Dagur - 13.06.1991, Side 9

Fimmtudagur 13. júní 1991 - DAGUR - 9
MlNNING
Kveðjuorð:
Karl Ásgrímur Ágústsson
frá Litla-Garði
Fæddur 7. desember 1910 - Dáinn 6. júní 1991
Peir sem njóta þess hæpna ver-
aldargengis að búa við langlífi,
verða að sætta sig við að sífellt
fækkar vinum og vandamönnum
með því móti að þeir hverfa fyrir
ætternisstapa. AÍltaf vekur það
sársaukakennd að horfa á eftir
samferðafólki sem reyndist mikils
virði og maður vænti að eiga
samleið með miklu lengur og
fannst raunar ómissandi.
Til slíkrar kenndar fann ég
þegar mér barst sú fregn að Karl
Ágústsson væri fallinn frá. Vissi
ég þó vel að honum hlaut að hafa
verið hvíldin kærkomin, eftir að
hafa strítt í nær tuttugu ár við
ólæknandi vanheilsu.
Þolinmæði og rósemi Karls í
þessu langvarandi veikindastríði
var alveg einstök og kom það
naumast fyrir að hann ræddi það
í kvörtunartón eða kallaði eftir
samúð. En síðustu árin undi
hann löngum þögninni en ef ein-
hver vildi ræða við hann var strax
vakinn áhugi hans. Hann villtist
hvorki á mönnum né málefnum
til síðasta dægurs.
Karl var fæddur 7. desember
1910 að Grund í Borgarfirði
eystra. Foreldrar hans voru
Ágúst Ásgrímsson og Guðbjörg
Alexandersdóttir. Karl ólst upp
hjá afa sínum, Ásgrími Guð-
mundssyni, og síðari konu hans,
Katrínu Björnsdóttur. Ekki naut
hann skólagöngu annarrar en
barnaskólafræðslu eins og
algengt var að láta sér lynda á
þeim árum og nýttist þó mörgum
vel. Hann fór ekki mikið að
heiman en vann heima að venju-
legum sveitastörfum. Hann fór
þó til Siglufjarðar í atvinnuleit og
í annað sinn suður í Hveragerði á
námskeið í meðferð dráttarvéla.
Um og eftir 1932 er hann kominn
til Pórshafnar og vinnur við
afgreiðslustörf í Kaupfélagi
Langnesinga. Kaupfélagsstjóri
var þá Karl Hjálmarsson en kona
hans var Halldóra Ásgrímsdóttir,
föðursystir Karls. Hjá þeim átti
Karl athvarf um nokkurt skeið,
þar til hann stofnaði eigið heim-
ili.
Kona hans varð Þórhalla
Steinsdóttir, sem einnig var ætt-
uð úr Borgarfirði, bráðmyndar-
leg í sjón og auðug af dugnaði og
mannkostum.
Þau fengu húsnæði í gömlu
húsi, þar sem Kaupfélagið hóf
sína starfsemi. Þar var þröngt og
lítið um þægindi, en þegar þessi
ungu hjón höfðu komið sér fyrir
var þetta hið fallegasta heimili og
þar var alltaf gott að koma og
enginn virtist finna fyrir
þrengslum. Alltaf var ríkjandi
glaðværð ogheimilisþokki. Parna
ríkti hamingja sem þessi ungu
hjón verðskulduðu og ný kynslóð
tók að vaxa úr grasi og barnalán
kom til sögunnar.
Þau hjónin vildu gjarnan reyna
starfs- og atvinnumöguleika
annars staðar og þar kom að þau
fluttu til Akureyrar árið 1945.
Þar farnaðist þeim vel.
Karl var gæddur einstaklega
léttu lundarfari og lipurð í mann-
legum samskiptum. Þægileg glað-
værð var honum eiginleg og eng-
in uppgerð. Gagnvart erfiðleik-
um í samskiptum var hann æðru-
laus og ekki lá það alltaf augljóst
fyrir hvort honum líkaði betur
eða verr.
Návist hans var ævinlega
jákvæð, því að honum var eigin-
legt að víkja til hliðar því nei-
kvæða og líta til björtu hliðanna,
en afgreiða erfiðleika og óþægindi
með léttu spaugi.
Hann bjó yfir góðri greind og
þó að hann hefði ekki notið telj-
andi skólagöngu, var hann ótrú-
lega vel lesinn og sérlega minnug-
ur á bókmenntir og þjóðlegan og
sögulegan fróðleik, hafði tiltæk-
an kveðskap úr fortíð og samtíð.
Honum var hagmælska í blóð
borin og var sérlega létt að kasta
fram stökum, sem voru léttar og
leikandi. En ekki gerði hann
mikið af því að halda ljóðagerð
sinni á lofti og því miður hirti
hann mjög lítið um að fest hend-
ingar sínar á blað.
