meira aö akstri og
umferð en áður var er umferðin
krafðist ekki sérstakrar athygli
og var vanabundin, jafnvel hin
einstöku viðbrögð við óvæntum
tilvikum.
Breyting umferöar á Akur-
eyri hvíldi mest á herðum þeirra
Gísla Ólafssonar, yfiriögreglu-
þjóns og Stefáns Stcfánssonar
bæjarverkfræðings. Hinn 26.
maí hvíldi ábyrgðin á almenn-
ingi, lögreglu og umferðarvörð-
um.
Hinn merki umferðardagur
sem jafnframt var hinn mesti á
Akureyri til þessa varð slysa- og
árekstralaus að öðru en því að
deilt var unt hvort rispa sæist á
einum bíl eða ekki . . . “
Allt gekk sem sagt sem smurt
umræddan rnaídag en þó var
vitað aö margir hættu sér ckki
út í umferðina þcnnan dag og
hina næstu og einstaka rnenn,
aðallega fullorðið fólk, lagði
bílum sínum til frambúöar. En
hvað sem því líður varð hægri
umferðin staðreynd fyrrgreind-
an ntaídag og í dag er fátt eöli-
legra en aö aka á hægri kanti -
a.m.k. finnst flestum umferðar-
menning Breta, þar sem vinstri
umferð er við líði, ósköp kjána-
leg og forneskjuleg. En spurn-
ingin er bara sú hvort það borgi
sig ekki að hafa svona umferð-
arbreytingu á t.d. 10-15 ára
fresti og sveigja þá til skiptis til
hægri eða vinstri. Ef litið er á
umferðarslysin og reynsluna af
umferðarbreytingunni 1968 er
víst aö þaö myndi borga sig.
27. maí 1983-ÖAGUR - 5