Dagur - 12.11.1988, Blaðsíða 17

sakomálosoga
l2rfiovémbér 1988 - DÁ’ÓÚft'- 1?K
l
Morð á færibandi
— Að loknum „heppilegum44 breytingum á erfðaskrám sjúklinganna dóu þeir
„Nú verður hún vær
Annabelle Kilgour var ekkja og
hafði legið veik í nokkrar vikur.
Hjúkrunarkona frá heima-
hjúkrun, Osgood að nafni,
sinnti henni. Kvöld nokkurt
kom Adams læknir til „að gefa
ekkjufrú Kilgour sprautu, svo
að hún sofi betur“.
Hjúkrunarkonunni leist ekki á
hversu stóran skammt læknirinn
gaf frúnni. „Nú verður hún
vær,“ sagði hann og fór. Og vær
varð hún. Frúin féll í dá og
andaðist að morgni næsta dags.
Þegar Adams kom, sagði hjúkr-
unarkonan: „Frú Kilgour er
látin. Þér er væntanlega ljóst,
læknir, að þú hefur drepið
hana?“
Hjúkrunarkonan sagði síðar við
yfirheyrslurnar: „Ég hef aldrei á
ævinni séð nokkurn svo hrædd-
an og lækninn í það skipti."
Ennþá einu sinni skrifaði
Adams „heilablæðing" í dánar-
vottorðið. Samkvæmt erfðaskrá
fékk læknirinn dágóða peninga-
fúlgu og gamla klukku.
Margaret Piling var komin af
einhverri ríkustu ættinni í
Lancashire. Adams var kallað-
ur til hennar vegna inflúensu.
Innan tveggja vikna lá hún í
dái. Dóttir hennar og fjölskylda
þráuðust við að sinna henni
heima. Dótturinni, frú Irene
Richardson, sagðist svo frá
síðar: „Fyrst héldum við, að
hún væri heltekin af krabba-
meini og læknirinn væri að hlífa
okkur við sannleikanum. Við
héldum fjölskyldufund og
niðurstaða hans var sú, að við
sættum okkur ekki við þá með-
höndlun, sem hún fékk. Hvað,
sem annars væri að henni, þá
var hún nánast út úr heiminum
vegna lyfjanotkunar og ástand-
ið versnaði stöðugt.
Við tókum á leigu hús í Ascot,
nærri nokkrum ættingjum
okkar. Tveim vikum seinna var
hún komin á ról og fór á veð-
reiðarnar eins og venjulega. Ég
er sannfærð um, að það hefði
kostað hana lífið, hefðum við
ekki flutt.“
Slagaði eins og
útúrdrukkin
Það var lát Bobbie Hullet, vin-
konu Richard Walters, lög-
reglustjóra, sem gerði útslagið
að sögn lögreglunnar. Frú
Hullet var heilsuhraust, 49 ára
gömul og hafði verið ekkja í
nokkra mánuði.
Haustið 1955 veiktist maður
hennar, Jack. Hann hafði verið
tryggingasölumaður hjá Lloyds,
en var kominn á eftirlaun.
„Guði sé lof að ég hef góðan
heimilislækni," sagði hann þá
við hjúkrunarfræðingana. í
mars 1956 fékk Jack hjartaáfall
og „duglegi læknirinn“ dældi í
hann morfíni. Sjö tímum síðar
var Jack allur. Samkvæmt
erfðaskrá hans fékk Adams 500
pund, allar aðrar eigur runnu til
Bobbie, sem varð mikið um
skyndilegt fráfall eiginmannsins
og syrgði hann mjög. Vinir
þeirra hjóna studdu hana með
ráðum og dáð, þeirra á meðal
Adams, sem útvegaði henni lyf
svo að hún gæti sofið. Fjórum
mánuðum eftir andlát eigin-
mannsins, lést hún einnig.
Það var kannski ekki svo vit-
laust að gefa Bobbie svefnlyf
fyrst í stað, en Adams minnkaði
aldrei skammtinn. Þjónustu-
fólkið sagði svo frá: „Þegar hún
korn niður á ntorgnana, slagaði
hún eins og hún væri útúrdrukk-
in.“
Gamanleikarinn Leslie Henson
og kona hans voru meðal bestu
vina hennar. Þau báðu hana að
koma og búa hjá þeim, því að
þeim „fannst hún vera að breyt-
ast í eiturlyfjasjúkling. Eftirsól-
arhring rauk hún aftur heint til
sín og lyfjanna. Að okkur ásjá-
andi brotnaði hún niður, and-
lega og líkamlega. Dauði henn-
ar snart okkur djúpt og óþægi-
lega.“
Strax eftir lát Bobbie hóf Wait-
ers lögreglustjóri óbeina
rannsókn. Hann komst að því,
að tveim dögum fyrir andlát
sitt, hafði hún skrifað ávísun á
Adams upp á þúsund pund, sem
læknirinn hafði flýtt sér með í
bankann. Á reikningi læknisins
voru 35.000 pund, auk þess,
sem aðrar eigur hans námu að
minnsta kosti 125.000 pundum,
svo ekki var fjárskortur ástæða
flýtisins.
Meðan á rannsókn á dauða
Bobbie stóð, gagnrýndi rann-
sóknardómarinn bæði sjúk-
dómsgreiningu og meðferð og
spurði margra og ýtarlegra
spurninga. Hvers vegna skýrði
hann ekki starfsbróður, sem
kallaður var til ráðuneytis, frá
því, að frúin liefði áður þjáðst
af þunglyndi? Hví hafði hann
hvorki séð henni fyrir heima-
hjúkrun né sjúkrahússvist?
