Þjóðviljinn - 15.02.1953, Side 7

Sunnudagur 15. febrúar 1953 — ÞJÓÐVILJINN — (7
FYRIR nokkru kom hingað
: frá brezku nýlendunni Hong
Kong trúboðinn þjóðkunni,
Jóhann Hannesson. Hann lét
blaðamenn þríflokkablaðanna
og útvarpsins hafa eftir sér
hinar furðulegustu fréttir um
ástandið í hinu nýja Kína, en
það þekkir liann hvorki sjálf-
ur né hefur haft skiiyrði til
að þekkja, eins og blaðavið-
tölin sönnuðu. Þar var því t.
d. haldið fram að í Kína séu
aðeins 3 milljónir verkamanna,
en t verkaiýðsfélögum eru 8
niilljónir, og er það ekki nema
hluti af öllum fjöldanum. Eft-
ir honum var liaft að kristnir
söínuðir geti ekki starfað þar
nema því aðeins að trúbræð-
urnir saki hver annan um land-
ráð og verði svo líflátnir að
launum.
ÞJÓBVILJINN birtir hér grein
eftir einn fremsta leiðtoga
kristinna manna í Kína, mann
sem sjálfur hefur alið allan
aldur sinn þar og ætti að
vera ástandinu öllu betur
kunnugur en séra Jóhann og
i er eflaust ekki ver kristinn.
Meðal hinna mörgu, sem
fyl'ktu sér d ihátíðlegar skrúð-
gömgur iþann 1. október síðast-,
liðið haust, til þess að aninnast
3ja ára afmælis kínverska al-
þýðulýðvieldisins voru kristnir
menn, Búddatrúarmenn, Mú-
hameðstrúarmenn og fulltrúar
ýmsra amnarra triúarflokka, er
ástæðu höfðu að fagna full-
komnu trúarbraigðafrelsi, sem
þeir eru nú allir aðnjótandi.
Hin hætta aðstaða hefur eflt
trúarlíf hinna ýmsu safnaða í
Kína. Þetta sanna ótölulegar
staðreyndir. Til að byrja með
'vil ég tilfæra vitnisburð trúfé-
laga minna í hi-nni kristnu mót-
mælendakirkju.
Sveitaprestur einn í Ping-
júanfylki í N,örður-Kína reit
nýverið 'í vikuritið Tjen-Feng,
sem er kristlegt rit:
• „Eftir þjóðlausnina hafa
m-esisur, ibæði stórar og litlar,
aldrei stöðvazt. Öll þjónusta
gengiur sinn vana gang. Tala
safnaðanmeðlima hefur ekki
minnkað heldur aukizt.“
Annar prestur skrifar frá
Kiangyin, Kiangsufylki í Aust-
ur-KLma:
„Fyrst eftir þjóðl-ausnina var
söfhuður okkar óttasleginn. þvi
Ameríkanar og Kúómíntang-
•sinnar höfðu sagt, að hvar sem
ikommúnistar kæmu, upprættu
þeir trúarbrögðin og eyðilegðu
kirkjurnar. En þessi rógur var
fljótit úr sögunni. í söfnuði
okkar hefur aldrei orðið messu-
fall, þvert á móti, hann dafnar
ágætlega og safnaðarmeðlimum
Er trúfrelsi í Kína?
eftir Vú J aó-tsung,
einn fremsta leiðtoga mótmælendakirkjunnar
4. Kirkjurnar -má ekiki nota til
funda sem eru þegs eðlis að
'þedr þeinist gegn, trúarbrögð-
um.
Hin fullkomna virðing, sem
yfirvöldin sýna kirkjunni og
trúarbragðaiðkunum safnaða
þeirra, verður eiigi bétur lýst
en hér hefur verið gert.
Ranghermi leiðrétt.
Satt er það, að eftir þjóð-
lausn voru nokkrir kristnir
■reka af höndurn sér forsvars-
menn stórveldanna, kúgara og
misindismeinn á sérhverju sviði
iþjóðl'ífsins, var ekki nema eðli-
tegt að slíkt kæmi fyrir á
sviði trúarbragðanna, sem ann-
ars staðar.
Sem dæmi má nefna mál
,jFjöIskyldu Jesús“, kreddutrú-
arfólks í Tavenkú, Shantung-
fylki, en þessi tnúflokkur
gortaði af því að hann ætlaði
sér að framkvæma „kristiiegan
Kaþólsk kirkja í Peking, nunnur koma frá bænagjörð
innar. Forsetinn hvatti þá til
að láta /í ljósi og 'koma fram
með, ef þeir ihefðu undan ein-
'hverju að kvarta, og lét þá
einn presitanna þess getið, að
herdeild nokkur hefði feragið
lánuð nokkur húsigögn í kr.istn-
um gagnfræðaskóla og hefði
hún ekki staðið iskil á þeim'
öllum. Annar prestur sagði, að
itilraun hefði ver.ið gerð til þess
að taka kirkjubygginigu eina
til opin-berra afnota á þeim for-
'sendum að hún væri til ■rinsk-
iis motuð. Forsetinn siendi þegar
eftir aðstoðarmanni sínum og
sagði v.ið hann: Farðu og
komstu iað hvaða herdeild bað
var siem íékk húsgögnin að
láni og isjáðu til að öllu verði
skilað eins fljótt og hægt er.
