Dagur - 19.05.1990, Side 6

6 - DAGUR - Laugardagur 19. maí 1990
ÚTGEFANDI: ÚTGÁFUFÉLAG DAGS
SKRIFSTOFUR: STRANDGATA 31, PÓSTHÓLF 58, AKUREYRI,
SÍMI: 96-24222 • SÍMFAX: 96-27639
ÁSKRIFT KR. 1000 Á MÁNUÐI ■ LAUSASÖLUVERÐ 90 KR.
GRUNNVERÐ DÁLKSENTIMETRA 660 KR.
RITSTJÓRI: BRAGI V. BERGMANN (ÁBM.)
FRÉTTASTJÓRI: KRISTJÁN KRISTJÁNSSON.
RITSTJ.FULLTRÚI: EGILL H. BRAGASON.
UMSJ.MAÐUR HELGARBLAÐS: STEFÁN SÆMUNDSSON.
BLAÐAMENN: JÓN HAUKUR BRYNJÓLFSSON (iþr.),________
KÁRI GUNNARSSON (Sauðárkróki vs. 95-35960),
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR (Húsavík vs. 41585),
JÓHANN ÓLAFUR HALLDÓRSSON, ÓLI G. JÓHANNSSON,
ÓSKAR ÞÓR HALLDÓRSSON, STEFÁN SÆMUNDSSON,
VILBORG GUNNARSDÓTTIR. LJÓSM.: KRISTJÁN LOGASON.
PRÓFARKAL.: SVAVAR OTTESEN. ÚTLITSH.: RÍKARÐUR B.
JÓNASSON. AUGLÝSINGASTJ.: FRlMANN FRlMANNSSON.
DREIFINGARSTJ.: HAFDÍS FREYJA RÖGNVALDSDÓTTIR,
HEIMASlMI 25165. FRAMKVÆMDASTJÓRI: HÖRÐUR BLÖNDAL
PRENTUN: DAGSPRENT HF.
Hverfulleiki
stjórnmálanna
DV og Stöð tvö hafa verið iðn-
astir fjölmiðla við að mæla vin-
sældir, eða öllu heldur óvin-
sældir, núverandi ríkisstjórnar.
í því skyni hafa þeir gert eða
látið gera fjöldann allan af
skoðanakönnunum meðal
almennings með reglulegu
millibili. Niðurstöðurnar hafa
undantekningalítið verið ríkis-
stjórninni afar óhagstæðar.
„Ovinsælasta ríkisstjórn frá
því vinsældamælingar af þessu
tagi hófust“ er einkunnin sem
DV hefur ítrekað gefið ríkis-
stjórninni og gjarnan mælst til
þess í forystugrein á eftir að
ríkisstjórnin segi af sér þar
sem hún njóti ekki lengur
trausts kjósenda sinna. Dagur
hefur áður vakið athygli á því
að skoðanakannanir eru langt
frá því að vera algildur mæli-
kvarði, hvort sem um er að
ræða vinsældir stjórnmála-
flokka og ríkisstjórna ellegar
eitthvað annað. Þær gefa í
besta falli vísbendingar um
helstu strauma á þeim tíma
sem þær eru gerðar. Þess
vegna eru kröfur um að ríkis-
stjórn segi af sér vegna slæmr-
ar útkomu úr skoðanakönnun-
um gersamlega út í hött.
Eina raunhæfa og marktæka
mælingin á fylgi stjórnmála-
flokka og ríkisstjórna hverju
sinni fæst í lýðræðislegum
kosningum, sem alla jafna fara
fram á fjögurra ára fresti hér á
landi, bæði til Alþingis og bæj-
ar- og sveitarstjórna. Heimur
stjórnmálanna er hverfull og
veður skipast þar skjótt í lofti.
Enda hefur reynslan sýnt að
oft ber mikið á milli mælinga í
skoðanakönnunum annars
vegar og kosningaúrslita hins
vegar.
Gott dæmi um þetta eru
niðurstöður skoðanakönnunar,
sem viðskiptaþjónustan Kjarni
hf. á Akureyri efndi til á
dögunum, og birt var í Degi í
gær. Þær benda eindregið til
þess að vinsældir ríkisstjórnar
Steingríms Hermannssonar
fari ört vaxandi, Vinsældir
ríkisstjórnarinnar hafa tæplega
tvöfaldast frá síðustu skoðana-
könnun DV, svo dæmi sé tekið,
og hún nýtur nú stuðnings um
það bil helmings kjósenda, ef
marka má niðurstöður könn-
unarinnar. Nærtækasta skýr-
ingin á þessum auknu vinsæld-
um ríkisstjórnarinnar er auð-
vitað sú að árangurinn af
endurreisnarstarfi hennar er
smám saman að koma í ljós.
