Dagur - 11.11.1987, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - 11. nóvember 1987
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR:
STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI
SlMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 560 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 55 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 400 KR.
RITSTJÓRAR:
ÁSKELL ÞÓRISSON (ÁBM.)
BRAGI V. BERGMANN
BLAÐAMENN:
ANDRÉS PÉTURSSON
(Reykjavík vs. 91-17450, pósthólf 5452, 105 Reykjavík),
ÁSLAUG MAGNÚSDÓTTIR, EGGERTTRYGGVASON, EGILL BRAGASON,
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, KRISTJÁN KRISTJÁNSSON (iþróttir),
PÁLL B. VALGEIRSSON (Blönduósi vs. 95-4070), STEFÁN SÆMUNDSSON,
TÓMAS LÁRUS VILBERGSSON, VILBORG GUNNARSDÓTTIR,
ÞÓRHALLUR ÁSMUNDSSON (Sauöárkróki vs. 95-5960),
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRÍMANNSSON
ÚTBREIÐSLUSTJÓRI:
HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASlMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: JÓHANN KARL SIGURÐSSON
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Afleikur
viðskiptaráðherra
Sú ákvörðun Jóns Sigurðssonar viðskiptaráð-
herra, að veita 6 fyrirtækjum leyfi til að flytja
frystan fisk til Bandaríkjanna, er ákaflega
hæpin, enda hefur hún verið gagnrýnd harð-
lega. Fram til þessa hafa einungis þrjú fyrirtæki
haft slíkt útflutningsleyfi, þ.e. íslenska umboðs-
salan, Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna og Sjáv-
arafurðadeild SÍS.
Ákvörðun viðskiptaráðherra er umdeilanleg
fyrir margra hluta sakir:
Viðskiptaráðherra ræddi málið ekki í ríkis-
stjórninni áður en hann tók ákvörðun sína og
hljóta þau vinnubrögð að teljast óeðlileg, þegar
um svo mikilvægt mál er að ræða.
Viðskiptaráðherra tekur þessa ákvörðun á
sama tíma og breytingar standa fyrir dyrum á
sviði utanríkisviðskipta en stjórnarflokkarnir
voru ásáttir um að færa utanríkisviðskiptin úr
viðskiptaráðuneytinu í utanríkisráðuneytið um
næstu áramót. Ákvörðun viðskiptaráðherra nú
er þannig bein ögrun gagnvart Steingrími
Hermannssyni utanríkisráðherra.
Viðskiptaráðherra tekur ákvörðun sína án
þess að hafa minnsta samráð við hagsmuna-
aðila og hætt er við að hún geti komið af stríði
milli útflutningsaðila. Þá er líklegt að ekki verði
látið staðar numið við þau 6 leyfi sem nú hafa
verið veitt, því erfitt verður að neita þeim sem
síðar kunna að sækja um leyfi eftir það sem á
undan er gengið.
Samtök framleiðenda, þ.e. Sölumiðstöð hrað-
frystihúsanna og Sjávarafurðadeild SÍS, hafa á
síðustu áratugum byggt upp mjög öflug sölufyr-
irtæki vestan hafs. Þau hafa með miklum til-
kostnaði byggt upp orðspor íslenska fisksins og
traust á vörumerkjum sínum. Draga verður í efa
að margir tiltölulega smáir framleiðendur geti
tryggt kaupendum þau stöðluðu gæði og það
stöðuga framboð sem markaðurinn gerir kröfu
til. Þeir útflytjendur sem nú hafa fengi leyfi
viðskiptaráðherra til að spreyta sig á Banda-
ríkjamarkaði koma sjálfsagt til með að selja sinn
fisk sem íslenskan fisk og tengja hann þannig
vörumerki íslensku fyrirtækjanna sem fyrir eru á
markaðinum. Með því geta þeir valdið þeim sem
fyrir eru miklu og óbætanlegu tjóni, t.d. með lak-
ari gæðum og óstöðugra framboði. Jafnframt er
líklegt að aukin samkeppni skili sér í lægra vöru-
verði til framleiðenda.
Bandaríkjamarkaður er viðkvæmur og mikill
fjöldi fyrirtækja getur hæglega skapað glund-
roða. Með ótímabærri og fljótfærnislegri ákvörð-
un sinni hefur viðskiptaráðherra stefnt þessum
mikilvæga markaði í óþarfa tvísýnu. BB.
i
viðtal dagsins
„Verulega fínar flíkur urðu her aður oft „skapamatur.
Mynd: VG.
„Flíkin verður að
vera notadrjúg"
- Eggert Jóhannsson feldskeri í viðtali dagsins
Flestar konur eiga sér einhvern
tíma um ævina þann draum að
eignast pels. Um síðustu helgi
var staddur á Akureyri Eggert
Jóhannsson feldskeri frá
Reykjavík. Hann veitir Eyfirð-
ingum þjónustu sína tvisvar til
þrisvar á ári með því að koma
sjálfur og leiðbeina við val á
loðfeldum. Eggert varð góð-
fúslega við þeirri ósk að fræða
lesendur Dags um ýmislegt
það er varðar hans fag.
Eggert á ættir sínar að rekja
norður. „Ég er Pingeyingur og á
ættir að rekja til Briem-ættarinn-
ar á Grund í Eyjafirði." Hann er
feldskeri að mennt, en hvar lærir
fólk feldskurð?
