Dagur - 22.07.1995, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - Laugardagur 22. júlí 1995
Akureyringurinn Hjörtur Gíslason keppti mikið ífrjálsum
íþróttum á árum áður, átti nokkur íslandsmet og var í
lándsliði frjálsíþróttamanna. Lítið hefur borið á honum á
keppnisvellinum undanfarið enda verið búsettur erlendis
lengi. Nýlega var hinsvegarfjallað um hann í blöðum vegna
afreka á öðrum vettvangi því í síðasta mánuði varði hann
doktorsritgerð sína á sviði lœknavísinda. Dagur sló á þráðinn
af þessu tilefni og spjallaði við Hjört um lœknisfrœðina,
búsetu íNoregi, uppvaxtarárin á Akureyri og fleira.
Hjörtur er kvæntur Margréti Sig- Akureyri, og Aðalheiður Alfreðs-
urbjömsdóttur frá Akureyri og
þau eiga þrjú börn, Sigurbjörgu 15
ára, Hildi 11 ára og Gísla Braga 4
ára. Fjölskyldan flutti til Noregs
árið 1986 og býr nú í góðu yfir-
læti í rigningarborginni Bergen.
Hjörtur lætur vel af dvölinni í
Noregi. „Þegar fólk er búið að
Iæra málið þá er þetta lítið mál.
Við erum búin að vera hérna svo
lengi að krakkamir tala norskuna
eins og innfæddir þó við þessi
gömlu tölum náttúrulega alltaf
dóttir, sem er afgreiðslustjóri við
íslandsbanka, en að Hirti meðtöld-
um eiga þau sex börn. „Eg er elst-
ur, svo kemur Alfreð, Gunnar, tví-
burarnir Garðar og Gylfi og Lilja
er yngst,“ segir Hjörtur og bendir
á að hann sé reyndar ekki sá eini
sem hafi búið utan landsteinanna.
„Lengi vel var bara Lilja systir á
Akureyri. Alfreð var í Þýskalandi
og Spáni, Gunnar hefur verið í
Þýskalandi, Noregi og Svíþjóð og
tvíburarnir Garðar og Gylfi eru í
◄ Hjörtur og Margrét ásamt börn-
unum, Gísla Braga, Sigurbjörgu
og Hildi.
hafa það eftir,“ segir hann og
beinir talinu annað.
Þjálfar norska krakka í
grindahlaupi
Hjörtur er úr mikilli íþróttafjöl-
skyldu og því kemur ekki á óvart
að hann hafi látið til sín taka á
íþróttasviðinu. „Fyrst var ég í lyft-
ingum í 1-2 ár en svo hætti ég því
og síðan hef ég verið í frjálsum,“
segir hann og virðist lítið sakna
lyftinganna. „Frjálsar eru hobbíið
mitt,“ bætir hann við, en hann er
enn að æfa og þjálfar auk þess
norska krakka á svæðinu í grinda-
hlaupi. „Reyndar er elsta dóttir
mín einnig í þeim hópi.“
- Þú kepptir töluvert á íslandi?
„Já, ég keppti alltaf á sumrin á
stærstu mótunum á íslandi. Ég
held ég hafi verið íslandsmeistari í
grindahlaupi og boðhlaupum og
með íslenskum hreim. Ef maður
er útlendingur í Norergi held ég
að sé best að vera íslendingur því
okkur er mjög vel tekið þrátt fyrir
allar fiskideilur.“
Margir íslendingar búa í Berg-
en og segir Hjörtur að fjölskyldan
eyði frítíma mikið með öðrum ís-
lendingum. „Maður hefur alveg
jafnmikið samband við íslendinga
hérna eins og maður myndi gera
heima, held ég. Það eru 300
manns í íslendingafélaginu og
heilmikill samgangur milli fjöl-
skyldna."
Starfar á stærsta sjúkrahúsi
Noregs
Hjörtur er skurðlæknir og starfar á
deild sem fæst aðallega við inn-
yflaskurðlækningar, sem eru
krabbameinsskurðlækningar í
meltingarfærum. 22. júní síðast-
liðinn varði hann doktorsritgerð
sem fjallar um mikilvægi stjórn-
unar á blóðflæði í magaslímhimn-
unni til að hindra myndun sára.
Hvaða máli skiptir þessi áfangi
fyrir starfsframann? „Til að fá
yfirstöðu eða fasta stöðu á há-
skólaspítala eða til að vera hæfur
til að kenna eða setja upp rann-
sóknir á háskólastigi er nauðsyn-
legt að hafa lokið þessu,“ segir
Hjörtur og virðist nokkuð ánægð-
ur með að þessi áfangi sé að baki.
Haukeland sjúkrahúsið í Berg-
en sem Hjörtur starfar á er, að
hans sögn, stærsta sjúkrahúsið í
Noregi og þjónar 700 þúsund
manna byggðarlagi. Á árunum
1984-6 starfaði hann á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri og því
forvitnilegt að vita hver sé aðal-
munurinn á að vinna á Akureyri
og í Bergen. „Hingað koma meira
sértilfelli, segir hann. „Venjulegri
kvillar eins og kviðslit eða gall-
blöðruaðgerð eru frekar á smá-
sjúkrahúsunum því við höfum
ekki pláss á deildinni hjá okkur. Á
Akureyri eru fáar af þessum stóru
aðgerðum á ári en hér eru þær
daglegur viðburður, eða alla vega
margar á viku, þannig að menn fá
meiri æfingu og reynslu í þessum
aðgerðum. í Noregi er þó sama
sagan og á íslandi að það er verið
að spara í heilbrigðiskerfinu og
endalausar kvartanir og kvein en
það þýðir ekki annað en leiða það
hjá sér.“
Alfreð varð stærri og
Gunnar sterkari
Víkjum aftur til þess tíma sem
Hjörtur bjó á Akureyri. Foreldrar
hans eru Gísli Bragi Hjartarson,
múrarameistari og bæjarfulltrúi á
Svíþjóð. Alfreð er kominn heim
til Akureyrar en Gunnar, Garðar
og Gylfi eru enn í Svíþjóð."