Þórhalla, kona hans, mun
fremur hafa gert eitthvað af því
og þess vegna er nokkuð af vísum
hans varðveitt og eitthvað af
þeim hefur sést í dagblöðum ekki
fyrir löngu. Þar bregður fyrir
þeirri glettni og gamansemi, sem
honum var svo tamt að bregða
fyrir sig, jafnvel þó að bak við
leyndist alvara og tilfinningahiti,
sem með honum bjó hið innra.
Árið 1946 átti ég við erfiðleiká
að stríða, einkum heilsufarslega,
og þá var farið að hvarfla að mér
að svipast eftir auðveldari lífs-
afkomu en einyrkjubúskapurinn
hefur að bjóða. Þau Karl og Þór-
halla voru þá komin til Akureyr-
ar og ég vissi að þeim hafði tekist
að koma sér þar bærilega fyrir.
Hitt vissi ég líka að það var betra
en ekki að eiga Karl að í vand-
ræðum, skrifaði honum sendibréf
og bað hann að athuga fyrir mig
hvort hann sæi einhverja mögu-
leika á húsnæði og atvinnu fyrir
mann, sem lítið ætti og ekkert
kynni. Eftir viku eða svo er ég
kvaddur í landssímann og þá er
það Karl og erindið er að segja
mér að hann sjái möguleika á
þessu hvorutveggja og hann hvet-
ur mig fremur en letur til að taka
þetta rækilega til athugunar.
Þetta gerði ég, og við hjónin í
sameiningu, og aðstoð Karls
reyndist okkur gæfusamleg í alla
staði.
Þannig var Karl, einstaklega
greiðvikinn, viðbragðssnöggur og
áræðinn, drenglundaður og
traustur vinur vina sinna.
Þegar Karl kom til Akureyrar
með fjölskyldu sína var hann ráð-
inn til að sjá um rekstur Pöntun-
arfélags verkalýðsins sem þá var
til húsa í Brekkugötu 1, þar sem
nú er kjörbúð KEA. Þetta fyrir-
tæki stóð síður en svo á traustum
grunni og ósamkomulag ríkjandi
meðal ráðamanna þess og Karl
gat ekki átt sér neina framtíð í
þeim rekstri, aðrir tóku við og
verslun var síðan rekin örfá ár,
en síðan lögð niður vegna rekstr-
arörðugleika.
Karl starfaði eftir þetta hjá
skógerð Iðunnar þar til hann
varð að hætta störfum vegna
aldurs og alvarlegrar vanheilsu
sem hann þjáðist af 17 síðustu ár
ævinnar.
Þau hjónin eignuðust smábýlið
Litla-Garð að hálfu og bjuggu á
neðri hæðinni í litlu íbúðarhúsi
og höfðu smávegis landsnytjar.
Þó að húsrýmið væri smátt í snið-
um varð það strax rúmgott og
góður heimilisþokki ríkjandi og
þangað var gott að koma gestur
og oft glatt á hjalla og margar
góðar stundir höfðum við átt hjá
þeim hjónum og þeirra vinum.
Síðar eignuðust þau efri hæð
hússins og byggðu ágæta viðbygg-
ingu á einni hæð. Var þá húsnæð-
ið orðið rúmgott og nýttist vel,
enda þörf á því, þar sem þarna
var að alast upp stór barnahópur
og hvert og eitt sýndi að þar var
gott mannsefni að vaxa úr grasi.
Og foreldrarnir voru góðir og
mikilsverðir uppalendur og
höfðu skilning á því að í þessum
hópi voru að endurnýjast þeirra
eigin mannkostir og hæfileikar og
einskis mátti láta ófreistað til að
hlúa vel að þeim gróðri.
Eftirlætistómstundaiðja Karls
var hestamennska og átti hann
oftast nokkur hross og naut þess
að hirða þau, temja og fara í
ferðalög langt eða skammt.
Einnig hafði hann gaman af að
breyta um hross með sölu eða
skiptum. Mikið af frítíma hans
yfir sumarið fór í að afla heyja
handa hestahópnum, sem stund-
um var milli tíu og tuttugu
talsins.
Áður en börn hans fóru að
taka til hendi með honum, urðu
margir til þess að rétta honum
hjálparhönd, því að Karl var vin-
margur og mörgum fannst þau
handtök vera launuð jafnótt með
glaðværð og kátlegum frásögnum
af Karls hálfu.
Eitthvað af börnum hans og
barnabörnum naut þess að verða
þátttakendur í þessum leik og
starfi og þótti dvöl í Litla-Garði
eftirsóknarvert hlutskipti.
Nú á sðasta ári og það sem af
er þessu bjuggu þau hjónin í
góðri íbúð á Dvalarheimilinu
Hlíð.
Börn þeirra karls og Þórhöllu
eru: Halldór deildarstjóri hjá
Kaupfélagi Eyfirðinga á Akur-
eyri, kona hans er Halla S.
