Dagur - 12.11.1988, Síða 6

6 - DÁGUR - Í Í. nóvember 1988
Leikfélag Sauðárkróks:
Emil í Kattholti
Irumsvndur á morgun
Leikfélag Sauðárkróks frum-
sýnir á morgun barnalcikritiö
Emil í Kattholti eftir Astrid
Lindgren, í þýðingu Vilborgar
Dagbjartsdóttur. Leikstjóri er
Kristjana Pálsdóttir og um
útsetningu tónlistar sá Hilmar
Sverrisson. Frumsýningin hefst
kl. 16 í Félagsheimilinu Bifröst
á Sauðárkróki.
í uppfærslunni taka hátt í 40
manns þátt og hlutverk eru um
20. Að sögn Kristjönu Pálsdóttur
leikstjóra, sem er að leikstýra í
fyrsta sinn hérlendis, hafa æfing-
ar gengið vel, þrátt fyrir að ýmis
ljón hafi orðið á veginum.
Með helstu hlutverk fara
Guðjón Baldur Gunnarsson, sem
leikur Emil, Margrét Viðarsdótt-
ir leikur ídu litlu. Foreldrana,
Anton og Ölmu, leika Guðni
Friðriksson og Elsa Jónsdóttir.
Vinnuhjúin í Kattholti, Alfreð og
Línu, leika Haraldur Sigurðsson
og Ásdís Guðmundsdóttir og
Týtuberja-Mæju leikur María
Gréta Ölafsdóttir. Með önnur
helstu hlutverk fara Lára Ang-
antýsdóttir, Þórhallur Porvalds-
son, Helga Haraldsdóttir, Atli
Hjartarson, Páll Friðriksson, Sól-
veig Jónasdóttir, Árni Björns-
son, Agnes Benediktsdóttir og
Sigurlaug Jónsdóttir.
Flestum ætti að vera kunn
sagan um Emil í Kattholti.
Leikritið tekur fyrir helstu prakk-
arastrik Emils, s.s. þegar hann
festi sig í súpuskálinni, flaggaði
Idu systur sinni á fánastönginni,
Lögreglan (Atli Hjartarson) handsamar Alfreð og Balda í Bæ (Árni
Björnsson) fyrir ólæti á markaðinum.
Kristinn G. Jóhannsson skrifar Bakþankar

En þaö bar til um þessar mundir
er Steingrímur stofnaöi til nýrrar
ríkisstjórnar okkar framsókn-
armanna aö óg varö þversum (
umferðinni að morgni dags.
Ekki átti hin nýja stjórn neinn
þátt ( þessu kynlega hátterni
nema sföur væri heldur helguð-
ust þessar sviptingar af því einu
aö ég var á vitlausum dekkjum
miðaö við færö, árstíma og
almenna skynsemi.
Mór hefur hins vegar alltaf verið
af því hin mesta raun aö fara á
svona verkstæöi sem annast
dekkjaskipti og er byggt á fyrri
reynslu.
Ég sá hins vegar í hendi mér
aö í svona góöu stjórnarfari
væri ósæmandi meö öllu að
vera vanbúinn til hjólanna. Ég
yröi þá öllu sæmilegu fólki og
framsóknarmönnum til ama og
leiðinda á hálum brautum
bæjarins þegar mest riöi á aö
halda nú strikinu.
Af þessu tilefni dró ég fram
dekkin mín meö nöglunum frá í
fyrra og þessi dekk voru llka
þannig búin auk naglanna aö á
þeim var hvítur hringur öörum
megin til skrauts og til skemmt-
unar sundurgerðarmönnum eins
og mér sem finnst svo undur
fallegt aö hafa svoleiöis um
vetrin í snjónum. Ég haföi eigin-
lega látiö freistast til aö kaupa
þessar negldu gersemar vegna
hvftu hringjanna utan á þeim.
Er nú ekki að orðlengja þaö
að ég set dekkin þessi inn í bíl-
inn og drff mig af stað, með
hálfum huga að vísu en reyni
þó aö vera dálítið Hrútafjarðar-
legur í framan eins og viö á
þegar maður býr sig undir slark-
sama vetrarfærð.
Ég er varla kominn f hlaö á
verkstæðinu þegar glaðbeíttur
starfsmaöur þess vindur sér út
og að mér og segir dálítið rosa-
lega: „Á ég aö rífa undan ’onum
fyrir þig?" Eftir aö ég hafði litið í
kringum mig og sóð aö viö-
skiptavinir þessa stundina voru
flestir kvenkyns skildist mér aö
hann mundi eiga viö bflinn minn
og játti þessu góöa boði feginn
enda sjálfur dæmalaust vand-
ræðalegur í umgengni viö
tjakka og tól sem fylgja þessari
athöfn.
