Dagur - 10.07.1985, Blaðsíða 2

2 - DAGUR - 10. júlí 1985
Hefur þú tekið
þátt í að velja lög
á vinsældalista
Rásar 2?
(Spurt á Sauðárkróki)
Rannveig Jónasdóttir:
Nei, en ef ég veldi lag væri það
Loving the Alien með David
Bowie.
Kristinn Hjálmarsson:
Nei, það hefur alltaf verið á
tali þegar ég hef hringt.

Snæbjörn Jónasson:
Já, einu sinni hef ég náð. Ég
valdi A view to a kill með
Duran Duran.
Grétar Karlsson:
Nei, ekki ennþá, hef aldrei
munað eftir því.
„Lui ■ afn-
sl tói éi > £ £
- Jóhann Kristinsson íslandsmeistari í sjóstangaveiði í viðtali
Jóhann Kristinsson: . . hafði belja étið hausinn af laxinum.“ Mynd: KGA
„Þetta var ákaflega skemmti-
leg keppni því maður vissi ekki
fyrr en alveg undir lokin hver
myndi vinna. Og þegar upp var
staðið var ekki nema eitt stig á
milli okkar feðganna,“ sagði
Jóhann Kristinsson, 63 ára,
sem nýlega varð íslandsmeist-
ari í sjóstangaveiði. Keppnin
um Islandsbikarinn var í þrem
hlutum, fyrst var keppt á Ak-
ureyri, þá í Vestmannaeyjum
og loks á ísafirði. Og í þriðja
sinn varð Akureyringur Is-
landsmeistari.
„Það gekk einna best á ísa-
firði,“ segir Jóhann. „Þú sérð
það, allir sem voru á mínum báti
voru til úrslita. Við veiddum
álíka mikið síðasta daginn og
allir hinir bátarnir til samans. Við
máttum halda okkur vel að, á
réttum þrem tímum drógum við
rúmlega 240 fiska, þar af fékk ég
143. í heild fékk ég 251 fisk sem
gerði tæp 460 kíló.“
- Ertu mikill sportveiðimað
ur?
„Ég hef gaman af þessu, bless-
aður vertu. Einu sinni dró ég
lúðu eina allgóða í Vestmanna-
eyjum. Hún var 90,7 pund og eig-
inlega jafn stór og ég! Ég byrjaði
sjóstangaveiði í kringum 1970. Já,
félagið hérna á Akureyri var rétt
nýlega stofnað þá og ég fór í það
- þannig að þetta er nú ekki göm-
ul íþrótt. Það hefur þrisvar verið
keppt um íslandsbikarinn og Ak-
ureyringar hafa alltaf unnið.“
- Eru hinir ef til vill orðnir
hvekktir út af þessum sigursælu
Akureyringum?
„Segi það nú ekki. Skipstjór-
arnir áttu þó til þegar þeir töluðu
saman í talstöðvarnar að spyrja
hver annan - er einhver Akureyr-
ingur um borð hjá þér, hvernig
beita þeir? Sjálfur nota ég eigin-
lega alltaf flugur sem ég hanna og
hnýti sjálfur. Það er ákaflega
spennandi.“
Það er auðheyrt á Jóhanni að
hann kann margar góðar sögur
og hefur gaman af að rifja upp
minningar frá veiðiferðum. Ég
spyr hann hvenær hann hafi feng-
ið sfna fyrstu stöng.
„Ég man nú ekki nákvæmlega
hvenær það var, ég man að ég
keypti hana hjá Tómasi Stein-
grímssyni. Svo fór ég í Laxá.
Hafði aldrei svo mikið sem séð
lax veiddan. Nú þeir voru með
mér kunningjar mínir og sögðu
mér að kasta. Ég gerði það. Svo
var fiskur á og þeir sögðu upp
með stöngina og ég fylgdi þeirra
ráðum. Jú, mér tókst að landa
laxinum en áður en ég gat haft
hann með mér heim hafði komist
í hann belja og étið af honum
hausinn. . .