„Ég lærði í tvö ár í London og
fimm og hálft ár í Svíþjóð. Hér
heima er ekki um að ræða neitt
sem heitir undirbúningsnám fyrir
þessa menntun, en úti var ég á
samningi hjá meistara, náði í
gamla meistarakerfið áður en
það datt uppfyrir. Nú fara menn
eingöngu í skóla og þaðan beint
út á vinnumarkaðinn. Ég tel
þetta ekki eins gott og gamla
kerfið, því erfitt er að fá vinnu.“
- Læra feldskerar þá að meta
öll skinn?
„Leður telst ekki til felda svo
það er ekki tekið með, en jú við
íærum að meta og þekkja skinn,
ekki þó frumflokkun á skinnum
því það er allt annað fag að læra
að þekkja hráskinn.“
- Hvað ertu að gera á Akur-
eyri?
„Ég er að selja Eyfirðingum
loðfeldi. Ég kem með tilbúnar
vörur því ég framleiði sjálfur
aðeins sérsaumaðar vörur. Ég
hef ekki komist yfir að framleiða
meira en það.
Þetta hefur gengið þannig hér
að mikið hefur verið skoðað og
reynsian er sú að síðasta daginn
koma þeir sem ætla að kaupa.
Einnig hefur nokkuð verið um
það að fólk snýr sér beint til mín
í Reykjavík.“
- Hvað er vinsælast af
skinnunum?
„Skinn af mink og þvottabirni
eru ákaflega vinsæl, sömuleiðis
refaskinn. Annars hefur margt
breyst síðustu ár. Áður keyptu
konur aðeins eina flík sem því
miður lenti oft inni í skáp. Þetta
voru verulega fínar flíkur, oft
minkur en aigjör „skápamatur"
eins og ég segi.
Nú byrja konur e.t.v. á því að
kaupa sér flík sem kostar 50-100
þúsund kr., eiga hana og nota
verulega mikið, t.d. í 3-4 vetur.
Þessar konur hafa virkilega gam-
an af að eiga svona flíkur. Þær
sem hafa efni á því, kaupa jafn-
vel líka aðra mikið fínni fyrir
betri tækifæri.
Mér finnst áberandi sú hugar-
farsbreyting sem orðið hefur þeg-
ar um loðfeldi er að ræða. Þegar
ég kom til Akureyrar fyrst fyrir
nokkrum árum, gengu konur
frarn hjá glugganum og töluðu
um að bara konur efnameiri
manna gætu keypt sér svona
flíkur. Nú víla þær þetta ekki fyr-
ir sér því það þykir orðið sjálfsagt
að eiga svona flík.
Pels er ekki lengur stöðutákn.
Konur finna nú notagildi flíkur-
innar, hún er hlý og notaleg. Það
hefur gætt þess misskilnings að
pels sé svo þungur og því ekki
þægilegur, en verulega góður
loðfeldur er kannski eitt og hálft
til tvö kíló.“
- Hvað með tískusveiflur, er
ekki slæmt fyrir konu að kaupa
svona dýra flík sem e.t.v. fer svo
úr tísku?
„Tískusveiflur eru í öllu og
ekki til neitt sem heitir klassísk.
Flestar konur hafa skapað sér
eigin stíl. Ég reyni að fara eins
mikið og hægt er eftir þeim stíl
þegar hannaður jg valinn er loð-
feldur. Þannig verður flíkin á
vissan hátt klassísk fyrir þennan
einstakling. Flíkin verður nefni-
lega að vera notadrjúg.
Flestar konur sem ætla að
kaupa feld, ganga með ákveðnar
hugmyndir um hvernig hann á að
vera og ákveða t.d. að kaupa
mink. Én minkur hæfir alls ekki
öllum og mitt hlutverk er að sýna
kúnnanum fram á það. Það tekur
oft töluverðan tíma að fá konu til
að kaupa annað en nákvæmlega
það sem hún hafði í huga.
Það er erfitt að gera góð kaup.
En ef fólk kaupir flík sem því
líkar, það notar og kostar upp-
hæð sem það hefur ráð á, hafa
verið gerð góð kaup.“
- Hvernig getur viðskiptavin-
ur sem kemur inn í verslun og
ætlar að kaupa loðfeld, vitað að
verið sé að bjóða honum góða
skinnvöru?
„Það er gjörsamlega vonlaust
fyrir almennan kúnna að vita
hvað verið er að bjóða honum.
Hér verður að treysta fullkom-
lega á þann sem hann verslar við.
Ekki er einu sinni hægt að treysta
inerkjum, því oft sér maður góð
merki á t.d. ódýrum rússneskum
mink.
Það er því mjög auðvelt að
plata kúnnann og ef fagmaðurinn
er ekki heiðarlegur í viðskiptum
er gert í því að láta fólk halda að
það sé með annað í höndunum."
- Að lokum, hefur þú ekki
orðið fyrir barðinu á dýra-
verndunarfólki?
„Nei, íslendingar eru það nálægt
náttúrunni að þeir eru ekki eins
og borgarbörnin erlendis sem
hugsa með sér að verið sé að
drepa lítil dýr, en íslendingar eru
ekki svona.“
Hér kveðjum við Eggert og
þökkum kærlega fyrir spjallið.
VG