Dagur - 31.05.1985, Blaðsíða 9

31. maí 1985- DAGUR-9
og vissi ekkert hvernig ég ætti að
snúa mér í þessu. Mér fannst það
svo mikill aumingjaskapur af
mér, ef þær treystu mér til þessa
að ég skyldi heykjast á þessu. Ég
vissi að konurnar voru reiðubún-
ar að styðja mig á allan hátt og úr
því að þessi hreyfing var komin
af stað og konur vildu bjóða
fram, þá fannst mér það svo mikil
niðurlæging ef ekkert yrði úr að
ég gat ekki sætt mig við það. En
ég játa það að ég treysti sjálfri
mér engan veginn í þetta, en
fannst þó skárra að gera tilraun,
en að sleppa því alveg.“
- Var þetta erfitt?
„Alveg hræðilega erfitt. Að
koma alveg óvanur öllu svona
vafstri og demba sér beint út í
kosningabaráttu! Ég skil það
ekki núna að mér skyldi detta
það í hug. Ég var sífellt að reka
mig á að ég vissi ekki nóg og
kunni ekki leikreglurnar. Það
þarf að vera býsna vel kunnugur
ýmsum málum og ég þurfti næst-
um að ganga í skrokk á fólki til
að láta það fræða mig um hlutina
og það er ekki mín sterka hlið að
ganga í skrokk á fólki.
En það sem reið baggamuninn
að ég tók þetta að mér, er að þeg-
ar ég fór að heiman var ég enn
ekki búin að ákveða hvað gera
skyldi. Sonur minn keyrði mig
inn eftir og ég spyr hann hvað ég
eigi að gera og hann svarar: Ef
þú ætlar að gera þetta, þá veit ég
að þú gerir það vel. Ég varð hálf
hissa á þessu svari, en það reið
baggamuninn.“
9 Aldrei hrifin af
rauðsokkunum
- Það var orðið býsna skugg-
sýnt úti og stofuklukkan sló hálf
ellefu. Við héldum þó áfram að
spjalla.
„Mamma mín var mikil kven-
réttindakona og menntunarmál
kvenna og yfirleitt allt sem kon-
um er til hagsbóta var henni ofar-
lega í huga. Hennar sjónarmið
hafa mér lærst og þau eru mér
eðlilegt viðhorf.
Texti Margrét P. Þórsdóttir - Myndir: Kristján G. Amgrímsson
Ég var aldrei hrifin af rauð-
sokkuhreyfingunni, ég skildi
þeirra viðhorf, en mér fannst
málflutningur þeirra og baráttu-
aðferðir of agressívar. Ég er of
mikil friðsemdarmanneskja til að
geta tekið upp þeirra baráttuað-
ferðir. En þær gerðu gott að því
leytinu að þær hristu upp í
mönnum. Hins vegar varð ég
mjög sátt við stefnuskrá Kvenna-
listans þegar ég fékk hann í hend-
urnar og ég tel hana mjög svo
góða. Kvennalistinn er líka allt
öðruvísi uppbyggður en rauð-
sokkuhreyfingin, hann er
byggður þannig upp, að það eru
í rauninni allir virkir þátttakend-
ur. Það gengur að vísu erfiðlega
að skipuleggja starfsemi úti á
landsbyggðinni, bæði vegna mik-
illa ferðalaga og svo erum við
færri en þær á höfuðborgarsvæð-
inu.“
- Þú sast á þingi um daginn?
„Ég sat á þingi í hálfan mánuð
fyrir Guðrúnu Agnarsdóttur og
ég lærði heilmikið á því. Til dæm-
is hvernig þingið starfar og
hvernig hlutirnir ganga fyrir sig í
nefndum, ég sat alla þá nefndar-
fundi sem Guðrún hefði átt að
sitja. Vinnustaður? Maður hefur
það sterkt á tilfinningunni að það
sé ekki í þessu húsi sem ákvarð-
anirnar séu teknar. Þetta er af-
greiðslustaður, það er búið að
ákveða annars staðar hvernig
fara skuli. Mér finnst þetta sein-
virkt apparat, óþarflega seinlegt.
Það skortir eitthvað á skipulagn-
ingu, mál fá oft ekki þá umfjöllun
sem þau þurfa.“
Konurverðaað
berjast sjálfar
- Nú langar mig að spyrja, er
eðlilegt að konur séu sér í flokki?
„I rauninni er það ekki eðli-
legt. það væri eðlilegra að þær
væru það ekki. Og ég hef aldrei
litið á þetta nema sem tímabund-
ið baráttutæki kvenna til að sama
tillit sé tekið til þeirra innan
flokkanna eins og karlanna. Kon-
ur eru ævinlega talaðar í kaf á
fundum, þó svo að margar vilji
ekki viðurkenna það."
- Sumir halda því fram. að
Kvennalistinn sé til af því að ykk-
ur þyki þetta svo gaman?
„Mér þykir þetta gaman. ég
neita því alls ekki. Og ég skal
ekkert segja um það hvort mér
þætti meira gaman að starfa í
blönduðum flokki. En ég hef
bara ekki séð að konur fái svo
mörg tækifæri til að koma sínum
málum á framfæri innan þeirra.
Þær þurfa að berjast óskaplega
hart og í mörgum tilfellum harð-
ar en ég held að konum sé eigin-
legt. Og það kostar meira en
margar konur eru fúsar að leggja
á sig.“
- Eru til sér kvennamál?
„Þau ættu ekki að vera til, en
breytingar á þjóðfélaginu kalla á
breyttar aðstæður. Nú vinna
flestar konur úti og það hefur
kallað á fleiri dagheimili og fyrir
þeim hafa konur þurft að berjast.
Þó að ég sé dreifbýliskona og
þetta mál sé nánast ekki til í
sveitum, þá tekur þetta til svo
mikils fjölda mæðra og barna að
ekki er hægt að ganga framhjá
því. Bætt aðstaða barna og sam-
felldur skóladagur eru eitt af
brýnni málum í okkar þjóðfélagi.
Atvinnuöryggi kvenna, að ég nú
ekki tali um launamálin. fyrir
þessu verða konur að berjast
sjálfar. Það er sýnt að aðrir gera
það ekki." - mþþ