Dagur - 20.07.1990, Side 6

6 - DAGUR - Föstudagur 20. júlí 1990

spurning vikunnar
r
Stundarðu sund?
(Spurt á Akureyri)
Þorsteinn Magnússon:
„Ekki núna, en ég er hættur því.
Hér á árum áður var ég dagleg-
ur gestur í lauginni í ein þrjú
ár.“
Jón Hermannsson (býr á ísa-
firði):
„Nei, ég geri það nú ekki. Ég fer
þó í sund einstaka sinnum, en
ekki reglulega."
Sigríður Jóhannesdóttir (býr
í Danmörku):
„Nei, ekki að staðaldri, en ég
fer stundum í sund.“
Lars Althof (býr í Þýska-
landi):
„Nei, það geri ég ekki. Ég fer þó
stundum með vinum mínum í
sund.“
Helga Aðalbjörnsdóttir (býr á
Húsavík):
„Nei, ég nenni því ekki. Mér
leiðist sund.“
Blaðamaður Dags var staddur
í höfuðborginni fyrir skömmu,
og notaði tækifærið til að líta
við í Stjórnarráðinu og hitta
Steingrím Hermannsson, for-
sætisráðherra, að máli.
Steingrímur var fyrst spurður
um stjórnmálaviðhorfið að lokn-
um sveitarstjórnarkosningum.
„Ég er ánægður með útkomu
okkar framsóknarmanna í þess-
um kosningum, og þar sem
Framsóknarflokkurinn er leið-
andi flokkur í ríkisstjórninni lít
ég svo á að útkoman sé í raun
stuðningur við ríkisstjórnina.
Samstarfsflokkunum vegnaði
ekki eins vel, en ég tel að það
megi rekja til innbyrðis ágrein-
ings hjá þeim. Skoðanakannanir
hafa bent til að stjórnin styrkist í
sessi. Enginn bilbugur er meðal
stjórnarflokkanna, við höfum
rætt málin opinskátt í stjórninni
og ég veit ekki annað en að full
heilindi séu innan flokkanna og
vilji til að ljúka kjörtímabilinu.
Menn eru ákveðnir í að missa
verðbólguna ekki úr böndunum,
en ef einhver utanaðkomandi öfl
yrðu samt til að auka verðbólgu
gæti svo farið að ég vildi athuga
möguleika á kosningum. Ég vil
ekki sitja undir því að verðbólg-
an fari af stað á nýjan leik.
Ég er þó bjartsýnn á framhald-
ið ef okkur tekst að ráða við þann
vanda sem blasir við í dag, sem er
satt að segja ekki ýkja stór.
Samstarf við aðila vinnumark-
aðarins er mjög gott, við höfum
unnið sameiginlega að málum, og
því er ég tiltölulega bjartsýnn.“
Samþjöppun byggðar
er áhyggjuefni
- Hvað viltu segja um málefni
landsbyggðar og byggðastefnu
ríkisstjórnarinnar?
„Ég skipaði nefnd til að skoða
þessi mál í heild sinni, en við-
horfin hafa breyst mjög mikið á
undanförum árum. Um leið og
við íslendingar færumst sífellt
nær hinum stóra heimi er eins og
landsbyggðin dragist sífellt meira
inn á suðvesturhorn landsins og
byggðin þjappast saman, sem er
verulegt áhyggjuefni. Jón Helga-
son, formaður nefndarinnar,
skoðar þessi mál ásamt samstarfs-
mönnum sínum frá nýjum sjón-
arhornum, og of skammt er að
segja til um niðurstöður. Þeir
hafa þó skilað bráðabirðahug-
myndum.
Minni kvóti,
samdráttur í sjávarútvegi
og breyttir verslunarhættir
Það sem ég tel alvarlegast í þess-
um málum er samdráttur í sjávar-
útvegi, og reyndar einnig í land-
búnaði. Þetta tel ég að muni hafa
afgerandi áhrif á byggðamynstr-
ið. Þótt verið sé að beina minnk-
andi sauðfjárrækt inn á þau svæði
sem hennar er mest þörf er þar
samt samdráttur.
