Dagblaðið Vísir - DV - 17.11.1994, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 17. NÓVEMBER 1994
Útgáfufélag: FRJALS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjóri: ELlAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og GUÐMUNDUR MAGNÚSSON
Auglýsingastjórar: PALL STEFANSSON og INGOLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar: ÞVERHOLTI 11,
blaðaafgreiðsla, áskrift: ÞVERHOLTI 14, 105 RVlK. SlMI (91)63 27 00
FAX: Auglýsingar: (91 )63 27 27 - aðrar deildir: (91 )63 29 99
GRÆN NUMER: Auglýsingar: 99-6272 Askrift: 99-6270
AKUREYRI: STRANDG. 25. SlMl: (96)25013. BLAÐAM.: (96)26613.
FAX: (96)11605
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
iSAFOLDARPRENTSMIÐJA HF.
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Askriftarverð á mánuði 1550 kr. m/vsk.
Verð í lausasölu virka daga 150 kr. m/vsk. - Helgarblað 200 kr. m/vsk.
Litlu sætu löggurnar
Lögreglumenn í Reykjavík hafa kært fegurðardrottn-
ingu heimsins fyrir að vera vonda við þá. Þeir kæra
nafngreinda konu fyrir að misþyrma sér á lögreglustöð-
inni í Reykjavík. Þennan brandara segja þeii í skjóli
nafnleysis sem hverjir aðrir embættismenn upp úr Kafka.
Áður en lengra er haldið er rétt að taka fram, að hér
er ekki hægt að segja allan sannleikann um lögreglu-
menn, af því að félag þeirra hleypur umsvifalaust á bak
við úrelt lög um virðingu embættismanna, sem eru frá
þeim tíma, er embættismenn voru merkari en annað fólk.
Oft hefur komið fram, að sumir lögreglumenn eiga í
erfiðleikum með að umgangast fólk. Kringumstæður,
sem reynast flestum þeirra eðlilegur hluti starfsins, verða
að versta klúðri hjá sumum þeirra. Tilgangslaust er að
tala um þetta, því að þessir menn eru vemdaðir.
Lögreglumenn vemda hiklaust hver annan og þeir em
vemdaðir af yfirboðurum sínum. í stað þess að nota
uppákomur til að laga ástandið em þær notaðar til að
þjappa mönnum saman gegn áreiti utan úr bæ. Þannig
venjast menn því að þurfa ekki að kunna mannasiði.
Það era auðvitað engir mannasiðir að láta menn úti
í bæ siga sér á blásaklaust fólk út af máh af því tagi, sem
lögreglan nennir annars tæpast að sinna. Fegurðar-
drottningin var í fuUum siðferðilegum rétti til að reið-
ast. Lögreglumenn höfðu gefið ærið tilefni til þess.
Það em auðvitað engir mannasiðir að lenda í slíkum
átökum við fallegar konur, að þær þurfi síðan að fara á
Slysadeild. Svona gera menn ekki, var nýlega sagt. Þau
fleygu orð hæfa vel nýjustu uppákomunni í samskipta-
örðugleikum lögreglunnar við borgara landsins.
Og fara síðan að klaga konuna fyrir að hafa verið
vonda við htlu sætu löggumar, er bara lélegur brand-
ari. Svona hlutum halda menn ekki fram. Erlendis reyna
lögreglustjórar að stöðva slík frumhlaup undirmanna,
áður en þau leita útrásar sem formleg kæra á pappír.
Því miður er ekki von á góðu við meðferð Rannsóknar-
lögreglu ríkisins á málinu. Hún mun vemda starfsbræð-
ur sína. Þeir munu svo siga lögmanni stéttarfélagsins á
fegurðardrottninguna og fá hana dæmda fyrir meiðyrði
við embættismann. Slíkur er hetjuskapurinn á þeim bæ.
Rannsóknarlögregla ríkisins er raunar aumasta stofn-
un landsins. Hún klúðrar hverri rannsókninni á fætur
annarri, þannig að stórmál eyðast fyrir dómi. Hún var
nokkra mánuði að afgreiða Gýmismáhð, þótt það hafi
verið upplýst, áður en hún fékk það í hendur í sumar.
