Dagur - 24.10.1983, Blaðsíða 2

Hvað er skemmti
legast að gera í
snjónum?
Gunnar Leó:
Búa til snjóhús og snjókalla.
Líka virki og fara í snjókast og
svoleiðis. Það er líka gaman á
skíðum.
Emil Vigfússon:
Gera snjókalla og vera á
skíðum.
Gréta Halldórsdóttir:
Renna mér á skíðum. Líka
búa til snjóhús.
Kristján Jóhannsson:
Bara vera á skíðum og gera
snjóhús og svoleiðis.
Sverrir Jakobsson:
Renna mér á skíðum, ég geri
)að oft.
„Stöðnun er okkur
Gígjukonum alls
ekki að skapi“
— segir Gunnfríður Hreiðarsdóttir einn af stofnendum
Söngfélagsins Gígjunnar sem hættir störfum um tíma
„Við höfum ákveðið að hætta
í bili eftir rúmlega 16 ára
starf,“ segir Gunnfríður
Hreiðarsdóttir, en hún var ein
af stofnendum Söngfélagsins
Glgjunnar á Akureyri í febrúar
1967, en Gígjan hefur starfað
óslitið síðan.
„Lað hefur ýmislegt breyst síð-
an Gígjan var stofnuð, m.a. það
að nú eru allar konur farnar að
vinna úti sem heyrði til undan-
tekninga þá. Konurnar vinna all-
ar tvöfaldan vinnudag og það
segir sig sjálft að þá er ekki mikill
tími eftir til að leika sér. Okkur
finnst að við séum að færast í
sama farið og kariakórarnir eru í
og búnir að vera í mörg undan-
farin ár, að hjakka í sama farinu
og fylgjast ekki með breyttum
tímum.
Það viljum við ekki gera.
Stöðnun er okkur Gígjukonum
ekki að skapi. í dag eru gerðar
aðrar kröfur til tónlistar en voru
áður fyrr, t.d. þegar karlakórarn-
ir voru stofnaðir. Á fyrstu árum
þeirra.voru þetta virkileg tónlist-
artæki en núorðið finnst okkur
þeir ekki svara þeim gæðakröfum
sem gerðar eru.
Það er ekki lögð sú vinna í
þetta starf sem þarf, og það sem
háir okkur er ekkert annað en
tímaleysi. Það eru slæmar mæt-
ingar einfaldlega af því að fólk
vinnur svo mikið, það er ekki ein
einasta kona í kórnum hjá okkur
sem ekki vinnur tvöfalda vinnu.
Söngstjóra sem gerir kröfur fellur
þetta að sjálfsögðu ekki og söng-
stjóri sem hefur eitthvert takmark
lætur ekki bjóða sér svona lagað.
Og fólk sem vill gera hlutina vel
finnur þetta og vill ekkert
hálfkák.
Við tókum því þá ákvörðun á
aðalfundi, að halda eina tónleika
í haust og hætta svo í bili. Við
leggjum ekki upp laupana algjör-
lega, heldur munum við sjá
hvernig málin þróast. Vonandi
kemur nýtt fólk fram sem vill
taka upp þráðinn og þá metum
við það þegar þar að kemur hvort
farið verður af stað aftur.“
- Hvað er þér eftirminnilegast
á rúmlega 16 ára ferli þínum með
Gígjunni?
„Ég veit það ekki, ég geri mér
alls ekki grein fyrir því hvernig
tilveran hefði verið ef Gígjan
hefði ekki verið starfandi, ég veit
ekki hvar ég væri stödd. Maður
er búin að lifa með þessu meira
og minna og oft á tíðum miklu
meira en maður hefur getað með
góðu móti. Þetta hefur oft verið
afskaplega erfitt, en aldrei nokk-
urn tíma leiðinlegt. En við stofn-
uðum Gígjuna og við ætlum að
vera manneskjur til þess að horf-
ast í augu við það að við þurfum
að fylgjast með breyttum
kröfum. Þess vegna stoppum við
í bili.