Minni kvóti hefur orðið til þess
að á ýmsum smærri stöðum er
ekki lengur grundvöllur til að
vinna afla, því miður. Við þessu
verður að bregðast á réttan hátt.
Frá sjónarmiði landbúnaðar blas-
ir við að stokka verður upp alla
slátrun í landinu og draga hana
saman á færri staði. Þetta þýðir
að minni atvinna verður þar sem
slátrun leggst niður.
Verslunin mun halda áfram að
breytast. Sú staðreynd er fyrir
hendi að beint samband er milli
betra vega og breyttra verslunar-
hátta. íbúar á Kópaskeri skreppa
yfir á Húsavík á miklu skemmri
tíma en áður, og Húsvíkingar til
Akureyrar o.s.frv. Við verðum
að viðurkenna þessar staðreynd-
ir. Það þýðir ekkert að berja í
borðið og segja að engin breyting
megi verða í byggðamunstrinu.
Við getum aldrei ráðið við slíkar
breytingar. Ef álbræðsla kemur í
Eyjafjörð þá mun hún draga til
sín fólk úr fjarlægari byggðum og
valda röskun þar. Það sama
myndi verða uppi á teningnum á
Reyðarfirði, risi álver þar myndi
fólk flytjast að frá ýmsum öðrum
svæðum. Það er því ekki á allt
kosið í þessum efnum, en ég
vona að frá nefndinni, sem ég tal-
aði um áðan, muni koma tillögur
sem geri okkur kleift að horfast í
augum við breyttar aðstæður af
bjarstýni og á jákvæðan hátt.
Álverið og staðsetning þess
Varðandi álversmálið þá hef ég
alltaf sagt að ég sé andsnúinn því
að álverið verði staðsett á höfuð-
borgarsvæðinu. En mér finnst
skiljanlegt að Suðurnesjamenn
vilji fá álverið, atvinnuástandið
er ekki gott á þeim slóðum og
óvissa um framtíðaratvinnu við
Keflavíkurflugvöll. Það er þó
enginn vafi að ef álverið yrði
staðsett á Suðurnesjum þá mun
krafa landsbyggðarinnar um
eitthvað annað verða gífurlega
hávær, og verður ekki framhjá
henni horft. Ef álver yrði staðsett
í Eyjafirði eða Reyðarfirði þá
yrði mun auðveldara að staðsetja
næsta álver eða stóriðju á suð-
vesturhorninu. Ég tel að menn
verði að skoða þetta mál frá lang-
tímasjónarmiði. Möguleikar
okkar í orkufrekum iðnaði af
ýmsu tagi fara vaxandi. Núna er
t.d verið að tala um vetnisfram-
leiðslu sem næstu orkulind, en
vetni er framleitt með raforku.
Þetta er hlutir sem við verðum að
skoða vandlega. Einnig er hugs-
anlegt að framleiða trjákvoðu
með náttúrulegri gufu o.fl.
möguleikar eru fyrir hendi, sem
betur þarf að kanna. En ég er
bjartsýnn á framtíð orkufreks
iðnaðar á íslandi.
Ég lagði til í þingflokknum að
Framsóknarflokkurinn haldi ráð-
stefnu um bygðamál í haust, þeg-
ar meira liggur fyrir, og þar verði
málin rædd opinskátt. Érfiðleik-
inn er sá að þegar byggðamál og
lausnir þeirra eru nefnd þá rísa
menn á afskekktari stöðum upp
og segja að þeir séu gleymdir.
Það er alls ekki svo, en ég er
sannfærður um að ef menn berja
hausnum endalaust í steininn
mun illa fara. Það verður að
vinna skipulega í þessum málum,
ef koma á í veg fyrir flótta af
landsbyggðinni."