Dagur - 19.01.1993, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 19. janúar 1993 - DAGUR - 15
kirkjunni var gert. Hann hélt þar
í gamlar hefðir en kunni um leið
að bæta þar inn nýjum tónum.
Og skemmtilegast af öllu var
að fá hann í heimsókn til að
undirbúa kirkjulegar athafnir.
Það þurfti frá svo mörgu að segja
og oftar en ekki að teygja sig í
smákökudunkinn. Það þurfti að
ræða um landið og þjóðina, sam-
vinnuhreyfinguna og pólitíkina.
Þá voru einnig langar umræður
hans og konu minnar um Akur-
eyri og Reykjavík. Hann eins og
aðrir sannir Akureyringar talaði
um Akureyri sem nafla alheims.
Hún hélt því fram að norðan-
menn hefðu gott af því að dvelja
um stund fyrir sunnan, en hann
þvert á móti.
En það kom að því að hann
hafði vetursetu hér syðra fyrir
nokkrum árum og bjó í götunni
þar sem hún var uppalin. Og þeg-
ar hann kom norður renndi hann
við rétt til að láta okkur vita að
þetta væri alveg rétt hjá henni,
það hefðu allir gott af því að
kynnast öðrum stöðum, lífi og
viðhorfum.
Mér finnst þetta atvik e.t.v.
lýsa Ingimari um margt. Hann
var fyrstur manna til að virða
skoðanir annarra og láta þá vita
ef eitthvað breytti hans eigin
skoðun. Heiðarleiki var honum
sterkur eiginleiki, sem aldrei
brast.
Það væri efni í heila bók, að
ætla að geta um tónlistarferil
þessa vinar. Orðin megna aldrei
að koma í stað tónanna hans. En
minningin geymir bjarta og ljúfa
tóna hans.
En ofar öllu lifir sú persóna,
sem Ingimar Eydal bar með sér
hvar sem hann fór.
Það verður ekki hljótt á svið-
inu og tónarnir hætta ekki að
hljóma. En þeir verða allir
blandnir trega og þakklæti þegar
við kveðjum þennan einlæga og
góða vin.
Okkur finnst við öll hafa átt
hann. Eiginkonu hans, Ástu, og
börnum þeirra þakka ég að hafa
leyft okkur að njóta hans með
þeim í jafn ríkum mæli og
minningin þakkar. Stundir sam-
starfs og vináttu eru nú helgaðar
þeim sem öllu ræður.
Megi góður Guð blessa minn-
ingu þessa prúða og hógværa
vinar. Ástvinum hans bið ég
blessunar Guðs.
Við söknum öll vinar, eins
þeirra sem var sannur og trúr í
öllu sínu, sannur íslandssonur.
Pálmi Matthíasson.
Kveðja frá Framsóknar-
félagi Akureyrar
Ingimar Eydal er dáinn. Fréttin
barst eins og eldur um sinu um
allt land mánudaginn 11. janúar
sl. Allir vissu að Ingimar barðist
við erfiðan sjúkdóm, sem lækna-
vísindin hafa enn ekki náð tökum
á. Það kom þó flestum á óvart að
hann skyldi vera kallaður á brott
svo fljótt, aðeins 56 ára að aldri.
Ingimar Eydal fæddist á Akur-
eyri 20. október 1936 og hér bjó
hann og starfaði alla tíð. Skólar
bæjarins ásamt samkomuhúsun-
um o. fl. nutu starfskrafta hans,
því eins og allir vita var hann
einn af þekktustu og vinsælustu
tónlistarmönnum landsins í ára-
tugi.
Ingimar tók virkan þátt í félags-
störfum. Hann var einlægur sam-
vinnumaður og sat í stjórn
Akureyrardeildar Kaupfélags
Eyfirðinga um árabil og einnig í
félagsráði KEA. Þá tók hann
mikinn þátt í störfum framsókn-
armanna á Akureyri. Hann var
varabæjarfulltrúi á Akureyri
1974-82; sat í æskulýðsráði Akur-
eyrar 1970-74; í áfengisvarna-
nefnd Akureyrar frá 1970 til
dauðadags, þar af sem formaður
nefndarinnar síðustu 10 árin; í
skólanefnd Akureyrar sat hann
1974-82; í félagsmálaráði Akur-
eyrar 1982-86 og í umhverfis-
nefnd frá 1986 til dauðadags.
