Dagur - 10.08.1987, Blaðsíða 9

10. ágúst 1987 - DAGUR - 9
Smiðurinn keppist við vinnu sína.
- Fara skinnin héðan svo aðal-
lega á uppboð á Norðurlöndun-
um?
„Minkauppboðin eru í Dan-
mörku. Að vísu er dálítil sam-
keppni um Norðurlandaskinnin
milli markaðarins í Danmörku
sem loðdýraræktarsamböndin á
Norðurlöndum standa að og hins
vegar Hudson Bay í London. Það
er umboðsmaður frá Hudson Bay
á íslandi sem hefur keppt við
Danmerkurmarkaðinn um skinn.
En langstærsti markaðurinn er þó
í Danmörku; Danir sjálfir eru
líka með stóran hluta af heims-
framleiðslunni. Finnar eru hins
vegar stærstir í refaræktinni.“
Litlir og Ijótir
Ég þakkaði Jóhannesi Sigvalda-
syni fyrir spjallið en það er
greinilega hlaupin mikil gróska í
minkaræktina eins og gjarnan
gerist með atvinnugreinar sem
ganga vel. Enda telja menn
nauðsynlegt að efla nýjar
búgreinar, svo sem loðdýra-
rækt, fiskeldi og ferðamanna-
þjónustu, þegar offramleiðsla er
á landbúnaðarvörum og útséð að
bændur þurfi að draga saman
seglin í hefðbundnum búgrein-
um.
Ég fylgdist með því þegar byrj-
að var að flytja minkana úr
gömlu hlöðunni í nýja sóttkvíar-
búið á Möðruvöllum. Starfs-
mennirnir fluttu 10 eða 12 minka
í einu á pallbíl þannig að þeir
áttu greinilega margar ferðir fyrir
höndum. Blaðamaður spurði í
fávisku sinni hvort þetta væru
fullorðin dýr sem þeir voru með
þarna, fannst þau ansi lítil og
frekar ljót. Jú, vissulega voru
þetta rígfullorðnir minkar og
þegar betur var skoðað var feldur
þeirra mjúkur og gljáandi, verð-
mæt afurð.
Ekki voru allir minkarnir á því
að fara í nýju búrin, skræktu og
góluðu, þannig að ýta þurfti á eft-
ir þeim með hanskaklæddri
hendi. Eins gott að þetta eru
þykkir gúmmíhanskar því tennur
minkanna eru hvassar. Flestir
virtust þó ánægðir með nýju búr-
in þegar upp var staðið. Olíkt eru
þetta þó minna aðlaðandi dýr
heldur en blessuð sauðkindin,
svo maður tali ekki um kýrnar,
en hitt er svo vissulega satt að
ekki er minkapelsinn neitt slor.
SS
„Þetta bar nú dálítið brátt að,“ sagði Jóhannes Sigvaldason um nýbygg-
inguna.
ii
Norræn leiklistar-
miðstöö áhugafólks
Norræna áhugaleikhúsráðið -
NAR - hélt sinn 20. aðalfund í
Lýðháskólanum í Rómaríki í
Noregi fyrir skömmu. Þar var
samþykkt menningarstefnu-
skrá fyrir NAR, sú fyrsta í
sögu ráðsins. I stefnuskránni
er lögð áhersla á að varðveita
og þróa áhugaleikhúsið sem
kraftmikla hreyfingu, þar sem
allir geti verið með, óháð kyni,
aldri, stöðu, uppruna og
stjórnmálaskoðunum.
Áhugaieikhúsið skipar núorðið
þann sess í menningarlífi á
Norðurlöndum og í norrænni
samvinnu, að NAR mun í fram-
tíðinni leggja megináherslu á að
koma á fót norrænni leiklistar-
miðstöð. í slíkri miðstöð kæmu
allir þættir áhugaleikhússins
saman, en menntun og upplýs-
ingamiðlun sætu þar í fyrirrúmi.
Bandalag íslenskra leikfélaga
hefur frá 1970 tekið virkan þátt í
NAR og íslenskt áhugaleikhús
hefur eflst mjög af því samstarfi.
Eitt gleggsta dæmið þar um er
norræna leiklistarhátíðin sem
haldin var s.l. sumar í Reykjavík.
Auk þess hafa íslensk leikfélög
átt þess kost að fara í leikferðir til
Norðurlandanna og sækja nám-
skeið í háum gæðaflokki.
Aðalfund NAR í Rómaríki,
leiksmiðju og námskeið í tengsl-
um við hann sóttu 23 íslendingar
frá leikfélögum alls staðar að af
landinu. Formaður NAR er Ella
Rpyseng frá Noregi, en varafor-
maður Einar Njálsson, Húsavík.
Astrid og Sólveig ásamt hestinum Hrímfaxa frá Hrafnagili í Eyjafirði
„Þeir eru himinlifandi ao finna
mýktina í íslenska hestinum"
- segir Sólveig Ólafsdóttir hjá Hestasporti
„Takiö meö ykkur hlý föt,
regngalla, vettlinga, stígvél og
svefnpoka. Einnig falleg lög og
fyndnar sögur en skiljið
áhyggjnrnar eftir heima.“ Svo
segir í upplýsingabæklingi frá
fyrirtækinu Hestasporti í
Skagafirði sem stúlkurnar í
Varmahlíð, nánar tiltekið í
skúrnum við gatnamót Sauðár-
króksbrautar og Norðurlands-
vegar, létu blaðamann Dags fá
að skilnaði þegar hann kom við
hjá þeim um daginn.
