Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.1994, Side 22

22
LAUGARDAGUR 3. SEPTEMBER 1994
Sérstæö sakamál
Einn af öðrum...
Rétt fyrir jólin 1983 fékk lögreglan
í einu hverfa Manhattan í New
York fregnir af því að á næstunni
yrði þar mjög mikið framboð á eit-
urlytjum. Málið var mikið til um-
ræðu í fíkniefnadeildinni og var
ákveöið að reyna að hafa uppi á
þeim sem stæðu að baki sölunni.
Skyldi ýmsum aðferðum beitt.
Þannig gerðist það að meðal þeirra
sem voru á ferli á helstu verslunar-
götunum í jólaösinni voru rann-
sóknarlögreglumenn dulbúnir sem
flækingar. Einn þeirra var Henry
Kellner, en hann hafði alltaf kosið
að starfa einn þrátt fyrir þá áhættu
sem því fylgdi. Hann var talinn
einn duglegasti maður fíkniefna-
lögreglunnar.
Kellner hafði ekki lengi farið um
sem flækingur þegar til hans kom
Jason nokkur Swane og bauö hon-
um fíkniefni. Var Kellner ljóst að
Swane var sjálfur neytandi og seldi
smáskammta til að afla fíár til að
standa undir eigin fíkn. Kellner
hafði ekki sérstakan áhuga á að sjá
Swane dæmdan. Hann sagði hon-
um því að hann skyldi sleppa hon-
um við handtöku ef hann benti á
þá sem létu hann fá fíkniefnin til
sölu.
Ábendingin
Swane gerði sér ljóst að hann átti
ekki um marga kosti að velja og
eftir nokkurt þóf nefndi hann tvo
menn, Wayne Machnik og Frank,
en eftirnafn þess síðara kvaðst
hann ekki þekkja. Kellner, sem
hafði verið fenginn að láni frá fíkni-
efnadeild lögreglunnar í Bronx, var
ekki í miklum vanda með að hafa
uppi á Machnik. Hann átti heilsu-(
ræktarstöð í Bronx, ekki langt frá'
heimili Kellners.
Ekki liðu margir dagar þar til
einn af uppljóstrurum Kellners gat
skýrt honum frá því að Machnik
ætti félaga, Frank Greco, og var
Kellner fljótur að finna hann á
sakaskrá lögreglunnar, enda hafði
hann gerst sekur um mörg afbrot
um dagana, reyndar allt frá fímmt-
án ára aldri þegar hann lagði út á
glæpabrautina.
Næstu daga fór „flækingurinn"
Kellner oft fram hjá heimili Mach-
niks og á Þorláksmessu sá hann
Frank Greco koma að húsinu. Var
hann greinilega með eitthvað undir
frakkanum. Kellner fylgdist með
honum fara inn í húsið en ákvað
að bíða í nokkrar mínútur áður en
hann réðist til inngöngu.
Tilboðið
Kellner hringdi ekki dyrabjöll-
unni þegar hann kom að íbúð
Machniks. Hann sparkaði upp
hurðinni og stökk inn með skamm-
byssu í hendinni.
„Ein röng hreyfing og þið deyið
báðir,“ sagði rannsóknarlögreglu-
maðurinn.
Machnik og Greco voru ekki í
minnsta vafa um að Kellner væri
alvara. Þeir lyftu því möglunar-
laust höndum yfir höfuð. Á borðinu
miili fíkniefnasalanna tveggja var
poki sem hafði greinilega að geyma
heróín.
Machnik og Greco gerðu sér fulla
grein fyrir því að þeir gátu átt von
á löngum fangelsisdómi. Greco,
sem gerði sér líka ljóst að maður
eins og Kellner hefði ekki háar tekj-
ur, ákvað þvi að taka nokkra
áhættu. Hann horfði í augu Kelln-
ers og lét hendumar síga hægt. Svo
tók hann skókassa af hillu undir
borðplötuimi, opnaði hana og sýndi
innihaldið. Þar voru þúsundir í
notuðum seðlum. Greco greip
handfylli af þeim og rétti Kellner
með orðunum: „Leyfðu okkur að
sleppa og þú mátt eiga þá.“
Wayne Machnik.
Féll fyrir
freistingunni
Kellner þagði í smástund. Greco
taldi þögnina sér í hag og taldi fram
þrjú þúsund dali.
„Þeir létta þér jólahaldið," sagði
hann.
„Þetta er ekki nóg,“ svaraði
Kellner. „Þögn mín kostar meira
en þetta.“
Þá taldi Greco fram allt það sem
í kassanum var og reyndist það
vera níu þúsund dalir. Hann skipti
seðlunum í tvo jafna stafla og ýtti
öðrum í áttina til Kellners.
„Ertu ánægður með að við skipt-
um svona?“ spurði hann.
„Já,“ svaraði Kellner og stakk
peningunum í vasann. Svo bætti
hann við: „En ég kem aftur. Héðan
í frá vil ég fá þrjú hundruð dali á
viku.“
Greco kinkaði koli. „Þú færð þrjú
hundmð á viku en þá séröu til þess
að við fáum að vera í friði.“
„Ég gef engin fyrirheit," svaraði
Kellner, „en ég kem í næstu viku
og þá er skynsamlegast fyrir ykkur
að hafa peningana tilbúna."
Viðbrögðin
Machnik og Greco voru ekki al-
ánægðir meö samkomulagið en litu
á það sem eins konar tryggingu.