Þvií næst kallaði ihann einkarit-
ara sinn fyrir sig o.g gaf hon-
um þessi fyrirmæli: „Taktu
hraðsímtal við Kínkíang og
seigðu þeim í borgarstjóminni
■að snerta ek'ki við kirkjubygg-
ingunni án saimþyltkis eigenda
hennar cg leyfiis æðri stjómar-
valda.“ Þessi ákveðna fyrir-
greiðsla, jafnvel i smávægileg-
um efnum, hafði mikil o-g góð
áhrif á hin.a kristnu trúbrreður.
Yfirleitt má segja að vegna
vöntunar á hæfilegu húsnæði, í
sveitum og smábæjum, séu
kirkjurnar, isem víðast hvar
em vönduð,.vel ibyggð hús oft
notaðar fyrir lopiniberar sam-
komur. Presturinn sem skrifaði
frá Kianigyin. lýsti 'skilyrðum,
'sem fylkisstjórniin s'ett'i fyrir
notkun kirknanna:
1. Sámþykki safnaðarins verð
ur að vera tryggt.
2. Regla og þrifleig umgengni
skal iskLlyrðislaust viðhöfð.
3. Samkomur má ekki halda,
ef þær koma að nokkru leyti
í bága við trúarbragðaþjónust-
una, og
teiðtogar kærðir af trúbræðr-
um sínium og settir frá emb-
-ætti. Þetta hefu-r igefið átyllu
til mar-gháttaðra gróusa'gna, er
hafa haft þann tilgang að tor-
velda umbótahreyfinigun-a 5nn-
an kristnu safnaðanna og
sverta alþýðustjómina kin-
versku. Raunverulega eru slík
atvik í 'engum -tengslum v-ið
trúarbr-agðafrelsi. Á þei-m t'.íma
sem -gervöll þjóðin reis upp
til þess að afhjúpaj og
komimúni'sma". Flokki þessu-m
var itjórnað af Chin-g Tíen-
ying, sem margif héld-u fram
að v-æri heila-gur maður o-g
fremstur af leiðtogum kr-istnu
safnaðanna í Kína. Svo fóru þó
leikar að í a-príl 1952 reis upp
igramja með.al fyl'gjenda Chin-gs
isjálfs og endaði með almennri
uppreisn í söfnuðinum og. kom
þá upp úr kafinu, -að hanu var
hræsnari, misindismaður og
harðsviraður landsdrottinn
FRÁ DAGSBRÚNARFUNDI:
Ræða sem ekki var flutt
fjöLgar."
S»fn-aðarbróðir írá Sjangshú,
Kíangsúf-yl-ki, v-ottar:
„Jýlin 1951 vor-u þau gleði-
legustu í -sögu kirkju okkar.
Fordyrið var fagurlega skrevtt.
Yfir altarinu var dúfulíkan á-
samit -áletruðum borða með þess
um crðum: ,H-aIdið hátíðtegan
fæði-n.gardag Jesús D-g verndið
fríðinn í heiminum.‘ Jólin hafg
fe-ngið nýtt .innihald hjá okkur
í Kin.a. hinu nýja.“
Alþýðustjórnin ávann sér
mjö-g snemma traust hin-n i trú-
uðu. Hópur kristinna leiðtoga
segir frá þvi, ,að þegar á árinu
1949 hafi þeir farið í ferðalag
um Mið-Kína til þess að kanna
ást.andið innan kirkjunnar þar.
í borginni Nansj-ang fóru þeir á
fund forseta Kíangsfylkisins á-
sa-mt nokkrum prestum borgar-
Góðir félagar!
Þar sem árið 1953 er enn í
upphafi sínu, þá óska ég ykkur
öllum gleðilegs nýárs, og vona
að það verði ár mikilla sigra í
baráttunni fyrir bættum kjör-
um, verði ár einingar og sam-
heldni allra verkamanna í Dags-
brún.
Nú í lok. þessa fundar lítur
maður yfir það sem hér hefur
farið fram, vegur það og metur,
dregur svo sínar ályktanir þar
af. Ræður hafa hér verið flutt-
ar misjafnar að innihaldi og
framsögn. Ef ég ætti að segja
hvaða ræða mér hafi þótt bezt
þá verður ræða Guðmundar J-
Guðmundssonar fyrir valinu,
þéssi ungi maður með sína.
prúðmannlegu framkomu, góðu
framsetningu á máli og vel
skipulagðá efnismeðferð, verk-
aði sem ferskur andblær hér í
salnum.
