Dagur - 03.02.1996, Blaðsíða 9

Laugardagur 3. febrúar 1996 - DAGUR - 9
Árin níu með meistarcrflokki KA
Friðfinnur spilaði með meist-
arafiokki KA í fótbolta um níu
ára skeið, hætti þegar hann var
27 ára.
„Mörgum fannst ég hætta full
snemma. Mér fannst það hins
vegar ekki og fyrst eftir að ég
hætti sá ég mest eftir því að hafa
ekki hætt fyrr. Ég hafði ekki haft
nógu og gaman af fótboltanum
síðustu tvö, þrjú árin. En það var
skemmtilegt að vera hluti af lið-
inu hjá KA, félagsskapurinn var
frábær og það var það sem hélt
mér þetta lengi. Ég var hins veg-
ar ekki nógu ánægður með sjálf-
an mig á vellinum og ef maður
er ekki ánægður með sjálfan sig
þá skiptir engu hvað hinum
finnst.
Núna er ég hættur að svekkja
mig á því að hafa ekki hætt fyrr í
fótboltanum. Hættur að hugsa
um það að ég hefði getað gerl
allt mögulegt annað við tímann
heldur en að spila með meist-
araflokki. Ég er búinn að átta
mig á því að ég græddi alveg
rosalega á þeim tíma sem fór í
fótboltann. Sú reynsía nýtist mér
í lífi og starfi í dag. Ég bý að því
líkamlega að hafa verið í svona
góðri þjáifun svo árum skipti,
það er engin spurning að ég bý
enn að því. Svo lærir maður svo
mikið á því að stunda hópíþrótt
eins og fótbolta, um mannlegt
eðli og hópanda. Ég þroskaðist á
því að vinna í hóp og áttaði mig
á því hvað andlega hliðin er
mikilvaeg, hópandinn, stemmn-
ingin. Ég finn það í dag í því
starfi sem ég gegni að þessi
reynsla er gífurlega mikilvæg.
Það gildir alveg nákvæmlega
það sama á vinnustað eins og á
vellinum, það þarf að vera góður
andi, það þarf að vera gaman og
menn þurfa að vinna saman sem
eitt lið.
Svo eignaðist ég frábæra vini
í fótboltanum, sem ég á enn í
dag og það er ákaflega dýrmætt.
Eitt sinn skáti
ávallt skáti
Ég var líka í skátunum á mínum
yngri árum og það er ótrúlega
góður félagsskapur. Nú er að
hefjast kraftmikið skátastarf hér
á Húsavík og ég vonast til þess
að að því komi að ég geti stutl
það starf.
landinu bæði í matvælaframleiðslu
og ferðaþjónustu ef vel er á spilun-
um haldið.
Sungu santan í kór
Barnaskóla íslands
Eiginkona Friðfinns heitir Berglind
Svavarsdóttir. Hún er dóttir Svav-
ars Eiríkssonar, skrifstofustjóra hjá
Vegagerð ríkisins á Norðurlandi
eystra á Akureyri, og Margrétar
Bimu Sigurbjömsdóttur, deildar-
hjúkrunarfræðings á slysadeild
Fjórðungssjúkrahúsins á Akureyri.
„Við sáumst fyrst í Bamaskóla
Islands. Við sungum saman í
Bamaskólakórnum. Foreldrar okk-
ar þekktust og við vissum því
hvort af öðru í gegnum tíðina en
það var í lok menntaskólaáranna
sem við byrjuðum að vera saman.
Við fórum svo bæði í Háskólann
en Berglind er lögfræðingur og
starfar sem fulltrúi Sýslumannsins
á Húsavík. Við eigum einn þriggja
ára son, Frey.
Leiðin til Húsavíkur
Raunar var það upphafið að Húsa-
víkurdvöl okkar að Berglind fékk
þetta starf hjá sýslumannsembætt-
inu og fyrstu árin starfaði ég á Ak-
ureyri og keyrði á milli. Þegar ég
svo flutti hingað fór ég að starfa
hjá Endurskoðunarmiðstöðinni
Coopers & Lybrand. Ég vann þar í
tvö og hálft ár og það var mjög
lærdómsríkur tími. Það var svo al-
gjör tilviljun að ég sótti um þetta
starf hér á sjúkrahúsinu en því
starfi hef ég gegnt töluvert á annað
ár og líkar mjög vel. Þetta er
skemmtilegt starf og hér innan
veggja er skemmtilegt fólk. í starf-
inu nýtist mér bæði viðskiptafræði-
menntunin, sú starfsreynsla sem ég
hef og svo reynslan af því að vinna
með fólki bæði í skátunum og á
fótboltavellinum.
Líst ekki á fjarstýrða
heilbrigðisþiónustu
- Nú kreppir að sjúkra- og heilsu-
gæslustofnunum. Er ekki erfitt að
mæta sífellt auknum kröfum um
sparnað og aðhald í rekstri?