í kringum skúrinn, sem merkt-
ur er með skilti sem á stendur
Hestasport, er bjálkagirðing sem
geymir nokkra fallega hesta. Þeg-
ar barið var að dyrum kom dökk
myndarleg stúika til dyra. Blaða-
maður sem þekkir Magnús Sig-
mundsson annan eiganda fyrir-
tækisins spurði hana hvort hún
væri konan hans Magnúsar. Hún
fór að hlæja um leið og hún svar-
aði spurningunni neitandi.
Kvaðst vera bara 15 ára og heita
Sólveig Ólafsdóttir, og helst vildi
hún vera laus við að komumaður
væri að gifta hana. Með Sólveigu
þarna var þýsk stúlka, en spurn-
ingarnar beindust fyrst til Sól-
veigar. Hvað kom til að hún
Reykjavíkurstúlkan fór að vinna
hjá Hestasporti?
„Ég hef gaman af hestum og
svo þekki ég fólkið á Varmalæk,
en hinn eigandi Hestasports
Björn Sveinsson er þaðan.“
- Og hvað gerirðu svo hérna?
„Ég lít eftir hestunum sem við
erum með og fer í styttri ferðir
með túristana. í þeim ferðum er
farið hérna um Hólminn og
Vallabakkana. Þetta er rosalega
gott útreiðarsvæði, allt slétt og
mjög gott undir fæti.“
- Eru ferðamennirnir hrifnir
að þessu?
„Alveg rosalega. Sérstaklega
hafa þeir gaman af að fara á tölt;
og finna þýðleikann í hestunum.
Þeir verða alveg himinlifandi að
koma af þessum höstu brokkur-
um erlendu og finna mýktina í
íslenska hestinum.“
- Hefur verið mikið að gera?
„Já, það held ég að verði að
teljast. Þetta hefur gengið nokk-
uð vel. Það er mikið um að fólk
komi og vilji fara í 1-2 tíma reið-
túr. Fólk sem er ekki svo vant
hestum. En ég hef ekki farið í
lengri ferðirnar, eigendurnir hafa
alveg séð um þær.“
- Velur ferðafólkið hestana
sjálft?
„Nei, við veljum fyrir það og
förum þá eftir því hvað fólkið er
mikið vant hestum. Það mundi
ekkert þýða að láta fólkið velja
sjálft. Það mundi bara velja eftir
lit og svoleiðis." Þessum orðum
Sólveigar fylgir hlátur.
- Hvernig finnst þér svo að
vera í Skagafirði?
„Það er gaman að vera hérna
og ég er reyndar ekki að kynnast
Skagafirði fyrst núna í sumar. Ég
er nefnilega búin að vera hérna
síðan ég var 5 ára. Ég var alltaf í
sveit í Lyngholti í Skarðshreppi
við Sauðárkrók. Svo er ég ættuð
héðan, langafi minn hét Jón
Jónsson og var bóndi á Hofi á
Höfðaströnd,“ sagði Sólveig
Ólafsdóttir.
Þýska stúlkan sagðist heita
Astrid Neitzel og vera 19 ára að
aldri. Hún er frá Hattingen, sem
að hennar sögn er smábær í
útjaðri Bochum, með 45 þúsund
íbúum. Sólveigu fannst fyndið að
tala um smábæ sem hefur helm-J
ing af mannfjölda Reykjavík-
ur. Astrid kom hingað 16. júní og
farmiðinn hennar gildir í 2 mán-
uði, en hún er mest að hugsa um
að fá því breytt. Henni finnst svo
gaman hérna. Hún sagðist hafa
lengi haft áhuga á að koma til
íslands, þar sem hún þekkir fólk
sem á íslenska hesta. Hún var að
spá í ferðir til landsins en fannst
þær of dýrar. Svo gerist það á
Equitana hestasýningunni (þar
sem hestar alls staðar að í heim-
inum eru sýndir) í Essen í vor, að
hún hitti Magnús Sigmundsson
annan eiganda Hestasports að
máli. Hann sagðist bráðvanta
þýska stelpu til að vinna og bauð
henni starf.“
- Og þér líkar vel?
„Já, mér finnst yndislegt
hérna. Mér finnst landið fallegt
og mér líkar vel við fólkið,“ sagði
Astrid.
„íslendingar eru svo frá-
brugðnir Þjóðverjum, miklu opn-
ari en þeir. í Þýskalandi er þér
ekki boðið inn og ævisagan sögð
yfir kaffibolla. Þar er bara opnuð
smá rifa á dyragættinni og skellt á
nefið ef þú ert ókunnugur. Svo
eru margir Þjóðverjar sem koma>
hingað og finnst svo mikið varið í
ísland, vegna þeirrar frelsistil-
finningar sem það finnur til, í
íslensku náttúrunni. Þeir koma
kannski úr þéttbyggðum héruð-
um þar sem næstum þvi ekkert
hreint loft er, eins og t.d. í Ruhr
héraðinu. Astrid er þaðan,“
sagði Sólveig að lokum. -þá