Dagblaðið Vísir - DV - 08.02.1995, Qupperneq 12

12
MIÐVIKUDAGUR 8. FEBRÚAR 1995
Spumingin
Eru íslendingar þjóð-
ernissinnar?
Herdís Arnórsdóttir dagmóðjr: Já,
meirihlutinn er ábyggilega þjóðern-
issinnar.
Kristinn Sæmundsson nemi: Ég veit
það ekki en ég er allavega ekki þjóð-
ernissinni.
Guðjón Guðmundsson garðyrkju-
maður: Já, ég myndi halda þaö. Þeir
hugsa um lítið annað en sjálfa sig.
Mór Gunnarsson starfsmannastjóri:
Já, mér finnst það svona frekar. Þeir
eru stoltir af landi og þjóð.
Garðar Sigurðsson nemi: Já, það er
engin spuming að íslendingar eru
þjóðemissinnar. Þaö er mikil sam-
staða í öllu. Tökum söfnunina í Súða-
vík sem dæmi.
Þórgunnur Guðgeirsdóttir verslun-
armaður: Já, við erum þjóðemis-
sinnar. Margir íslendingar hæla
okkur af því að vera falleg og hrein-
leg þjóð.
Lesendur
Landbúnaðar-
mafían
„Við viljum ekki lengur borga tyrir óþarfa gróðureyðingu," segir bréfritari
m.a.
Herdís Þorvaldsdóttir, leikkona og
form. gróðurverndarnefndar Lífs og
lands, skrifar:
Landbúnaðarmafían er stórt orð,
en þá á ég við báknið, yfirbygging-
una, sem búið er að koma upp í
kringum búskapinn í landinu, aðal-
lega þó sauðfjárræktina. - Hvernig
gátu menn búið í landinu áður fyrr?
í dag þarf heilt ráðuneyti, Búnaðar-
félag, tilraunabú, rannsóknarstofn-
anir, búnaðarfélög og sambönd, sölu-
miðstöðvar, búnaðarþing, ráðunauta
o.s.frv., o.s.frv. Eitt hundrað og þrjá-
tíu milljónir í markaðsstarf, auglýs-
ingar, niðurgreiðslur og tilboð til að
reyna að fá fólk til að borða meira
kjöt því offramleiðslan er að sökkva
skútunni. - Ekki að furða þótt afurð-
in sé orðin dýr.
Við þessu þarf að bregðast. Land-
búnaðaróráðsían virðist halda að sitt
hlutverk sé að gæta sinna hagsmuna
með því að halda öllu í sama gamla
horfinu, í stað þess að hjálpa bænd-
um til að mæta nýjum tíma og kröf-
um. Minnka þarf kjötframleiðslu og
neytendur krefjast þess fyrst og
fremst að varan sem þeir kaupa sé
vistvæn en stuðb ekki að eyðingu
gróðursins í landinu. - Hver vill
borga fyrir það?
Rányrkja og skipulagsleysi í beitar-
málum hefur skaðað ímynd bænda-
stéttarinnar og ef til vill stuðlað að
minni lyst á lambakjöti. Um 80%
þjóðarinnar Uta á gróöureyðingu
sem alvarlegasta vandamál okkar í
dag. Þetta ættu bændur og öll þeirra
þunga yfirbygging að taka með í
reikninginn.
Ræktunarbúskapur í stað rányrkju
og vörsluskylda á búfé (kindur og
hestar) er það eina sem við getum
sætt okkur við, og er mannsæmandi
fyrir þjóö sem heldur að hún geti
verið fyrirmynd í umhverfismálum.
- Þjóð sem tekur ekki á vanda gróð-
ur- og jarðvegseyðingar til varnaðar
fyrir aðra er ekki til fyrirmyndar.
Við viljum ekki lengur borga fyrir
óþarfa gróðureyðingu eða vanhæfar
stofnanir sem standa vörð um ósóm-
ann eöa hafa ekki áhuga eða getu til
að bregðast við vandanum. Nýir
tímar kreíjast nýrra áherslna. - Ég
tek fram að þetta er skrifað til að
vekja athygli á hvert stefnir meö
núverandi stjórnleysi.