„Við erum búin að spara og
spara og það er eilífðar verkefni að
hagræða og nýta sem best það fjár-
magn sem við höfum úr að spila.
Nú eru hugmyndir í gangi um
miklar stjómk.erfisbreytingar í heil-
brigðismálum, þar sem stefnt er að
því að það verði ein yfirstjóm heil-
brigðismála í hverju kjördæmi. Það
þýðir væntanlega að okkur yrði
stjómað frá Akureyri, þó enginn
hafi sagt það enn, og mér líst ekki
vel á það að heilbrigðisþjónustu
Þingeyinga sé stjómað frá Akur-
eyri, og raunar ekki heldur frá
Reykjavík.
Ég held að það sé slæmt að vera
einhverskonar útibú án nokkurrar
eigin stjómar og ég hef ekki trú á
því að Þingeyingar sætti sig við
það. Þeir hafa mei-ri metnað en svo.
Mér finnst líka koma til greina að
sveitarfélögin í Þingeyjarsýslu
sameinist um að taka yfir alla heil-
brigðisþjónustu á svæðinu. Að þau
hreinlega semji við ríkið um að
taka við þessari þjónustu og hafi
þetta þá allt í sinni hendi. Heil-
brigðisþjónustu íbúanna alveg frá
vöggu til grafar.
Á sjúkrahúsinu á
Húsavík er verið að
skipuleggja sóknina
Það hefur líka verið rætt um að
leggja niður skurðstofuna og fæð-
ingadeildina hér á Húsavík en við
viljum berjast fyrir því að það
verði ekki gert. Við höfum mörg
rök fyrir því og ég held að íbúarnir
sætti sig ekki við að missa þessa
þjónustu og það öryggi sem hún
veitir. Hirts vegar viljum við gjarn-
an fá meiri nýtingu á skurðstofuna
og emm að vinna í þeim málum.
Þrátt fyrir allan spamað og að ef
til vill megi segja að við eigum í
vök að verjast þá hugsum við til
framtíðar með jákvæðum hug. Við
emm að skipuleggja sóknina, enda
trúi ég því að sókn sé besta vömin.
Við emm að fara í gegnum það,
starfsfólkið á sjúkrahúsinu, hvar
styrkur okkar liggur. Getum við
sérhæft okkur í einhverju eða boð-
ið upp á eitthvað nýtt? Það eru
margar skemmtilegar hugmyndir r
gangi, sem verið er að skoða. Við
höfum metnað til þess að fá hingað
sjúklinga annarsstaðar að af land-
inu og þess vegna úr öllum heimin-
um, við lokum ekkert á það þó það
sé fjarlægara.
Sjúkrahús
Þingeyinga
En fyrst og síðast verður sjúkra-
húsið að vera þannig að Þingeying-
ar vilji nýta þjónustu þess og
starfsfólkið hefur sannarlega metn-
að til þess að svo megi verða. Síð-
asta fimmtudag var stofnað styrkt-
arfélag við sjúkrahúsið og í því er
fólk úr allri Þingeyjarsýslu. Ég er
sannfærður um það að þetta félag
getur gert alveg ómetanlega hluti
fyrir sjúkrahúsið. Við viljum líka
fá inn fleiri eignaraðila að sjúkra-
húsinu, þá hreppa innan sýslunnar
sem ekki eru aðilar að sjúkrahús-
inu í dag. Þannig verður sjúkrahús-
ið öflugt sjúkrahús allra Þingey-
inga, enda vil ég breyta nafninu á
sjúkrahúsinu og skýra það Sjúkra-
hús Þingeyinga.
Við emm að vinna í þessu á
fullu, það tekur óhemju tíma og
kallar á rnikla orku en er skemmti-
legt og spennandi, miklu skemmti-
legara heldur en að liggja í vöm-
inni.
Ormur Óðinsson =
Friðfinnur
Hermannsson
Snúum okkur að Ormi Oðinssyni,
vandræðagemlingnum með góða
hjartað, sem er aðalpersónan í
leikriti Ólafs Hauks Símonarsonar,
Gauragangi. Persónunni sem þú
ljærð líf á fjölunum hjá Leikfélagi
Húsavíkur þessa dagana. Hvemig
náðuð þið saman þú og Ormur?
„Leiklistarferill minn er nú ekki
viðamikill. Fyrst steig ég á fjalim-
ar í Leikhúsinu á Akureyri á árshá-
tíð Bamaskóla íslands þegar ég
var tólf ára, þá lék ég Grámann í
Garðshomi. Að öðru leyti hef ég
aldrei leikið fyrr en á síðasta ári.
Þá gekk ég til liðs við Leikfélag
Húsavíkur og lék Bubba Lester í
Tobaco Road.“
Var það bara klíka?