Hvernig stóð á því að hann, eft-
ir 34 ár í starfi, lét nýliða ráðleg-
gja sér um lyfjabreytingar? Hví
var ekki náð í geðlækni? Og
hvers vegna hélt hann enn fram
sjúkdómsgreiningunni „tíma-
bundin brjálsemi" þótt krufn-
ingarlækninn grunaði „eitrun“.
„Ég gerði það, sem ég taldi
henni vera fyrir bestu,f‘ svaraði
Adams.
En rannsóknardómarinn lét
ekki sannfærast: „Þessum sjúkl-
Seiirnl
hluti
ingi hefur verið sinnt hraksmán-
arlega illa,“ sagði hann.
Þá bað Walters lögreglustjóri
um aðstoð Scotland Yard.
Edith Morrell
En hvað fór úr skorðum? Hvers
vegna var ekki ákært fyrir fleiri
brot, þegar líkurnar voru svo
sterkar? Hvers vegna einbeitti
saksóknari sér að dauða Edith
Morrell, 72ja ára gamallar
ekkju eftir skipamiðlara í
Liverpool?
Einn lögfræðinga saksóknara
svarar: „Við völdum þetta mál
vegna þess, að þar var svo aug-
ljóslega um morð að ræða, að
það hvarflaði ekki að okkur, að
neinn kviðdómur gæti verið á
annarri skoðun."
En Hewitt telur, að Adams hafi
sloppið vegna þess, að fulltrú-
um réttvísinnar voru gjörsam-
lega mislagðar hendur. „Ég
gleymi aldrei samfundum okkar
og lögfræðings krúnunnar,
Manningham-Buller, á skrif-
stofu hans. Við Bert Hannam
trúðum ekki eigin eyrum, þegar
hann skýrði okkur frá því, að
hann ætlaði að ákæra vegna
dauða frú Morell. Okkur fannst
það hrein fásinna, því að önnur
andlát voru hlaðin miklu betri
sönnunum og því, sem betra
var, raunverulegum líkum.
Frú Morell hafði verið brennd
og það þýddi, að við gátum ekki
hagnýtt okkur besta réttarlækni
þess tíma, dr. Francis Camps,
sem vitni. En Manningham-
Buller var sjálfsánægjan upp-
máluð og neitaði að taka nokkr-
um rökum frá aðstoðarmönnum
sínum, lögfræðingunum
Melford Stevenson og Malcolnt
Morris, hvað þá frá fulltrúa á
skrifstofu saksóknara, Leck.
Manningham-Buller þóttist viss
um, að Adants myndi gefast
upp í vitnastúkunni. En það
gerði hann ekki. því liann var
aldrei kallaður til vitnis.
Réttarhöldin
Adams kom fyrir rétt þann 25.
apríl 1957, sex árum eftir andlát
frú Morell. Vitni báru, að
Adams hefði á sex mánuðum
gefið henni að minnsta kosti 260
grömm af svefnlyfjum og
heróíni.
Hámarksskammtur samkvæmt
reglum breskra lyfjafræðinga-
félagsins er 0,016 grömnt á dag.
Síðasta dag frú Morell í þessu
lífi, gaf Adams henni næstum
meðvitundarlausri l,17grömm,
að sögn vitnanna.
Verjandanum, Geoffrey
Lawrence, tókst að komast yfir
sjúkraskrá frú Morell, en þar
voru skráðar nákvæmari upp-
lýsingar um lyfjagjafirnar, sem
Ádams hafði fyrirskipað, en
hjúkrunarfræðingarnir gátu
gefið. Eftir að hafa rakið þær
tilkynnti hann, að skjólstæðing-
ur sinn myndi notfæra sér þann
rétt að þegja.
Adams var sýknaður, en þrem
mánuðum síðar var hann aftur
fyrir rétti, í Leeds, og var þá
dæmdur sekur urn 14 atriði,
meðal annars gloppótta skrán-
ingu hættulegra lyfja. Hann var
sektaður um 2.400 pund auk
málskostnaðar. Leyfi til að
stunda lækningar missti hann
síðar á árinu.
í nóvember 1961 fékk hann
lækningaleyfi sitt aftur. Þó virt-
ist einhver efi ríkja í ráðuneyt-
inu, því leyfi til að hafa undir
höndum skráningarskyld lyf
fékk hann ekki.
Stofan í Eastbourne blómstr-
aði, þótt aldrei næði hún jafn
hátt og áður. Árið 1965 arf-
leiddi þakklátur sjúklingur
Adams að 2.000 pundum.
Skörnmu áður en Adams læknir
dó, var tekið viðtal við hann á
heimili hans í Eastbourne, en
hann neitaði að svara öllum
spurningum um læknisferil sinn:
„Ég vil ekki lenda aftur á milli
tannanna á fólki,“ sagði hann.
„Það veit sá, sem allt veit, að ég
hef fengið meira en nóg af
slíku.“
Aðalfundur
Felags kartöflubænda við Eyjafjörð 1988
verður haldinn í Hltðarbæ mánudaginn 14.
nóvember og hefst kl. 21.00.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Skipulag framleiðslu- og markaðsmála.
Framsögumaður Ólafur G. Vagnsson, ráðunautur.
Stjórnin.
HAUSTGJALDDAGI
HÚSNÆÐISLÁNA VAR1. NÓVEMBER SL.
FORÐIST ÓÞARFA AUKAKOSTNAÐ
VEGNA DRÁTTARVAXTA
Óh HÚSNÆÐISSTOFNUN RÍKISINS
LJ LAUGAVEGI 77 101 REYKJAVÍK S: 69 69 00
GYLMIR/SlA