Ingimar var einlægur bindindis-
maður og var æðstitemplar stúk-
unnar Brynju nr. 99 á Akureyri
um langt árabil og átti sæti í
stjórnum fyrirtækja I.O.G.T. á
Akureyri, m.a. í stjórn Borgar-
bíós.
Framsóknarmenn á Akureyri
sakna nú sárt góðs vinar, sem allt-
af flutti með sér hressandi andblæ
á fundi þeirra og tók þátt í starf-
inu eftir því sem hann frekast
mátti vegna anna á öðrum vett-
vangi, en Ingimar var þekktur
fyrir ótrúlegt starfsþrek og lét
víða gott af sér leiða í þjóðfélag-
inu.
Við kveðjum nú okkar ágæta
félaga, Ingimar Eydal, og send-
um eiginkonu hans, Ástu Sigurð-
ardóttur, börnum þeirra og öðr-
um ástvinum hjartanlegar sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd Framsóknarfélags
Akureyrar,
Svavar Ottesen.
Kvedja frá Gagn-
fræðaskóla Akureyrar
Sú harmafregn barst hingað í
skólann fyrir viku að Ingimar
Eydal hefði látist á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri að
kvöldi sunnudagsins 10. janúar.
Það var okkur öllum ljóst,
samkennurum hans, að hann hef-
ur undanfarna mánuði barist við
illvígan sjúkdóm, en það kom þó
á óvart hve snöggt dauða hans
bar að garði.
Ingimar Eydal var fæddur 20.
október 1936 og var því á fimm-
tugasta og sjöunda aldursári þeg-
ar hann lést. Hann hóf störf sem
kennari við Gagnfræðaskóla
Akureyrar 1967 og hefur kennt
öll árin síðan eða í 25 ár. Eitt ár
var hann í orlofi frá kennslu sem
hann notaði til að afla sér viðbót-
armenntunar við Kennarahá-
skóla íslands.
Ingimar var maður þéttur á
velli og þéttur í lund. Hans verð-
ur lengi minnst sem afburða-
manns á sviði tónlistar og þegar
hann lék á píanóið var sem hann
væri í öðrum heimi. Smekkvísi
hans í útsetningum var við brugð-
ið og í hörpu hans voru ótrúlega
margir strengir.
Hann hafði mörg áhugamál og
ræddi þau oft opinskátt við þá
sem hann hitti. Eitt af því sem
hann barðist fyrir var bindindi á
vímuefni og hann var sjálfur tal-
andi dæmi um það hvernig hægt
er að skemmta sér án þeirra.
Einnig munu margir minnast
hans sem spaugara því að hann
átti afar létt með að segja léttar
sögur þannig að unun var á að
hlýða.
Síðast þegar ég talaði við Ingi-
mar, minntist hann á það hve
mikið það hefði glatt hann að fá
blómasendingu frá nemendun-
um, nú fyrir skemmstu. Það, hve
margir tóku þátt í samskotum
vegna þessa, sýnir glöggt hvern
hug nemendurnir báru til hans og
sá hlýhugur, sem þar kom fram,
segir meira en mörg orð.
Nú þegar ljóst er orðið að Ingi-
mar kemur ekki oftar til starfa í
Gagnfræðaskóla Akureyrar
minnist ég margra gleðistunda
þar sem hann stjórnaði söng bæði
á „litlu jólunum" og á árshátíð-
um skólans þegar hann stjórnaði
oft mjög stórum kórum með
mikilli lipurð og smekkvísi.
Við minnumst Ingimars Eydals
með virðingu og þökk fyrir sam-
veruna í aldarfjórðung. Eigin-
konu, börnum og fjölskyldum
þeirra vottum við samúð okkar.