í flestum stéttum þjóðfélagsins er til fólk, sem ekki
kann til verka. í fyrirtækjum úti í bæ er reynt að kenna
þessu fólki efdr föngum og það síðan látið hætta, ef
hvorki gengur né rekur. Hjá lögreglustjóranum í Reykja-
vík er ekki um neitt slíkt að ræða. Hann vemdar sína.
Af þessari ástæðu lagast mál ekla hjá honum, þótt þau
lagist hjá flestum öðrum forstjórum í landinu. Hin sjálf-
virka og samvirka vöm lögreglukerfisins gegn öhu utan-
aðkomandi áreiti veldur því, að hvað efdr annað koma
þar upp ofbeldismál, sem em eins og úr þriðja heiminum.
Lögreglustjórinn mundi strax ná árangri, ef hann léti
Sæma rokk halda námskeið fyrir lögreglumenn í almenn-
um mannasiðum, svo að þeir slökustu fái tækifæri th
að kynna sér helztu lágmarksatriði í mannlegum sam-
skiptum, sem flestir borgarar þjóðfélagsins kunna.
Þótt lögreglumenn þurfi lögum samkvæmt ekki að
kunna mannasiði, er hart fyrir embættið, að htlu sætu
löggumar skuh vera hafðar í fhmtingum úti í bæ.
Jónas Kristjánsson
„Sérstaða Kvennalistans er horfin, alveg eins og fylgi hans í skoðanakönnunum," segir m.a. i grein Einars.
- Frá landsfundi Kvennalistans.
Sérstaðan er horf in
Það er enginn vaíi á því að
Kvennalistinn hefur haft mikla
sérstöðu í íslenskum stjórnmálum.
Stofnun hans var fyrsta atlagan að
því mynstri fjögurra stjómmála-
flokka, sem tókst til einhverrar
frambúðar. í öndverðu lögðu tals-
menn listans ofuráherslu á þá sér-
stöðu að hann ræddi ekki um póli-
tík á forsendum karla. Þess vegna
höfnuðu þingkonur hans því að
þurfa að taka afstöðu til vem varn-
arliðsins eða aðildarinnar að Nató,
svo dæmi séu tekin.
Nú er af sú tíð. Sérstaða Kvenna-
hstans er horfm, alveg eins og fylgi
hans í skoðanakönnunum.
Kvennalistinn er orðinn eins og
aðrir stjórnmálaflokkar að flestu
leyti. - „Þetta sem helst nú varast
vann / varð þó að koma yfir hann.“
Hin fölnaða ásýnd
Einn af homsteinum Kvennalist-
ans var útskiptarreglan. Sumsé sú
hugmynd að fulltrúar listans sætu
afar tímabundiö á þingi og í trúnað-
arstöðum. Fyrir margt löngu fóru
konur innan Kvennalistans, eink-
um þær sem þessi regla bitnaði á,
að tala úm nauðsyn þess að hverfa
frá þessu vandræðalega fyrir-
komulagi. Þær umræður hafa
sennilega aldrei verið háværari en
einmitt nú.
Hin tæra ásýnd femínismans,
sem öllum var ljós í upphafi, hefur
fyrir löngu daprast innan Kvenna-
listans. Þar á bæ hefur afstaðan til
málefna dagsins mótast af öðrum
þáttum mestan part.
R-lista samkrullið
Sú ákvörðun Kvennalistans að
ganga til samkrullsins um R-list-
ann í Reykjavík var kannski síð-
asti kaflinn á þessari vegferð. Þar
með var endanlega innsiglað að hin
gamla sérstaða gilti ekki lengur.
Kjallarinn
Einar K. Guðfinnsson
alþingismaður Sjálfstæðis-
flokksins á Vestfjörðum
Kvennalistinn var farinn að vinna
á splunkunýjum forsendum póli-
tískrar samfylkingar, sem hug-
myndafræði hins afmarkaða fem-
ínisma náði alls ekki yfir.