Og fram í maí 1985 gekk allt vand-
ræðalaust fyrir sig hjá þeim. En þá
gerðist dálítið sem fíkniefnasalam-
ir höfðu ekki búist við. Kellner
sagðist vilja fá fimm hundmð dali
á viku framvegis.
„Það verður allt í lagi,“ svaraði
Greco, en honum var ekki alvara
meö þessum oröum. Þeir Machnik
ræddu kröfuna og komust að þeirri
niðurstöðu að þeir gætu ekki borg-
að Kellner fimm hundruð dah á
viku. Þá yrði tap á sölustarfsem-
inni. Yrðu þeir hins vegar ekki við
kröfu Kellners mættu þeir búast
Jason Swane.
við fangelsun. Eftir nokkra um-
ræðu kom þeim félögum saman um
að hvomgur kösturinn kæmi til
greina. Grípa þyrfti til sérstaks
úrræðis. KeUnér yrði að hverfa af
sjónarsviðinu.
Stefnumótið
Föstudaginn 31. maí 1985 hringdi
Greco til KeUners og sagði:
„Komdu ekki í íbúðina til okkar.
Það er fylgst með henni. Komdu í
Bronx-almenningsgarðinn eftir
klukkutíma."
Hefði Kellner verið á lögreglu-
stöðinni hefði hann getað spurst
fyrir um hvort einhverjir starfsfé-
laganna væm að fylgjast með íbúð
Machniks. En hann var heima hjá
sér og lét það vera, enda fannst
honum ekkert ósennilegt að ein-
hver vildi kanna hvort Machnik
hefðist eitthvað ólöglegt að.
Kellner kom í almenningsgarð-
inn þegar klukkuna vantaði tutt-
ugu mínútur í níu um kvöldið og
beið í bíl sínum í tíu mínútur áður
en hann gekk inn í nær mannlaus-
an garðinn. Nokkrum mínútum
síðar komu þeir Machnik og Greco.
Þegar þeir áttu um tíu metra ófama
til Kellners gengu þeir inn í mnna
og bentu Kellner á að koma á eftir.
Skothvellirnir heyrðust vart út
fyrir garðinn hafi þá nokkur heyrt
þá. Eftir morðið gengu þeir Mach-
nik og Greco að bíl þess fyrr-
nefnda. Greco bað Machnik að aka
niður að Brooklyn-brú því hann
ætlaði að kasta skammbyssunni
fram af henni.
Annað morð
Á leiðinni að brúnni lá leið þeirra
félaga um vöruhúsa- og verkstæða-
hverfí og var þar varla nokkur á
ferð. Skyndilega tók Greco upp
skammbyssuna og skaut þremur
skotum í höfuð Machniks. Síðan
fleygði hann byssunni við brúna,
fór heim til sín og fékk sér snafs.
Hann hafði losnað við tvo vand-
ræðamenn á einu kvöldi, lögreglu-
þjón og félaga sem hafði ánetjast
eigin söluvamingi.
Morguninn eftir fannst líkið af
Kellner. Þar eð um morð á lög-
reglumanni var að ræða hófst þeg-
ar í stað umfangsmikii rannsókn.
Varð ljóst að Kellner hafði verið
skotinn af stuttu færi með .44
hlaupvíddar magnum-byssu.
Skömmu síðar fannst líkið af
Machnik. Leiddi rannsókn í ljós að
hann hafði verið skotinn með sams
konar skammbyssu. í von um að
morðinginn heföi fleygt vopninu í
höfnina voru froskmenn látnir
leita í henni og höfðu þeir heppnina
með sér. Sérfræðingar gátu svo
staðfest skömmu síðar að kúlum-
ar, sem höfðu banað þeim Kellner
og Machnik, heföu báðar komið úr
þessari byssu. Reynt hafði verið að
ná framleiðslunúmerinu af henni
með þjöl en með sérstökum tækjum
tókst að kalla það fram.
Handtakan
Meðan rannsóknarlögreglumenn
leituðu að þeim sem selt hafði byss-
una var gerð leit í skáp Kellners á
lögreglustöðinni. Þar fannst
skýrsla um fíkniefnasölu þeirra
Machniks og Grecos en hún var
ódagsett.
Byssusalinn fannst fljótlega.
Hann viðurkenndi að hafa selt
Frank Greco byssuna án þess að
skrá söluna. Þótti nú ljóst hver
morðinginn væri.
Greco var handtekinn skömmu
síðar. í fyrstu kannaðist hann ekki
við að vita neitt um örlög þeirra
Kellners og Machniks, en eftir
margra tíma jfirheyrslur játaði
hann loks. Þá reyndi hann að
kaupa sér frelsi með því að segja
til um hveijir höfðu séð þeim
Machnik fyrir fíkniefnunum.
Hefndin
Fáir lögreglumenn vom við útför
Henrys Kellners. Og Greco var ekki
ákærður fyrir að hafa myrt lög-
reglumann heldur morð á tveimur
afbrotamönnum. Þetta varð til þess
að hann fékk ekki dauðadóm. En
með því að segja frá því hveijir
komu fíkniefnunum í sölu hjá þeim
Machnik undirritaði Greco sinn
eigin dauðadóm. Hann tilnefndi
menn úr mafíunni.
Enginn samfanga Grecos gat sagt
til um með hvaða hætti hann dó.
Morðingi hans fannst þvi aldrei.