F.h. starfsfólks
Gagnfræðaskóla Akureyrar,
Baldvin Jóh. Bjarnason,
skólastjóri.
Kveðja frá Oddeyrarskóla
Horfinn er á braut mikill hæfi-
leikamaður, sem sárt er saknað
um land allt. í vöggugjöf hlaut
hann tónlistargáfu sem hann
ræktaði af kostgæfni og varð öðr-
um til ánægju í áratugi. Hann var
einstakur eljumaður, sem skipti
sólarhringnum niður í starfsein-
ingar og stuttan svefntíma, kátur
félagi með gnótt af græskulausum
gamansögum, fullur áhuga um
heilbrigt mannlíf og mátti ekkert
aumt sjá. Stundum tilfinninga-
næmur og alvörugefinn viðmæl-
andi, vandur að virðingu sinni og
fastur fyrir í skoðunum, þegar
rætt var um menn og málefni,
mikill félagshyggjumaður og svo
hjálpsamur að hann gat varla sagt
nei við nokkurri bón. Þetta var
góður drengur og íslendingur
eins og þeir verða bestir.
Ingimar Eydal var innfæddur
Akureyringur. Kornungur fór
hann að leika á hljóðfæri og varla
kominn af barnaskólaaldri þegar
hann var ráðinn í hljómsveit.
Hann stofnaði sína eigin hljóm-
sveit 1960 og starfaði á þeim vett-
vangi allt til dauðadags. Þær
hljómsveitir sem hann stjórnaði
náðu allar miklum vinsældum og
gerðu nafn hans þekkt um land
allt. Hann var líka einstaklega
laginn við að finna hæfileikaríkt
fólk til samstarfs og það virti
hann og dáði. En Ingimar lét
sannarlega ekki staðar numið við
hljómsveitarstjórnun. Hann afl-
aði sér mikillar þekkingar á tón-
list svo og kennaraprófs í faginu
og 1965 hóf hann kennslu í Tón-
listarskóla Dalvíkur og var þar í
tvö ár, en eftir það kenndi hann
við grunnskólana á Akureyri,
mest við Gagnfræðaskóla Akur-
eyrar, einnig að hluta við Barna-
skóla Akureyrar í nokkur ár og
um 15 ára skeið að hluta við
Oddeyrarskóla.
Ingimar var skemmtilegur
kennari, sem fór á kostum við
hljóðfærið, spjallaði við krakk-
ana, sagði þeim brandara og hló
eins og þau. Hann stjórnaði stór-
um skólakórum og oftast fór
stærð þeirra eftir því hversu
margir vildu vera með, því að
sönggleði einstaklinganna á
grunnskólaaldrinum taldi hann
skipta meira máli en afburða-
árangur fárra krakka eftir miklar
æfingar og oft strangan aga.
Ég kynntist Ingimari þegar
hann hóf störf hér við skólann og
mat hann því meir sem kynni
okkar urðu lengri. Vinnudagur-
inn var tvöfaldur eða jafnvel
þrefaldur á við það sem almennt
gerðist. Hann átti sæti í fjölmörg-
um nefndum og ráðum svo sem
æskulýðsráði, áfengisvarna-
nefnd, félagsmálaráði, umhverf-
isnefnd og um tíma í skólanefnd
svo eitthvað sé nefnt. Lengi var
hann æðstitemplar Stúkunnar
Brynju nr. 99, í stjórn Borgar-
bíós, virkur félagi í starfsemi
KEA, sat í félagsráði Tónlistar-
skóla Akureyrar og einn af stofn-
endum Kiwanisklúbbs Akureyr-
ar. Hann tók einnig virkan þátt í
stjórnmálum og var um skeið
varafulltrúi Framsóknarflokksins
í bæjarstjórn Akureyrar.
Hann var ákaflega jákvæður
og lifandi einstaklingur sem lét
sér málefni dagsins varða og til
hans var kallað um störf úr öllum
áttum. Hann var ekki fyrr búinn
að loka hljóðfærinu í skólanum
en hann var farinn á fundi,
hljómsveitaræfingar eða í hljóm-
leikaferðir vítt og breitt um land-
ið eða jafnvel til annarra landa.
