Dagur - 21.03.1986, Side 6

6- DAGUR-21. mars 1986
mannlít
landakort landshluta
á milli
höfuðból kirkjur
kvíindisdalur
hvítasker
efþú ekur bara
með hugann
heima
í þungbúnu
þríhyrndu
þakskeggjuðu
húsi
Pá er röðin komin að kormáki
örgumliða, hans ljóð hljómar
svo.
á rauðri meri
ríð ég hratt
blindfullur og brókarlaus
ég af baki datt
upp stend ég
ropandi og rekandi við
megi andskotinn hirða helvítið
Og að síðustu kemur hér ljóð eft-
ir sigvalda kvaran, bæn í lok
kvennaáratugar
8Óði8óðiguð
Skilaðu
mér (og öllum hinum)
rifbeinunum okkar aftur
minjagripi." „Og ástaratlotum,“
skýtur sigvaldi kvaran inn í.
„Þar sem í vor skilja leiðir,
héldum við nú í kvöld Uppskeru-
hátíð menningar- og framfara-
klúbbs G.H. og var þar mikið um
dýrðir. Var okkur m.a. haldin
lofræða mikil og flutt mörg lof-
kvæði af einu af betri skáldum
bæjarins. Þar voru fjölmargir
tónlistarmenn og orðsnillingar,
sem komu til að votta okkur virð-
ingu. Þau hjónaleysin Broddi
Þorsteinsson og Hjördís Þor-
geirsdóttir gáfu okkur styttu af
Guðmundi, þar sem hann hafði
tekið sína fyrstu barnatönn og
kunnum við þeim hinar bestu
þakkir fyrir. Styttan er gerð eftir
einni mynd úr verki, sem telur
einar fimmtán myndir eftir fjól-
mund tremman fjöllistamann.
Verk þetta var sýnt á myndlistar-
sýningunni sem við héldum og
lýsir lífshlaupi Guðmundar
Hannessonar. Allt frá því að
stofnað var til hans á kaldri sept-
embernóttu árið 1884 og þar til
G.H. steig upp til himna, en það-
an hefur hann alsjáandi auga
með meðlimum menningar- og
framfaraklúbbsins. Lokapunkt-
urinn á þessari uppskeruhátíð var
að big-band Guðmundar Hann-
Það var hörkustuð á uppskeruhátíðinni, sem haldin var í Sælkerahúsinu.
List í fjölbraut á Sauðárkróki:
Frói lífshlaupi
Giémimdctr Fkmnessonar
og hefur annað eins ekki heyrst
hér norðan heiða. Þess má geta
að allar gerðir klúbbfélaga hafa
verið hinar afbrigðilegustu, enda
var Guðmundur Hannesson sér-
stakur maður um margt. Starf-
semi klúbbsins lagðist svo niður
vorið 1985, en við komum tví-
efldir til leiks um haustið og hóf-
um þegar starf.
Þá gáfum við út ljóðabók sem
heitir fyrsta bréf Guðmundar
Hannessonar til korentumanna. í
bókinni eru fimmtíu ljóð eftir
okkur listamennina í klúbbnum.
í formála bókarinnar segir
orðrétt; nú er útkomið fyrsta bréf
Guðmundar Hannessonar til kor-
entumanna með þessu litla kveri
sínu og sanna aðstandendur þess
að þeir eru hátt á stalli hafnir ofar
öllum öndvegisskáldum s.s. Jón-
asi Hallgríms, Einari Ben og
GEIRLAUGI MAGNÚS-
SYNI . . .“
Blaðamaður Dags gerir nú hlé
á frásögninni og birtir hér á eftir
nokkur ljóð úr bókinni, eitt eftir
hvern höfund. Fyrst er það ljóðið
voff sagði hænsna þórir eftir
fjólmund tremman.
gyrðlaug geirlaug
sigurlaug og fjóllaug tremman
fremsta veit ek
djúpvitra spekinga
í vindauga
asks igldrasils
í ormagrifju gunnars búrgúnda
á króknum
Þá kemur ljóð eftir gunnar
klængsson sem heitir upprisa
skáldsins.
um stund
leik ég hund
en gerfið er ekki nógu gott
því mig vantar skott
svona er lífið undir jökli
Næst er ljóðið árstíðir hugsana
minna eftir helgrím hélan.
Þetta er obbolítið, obbolítið góður drykkur.
Og fjólmundur tremman held-
ur áfram sögu sinni:
„Bókin seldist mjög vel og er
það örugglega einsdæmi með
ljóðabækur að þær seljist upp
sama daginn eins og þessi gerði.
Fimmtíu eintökin runnu út eins
og heitar lummur og var stór-
gróði af bókinni, sem lista-
mennirnir nýttu sér og nutu vel
eina kvöldstund. Hagnaðurinn
kemur til af ýmsu; við eigum
marga aðdáendur, gátum lagt á
bókina og auk þess var útlagður
kostnaður lítill, þar sem við eig-
um marga velviljaða að.