Dagsljós á kvöldi
Haraldur Guðnason skrifar:
Þá er komin betri tíð með blóm í
haga. - Þórður með þjóðarhaginn
farinn að brosa í fjölmiðlum, Davíð
hefur aflýst kreppunni og Magnús,
kenndur við Eimreiðaráhald, birtist
brosmildur á skjá og býður af rausn
2-3% kauphækkun.
Við, þessir gömlu og óþörfu í mark-
aðsþjóðfélagi, fógnum góðum hag
RÚV. - Nýr maður kominn í spark-
fréttaliðið, svo kannski fer það brátt
að fylla tuginn. Og við fögnum end-
urkomu Ómars líkt og týndum syni
komnum til föðurhúsa.
Dagsljósið þeirra í RÚV skín í
skammdegismyrkrinu. Misskýrt þó.
Áslaug hefur útgeislun og Þorfinnur
fransk-íslenskan sjarma. Ágúst
ómissandi, svo og „ritstjórinn". -
Minnir á gamla daga þegar óvarin
Ijósapera dinglaði í lofti - og þá
kviknar á perunni hjá stjómandan-
um. Aldeilis fínt sjónarspil. Frétt um
að Radíusbræður væru á förum
reyndist þvi miður röng. - Fjalar er
góður spyrill en galli að samtalið er
næstum búið þegar það byrjar.
En meöal annarra orða: Áf hverju
voru þeir ágætu fjölmiðlungar að
setja Dagsljós sitt á kvöldmatartím-
ann? Er þá ætlast til þess að fjöl-
skyldan setjist við imbakassann með
snarliö sitt til þess að missa ekki af
„Ijósinu"?
Lágmarkslaun og stöðugleiki
Þór Ludwig Stiefel skrifar:
Nú em lausir samningar. Launa-
fólk gerir kröfur um launaleiðrétt-
ingu og betri kjör. Viðsemjendur
kyija sinn kór um stöðugleika, óða-
verðbólgu og atvinnuleysi. Fram-
undan er óstöðuleiki en við-viljum
stöðugleika. - Athugum hvað veldur.
Á dögunum var haldinn félags-
fundur hjá Dagsbrún. Viðraði ég þar
skoðanir mínar um 100.000 kr. lág-
markslaun á mánuði. Góður rómur
var gerður að sem vonlegt er. Til aö
sýna fram á að ekki hafi verið um
lýðskmm að ræða sé ég mig knúinn
til að fylgja máli mínu eftir með ör-
litlum útskýringum.
Ég vil taka það skýrt fram að ég,
líkt og allir hugsandi menn, vil stöð-
Hringið í síma
563 2700
milli kl. 14 og 16
- eða skrifið
ugleika. Hann er ein meginforsenda
þjóðfélagins. En hvers konar stöðug-
leiki ríkir í okkar samfélagi yfirleitt?
Því miöur er hann ekki til staðar og
því ekki hægt að tala um varðveislu
hans. Sá stöðugleiki sem launafólki
er gert að varðveita er viðvarandi
óstöðugleiki sem í raun er orsök ótal
vandamála sem gegnsýra allt samfé-
lagið.
Verkföll, og kröfur um hærri laun,
verðbólga og atvinnuleysi em ein-
göngu birtingarform þessa óstöðug-
leika sem fyrir er. Einfeldni og blekk-
ing þeirra sem halda því fram aö
launakröfur láglaunafólks valdi
óstöðugleika er nær takmarkalaus.
Að gera kröfur um jöfnun kjara er
að gera kröfu um stöðugleika. Sá
sjúklegi munur sem er á launum
manna veldur hinum mesta óstöðug-
leika og mun, ef ekkert verður að
gert, leiða til hrömunar og aö lokum
endaloka þjóðfélagsins. Alhr sjá aö
launamunur getur ekki verið tak-
markalaus og þá er bara spurningin
hvar skal draga mörkin. Og sá sem
eitthvað þekkir til mannlegs eðlis sér
að um slíkt fæst aldrei friður. Því
meiri sem misskiptingin er því meiri
er óstöðugleikinn. - Okkur ber aö
stefna aö stööugleika og krafa mín
er 100.000 kr. lágmarkslaun. Og það
er skref í átt að stöðugleikanum.
