Dagur - 12.05.1989, Blaðsíða 4

4 - DAGUR - Föstudagur 12. maí 1989
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31,
PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI, SÍMI: 24222
ÁSKRIFT KR. 900 Á MÁNUÐI
LAUSASÖLUVERÐ 80 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 595 KR.
RITSTJÓRI:
BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON
BLAÐAMENN:
ANDRÉS PÉTURSSON ((þróttir),
BJÖRN JÓHANN BJÖRNSSON (Sauðárkróki vs. 95-5960),
EGILL H. BRAGASON, INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON
(Reykjavik vs. 91-17450, pósthólf 5452, 105 Reykjavík),
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON,
STEFÁN SÆMUNDSSON, VILBORG GUNNARSDÓTTIR,
LJÓSMYNDARI: KRISTJÁN LOGASON
PRÓFARKALESTUR: SVAVAR OTTESEN
ÚTLITSHÖNNUN: RlKARÐUR B. JÓNASSON
AUGLÝSINGASTJÓRI: FRlMANN FRÍMANNSSON
DREIFINGARSTJÓRI:
HAFDlS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR, HEIMASlMI 25165
FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
SÍMFAX: 96-27639
Guðrúnarræða
Helgadóttur
í fyrrakvöld gerði Guðrún Helgadóttir, forseti samein-
aðs þings, sig enn einu sinni að athlægi vegna hvala-
málsins svonefnda. Að þessu sinni fór hún í ræðustól á
Alþingi til þess arna, en flestum er enn í fersku minni
„einstök" frammistaða hennar í umræðuþætti í Sjón-
varpi eftir sýningu myndar Magnúsar Guðmundsson-
ar, „Lífsbjörg í Norðurhöfum."
Guðrún Helgadóttir er enn við sama heygarðshornið
í afstöðu sinni til hvalveiða íslendinga. Hún er slegin
sömu blindunni og fyrr hvað varðar starfsaðferðir
grænfriðunga, sem hún greinilega trúir enn að séu
allra manna heiðarlegastir og vandaðastir í vinnu-
brögðum, þrátt fyrir sannanir um hið gagnstæða.
Upphlaup Guðrúnar á þingi í fyrrkvöld kom í framhaldi
af svari Halldórs Ásgrímssonar, sjávarútvegsráðherra,
við fyrirspurn Karvels Pálmasonar um það hvort
íslensk stjórnvöld (sjávarútvegsráðuneytið) hefðu
styrkt Magnús Guðmundsson á einhvern hátt við gerð
myndarinnar „Lífsbjörg í Norðurhöfum". Sjávarútvegs-
ráðherra upplýsti í svari sínu að Magnús hefði tvívegis
hlotið styrk frá ráðuneytinu til að afla upplýsinga við
gerð myndarinnar. Samtals mun þessi styrkur hafa
numið um 400 þúsund krónum. Það var greinilega 400
þúsund krónum of mikið að mati Guðrúnar Helgadótt-
ur, því ræðan sem hún flutti í kjölfarið á sér fá dæmi á
þingi hvað varðar svívirðingar og gífuryrði, jafnt í garð
stjórnvalda sem aðstandenda fyrrnefndrar myndar.
Eru menn þó ýmsu vanir á þessum vettvangi.
Með þessum viðbrögðum sínum beit Guðrún endan-
lega höfuðið af skömminni, að svo miklu leyti sem það
var hægt í hennar tilfelli. Staðreyndin er sú að kvik-
myndin „Lífsbjörg í Norðurhöfum" var sannarlega
vendipunktur í hvalamálinu. Með sýningu hennar sam-
einaðist þjóðin um þá stefnu sem stjórnvöld hafa fylgt
ótrauð frá upphafi málsins, nefnilega að íslendingar
hafi fullan rétt til að stunda hvalveiðar í vísindaskyni,
enda telji þeir sig hafa betri þekkingu á hvalveiðum og
lífríki hafsins kringum landið en fullorðin stórborgar-
börn úti í heimi. Jafnframt sameinaðist þjóðin gegn
ófyrirleitnum áróðursherferðum grænfriðunga og þeim
grófu blekkingum sem þeir hafa orðið uppvísir af að
beita gagnvart íslendingum og öðrum smáþjóðum í
Norðurhöfum - í þeim tilgangi að skaða þær fjárhags-
lega og fá þær þannig til að lúta vilja sínum.
Þjóðin stendur í mikilli þakkarskuld við aðstandend-
ur myndarinnar „Lífsbjörg í Norðurhöfum“. Staðreynd-
in er sú að íslensk stjórnvöld hefðu í raun fyrir löngu
átt að vera búin að láta gera mynd eða myndir í þess-
um anda, þar sem rétti íslendinga til að hafa sjálfs-
ákvörðunarvald í eigin málum er haldið á lofti. Þess
vegna fagnaði þorri þingheims þeim upplýsingum
sjávarútvegsráðherra að stjórnvöld hefðu veitt fram-
leiðendum myndarinnar örlitla aðstoð við gerð hennar,
þótt sú aðstoð nemi aðeins brotabroti af heildarkostn-
aðinum. En Guðrúnu Helgadóttur var síst þakklæti í
huga.
Með ræðu sinni á Alþingi í fyrrakvöld hefur Guðrún
Helgadóttir ekki aukið virðingu almennings fyrir emb-
ætti forseta sameinaðs þings. Það embætti hefur sann-
ast sagna sett mikið ofan í vetur. BB.
