Dagur - 11.06.1994, Qupperneq 10

10 - DAGUR - Laugardagur 11. júní 1994
MATARKRÓKUR
„Afgangur úr ísskápn-
um eftir helgina11
- og fleira gott frá Ólafsfírði
Matarkrókurinn hefur að
undanförnu verið í Ólafs-
firði og svo er einnig nú.
Kristín Anna Gunnólfsdótt-
ir skoraði fyrir hálfum
mánuði á Steinunni Gunn-
arsdóttur, Ægisbyggð 5, og
hún kemur hér með þrjár
girnilegar uppskriftir. I
fyrsta lagi býður hún upp á
„Veislupasta“, íöðru lagi
„Heitan eftirrétt“ og í
þriðja lagi „Afgang úr ís-
skápnum eftir helgina“.
Við lesendur segjum við
einfaldlega; verði ykkur að
góðu!
Veislupasta
250-300 g pastaskrújiír
1 bréfbeikon
1 bréfskinka
1 stk. paprika
200 g sveppir
3 geirar hvítlaukur
Z lítri rjómi
1 box kryddostur
salt
grœnmetiskraftur
söxuð steinselja
Sjóöið pastaskrúfurnar í 8-10
mínútur. Saxið beikonið, skinku,
papriku, sveppi og hvítlauk og
brúnið á pönnu upp úr ólífuolíu.
Bætið síðan rjómanum og krydd-
ostinum út í og kryddið aðeins.
Þykkið með sósujafnara og stráið
saxaóri steinselju yfir. Borðið
meó hvítlauksbrauði.
Heitur eftirréttur
'A bolli púðursykur
'/ bolli sykur
1 bolli hveiti
1 tsk. natron
/ tsk. salt
Z dós ananas (ávextir)
Setjið öll þurrefnin í skál og
hrærið út meö ananassafanum.
Brytjið ananasinn út í. Setjió allt
í smurt, eldfast mót og stráið ör-
litlu af púðursykri og kókosmjöli
yllr. Bakið í 45 mínútur við 200
gráðu hita. Borðið með vanilluís.
Afgartgur úr ísskápnum
eftir helgina
I bolli hrísgrjón
800 g ýsa
200 g sveppir
1 stk. laukur
1 stk. paprika
1 dós sveppa Campellssúpa
1 dós kajfirjómi (Campellsdós -
aðeins meira en 1 lítil ferna af
kaffirjóma)
salt og Aromat
Sjóðið hrísgrjónin í léttsöltu
vatni og setjið í smurt eldfast
mót. Raóið fiskinum ofan á og
stráið salti og Aromat yfir. Saxið
papriku, lauk og sveppi og brún-
ið á pönnu. Stráið Aromat yfir.
Setjið yfir íiskinn. Hrærið
sveppasúpunni og rjómanum
saman og hellið yfir. Bakið í 30
mínútur við 200 gráður. Borðið
meö kartöflum og fersku salati.
Svo er það bara stóra spurn-
ingin: A hvern ætlar Steinunn að
skora að leggja Matarkróknum til
uppskriftir að hálfum mánuði
liónum? Jú, Steinunn sagðist hafa
ákveðið að rjúfa einokun Olafs-
firðinga á Matarkróknum og
senda hann til Siglufjarðar. „Ég
ætla að skora á Karolínu Sigur-
jónsdóttur á Siglufirði, ég veit að
hún gerir góðan mat,“ sagöi
Steinunn Gunnarsdóttir. óþh
HRÆRINCUR STEFÁN ÞÓR SÆMUNDSSON
ísblús og tragedía fyrír tvo
Til eru þeir sem skera sig úr
fjöldanum, eru öðruvísi en aðrir.
Það getur bæói verió jákvætt og
neikvætt, spurning um þor, upp-
reisnargirni eóa hreina glópsku.
Vissulega er auðveldast að hverfa
í fjöldann, klæða sig eftir ákveón-
um staðli, taka undir algengustu
skoðanir, gera ekkert eða segja
sem vekur hörð viðbrögó. Já, sigla
lygnan sjó í lífinu, leynast bak vió
grímu hins almenna, viðtekna,
ásættanlega.
Löngum hefur mér þótt gaman
aó kynnast „öóruvísi'* fólki (ekki
endilega „hinsegin") og þar kennir
ýmissa grasa. Þótt úrvalið sé ef til
vill ekki beysið á Akureyri er það
þó ómaksins vert að setjast á
þægilegan bekk á Ráðhústorgi og
rýna í iðandi mannlífið á góðviðr-
isdegi.
✓
Akaflega nettar um lær
Þarna kemur grannholda gaur á
fertugsaldi, í lopapeysu með tjásu-
legt skegg og órætt blik í augum.
Vió hlió hans trítlar ómáluð kona í
lítt straujaðri mussu og klossum.
Þetta fólk hefur ábyggilega ekki
farið í kosningakaffi hjá D-listan-
um. Það er oft fljótgert að stimpla
fólk eftir klæðaburði.
