Dagur - 16.03.1984, Síða 9

16. mars 1984 - DAGUR - 9
Önnur
hljómplata
vœntanleg
- Megum við eiga von á þér á
sviði heima á næstunni?
„Það hefur ekkert verið ákveð-
ið, en það hefur verið rætt. Það
er nú einu sinni þannig heima, að
það er mikið talað og talað;
stundum verður eitthvað úr því
en oftar ekki. Ég kem heim til
starfa með glöðu geði, ef tekið er
tillit til minna skoðana og minn-
ar reynslu á þessum hlutum. Það
hefur komið til tals að ég syngi í
Rígólettó hjá Þjóðleikhúsinu
næsta leikár. Ég hef gefið þeim
grænt ljós, ef gengið verður til
móts við mínar óskir. En ég hef
ekkert heyrt frá þjóðleikhús-
stjóra lengi. Hins vegar þarf ég
að skipuleggja minn tíma, þannig
að ég get ekki alltaf hlaupið
heim, jafnvel með örskömmum
fyrirvara. En mig langar að
syngja heima, því þar er mitt
fólk. Og ef ég kem heim, þá er
ekki að vita nema ég banki upp á
hjá Akureyringum með tón-
leika.“
- Þín fyrsta hljómplata kom út
í haust og hún hefur nú selst í um
17 þúsund eintökum og þessa
dagana er verið að dreifa henni á
alþjóðlegum markaði. Er önnur
plata í uppsiglingu?
„Já, það er í bígerð að gefa
aðra plötu út með haustinu, ef
allt gengur að óskum. Á þeirri
plötu verða þekktar aríur úr óp-
erum og það verður Lundúna-
sinfónían sem leikur undir eins
og á þeirri fyrri. Ég var himinlif-
andi með þær undirtektir sem
fyrsta platan mín fékk og það gaf
okkur byr undir báða vængi til
að haida áfram.“
Bjart
framundan
- En hvað er framundan þegar
sýningum á Tosca lýkur hér í
Bretlandi?
„Næst á dagskránni er að
syngja í tveim Puccini óperum á
Ítalíu. Síðan fer ég að vinna að
Grímudansleiknum, en það er
sú ópera sem ég á að „debutera"
í vestur í Bandaríkjunum.
Æfingar byrja 15. ágúst, en síðan
verða sýningar í október og nóv-
ember í „Opera Columbus“. Síð-
an fer ég með sömu sýningu
niður til Florida og syng þar fram
í desember, Þá taka við Rigaletto
og Tosca í Washington, en eftir
það liggur leiðin til San Diego í
Suður-Ameríku og þaðan til Ríó
í Brasilíu. Svo syng ég í Rígó-
lettó fyrir Tulsa óperuna og
þarna erum við komnir fram í
mars 1988. En það verður fleira
búið að gerast áður en það
verður, því ég er með annan
samning við „Opera Columbus".
Samkvæmt honum á ég að syngja
í Madame Butterfly í mars 1986
með sjálfri Reneta Schotto, sem
er ein skærasta sópranstjarnan í
dag. Svo er aftur Pinkerton í Ma-
dame Butterfly með Mitchigan
óperunni og einnig standa yfir
viðræður við Chicago-lyrik, óper-
una í San Fransisco og báðar
stóru óperurnar í New York;
New York City og Metropolitan.
' Fjögur síðustu óperuhúsin eru
þau stærstu í heimi og í bréfi sem
ég yar að fá frá umboðsmanni
mínum í dag segir, að það sé ekki
spurning um hvort samningar
takist, heldur hvenær það verði.
Það sé einungis beðið eftir rétta
augnablikinu og réttu óperunni.
Að lokum get ég nefnt samning
um að syngja Cavaradossi enn
einu sinni, nú í Pitsburg í Banda-
ríkjunum 1985 og 86. Það er því
bjart framundan og ljóst að ég er
ekki áhugasöngvari lengur.“
- Hvert er takmarkið?
„Að verða betri og betri lista-
maður, vera í stöðugri framför og
byggja upp fyrir framtíðina,
þannig að fólkið verði ánægt.