Vigdís Finnbogadóttir
sæmd heiðursorðu Rótarý
Þann 18. apríl s.l. voru fulltrúar frá Rótarýhreyfingunni á ís-
landi í boði forseta íslands, frú Vigdísar Finnbogadóttur, að
Bessastöðum. Við það tækifæri sæmdi Jón Arnþórsson,
umdæmisstjóri Rótarý á íslandi, frú Vigdísi Paul Harris-orð-
unni, en *það er heiðursorða hinnar alþjóðlegu Rótarý-
hreyfingar, nefnd eftir stofnandanum Paul Harris.
Hér að neðan birtist ávarp Jóns Arnþórssonar, umdæmis-
stjóra Rótarý á íslandi, sem hann flutti við þetta tækifæri.
„Forseti íslands, frú Vigdís Finn-
bogadóttir.
Fyrir hönd hinnar íslensku
Rótarýhreyfingar vil ég þakka
kærlega fyrir boðið hingað til
Bessastaða.
Mig langar að gera nokkra grein
fyrir þessum félagsskap í fáeinum
orðum.
í Rótarýklúbbi hittist þver-
skurður hinna ýmsu starfsgreina
samfélagsins. A hátíðarsam-
komu, sem haldin var 15. sept-
ember 1934 vegna stofnunar
Rótarýklúbbs Reykjavíkur, sem
var sá fyrsti hérlendis, mælti
Helweg Mikkaelsen frá Kaup-
mannahöfn fyrir minni klúbbsins
og skýrði frá því að honum hefði
verið falið það vandasama starf
að ferðast óravegu til þess að
gróðursetja Rót'arýfrækorn í
þessu norðlæga landi. Kvaðst
hann ánægður með för sína og
taldi jarðveginn vera næsturn
betri en hann hefði búist við að
óreyndu.
Þessa fundargerð ritaði Bene-
dikt Gröndal, ritari klúbbsins, en
fyrsti forseti var Knud Ziemsen.
Nú starfa 24 klúbbar í öllum
landshlutuni með tæpt 1000
félaga.
Mannúðarhugsjón Rótarýs er
einn af hyrningarsteinum starfs-
ins og felst m.a. í svonefndu
fjórprófi, sem er stöðug áminn-
ing um hvert stefna ber:
Er það satt?
Er það drengilegt?
Eykur það velvild og vinarhug?
Er það öllum til góðs?
Einn frumherjanna á ísafirði,
Ólafur Guðmundsson, komst
þannig að orði, er hann ræddi um
starf klúbbsins í nóvember 1938:
„Þó að rótarýfélagar temji sér
þjónustu í þágu alls mannkyns,
þá ætti hver klúbbur fyrst og
fremst að starfa í þágu síns
bæjarfélags, reyna að prýða
bæinn sinn og hlúa að atvinnu-
vegum hans.“
Þessi hefur enda orðið raunin í
starfi. Rótarýmenn hafa víða
stuðlað að stofnun skógræktar-
félaga, ýmissa mannúðarfélaga
og starfað fyrir aldraða. Unnið
að því að efla vitund fyrir
umhverfinu. Staðið að endur-
reisn gamalla húsa og annarra
minja. Stutt skólastarf með verð-
launum og eflt tónlistaráhuga
með hljóðfærakaupum. Stundað
margvíslega útgáfustarfsemi og
staðið að auki að fjölda erlendra
verkefna.
Þannig er rótarýmönnum ekki
margt óviðkomandi. Þetta hvatn-
ingarljóð úr einum þróttmesta
klúbbnum, þótt bæjarfélagið telji
aðeins tæp 1200 manna, er enn
eitt dæmið um aflið sem að baki
býr:
Eldarnir brenna, elfur tímans renna,
ólgandi lífið hefir margt að bjóða.
Einn lyftir bjargi, annar stýrir penna.
Höfundi lífsins helgum starfið góða.
Sagt er að mjór sé mikils vísir
og vissulega á það vel við þegar
Jón Arnþórsson, umdæmisstjóri Rótarýhreyfíngarinnar á íslandi, afhendir
frú Vigdísi Finnbogadóttur heiðursorðu hinnar alþjóðlegu Rótarýhreyfíng-
ar, sem nefnd er eftir stofnandanum Paul Harris. Myndir: Gunnar G. Vigfússon.
Stúdentarnir 29 ásamt skólastjóra sínum á útskriftardaginn 1. maí. Hildur Sólveig Pétursdóttir, sem tekið hefur hæsta
Samvinnuskólapróf frá upphafi er 2. frá hægri í fremstu röð. Þetta eru síðustu stúdentarnir sem útskrifast frá Sam-
vinnuskólanum á Bifröst, sem hér eftir starfar einvörðungu sem sérskóli á háskólastigi.
71. skólaslit Samvinnuskólans:
Hæsta einkumi frá upphafí
Samvinnuskólanum á Bifröst var
að venju slitið 1. maí sl. Að þessu
sinni útskrifuðust 29 nemendur
með Samvinnuskólapróf sem
jafnframt er stúdentspróf.
Hæstu einkunn á Samvinnu-
skólaprófi að þessu sinni hlaut
Hildur Sólveig Pétursdóttir - 9,7
- og kom fram í ræðu Jóns Sig-
urðssonar, skólastjóra, við skóla-
slitin, að það væri hæsta meðal-
einkunn sem nokkru sinni hefur
náðst við Samvinnuskólann frá
stofnun hans 1918.
Við skólaslitin voru nokkur
ávörp flutt og skólanum bárust
gjafir og kveðjur. í lokaræðu
skólastjóra kom fram að hér eftir
starfar Samvinnuskólinn einvörð-
ungu sem sérskóli á háskólastigi,
en nemendum mun nokkuð
fjölga á næsta vetri frá því sem
var nú í vetur.
Framhaldsdeild Samvinnuskól-
ans í Reykjavík verður slitið 12.
maí nk. og er það einnig í síðasta
skipti sem stúdentar munu út-
skrifast þaðan.