- Hvað varð til þess að þú fórst að
starfa með leikfélaginu?
„Ég hef bara ekki hugmynd um
það. Einhverjum datt í hug að tala
við mig með þetta hlutverk í huga.
Nánasti samstarfsmaður minn á
sjúkrahúsinu, Regína Sigurðar-
dóttir, launafulltrúi sjúkrahússins,
er formaður leikfélagsins svo
sennilega var þetta bara klíka.“
- Svo þú mættir á æfingu?
„Já, ég fór á eina æfingu, þetta
kitlaði mig, að vita hvort ég gæti
leikið. María Sigurðardóttir var
leikstjóri og ég vissi fyrir fram að
hún er mjög góður leikstjóri með
mikla reynslu. Þess vegna sagði ég
að ef hún teldi að ég gæti tekist á
við þetta hlutverk þá mundi ég láta
á það reyna, og svo lét ég vaða. Ég
var svo heppinn að aðrir leikarar
voru með mikla reynslu, sem var
ómetanlegt fyrir mig, byrjandann,
sérstaklega þar sem hlutverk
Bubba er töluvert viðamikið.“
Geðbilun
- Fékkstu þar með bakteríuna? Var
þetta skemmtilegt?
„Já, þetta var mjög gaman en
þetta tekur ofsalegan tíma. Það er
dálítil geðbilun að fara út í svona
lagað með krefjandi vinnu ef þú
ætlar að sinna fjölskyldu þinni.
Þetta er eigingjarnt og svolítið illa
gert gagnvart fjölskyldunni og um
leið er engin glæta í að taka þátt í
svona starfi nema með stuðningi
fjölskyldunnar."
- Hvenær lauk sýningum á Tob-
aco Road?
Kvöldverður í leik-
húsinu í sex vikur
„Það var í maí og þá hafði tömin
staðið síðan í janúar. Þegar síðustu
sýningu lauk datt mér ekki í hug
að ég myndi taka þátt í öðru leik-
riti á næstunni en svo endaði með
því að ég tók að mér aðalhlutverk-
ið í Gauragangi aðeins fjórum
mánuðum seinna. Mig langaði
mikið til þess og það var tekin
sameiginleg ákvörðun um það á
heimilinu að ég tæki hlutverkið að
mér. Það þýddi það að ég kom
ekki heim til mín nema yfir blá
nóttina í sex vikur. Ég fór í leik-
húsið beint úr vinnunni, borðaði
þar og var þar fram á nótt alla
virka daga, alla laugardaga og
nokkra sunnudaga. Konan mín
varð því að sjá algjörleg ein um
rekstur heimilisins og son okkar
meðan á æfingum stóð.“
Raularinn og
pratýsöngvarinn
kominn á sviðið
- Kom ykkur Ormi vel saman?
„Já, já, það var ögrandi verk-
efni að taka hann að sér. í upphafi,
þegar ég tók þátt í Tobaco Road,
var spennandi að vita hvort ég
gæti leikið en í Gauragangi var
það spumingin urn það hvort ég
gæti sungið. Ég vissi að það var
það hættulegasta við þetta verkefni
því ég er ekki mikill söngvari, en
ég er vanur raulari. Það hefur alla
tíð verið mikil tónlist á mínu
heimili en við erum ekki tónlistar-
fólk þó við getum öll sungið og
spilað á gítar, nema þá Tómas
bróðir. Hins vegar getum við verið
íslandsmeistarar í partýsöng ef því
er að skipta.
Fyrir hlutverk Orms var ein-
faldlega gerð prufa og tónlistar-
stjórinn kvað upp þann dóm að
þetta væri í lagi og þá var það bara
í lagi. Nú er ljóst að þetta gengur
alveg og það er uppbyggjandi og
þroskandi að takast á við ný og
krefjandi verkefni eins og þessi
hlutverk hafa verið.“
Að láta á það reyna
- Þú ert óhræddur við að taka að
þér erfið verkefni?
„Já, ég hef þá trú að maður geti
allt. Það verður þá bara að koma í
ljós ef maður getur það ekki en
fyrst verður að láta á það reyna,
það gerist ekkert öðruvísi. Ég er
ekkert hræddur við það að mér
mistakist ef ég hef lagt mig allan
fram, ég hef lært að tapa. '
- Heldur þú að þú verðir með í
næsta verkefni leikfélagsins?
„Nei, það ætla ég ekki að gera.
En ég á eflaust eftir að leika aftur
því þetta er baktería sem er erfitt
að losna við. Það er líka stórkost-
legt að starfa með Leikfélagi
Húsavíkur. Þar er valinn maður í
hverju rúmmi, reynslumikið og
liæft fólk, sem er sannfært um að
það geti allt, þar er nóg af þing-
eyska loftinu sem mér finnst svo
mikilvægt." KLJ
Friðfinnur og Berglind með soninn Frey.
Mynd: BG