Nú, síðan þótti okkur tilvalið
að sýna kvenfólki virðingu og á
kvenréttindadaginn í haust fór-
um við allir saman í sund í sund-
bolum.
Næsta skref menningar- og
framfaraklúbbsins var að taka
upp lag í hljóðveri. Heitir það
Guðmundur Hannesson í Hálsa-
skógi. Er þar sagt frá ævintýrum
G.H. í Hálsaskógi, þegarhann át
Lilla klifurmús, stakk undan
Mikka ref, fór á bak á sýrutrippi
með Hérastubbi bakara og hitti
Mjallhvíti og dvergana þrjá,
alka, dóba og sukka.
Menningar- og framfaraklúbb-
ur Guðmundar Hannessonar
stofnaði til vináttu við skóblu-
mannafélag Menntaskólans í
Reykjavík. Er sá klúbbur nokk-
urs konar grasrótarpíramídi, eins
og þeir skilgreina það sjálfir. Þar
skiptust menn á kveðjum og gáfu
essonar flutti nokkur hugljúf lög í
anda G.H.
Ég get ekki látið hjá líða að
minnast G.H. aðeins að lokum.
Guðmundur Hannesson var
merkismaður á sinni tíð og vott-
um við allir honum virðingu
okkar. Þegar hann var jarðsettur
var hann lagður á magann í kist-
una, að ósk hans sjálfs, hann
hafði verið vanur að sofa þannig.
Og hvort sem kvenréttindakon-
um á Trékyllisvík líkar betur eða
verr, þá snéri Guðmundur Hann-
esson sér á bakið á kvenréttinda-
daginn 1985, meðan meðlimir
klúbbsins voru í sundi.“
Að lokinni þessari skýrslu fjól-
mundar kom þeim félögum sam-
an um að senda kveðjur og þakk-
læti til allra sem höfðu stutt þá á
þeirra listamannsferli. Einnig til
hljóðfæraleikara og annarra sem
aðstoðuðu á uppskeruhátíðinni.
En fjólmundur er málgefinn
maður og átti síðasta orðið:
„Við viljum koma á framfæri
þökkum til allra sem hafa sýnt
okkur viðhlítandi og alveg sjálf-
sagða virðingu og vonum að bæn-
ir aðdáenda okkar rætist, að þeir
líkist okkur í hvívetna. Og við
vonum að Guðmundur Hannes-
son beiti mætti sínum til að menn
verði jafn frjóir, vel upplýstir,
gáfaðir, fallegir og skemmtilegir
og meðlimir menningar- og fram-
faraklúbbs Guðmundar Hannes-
sonar.“ - þá
/ Fjölbrautaskólanum á
Sauðárkróki hefur undan-
farin ár verið starfandi lista-
klúbbur sem af stofnendum
þeim fjólmundi tremman,
gunnari klængssyni, hel-
grími hélan, kormáki
örgumliða og sigvalda kvar-
an hlaut nafnið Menningar-
og framfaraklúbbur Guð-
mundar Hannessonar. Pegar
spurt er, hver er eða var
Guðmundur Hannesson,
kemur svarið ekki alveg á
stundinni. Uppruni hans er
ekki jafn Ijós og lífshlaup
þessa merka manns.
Fyrir stuttu komu félagar
klúbbsins saman eina kvöldstund
og minntust Guðmundar Hann-
essonar á mikilli uppskeruhátíð í
Sælkerahúsinu á Sauðárkróki.
Dagur lét sig að sjálfsögðu ekki
vanta á staðinn og smellti af
nokkrum myndum, þótt nokkuð
skuggsýnt væri stemmningarinn-
ar vegna. Eftir hátíðina hafði
blaðamaður tal af flestum stofn-
endum klúbbsins og hafði fjól-
mundur tremman orð fyrir þeim
félögum, þegar sögu klúbbsins
bar á góma.
„Menningar- og framfara-
klúbbur Guðmundar Hannesson-
ar. Það var lagt í hann fyrir jól
1984 og klúbburinn formlega
stofnaður 1985, rétt fyrir áramót.
Fyrsta verkefni meðlima var að
halda málverkasýningu 2. febrú-
ar það sama ár. Var vel mætt á
sýninguna og fengum við góða
gagnrýni hjá listmálurum hér í
bæ. Á sýningunni voru eitt
hundrað verk eftir okkur klúbb-
félaga, kenndi þar ýmissa grasa
og var um mikla framúrstefnu að
ræða. Sýningargestum gafst einn-
ig tækifæri til að hlýða á tónverk-
ið hvítur svanur á hrafnaþingi,
flutt af einleikarakvartett menn-
ingarklúbbsins. Að auki var
höfð í frammi hreyfihömlulist.
Næsta verkefni klúbbsins var
að halda tónleika á árshátíð Fjöl-
brautaskólans við góðan orðstír
Eg skal segja þér leyndarmál, sem enginn má heyra.