- Hvernig var að vera stóri
bróðir í systkinahópnum?
„Það var ágætt framundir ferm-
ingu því ég stjórnaði þeim með
harðri hendi, drengjunum. Svo fór
nú gamanið að renna af þegar AI-
freð varð stærri en ég og Gunnar
sterkari. Þá vom málin frekar
rædd þegar hitt gekk ekki Iengur,“
segir Hjörtur og hlær dátt. „Nei,
nei, þetta var ágætt. Við höfum
yfirleitt verið góðir félagar og átt
ágætissamband.11
Hjörtur viðurkennir að heimilis-
lífið hafi oft verið fjörugt. „Við
vomm náttúmlega bölvaðir villing-
ar. Allir á kafi í sporti og mjög at-
hafnasamir og eiginlega ótrúlegt að
foreldrarnir hefðu efni á að fæða
allan þennan hóp. Eftir á hugsar
maður að þetta var rosalegt álag á
foreldrana. Það vom saumuð föt á
allt liðið, við vomm klipptir og allt
gert heima, og það með fullri
vinnu. En það var stórfínt að alast
upp á Akureyri. Þegar maður er í
stórbæ eins og Bergen er maður
hálfhræddur um krakkana og vill Mynd sem birtist í Carminu en Hjörtur var í sumarafleysingum hjá lögregl-
ekki að þau séu að þvælast niðri í unni á menntaskólaárunum.
Hjörtur (lengst til hægri) á fljúgandi ferö á frjálsíþróttamóti sumariö 1990.
bæ. Á Akureyri var þetta hins veg-
ar mjög frjálslegt og maður gekk
um sjálfala. En það em náttúmlega
aðrir tímar núna líka.“
Rekinn úr ylfíngunum
Það koma hálfgerðar vöflur á
Hjört þegar blaðamaður reynir að
draga upp úr honum einhverjar
sögur af strákapörum. „Ég get nú
ekki farið að segja frá svoleiðis
löguðu. Jú, ég mætti á einn ylf-
ingafund og var beðinn um að
mæta ekki aftur. Lenti í slagsmál-
um við einn,“ segir hann en bætir
fljótt við: „Það var reyndar ekki
mér að kenna, en ég fékk sökina
og var sagt að mæta ekkert aftur
og þar með endaði mitt skátastarf.
Ég veit reyndar ekki hvort það
hefði orðið neitt meira hvort sem
var. En maður gerði náttúrulega
ýmislegt en það er ekki hægt að
50 metra spretthlaupum. Ég held
ég eigi íslandsmet í 50 metra
grindahlaupi innanhúss, en reynd-
ar hafa nokkrir jafnað það,“ segir
Hjörtur og telst að alls hafi hann
orðið íslandsmeistari 7-8 sinnum.
Þótt minna sé um þátttöku í
mótum þessa stundina, alla vega á
íslandi, er Hjörtur ekkert á leið-
inni að hætta í íþróttum. „Fjöl-
skylduandinn hefur verið þannig
að það er alltaf mikið talað um
íþróttir og mikill áhugi fyrir þeim.
Maður hefur líka alltaf haft þörf
fyrir að hreyfa sig, verður hálf-
pirraður ef maður fær ekki útrás.“
MA góður undirbúningur
Hjörtur var í Menntaskólanum á
Akureyri og útskrifaðist þaðan af
eðlisfræðibraut árið 1978. „Ég hef
haldið voðalega litlu sambandi við
útskriftarhópinn. Það er að vísu
mér að kenna. Ég hef ekkert farið
á þessi stúdentaafmæli og svoleið-
is. Reyndar á ég nokkra vini frá
menntaskólanum en ekki sem ég
hef haft voðalega mikið samband
við enda langt á milli.“
Hjörtur lætur þó vel af náminu í
MA og segir þetta hafa verið góð-
an tíma. „Við fórum fimm úr eðl-
isfræðibraut í læknisfræði og náð-
um öll strax á fyrsta ári þannig að
við höfðum góðan undirbúning.“
Þó Hjörtur hafi lítið samband
við félaga sína úr MA hafa þó
kynni hans af einni manneskju
sem hann kynntist á þessum árum
enst lengi en það er Margrét kon-
an hans. „Við kynntumst þegar ég
var á síðasta ári í menntaskólan-
um. Hún flutti með mér til
Reykjavíkur þegar ég var búinn
með menntaskólann og hefur þurft
að elta mig síðan. Þetta hefur ver-
ið mikill þvælingur á mér, bæði
námið, kandídatsár og svo út til
Noregs.“
Setjumst kannski að á
íslandi í ellinni
- Margir íslendingar sem eru bú-
settir erlendis tala um að þeir séu
alltaf á leiðinni heim. Togar ís-
land eða Akureyri í Hjört og hans
fjölskyldu?
„Já, við reynum að koma alltaf
einu sinni á ári. Ég veit ekki hvort
maður kemur til með að vinna
heima þó við kannski setjumst þar
að ( ellinni, maður veit þó aldrei.
Reyndar hef ég mjög góða vinnu
hérna, þannig að það verður að
hugsa málið frá öllum hliðum. Ég
hef alla vega ákveðið að ef ég fer
heim ætla ég ekki í neitt hark eða
á vergang heldur þyrfti maður að
komast í einhverja almennilega
stöðu.“ AI