Og í ljósi síðustu atburða blasir
það við kristalklárt að foringi R-
listans og fyrrum þingmaður
Kvennahstans telur R-hstann vera
sjálfstætt póhtískt afl. Ekki fram-
lengdan arm þeirra fjögurra flokka
og framboðshsta sem að honum
stóðu, heldur nýja stjómmála-
hreyfmgu, með eigin félagslega
uppbyggingu og sjálfstæða hug-
myndafræði, sem rúmar þar með
alls ekki hina margrómuðu sér-
stöðu Kvennahstans.
Rökrétt tillaga
Þess vegna var það mjög rökrétt
að fram kæmi tihaga á landsfundi
frá þingmanni Kvennahstans að
óska eftir búseturétti í hinu nýja
léni Jóhönnu Sigurðardóttur. Sér-
staða hstans er hvort sem er horf-
in. Stjómmálabarátta hans fer nú
fram á þeim almennu forsendum
sem gilda í landinu. Kvennahstinn
er orðinn eins og hvur annar
stjómmálaflokkur, sem sker sig
ekki úr að öðm leyti en því að kall-
ast listi en ekki flokkur. Talsmenn
hans kenna sig nú helst við hugtök
eins og félagshyggju og vinstri
stefnu. Hinn margrómaði reynslu-
heimur kvenna er sumsé orðinn
póhtísk afgangsstærð.
Nú er þaö semsagt greinhegt að
þaö er ekki lengur hin hátimbraða
hugsjón kvenfrelsisins sem ræður
för, heldur óttinn við póhtískt
gæfuleysi. Það er því ekki eftir
neinu að bíða með að efna í nýtt
og breytt hræðslubandalag.
Einar K. Guðfinnsson
„Kvennalistinn er orðinn eins og hvur
annar stjórnmálaflokkur, sem sker sig
ekki úr að öðru leyti en því að kallast
listi en ekki flokkur. Talsmenn hans
kenna sig nú helst við hugtök eins og
félagshyggju og vinstri stefnu.“
Skodanir annarra
Ekki herfang ráðherra
„Ráðuneyti og opinberar stofnanir era ekki her-
fang ráðherra og þeirra aðha sem taka á sig þá
ábyrgð að veita þeim forstöðu. Kunningjagreiðar og
póhtískar fyrirgreiðslur era ekki á verksviði stjóm-
sýslunnar. Hér hijóta ráðherrar og yfirmenn ráðu-
neyta og ríkisstofnana að reka af sér slyðruorðið,
því án vel starfhæfs embættismannakerfis og skU-
virkrar stjómsýslu fær nútíma þjóðskipulag vart
staðist." ÚrforystugréinTímansl6. nóv.
„Þetta gera menn ekki.
„Einn mesti drengskaparmaður íslenskra sljórn-
mála er Friðrik Sophusson. Á viðkvæmri stimdu
mátti hann þola að vera niðurlægður af forsætisráð-
herra. Samkvæmt stjómarskránni er það Alþingis
að setja landinu lög. Hvorki fjármálaráðherra né
forsætisráðherra hafa heimUd tíl þess að gUdandi
lögum að undanskUja blaðsöluböm greiðslu opin-
berra gjalda... Það er ómaklegt að snupra ráðherra
sinn við skyldustörf. Þetta gera menn ekki, forsætis-
ráðherra."
Ragnar Tómasson lögmaður í Mbl. 16. nóv.
Flothylki Kvennalistans
„Einangrunarhyggja Kvennahstans mun dæma
hann innan tíðar úr leik. Fylgi hans á landsbyggð-
inni er falhð í vart mælanlegt lágmark, og einu táfest-
una er að flnna í þéttbýlinu, einkum í Reykjavík.
Hann hríðtapar fylgi meðal yngri kvenna, og nýtur
einskis stuðnings verkakvenna. í höfuðborginni
halda honum tvö flothylki frá drukknun. Annars
vegar er þar að finna drjúgan stabba háskólakvenna
sem jafnan hefur reynst Kvennahstanum fijór jarð-
vegur, og hins vegar er það árangur Ingibjargar
Sólrúnar sem enn er merkt hstanum.“
Úr forystugrein Alþbl. 16. nóv.