Hungraðir
nemendur
Ásbjörn hringdi:
Mér blöskraði er ég las frétt í
DV um skólanemendur sem
panta pitsur og láta senda sér í
skólann. Jafhvel í raiðjum timum
bankar sendUl upp á í skólastofu
og nemandinn bregður sér fram
og tekur til við átið. Þetta eru lík-
lega afsprengi stofnanakynslóð-
arinnar. - En hvers konar dj...
þjóðfélag og ómenni erum við að
ala hér upp, ég bara spyr? Og
skólayfirvöld segja náttúrlega
ekkert!
Hvelangtá
aðganga?
Garðar Björgvinsson skrifar:
Hve langt á Kristján Ragnars-
son hjá LIÚ að fá að ganga áöur
en þjóðin rís upp og mótmælir? -
Nú vill þessi ágæti Kristján taka
aílaheimildir af Færeyingum. Er
þessi maður að verða alisráðandi
í landinu? Það væri réttlætismál
aö bjóða Norðmönnum að veiða
hér ein 3000 tonn á línu og færi
utan við 20 mílur á 30-60 tonna
bátum. Ekki að 3000 tonn skipti
máli fjárhagslega séö fyrir þá,
heldur bara til aö sýna aö ísiend-
ingar viðurkenna mistökin í
Smugunni. Það má ekki leggja
sjálfsvirðingu okkar í rúst, líkt
og landgrunnið.
SvarfráBílanausti
Magnús H. Eyjólfsson versiunar-
stjóri skrifar:
Sem svar við bréfi Hjálmars
Hlöðverssonar í DV í gær, 7. fe-
brúar, vilja forsvarsmenn Bíla-
nausts hf. benda á þá augljósu
staöreynd sem falsaöar og inn-
stæðulausar ávísanir eru því
miður orðnar í þjóðfélagi okkar,
og fyrirtækið hefur ekki farið
varhluta af fremur en aðrir sem
stunda viðskipti. - Framvísun
debetkorta við greiðslu með ávís-
un er trygging fyrirtækja, að þau
fai ávísanir greiddar í banka, þó
svo að þær séu innstæðulausar.
Skilriki koma því miður ekki að
sama gagni þar sem þau sýna
aðeins aö viökomandi hafi skrif-
að rétt naih á ávísunina. Eigend-
ur og starfsmenn Bílanausts telja
sig ekki þess umkomna að meta
heiðarleika viðskiptavina sinna
eftir útiiti, og hefur því þeirri
reglu verið fylgt að tryggja skuli
ávisanir með framvísun debet-
korta og gildi sú regla jafnt fyrir
alla viöskiptavini okkar.
FordæmifráHitler
Jón Vigfússon skrifar:
í tilefni af umræðum um stjóm-
arskrárfrumvarp sem félagamir
á Alþingi lögðu fram mýlega
finnst mér rétt að benda á að þetta
frumvarp á sér fordæmi. Nánar
tiltekið í Þýskalandi, árið 1933.
Þá var það Adolf nokkur Hitler
sem kom að ákvæði í þýsku
stjórnarskrána sem er svo keim-
líkt því sem boriö var fram hér á
dögunum að maður spyr sjálfan
sig hvaöan sijómarskrámefhd
hafi fengið sínar hugmyndir.
VerðurVRá
undan?
Halla skrifar:
Ekki er nokkur vafi á því að
nú reyna sum stéttarfélög hvað
þau geta til að útkljá samninga-
mál sín áður en kosningar fara
fram. Þau sjá sér hag í því fyrir
margra hluta sakir, og þótt ekki
væri nema vegna þess að enginn
veit hvaða ríkisstjórn tekur við
hér. Virðist sem kapphiaup sé
hafið milli stéttarféiaga um hvort
eitthvert þeirra getur rutt braut-
ina. VR sýnist t.d. tObúið aö hafa
þarna forgöngu. Ef þaö gengur
eftir verða önnur verkalýðsfélög
lítilsmegandi í kröfugerðum sín-
um.