Ungur rnaður stendur á mióju
torginu, voteygur með tunguna út
á kinn, sífrandi „hallelúja". Fólk
tekur sveig fram hjá honum. Sjálf-
sagt er hann frelsaður, greyið.
Skýrt dæmi um öðruvísi fólk í
neikvæðum skilningi almennings.
Annars veit ég ekki fyrir víst
hvurslags fólk kallar á mestu and-
úðina en frelsaóir, geðveikir,
óhreinir, drykkfelldir, sakfelldir
og listhneigðir hafa löngum verið
í þcini hópi.
Þctta er svo sem enginn góð-
viðrisdagur og því harla lítió um
frjálslega klætt kvenfólk á sveimi.
Þær eru flestar í svokölluóum
„leggings", níðþröngum teygju-
buxum sem gerir þær allar ákaf-
lega nettar um lær. Það er nú gott
að þær eru komnar úr þessum
rúllupylsum, hinum tröllríðandi
snjógöllum.
Og þarna er auðvitað nóg af
frakkaklæddum mönnum á besta
aldri, stresstaskan dinglar í takt
vió bindið. Maður er jú staddur í
hringióu viðskiptalífsins í bænum.
Hamingjan holdi kiædd
Skyndilega ristu skærir geislar
sólarinnar alltumlykjandi skýja-
þykknió á hol og seytluóu nióur á
hellulagt torgið. Þá var eins og
einhver hefði skipt um mynd, grá-
myglan hvarf sem hendi væri veif-
að og maður tók eftir grænurn
sprotum allt í kring, ljósfögrum
litum, birtu og yl. Og þarna birtist
hún. Ekki sólin, ekki tálsýnin,
ekki minningin heldur hún. Ut-
geislunin var slík að ég varð að
píra augun og gat ómögulega setió
kyrr. Hún var sannarlega öóruvísi.
Það var eitthvað svo rnann-
eskjulegt við hana, kunnuglegt en
þó framandi. Hamingjan holdi
klædd. Drottning drauma minna.
Og hún gekk til mín. Já, hún gekk
til mín hröóum skrefum.
„Hvaó á þetta að þýða, aó sitja
hérna iðandi á bekk og píra augun
á kvenfólkið?" gelti hún ólundar-
lega.
Ég rak upp veiklulegt mjálm.
Sannarlega var hún ööruvísi. Hún
var konan mín.
„Ég var að horfa á þig, clskan,“
muldraði ég afsakandi. „Ég sá
ekki sólina fyrir þér, ekki grasið
sem sprettur hér iðjagrænt,
ekki...“
„Það hefur ekki sést til sólar í
ntarga daga, sauðurinn þinn,“
greip hún fram í fyrir mér, jafn
ómstríð og áður.
Lét mig dreyma um
græna laut
Það var þá scm ég leit til himins
og sá að ekkert haföi rofað til. Ég
tók líka eftir því að grái liturinn
hafði enn yfirhöndina á torginu.
Allt tal um sól og grænt gras var
bull, eða öllu heldur „flash-back“.
Ég kunni ekki viö að segja kon-
unni aó mér hefði hlýnað svo um
hjartarætur þegar hún birtist að
þaö hefói verið eins og umhverfið
hefði vcrið baðaö sólskini og lit-
skrúðugum gróðri. Svona segir
maður ekki án þess að vera álitinn
fullur cða frelsaður.
Hún horfói á mig, satt að segja
býsna hvasst. „Af hverju ertu ekki
að vinna? Okkur veitir ekki af
peningunum eins og þú veist.“
Ég ók mér á bekknum.
„Reyndar er ég í vinnunni. Eg er
aó ná mér í innblástur fyrir mann-
lífspistil úr mióbæ Akureyrar.“
„Huh!“ fnæsti hún. „Þér væri
nær að skrifa um eitthvað sem
máli skiptir eins og veró á..
Hún snarþagnaði og nartaði í
neóri vörina. Eggjandi munnsvip-
ur, hugsaði ég meó mér og lét mig
dreyma um græna laut, en þá átt-
aói ég mig á því hvað hún hafði
ætlað aó segja.
„Verð á hverju?“ spurði ég
ísmeygilega.
Konan roðnaði. Neðri vörin var
horfin upp í hana. Sennilega hafði
eitthvað fleira horflð upp í hana.
Ég kom auga á hvítan blett á nef-
broddinum. Hún virtist taka eftir
augnráði mínu og tungan skaust
upp og gljáfægði nefið.
Ég glotti sigurviss. Nú var ég
kominn með undirtökin. Staðin að
verki. Hún hafði verið aö stelast
til aó fá sér ís! Og ég sem hef
margoft þusað urn það hvað það
er hallærislegt að apa eftir öðrum
og kaupa sér ís bara af því að það
er sumar.
Ég vil ekki vera eins og allir
aðrir. Ég vil vera öóruvísi. Þess
vegna er ég mótfallinn gegndar-
lausu ísáti á sumrin, auk þess sem
það er dýrt og fitandi. Hins vegar
bið ég oft um mjólkurhristing í
mestu frosthörkunum og bregst
reiður við ef hann er ekki til. Já,
hef ncfnilega kjark til að vcra
öóruvísi.