Það er gott til þess að vita
að uppstillinganefnd og trúnað-
arráð hafa nú ætlað tveim ung-
um mönnum að taka sæti í
stjórn Dagsbrúnar, og ég óska
þeim til hamingju með það á-
byrgðarmikla starf sem þeir nú
táka að sér í stærsta verka-
lýðsfélagi landsins.
Stjórn Dagsbrúnar á hér sína
andstæðinga, sem marai getur
þó virst nokkuð furðulegt með
tilliti til þess að aldrei hafa í
neinu verkalýðsfélagi unnizt
jafn margir og stórir sigrar í
kjarabaráttu verkamanna, sem
hór í Dagsbrún síðan sú stjórn
tók við sem nú situr og leitt
hefur félagið svo giftusamiega
gegnum marga raun.
Einskctiar forsprakki fyrir
þessari stjórnarandstöðu virð-
ist mér muni vera Albert nokk-
ur Imsland, stór maður, sem
flutti skrifaða ræðu, með 10
eða 12 kosningaloforðum, eins
og siður er hjá Alþýðuflokks-
mönnum við kosningar, þessi
loforð eru einskonar punt á þá
leirköku sem þeir bjóða kjós-
endum upp á fvr'r hverjar
kosningar. .Slík. loforð eru þeir
ósparir á að gefa, en gleyuna
þeim að kosningum loknum en
muna þau þó aftur þegar á að
kjósa næst.
Imsland talaði mikið um þá
ósvífni sem honum fannst
stjórn Dagsbrúnar gera sig
seka um að voga sér að fara
þess á leit við hann, að hann
stæði með stjórninni í því að
rétta hlut félagsmanna þar sem
hann kann að vera skertur, en
þess ber að gæta að það er fé-
lagsleg skylda allra manna hér,
Séra Vú Jaó-tsung
H-i-air „heilögu" glæpir Chin.gs
myndiu -efni í heila bók. Hann
neyddi hvern o-g -einn sem gekk
í söfnuðinn itil þess að láta af
hendi sínar jarðnesku eignir
og afhenda þær ,,fjölsk'yldunni“
og var látið svo heita að það
væri gert til almenningsheilla.
Óbreyttir trúbræður hans bjáð-
ust af ihungri og kulda á með-
an hann sjálfur lifði kóngalífi
á fómum þeirra. Safnaðarmeð-
l'imir áttu ei-gi aðeins á bak að
sjá eiignum Eiínum, heldur og
skoðanafrelsi siín-u. Manni og
konu va-r sagt, . að það væri
„drottins vilji“ að þau giftust
og urðu að lát-a sér það lynda,
hvort þau felldu huigi saman
eða ekki. Að -fiáum dögum liðn-
um urðu samt hjónin að skilja
veg-na þsiss að „fjöl:skyldan“
krafðdst að þaiu yrðu .að búa
sitt í hvoru lagi. Það upp-
lýsiti-st, -að hjón sem höfðu ver-
ið -giift- í 10 ér hö-fðu aðeíTjs
leyfi til að vera samiv-istum í
elleíu daga. Mótsögn þe-ssa var
lifn-aður Chinigs siálfs. Hann
va,rð sannur að þvi að ha-fa
h-aft hneykslanlegar samfarir
við fjölda kvenna í „fjölskyld-
unni“, auk þess sem hann
h-afði na-uðgað nokkrum stúlk-
um í söfmuði sí-num.
Þó að Chimg n-eitaði því að
sértrúarf’okkur hans hefði
ookkiurt sa-mband haft við fjand
samleg eitórveldi, er nú upp-
lýs-t, að hann ,fékk fjárfúlgur
ertendis frá -o-g að trúboði nokk-
ur, sem var söfnuðinum tengd-
ur, fór njcs-marf-ör um Norð-
vesturfylkin. Þessi njósnarför
Framhald á 11. síðu.
að vera stjórninni til aðstoðar
ef húa þarf þess með, hér er
enginn undan skilinn, Imsland
ekki heldur. Ef þessi stóri mað-
ur er svo lítill, að hann telur
sér ekki fært að gegna slíku
kalli, þá eru það svik við fé-
lagið og maðurinn auðvitað ekki
hæfur til að hafa nein afskipti
af stjórn félagsins.
tmsland talaði hér um pccit-
unarstarfsemi og það á þá lund
sem hann ætlaðist til þess 3ð
Dagsbrúnarstjórnin færi að
fást við vöruafgreiðslu, og það
í því húsnæði sem hún nú hef-
ur yfir að ráða, oft hefur mað-
ur heyrt fávíslega talað um mál
sem þetta en sjaldan aðra eins
endemis bábylju. Hvernig er
hægt að hugsa scr að Dagsbrún
arstjórnia geti rekið pöntunar-
Starf fyrir 3000 heimili cg gera
það í hjáverkum?
Öll ræía Imslands var á þá
lund að maður gerir sér full
Íióst að þrátt fyrir s :na miklu
líkamsstærð þá er liann samt
svo lítill að hann er engan veg-
inn þess megnugur að veita
Dagsbrún forstöðu.
Framhald á 11. síðu.