Söngnámi lýkur aldrei."
- Hvernig lífi lifir þú. Er
þetta ljúft líf, sem líður við
glaum og gleði og litla vinnu?!!
„ÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖ, ha-ha-
ha-ha, sá var góður,“ segir Krist-
ján og hlær sínum einstaka hlátri,
svo undir tekur í herberginu. Síð-
an hélt hann áfram. „Ég hef fast
símanúmer og heimilisfang á ítal-
íu, en þeim fækkar stundunum
sem ég er þar. Ég get nefnt þér
sem dæmi, að ég settí niður í
tösku í lok september í fyrra og
ég tók ekki upp úr henni fyrr en í
lok janúar í ár. Allan þennan
tíma var hún í slagtogi með mér.
Mönnum finnst ef til vill ekki
mikið um þegar litið er á sýning-
arnar, ef til vill 2-3 á viku. En
málið er það, að söngvarinn get-
ur lítið hreyft sig þess á milli ef
hann vill vera í toppformi. Og
það dugir ekki annað í þessari
baráttu en að vera í toppformi.
Söngvari sem hallast að hinu
ljúfa lífi verður ekki lengi á
toppnum. Ég skemmti mér þegar
tilefni og tími er til, en ég byggi
mig vel upp andlega sem líkam-
lega fyrir sýningar. Það dugir
ekkert annað og kvennafar kem-
ur ekki til greina í marga sólar-
hringa fyrir sýningu. Það er með
okkur söngvarana eins og
íþróttamennina. Þeir bestu neita
sér um margar lífsins „lystisemd-
ir“, eins og stundum er sagt, og
þeir uppskera líka samkvæmt
því. Það gildir það sama um
söngvarann, hann verður að vera
í fullkomnu jafnvægi andlega
sem líkamlega þegar hann kemur
fram. Annars nær hann ekki að
sýna það besta sem í honum býr.
Þar að auki er söngurinn meira
en vinna fyrir mig. Hann er mitt
áhugamál líka og ef það líða einn
eða tveir dagar án þess að ég sé
eitthvað að fást við söng þá er ég
ómögulegur maður. Mér hund-
leiðist og ég veit lítið hvað ég á af
mér að gera. Söngurinn er mitt
nautnalyf.“
0 Ég bið
að heilsa
- Fyrir sjö árum hentir þú frá þér
skiptilyklinum, seldir verkstæði
þitt, brenndir sem sé allar brýr að
baki þér á Akureyri og byrjaðir
söngnám á Ítalíu. Hefur þú ein-
hvern tímann séð eftir því?
„Ne-hei, það hefur aldrei
hvarflað að mér. Ég fann það
fljótt að ég hafði gert rétt. Þetta
eðli er í mér og mörgum í minni
fjölskyldu. Það er ef til vill þess
vegna, sem verið er að tala um að
við séum svona og svona mikið
áberandi og svona og svona mik-
ið skrítin, vitlaus og öðruvísi en
annað fólk. Það verður bara að
hafa það. Þó lífið sé ekki alltaf
leikur, þá er ég ánægður með til-
veruna. Ég elska mitt fólk, ætt-
ingja og vini. Berðu þeim öllum
bestu kveðju mína. Vonandi
sjáumst við fyrr eða síðar.“
Þar með var viðtalinu við
Kristján lokið og fyrr en varði
voru úti dýrðardagar í Leeds.
Mér varð hugsað til þess þegar
óperusýningin var að hefjast, að
gangur lífsins væri með ólíkind-
um. Þarna var ég sestur til að
hlusta á gamlan leikbróður minn
af Suður-Brekkunni á Akureyri
syngja í stóru og virðulegu
óperuhúsi í Englandi. Slík uppá-
koma hvarflaði víst að hvorugum
okkar þegar við sátum saman og
reyktum njóla fyrir einum þrjátíu
árum síðan! Svona er lífið. - GS.
er mitt nautnalvf
í
íimsókn hjá „Kidda Konn“ í Leeds
^^66 í T c/