Ætti hann smugu þurfti hann oft-
ast að leika á hljóðfæri hér og þar
eða fara í útvarpið, en þar var
hann um langan tíma með hljóm-
listarþætti.
Ingimar stóð þó ekki einn.
Hann átti úrvalskonu, Ástu Sig-
urðardóttur og með henni fjögur
börn sem nú eru uppkomin. Þau
heita; Guðný Björk, Inga Dagný,
Ingimar og Ásdís Eyrún Eydal.
Heimilið var honum hornsteinn
lífsins og auðfundið var að
skoðanir konu hans skiptu hann
mjög miklu máli.
„Margar leiðir
liggja um heim.
Einn er endir
á öllum þeim. “
Sumir lifa skemur en aðrir, en
afreka þó meira en margur á
langri ævi. Ingimar Eydal var
einn þeirra. Hann markaði áber-
andi spor í samtíðina. Spor, sem
öll lágu að því marki að hjálpa,
bæta og göfga. Hans munu marg-
ir minnast um ókomin ár.
Ég flyt eiginkonu hans, börn-
um og öðrum ættingjum innilegar
samúðarkveðjur.
Indriði Úlfsson.
Kveðjuord frá
stúkusystkinum
Sjá framtíðarvonirnar vekja’ okkar dug,
á varðbergi trúir að standa!
Og brosandi geislarnir benda okkar hug
til bjartari hugsjónalanda.
( Guðm. Guðmundsson)
Með Ingimar Eydal kveður
stúkan Brynja nr. 99 á Akureyri
einn sinn fremsta liðsmann og
leiðtoga um áraraðir.
Ingimar Eydal gekk ungur að
árum til liðs við bindindishreyf-
inguna og var öflugur talsmaður
hennar uns yfir lauk. Hann gekk
í barnastúkuna Samúð nr. 102
þegar hann var níu ára gamall og
starfaði þar fram á unglingsár.
Árið 1959 gekk hann aftur til liðs
við Góðtemplararegluna og þá í
stúkuna ísafold nr. 1 en færði sig
í stúkuna Brynju nr. 99 árið
1968.
Ingimar hafði öll stig Góð-
templarareglunnar og starfaði að
baráttumálum templara innan
Reglunnar og utan. Hann átti um
langt árabil sæti í Áfengisvarnar-
nefnd Akureyrar og mörg hin
síðari ár var hann formaður
nefndarinnar.
Ingimar Eydal hafði þann heil-
brigða lífsstíl að hafna áfengi og
tóbaki, öðrum til eftirbreytni.
Hann var óþreytandi að benda
fólki á þessa leið og í fjölmiðla-
viðtölum síðari ára koma hann
gjarnan inn á þessi hugðarefni sín
með margvíslegum hætti, eins og
honum einum var lagið. Ein góð
setning, sögð með hans stíl, gat
gert meira en heill fyrirlestur um
málefnið.
Það segir sig sjálft að tónlist-
armaðurinn Ingimar stýrði söng
og lék undir á stúkufundum en
auk þess gegndi hann um langt
árabil æðstu embættum. Hann
var Umdæmistemplar og þing-
templar í Þingstúku Eyjafjarðar
og æðstitemplar stúkunnar
Brynju nr. 99 um áratuga skeið.
En það var ekki síst fyrir fram-
gang hans sem bindindismanns
utan reglunnar sem Ingimar vakti
athygli. Árið 1990 heiðraði Stór-
stúka íslands nokkra aðila á Stór-
stúkuþingi fyrir margvíslegan
stuðning við bindindismál. Ingi-
mar Eydal var í þeim hópi og var
vel að þeim heiðri kominn.
í aldarfjórðung hefur stúkan
Brynja notið starfskrafta Ingi-
mars. Og þótt hann væri oft önn-
um kafinn vantaði hann sára-
sjaldan á fundi. Hann mætti hress
og kátur ásamt Ástu konu sinni
sem stóð við hlið hans í stúku-
starfinu eins og svo víða annars
staðar.