Ég er búinn að draga marga
skemmtilega laxa síðan. Um þar-
síðustu helgi fengum við sjö, þeir
voru nokkuð vænir og einn var
nítján pund.“
Jóhann er bifvélavirki og rekur
bílaverkstæðið Víking. „Ég byrj-
aði á Víkingi 1949, en hafði áður
prófað að fara á sjó, það var nú
aðallega til að athuga hvernig
það væri, en fjölskyldan sætti sig
ekki við það. Nú ég tók við Þórs-
hamri ’56 og var þar til ’58 þegar
ég byggði núverandi Víking.“
Jóhann á sér fleiri áhugamál en
veiðiskapinn. „Ég hef gaman af
að smíða og hef fengist svolítið
við það. Bæði úr messing og tré.
Ég er með smá smíðaverkstæði
hérna í bílskúrnum hjá mér og er
stundum að dunda þar. Þannig
að ég þarf ekki að láta mér leið-
ast.“
- Og hvenær er svo næsta
sj óstangaveiðimót?
„Það verður í september. Ak-
ureyrarmótið. Já, verður maður
ekki að vera með, ég held það
nú. Ef allt gengur eins og maður
vonar að það gangi.“ - KGA.
Hvergi hægt að pissa í
miðbæ Akureyrar!
Utanbæjarkona skrifar
Það er ekki í frásögur færandi þó
sveitakonur bregði sér í kaup-
staðarferð. Samt ætla ég að segja
ykkur frá smá ferð minni til Ak-
ureyrar rétt um daginn. Ég lagði
af stað í bifreið okkar hjónanna,
ásamt börnum okkar tveimur,
pilti og stúlku. Maðurinn heima
að gera við girðingar. Þó ekki sé
um mjög langan veg að fara, þá
þykir börnunum alltaf svolítið
spennandi að fara til Akureyrar.
Jæja, við förum að útrétta í
Miðbænum, kaupa stígvél á
manninn, gúmmískó á strákinn
og stelpan fékk sæta peysu. Nú,
svo fengu allir límonaði og súkku-
laðikex. En upp úr því fer að
kárna gamanið. „Mamma, ég
þarf að pissa.“ Auðvitað átti
snarlega að leysa málið. Við af
stað að leita að salerni. Og þó við
leituðum og leituðum, fundum
við ekki. „Eg þarf líka að pissa.“
,.Ég er alveg að pissa á mig.“
Upphófst mikil píslarganga.
Hvergi hægt að pissa í Miðbæn-
um, nema ef til vill bara í miðri
göngugötu. En það tíðkast ekki,
svo áfram var leitað að salerni.
Til að gera langa sögu stutta, þá
brá ég mér með piltinn bak við
húsalengju við Skipagötu hvar
hann létti á sér. Stúlkan nokkuð
eldri neitaði alfarið að viðhafa
sömu aðferðir og pilturinn. Fyrir
náð og miskunn fékk hún sínum
málum bjargað í verslun þar sem
gömul skólasystir mannsins míns
vinnur í afleysingum.
Góðir fulltrúar
Akureyrar
Ragnheiður Gylfadóttir Akra-
nesi hringdi og hafði eftirfarandi
að segja:
„Ég fylgdist með unglinga-
meistaramóti í golfi sem fram
fór hér á Akranesi fyrir skömmu,
og mér finnst mjög miður hversu
lítið hefur verið fjallað um Akur-
eyringana sem tóku þátt í mót-
inu, bæði í ríkisfjölmiðlunum o
dagblöðunum.
Þótt Golfklúbbur Akureyrt
fengi aðeins einn á verðlaunapa
stóðu þeir sig flestir mjög vel
mótinu og það sem meira ei
framkoma þeirra utan vallar sei
innan vakti athygli og þeir vor
góðir fulltrúar Akureyrar á þess
móti.