Hann rífur síðan undan hon-
um og hefur snör handtök og
virðist feginn aö geta svona
bjargað aumingjum og er dálítið
vaxtarræktarlegur í göngulag-
inu þegar hann snarast inn meö
þaö sem hann rífur undan en
ég tipla á eftir meö nagladekkin
mfn með hvítu hringjunum. Er
nú snarað dekkjunum og óg só
fram á aö allt ætli þetta að
verða áhyggjulaust og blíölegra
en oft áöur. Nú kemur hins veg-
ar minn maður með fyrstu felg-
una með snjódekki á og brá
mér þá dálítiö þegar ég só pilt-
inn herða á munteringunum <?g
engan hvítan hring aö sjá. Ég
ræskti mig töluvert hátt og
spurði svo og sagöi svo hvort
ekki væri hvítur hringur á mfn-
um dekkjum. Nagladekkjamað-
urinn sagði dálítiö snúðugt
„nei“ og herti enn aö. Ég sagði
að þaö væri víst hvítir hringir á
mínum og benti honum á þá
hlið sem inn sneri og þar var
skrautið mitt auðvitað. „Já en
þetta er hinum megin,” sagði þá
minn maður dálítið sperrtur og
hnykkti á síðustu muntering-
unni. Ég varð eiginlega hvumsa
en ætlaði þó að fara að halda
dálítinn fyrirlestur um það að án
verulegra tæknibragða væri
hægt að koma dekkjunum svo-
leiðis á felgurnar að hvítan
sneri út og sæist þess vegna
eins og til væri ætlast. I þann
mund sem óg var búinn að
semja ræðuna komu hins vegar
hin dekkin rúllandi á felgunum
út úr verkstæðinu og fagmaður-
inn Ifka og viti menn: Skrautið
sneri inn á þeim öllum. Mér
fannst og það var í samræmi
við langa kennarareynslu að
þetta væri sennilega ekki
heppilegur tími til að hafa uppi
fræðslu eða yfirleitt aðra skoð-
un en fagmennirnir enda dreif
nú að fólk sem þurfti að láta rífa
undan hjá sér og var nú mikill
sláttur á mínum mönnum og
felgujárnum og nagladekkjum
og gaman að vera til. Ég kvaddi
því með virktum, auömýkt,
þakklæti og bukti og ók út í
hversdagslífið með svertuna út
en hvíta skrautið ósýnilegt.
Petta er að sönnu dálítið
undarleg hugleiðing en kemur
mér þó æði oft í hug vegna
þess að mér virðist nefnilega að
allt of algengt só að við snúum
hvíta skrautinu inn í umferðinni
og má það eiga við bæði hinn
venjulega akstur og einnig í
samskiptum okkar á öðrum
sviðum mannlífsins. Við ættum
í lengstu lög að reyna að hindra
að a'ðrir valdi þvf að við sn'úum
skrautlausu hliðinni að sam-
ferðafólkinu. Sýnum hvítu
hringina. Við fengum þá öll í
upphafi og það var ætlast til að
þeir snúi út. Kr.G.Jóh.
Allt fallið í Ijúfa löð í lokin og Emil hylltur fyrir afrek sín.
læsti pabba sinn á kamrinum,
reyndi að losa tönnina úr Línu
o.m.fl. En Emil var ekki alvond-
ur, hann gerði líka góðverk
eins og við vitum. Sjón er sögu
ríkari. Mikið er sungið í leikrit-
inu og er óhætt að segja að Leik-
félag Sauðárkróks býður upp á
skemmtun fyrir alla fjölskylduna
að þessu sinni.
Sem fyrr segir er frumsýning á
morgun, en næstu sýningar eru
miðvikudaginn 16. nóvember kl.
20.30, laugardaginn 19. nóv. kl.
16.00 og sunnudaginn 20. kl.
15.00. Síðan halda sýningar
áfram, alveg fram í desember.
-bjb
Alfreð (Haraldur Sigurðsson) á tali við Emil í smíðaskemmunni.
Ida litla (Margrét Viðarsdóttir)
syngur fyrir kisu sína.
„Heyrið, góðu vinir, nú skal sögu
ykkur segja...“ syngur Lína (Ásdís
Guðmundsdóttir) af innlifun.