Guðmundsdóttir. Steinn Þór
bóndi í Fjósatungu, kona hans er
Þórunn Jónsdóttir. Katrín hús-
móðir á Selfossi, maður hennar
er Andrés Valdimarsson sýslu-
maður. Ágúst aðstoðarskóla-
stjóri Iðnskólans í Reykjavík,
kona hans er Svanhildur Álexand-
ersdóttir. Anna Halldóra hús-
móðir í Reykjavík, maður henn-
ar er Björn Áxelsson kaupmað-
ur. Ásgrímur bifreiðastjóri á
Akureyri, kvæntur Guðlaugu
Gunnarsdóttur. Þórhildur hús-
móðir á Selfossi, gift Matthíasi
Garðarssyni heilbrigðisfulltrúa.
Guðmundur mjólkureftirlitsmað-
ur á Akureyri, kvæntur Valgerði
Sigfúsdóttur. Eitt bama Karls og
Þórhöllu, Þórhallur flugmaður,
lést í hörmulegu slysi með þyrlu
Landhelgisgæslunnar í Jökul-
fjörðum árið 1983.
Karl andaðist á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri 6. júní
síðastliðinn. Þar er genginn til
moldar góður drengur og hans
verður vissulega saknað. Hann
var litríkur persónuleiki og gædd-
ur ýmsum góðum hæfileikum,
sem ekki fengu að njóta sín til
fulls við þær aðstæður sem urðu
hans hlutskipti. Við hjónin send-
um öllum ástvinum hans hugheil-
ar samúðarkveðjur við fráfall
hans.
Blessuð sé minning hans.
Einar Kristjánsson.
Kalli frændi er dáinn.
Tíðindin koma ekki á óvart því
hann hafði átt við töluverða van-
heilsu að stríða síðustu árin.
Margs er að minnast frá
æskudögum okkar strákanna á
Háteigi og krakkanna í Litla-
Garði, enda lágu býlin saman hér
rétt sunnan við Akureyri.
Alltaf var mikið líf og fjör í
kring um Kalla og oft vorum við
krakkarnir dugleg við að hjálpa
til en á Litla-Garði var myndar
búskapur í gegnum tíðina og
ávallt átti Kalli fjölda hesta og
góða.
Margar góðar stundir áttum
við með honum í Rússajeppan-
um þegar við vorum að hjálpa til,
eltast við hesta, baða kindurnar
eða fara í eða heim úr skóla. Við
þökkum allar bílferðimar. Þá var
ekkert sjónvarp til að glepja fyrir
og aðeins ein rás í útvarpinu en
ætíð nóg að gera frá morgni til
kvölds í leik og starfi og ávallt
beið okkar heitt kakó á hvoru
heimilinu sem var, þegar við
komum móð og másandi heim.
Já, það er vissulega margs að
minnast frá þessum glöðu
æskudögum en nú hefir leiksviðið
breyst. Árin liðu og nú horfum
við eftir hinum aldna höfðingja,
Karli Ágústssyni frá Litla-Garði.
Við vitum að hann þeysir nú um
á hvítum gæðingi og fer geyst.
Við strákarnir frá Háteigi
kveðjum Kalla frænda og þökk-
um öll árin er við áttum saman,
megi hann hvíla í friði.
Eiginkonunni Höllu og frænd-
systkinahópnum stóra sendum
við samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að gefa þeim styrk.
Baldur, Vilhelm, Birgir, Skúli
og Eyjólfur Ágústssynir.
Kaldbakur hf. Grenivík óskar
eftir vönu starfsfólki
í snyrtingu og pökkun
eigi síðar en nú þegar.
Húsnæði er á staðnum.
Upplýsingar gefnar í síma 96-33120.
VERKMENNTASKÓLINN
Á AKUREYRI
Meistaraskóli
verður haldinn skólaárið 1991-1992 ef næg
þátttaka fæst.
Allir, sem hafa lokið sveinsprófi eftir 1. janúar 1989
verða að Ijúka námi í meistaraskóla til að fá meist-
araréttindi.
Kennt verður á kvöldin.
Umsóknarfrestur er til 15. júní n.k.
Skólameistari
Eiginmaður minn,
SIGTRYGGUR STEFÁNSSON,
byggingarfulltrúi,
Norðurbyggð 20, Akureyri,
lést þriðjudaginn 11. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Maj-Britt Stefánsson.
Útför,
STEFÁNS BJÖRNSSONAR,
fyrrum bónda á Grund, Svarfaðardal,
til heimilis að Skíðabraut 7, Dalvík,
verðurgerðfrá Dalvikurkirkju, laugardaginn 15. júní kl. 14.00.
Blóm afþökkuð. Líknarstofnanir njóti minningargjafa.
Dagbjört Ásgrímsdóttir,
Þorsteinn Sv. Stefánsson,
Jóhannes Stefánsson,
Anna Stefánsdóttir,
Björn Stefánsson,
Sigurlaug Stefánsdóttir
og aðrir vandamenn.