Verðbólgan er á hröðu undan-
haldi, fjármagnskostnaður fer
ört lækkandi og meiri stöðug-
leiki ríkir í efnahagsmálum
þjóðarinnar en um langt árabil.
Óábyrgur málflutningur
stjórnarandstöðuflokkanna á
þingi og í fjölmiðlum undan-
farnar vikur á eflaust líka sinn
þátt í auknum vinsældum ríkis-
stjórnarinnar.
Eftir sem áður er það stað-
reynd að hér er einungis um að
ræða vinsældakönnun sem í
besta falli gefur vísbendingar
um fylgi ríkisstjórnarinnar um
þessar mundir. Það fylgi getur
breyst til muna á einni nóttu,
aukist eða minnkað, allt eftir
því hvernig hinir pólitísku
vindar blása hverju sinni.
Menn verða að bíða þolinmóðir
í rúmt ár enn áður en úr því
fæst skorið hversu vinsæl ríkis-
stjórn Steingríms Hermanns-
sonar er í raun og veru. BB.
úr hugskotinu
Draumar
Eftir vetur kemur vor, og meö vorinu vakna draumarn-
ir. Draumar af öllum stærðum og gerðum, en ávallt
draumar fullir af misraunsærri bjartsýni hinnar nótt-
lausu veraldar þessarar árstíðar á landinu bláa. Draum-
ar íslenskra vorbarna sem svo oft eiga dálítið erfitt með
það að verða fullorðin.
Næsta árvissir
Sumir þessara drauma íslenskra vorbarna eru næsta
árvissir, ellegar birtast með meira eða minna reglulegu
millibili. Tökum eitt afar ferskt dæmi, það er að segja
söngvakeppnina sem árlega er haldin á degi Evrópu og
dópvarna Lionsmanna, og sem við erum að sjálfsögðu
alltaf fyrirfram búin að vinna. Og satt best að segja
unnum víst á dögunum þegar við sendum Eitt lag enn,
að þessu sinni ættað af Króknum, lag sem þó var ekki
samið af sveiflukóngi og sóknarpresti staðarins, heldur
bassaleikara fyrrnefnds sveiflukóngs, að eigin sögn
burtreknum frá honum, og vísnavini að sunnan. Og
þessi fyrirtaksblanda vann sem sagt keppnina með því
að verða í fjórða sætinu. Við þetta má svo bæta, að
Arthúr Björgvin afrekaði að sönnu ekki að finna aftur
Genfarvatnið eins og forðum daga, öllum íbúum Alpa-
lýðveldisins og nærliggjandi franskra héraða til hinnar
mestu ánægju og yndisauka, en honum tókst að komast
austur fyrir Tjald, nokkuð sem júgóslavneska ríkjasam-
bandinu tókst víst aldrei, jafnvel ekki á mestu velmekt-
ardögum Títós sáluga, að minnsta kosti aldrei að öllu
leyti enda Tító víst ekkert alltof vel liðinn af þeim
Kremlarbændum.
Önnur keppni, sem er ekki síður en Evrópuprjálið
mikla veisla fyrir fjölmiðlunga, er nú í aðsigi. Pá keppni
dreymir æði mörg hinna íslensku vorbarna einnig um
að vinna. Kosningar, að þessu sinni til sveitarstjórna,
keppni sem einkum felst í því að veiða og sannfæra sak-
lausar sálir um það að þær eftir nokkur dramatísk
vorbama
augnablik, einar með sjálfum sér í kjörklefunum, geti
snúið heim og kneyfað sitt kosningabrennivín bíðandi
úrslitanna í þeirri sælu trú að þær hafi að þessu sinni
örugglega „kosið rétt“.