Við stúkusystkinin þökkum
Ingimari mikið og heilladrjúgt
starf liðinna ára. Ingimar hefur
leikið sitt síðasta lag í stúkunni
en hugsjón hans mun lifa og
minningin um framgöngu hans í
þágu bindindismálsins mun
hvetja okkur til frekari starfa.
Reglusystkin flytja eiginkonu,
börnum og öðrum ættingjum og
vinum innilegar samúðarkveðjur.
Allir heilir, uns vér sjáumst næst!
Fyrir hönd stúkusystkina,
Matthías og Mjöll.
Af eilífðarljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér,
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Hljóðum skrefum fetaði andláts-
fregnin í hópinn okkar félaganna
í Kiwanisklúbbnum Kaldbak.
Hann Ingimar er látinn.
Sunnudaginn þann 10. janúar
var þessi einlægi vinur og Kiwan-
isbróðir kallaður héðan á 57.
aldursári eftir harða baráttu við
illvígan sjúkdóm.
Síðast var hann með okkur á
jólafundi, þar sem hann stjórnaði
söng að venju og síðan laust fyrir
áramótin, þá stjórnaði hann jóla-
skemmtun barna okkar af sinni
alkunnu ljúfmennsku og vonin
fyllti hugi okkar, því að hugprýð-
in var slík að ekki varð séð, að
svo skammt yrði kveðjustundar.
Þótt harpa hans hljóðni hér, þá
lifa ómar hennar í hugum okkar
um ókomin ár.
Það var mikið lán, þegar Kiw-
anishreyfingin barst norður til
Akureyrar, að hitta fyrir jafn
atorkusaman félagsmálamann og
Ingimar. Hann heillaðist af
markmiðum hennar og þá eink-
um hinni Gullnu reglu: „Allt sem
þér viljið að aðrir menn gjöri
yður, það skulið þér og þeim
gjöra.“ (Matt. 7.12)
í anda þessara orða starfaði
hann ötull að markmiðinu og
ávann sér hvarvetna virðingu,
þar sem hann kom fram fyrir
okkar hönd.
Ingimar var forseti Kaldbaks
1987-1988, auk þess sem hann
gegndi fjölmörgum trúnaðar-
störfum innan klúbbsins af festu
og virðuleik, hann var stofnfélagi
Kaldbaks 1968.
í forsetatíð sinni hafði Ingimar
forgöngu um þátttöku okkar í
samstarfi við Geðverndarfélag
Akureyrar um að reisa sjúkum
athvarf við Álfabyggð, en jafnan
var hann boðinn og búinn að
rétta þeim hjálpandi hönd, sem
af einhverjum ástæðum voru
minni máttar. í umræðum tók
hann svari þeirra sem hallað var
á, ákveðinn og rökfastur og ef
dofnaði yfir samverustundunum
var hann fljótur að grípa til
kímninnar og létt frásögn hans
hreif alla viðstadda, hann var ein-
stakur. Menn fóru þá jafnan með
bros á vör, þegar Ingimar leysti
málefnaflækjurnar.
Dugnaði Ingimars var við-
brugðið, sjaldan bar hann við
tímaskorti ef til hans var leitað,
þótt hann væri jafnan störfum
hlaðinn, hann leysti verkin hvort
heldur var að aka öldnum til
kirkju, taka þátt í söfnunum,
koma á laggir söngkvartett innan
klúbbsins okkar, en svo margt
annað mætti nefna, sem við nú
geymum í minningunni og í
gögnum klúbbsins.
Kærum vini og félaga er hér
þökkuð samfylgdin, hann var
góður drengur í orðsins fyllstu
merkingu. Geymi þig góður
Guð.
Við sendum Ástu og fjölskyldu
okkar dýpstu samúðarkveðjur
um leið og við heiðrum minningu
vinar, sem var okkur svo kær.
Kiwanisklúbburinn Kaldbakur.
Fleiri minningargrein-
ar um Ingimar Eydal
munu birtast í blaðinu
á morgun.