Við ætlum þó að halda hópinn
í vetur, hittast öðru hverju og
ræða málin svo við týnum ekki
tengslunum alveg. Við gerum eitt-
hvað skemmtilegt á þessum fund-
um okkar því Gígjukonum hefur
aldrei skort hugmyndaflug, það
er eitt sem er alveg ljóst. Þótt
tímann hafi skort þá hafa hug-
myndirnar ekki verið af skornum
skammti.“
- Hefur þú verið í öðrum fé-
lagsskap?
„Ég hef verið með kirkjukórn-
um allan þennan tíma eins og
fleiri konur í Gígjunni. Ég hef
verið með í ýmsu öðru og m.a.
farið til Reykjavíkur til að syngja
með Polifonkórnum. En auðvit-
að verður tómarúm þegar Gígjan
hættir og við verðum óttalega
vingulslegar á æfingakvöldunum
fyrst í stað á meðan við erum að
finna okkur eitthvað annað.“
- Hvernig hefur gengið að fá
ungar konur til starfa í Gígjunni?
„Það hefur verið upp og ofan,
stundum hafa komið miklar lá-
deyður en sl. þrjú ár hefur meira
verið að tínast inn af ungum
konum. Eldri konurnar færa sig
niður í neðri raddirnar og yngri
konurnar taka við efri röddun-
um, þannig hefur þetta þróast.
Við erum 13 pða 14 af þeim sem
stofnuðum Gígjuna en alls eru 34
í kórnum í dag.
Jakob Tryggvason hefur
stjórnað kórnum allt frá stofnun
hans nema í eitt ár er hann var
erlendis og hann fylgir okkur
fram á síðasta dag í þessum
spretti," sagði Gunnfríður að
lokum.
Af súkkulöðum
Súkkulaðimaðurinn skrifar:
Ég vil byrja á að lýsa yfir stuðn-
ingi við stuðningsmenn Stein-
gríms og ríkisstjórnarinnar á
Húsavík og á Sauðárkróki. Þetta
er rétti andinn og það er vonandi
að sem flestir verði til að fylgja
fordæmi þessara ágætu Norð-
lendinga. Styðjum ríkisstjórnina
til að styðja okkur.
Það hefur verið mikið rætt og
ritað um að verðbólgan sé á
hraðri niðurleið. Það er gott og
vonandi að Steingrími og ríkis-
stjórninni takist að kveða þennan
vágest niður fyrir svörtustu
myrkur. Ég fer nú ekki oft út í
búð en ég held þó að vöruverð
fari lækkandi með verðbólgunni
og vöxtunum. Þetta sagði Stein-
grímur a.m.k. og mér er Ijúft að
trúa því að satt sé. í ljósi þessa
krossbrá mér er ég fór út í búð í
gær til þess að kaupa mitt daglega
súkkulað. Ég kaupi alltaf þessi
litlu með glóaldinsbragðinu, þau
hafa verið á svo ansi góðu verði.
Fjórar krónur þrjátíu og fimm
aurar eru sannkölluð kjarakaup
og þetta verð er m.a.s. svo lokk-
andi að ég hef stundum keypt tvö
og stundum þrjú svona súkkulöð.
En nú krossbrá mér sum sagt.
Litla ódýra súkkulaðið var jú
ennþá jafn lítið en núna kostaði
það heilar átta krónur. Nærri því
helmings hækkun á einum degi!
Þetta finnst mér skjóta nokkuð
skökku við. Vel má vera að það
hafi orðið hækkun í hafi eða að
kakóuppskeran hafi brugðist í
Brasilíu eða á Fílabeinsströnd-
inni, en verðið er samt alltof hátt.
Væri ekki hægt að greiða þessa
brúnu glóaldingeisla örlítið
niður? Taka upp heilsteypta
súkkulaðivísitölu?
2 - DAGUR - 24. október 1983