Hugmyndafátækt fólk
Barátta sálnaveiðara hefur verið ósköp eitthvað litlaus
og bragðdauf að þessu sinni, og lítið hefur verið sprengt
af kosningabombum hér í bænum það sem af er að
minnsta kosti. Það er þá helst þetta með íhaldspollana
úr Menntaskóianum sem „duttu í það“ í húsakynnum
Flokksins uppi í Kaupangi og einhver kjaftaði í lögg-
una, eins og honum kæmi það við hvort tilvonandi
þjóðaríhald kynntist áfengisbölinu af eigin raun nógu
snemma, eða þá það þegar einhver stjórinn hjá Álafossi
álpaði því út úr sér að það fyndust engir nógu hæfir
menn í ákveðnar stjórnunarstöður hjá fyrirtækinu sem
setjast vildu að á Akureyri.
Þá er nú eins og frambjóðendur til bæjarstjórnar
dragi dulítið dám af titli annars afar athyglisverðs leik-
verks eftir bókum Tryggva Emilssonar sem hér er sýnt.
Þar virðist nefnilega vera um að ræða alveg einstaklega
fátækt fólk, svona yfirhöfuð, það er að segja af hug-
myndum. Alla dreymir um álverið, eða þá um það eins
og Kvennó og Þjóðarflokkurinn svo merkilegt sem það
nú virðist þegar tillit er tekið til þess að um nýgræðinga
í leit að fylgi er að ræða, vilja ekkert með álverið hafa,
dreymir helst um það úti í hafsauga eða í Hafnarfirði.
Fyrir utan áldrauminn með eða móti er vart hægt að
tala um frumlegar hugmyndir í atvinnumálum, ef frá er
skilin ansi skondin hugmynd Sigríðar Stefánsdóttur sem
kom fram á kosningafundi Bylgjunnar um að reisa hér
afvötnunarstöð. Sem kunnugt er þá er afvötnun nefni-
lega mikil gróðalind til að mynda vestur í Bandaríkjun-
um, og geti einhverjir hugmyndaríkir aðilar hér í bæ
fundið út einhverja „Akureyraraðferð“ í afvötnun gæti
slíkt skapað umtalsverðar tekjur. Sjáið bara alla mold-
ríku bandarísku kaupsýslumennina og filmstjörnurnar
Reynir
Antonsson
skrifar
lendandi á Akureyrarflugvelli í einkaþotum sínum, þar
sem „limousinurnar“ bíða eftir þeim til að færa þá á lúx-
usfrelsunarstað frá Bakkusi.
Martraðir
Jæja, hvað um það þó að frambjóðendur séu að þessu
sinni fremur hugmyndafátækt fólk. Tilheyrandi enda að
verulegu leyti þessu gamla, og sjálfsagt að margra mati
góða gengi sem stýrt hefur bæjarmálum þessi hin síðari
ár. Það virðist svo sem menn ljúgi heldur minna en
áður, og þar af leiðandi hljóta svikin kosningaloforð að
verða færri.
En draumar vorbarna snúast ekki bára um atkvæði
eða Evrópusigra númer fjögur. Þannig eru þau nú
nokkur akureyrsku vorbörnin sem haldið hafa suður í
Borgina þar sem ríkir sjálfur Markaðurinn í von um
frægð og frama, dreymandi drauma sem á stundum
hafa orðið martraðir. Því fer fjarri að Grundarkjörs-
ævintýrið hafi verið eitthvert einsdæmi. Menn muna
það þegar Akra flutti suður í Hafnarfjörð og hugðist
svo sannarlega taka hinn mikla Markað með trompi,
vitandi ekki, að það er ámóta fáránlegt að stunda
smjörlíkisgerð í ríki Davíðs Schevings, og það er að
stunda þorskveiðar í Sahara. KEA er víst búið að
nappa fyrirtækinu norður yfir heiðar á ný. Og Ofna-
smiðja Norðurlands er víst líka aftur komin heim í
Heiðardalinn. Veldi íshokkíleikarans Sveins bakara
virðist vera nánast undantekning sem sannar regluna.
Draumar vorbarnanna eru þannig margir og margvís-
legir. Sumir rætast, að minnsta kosti í þykjustunni, aðr-
ir verða að martröðum, enda voðalega oft reynt að láta
þá rætast af aðilum sem helst minna á kálfa sem í fyrsta
skipti er sleppt út í vorið svo bjarta. Þetta nóttlausa vor
sem er svo fljótt að láta okkur gleyma síðasta vetrinum
kalda og dimma, þegar maður vart greindi húsið heima
bakvið snæfjöllin, ellegar skrikaði fótur á svellbólstrun-
um, á sama tíma hugsandi um alla sólina og hitann suð-
ur á ströndinni hvítu.