Þjóðviljinn - 22.03.1953, Qupperneq 10

10) — ÞJöÐVILJINN — Sunnudagur 22. marz 1953
ffl
Óvenjulegir hanzkar
Hér koma tvennir hanzkar,
sem hvorir tveggja eru ó-
venju’egir. Þeir eru röndóttir,
en að öðru leyti eru þeir ekk-
ert líkir.
Úi A.
ast við að þessir mynstruðu
tauhanzkar nái miklum vin-
sældum. Þeir eru mun ódýrari
en skinnhanzkarnir og geta ver-
ið fullt eins sterkir. Og það
er svo undurauívelt að þvo þá.
Á veturna vilja cjálfsagt fleiri
nota skinnhanzka eða heklaða
hanzka, en þegar vorið nálgast
kjósa margir tauhanzkana held-
ur. Hægt er að fá prýði’eg
hanzkasnið til að sníða eftir,
og ef mann vantar hanzka í
lit við kjói eða dragt, þá er
ekkert því til fyrirstöðu áð
hver og einn geti saumað þá
sjáifur. Þó er það erfiðara en
margur heidur. Oft er erfitt að
sauma þumlana saman, án þess
að á þeim sjáist að þeir séu
saumacir heima.
Hinir hanzicamir eru saum-
aðir úr taui, og það má bú-
Hyrna
Hyrnurnar eru nú mjög í
tízku, þær sjást í öllum regn-
toogans litum og eru yfirleitt
úr mjúkri og lipurri u'l. Ef
sparikjóllinn er þunnur og
skjó’líti'l er ynd'siegt að eiga
fallegt sjal yfir heröarnar.
Einnig er hægt að nota það
við kjól, sem er farinn að
láta á sjá að ofanverðu, þótt
pilsið sé enn fallegt. í staí
þess að standa í breytingum
og iagfæ”ingum á blússunni má
hylja hana með sjali eða hyrnu
og-fylgja tízkunni um leið.
Rafmagnstakmörkun
Sunnudagur 22. marz
Nágrenni Reykjavíkur, umhverfi
Elliðaánna vestur á.ð markalínu
frá Fiugrskálaveg-i við Viðeyjar-
sund, vestur að Hlíðarfæti og það-
an til sjávar við Nauthó'svík í
Fossvogri. Laugarnes, meðfram
Kleppsvegi, Mosfellssveit og Kjal-
arnes, Árnes- og Rangárvalfasýslur.
Mánudaífur 23. marz
Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðarár-
hoitið, Túnin, Teig-arnir, íbúðar-
hverfi við Laugarnesv. að Klepps-
vegi og svæ^'ð þar norðaustur af.
MATURINN
Á
MORGUN
Lauksúpa með osti.
I Soðinn fiskur, kartöfiur, feiti. (
I Súpan: 2-3 laukar skornir xl
i sneiðar og 1 msk. af útbleytt-
um gulrótum er hitað saman i
í 50 g af smjörlíki. ÍM: 1 af (
1 soði hellt á (t.d. kartöflusoði (
eða fisksoði og soðið í 15—20 j
* min. Hei’hveitibrauðsneiðar, 4
1 til 6, eru glóðaðar, smurðar
smjörlíki og ein sneið látin í
hvern súpudi.1 k. 1 msk af rifn-,
um osti látin á hverja sneið og j
sjóðandi súpunni ausið yfir.
Nevil Shute:
HljóðpípUsmiðurinn
69.
ICaupið það mikið af nýjum (
, fiski á mánudag, að nóg verði |
I í fiskdeig á miðvikudag.
HÉR er mynd af snotrum göngu-
búningi með skeifu á brjóstinu,
og línan er undirstrikuð með
þrem skrauthnöppum þvert yfir
framstykkið. Þetta er fallegt á
háar og grannar stúlkur, sem
hafa flatan barm. Brjóstamiklar
konur ættu aftur á móti að
forðast þetta snið. En þetta er
fallegt á þær sem geta borið það.
— Annars er göngubúningurinn
saumaður úr ýróttu efni og er
með hálflöngum ermum, en hægð-
atleikur er að breyta þeirn í 'ang-
ar ermar, sem eru hentugri í
okkar loftslagi.
Kryddbrauð
150 g smjörlíki
2 dl sjóðandi vatn
200 g síróp
150 g sykur
2 egg
250 g hveiti
iy2 tsk lyftiduft
% tsk natron
V2 tsk salt
2 tsk engifer
1 tsk kanell
Hellið sjóðandi vatni yfir feit-
ina og látið bráðna. Blandið
sírópi, sykri og eggi út í og
hrærið með þeytara þangað til
sykurinn er bráðinn. Sáldrið
þurrefnunum yfir og þeytið,
þangað til deigið er jafnt og
kekkjalaust. Bakið í djúpum
tertumótum, helzt ferhyrndum
í 30-40 mín við 175-200 stiga
hita. Kælið og skerið í fer-
hyrndar kökur og smyrjið með
súkkulaðibráð eða aldinmauki.
Gott er að bera þeyttan rjóma
með.
beint að stóru kirkjunni í miðri borginni. Við
kirkjuna vestanverða Iggur vegur í vesturátt;
hann eigið þcr að fara. í útjarðri borgarinnar
eigið þér að taka veginn til hægri. Þaðan eru
sjö kílómetrar til l’Abervrach“.
Nicole sagði: ,,Ég hef komið þar áður. Ég
býst við að ég rati“.. .
Bóndinn sagði: ,,Nú verð ég að fara, ungfrú.
Og þið verðið að flýta ykkur af stað“. Hann
sneri sér að Howard. „Meira get ég ekki gert
fyrir yður, monsieur. Gangi yður vel. Ef til
vill eigum við eftir að hittast undir sikemmti-
legri kringumstæðum“.
Gamli maðurinn sagði: ,,Ég hlakka til að
geta sýnt yður þakklæti mitt fyrir alla góð-
vild yðar“. .
Arvers steig upp í gamla bílinn, beygðijít
á þjoðveginn og hvarf í hvítu reykskýi. Howard
leit í kringum sig. Engin hreyfing var í kring-
um húsið, það virtist tómt og eyðilegt í síð-
deglssólinni.
Nicole sagði: „Upp í með ykkur, krakkar".
Villem og Marjan klifruðu upp í vagninn;
ensku börnin og Pétur og Rósa hikuðu við.
Ronni sagði: ,,Er þetta hestvagninn sem við
áttum að aka í?“
Rósa sagði: „Þetta er mykjuvagn. Það er
ekki rétt að sitja í vagni fullum af mykju.
Frænka mín yrði mjög reið, ef ég gerði það“.
Nicole sagði fjörlega: „Ég ætla að gera það.
Þú getur gemgið með monsieur og hjálpað til að
teyma hestinn, ef þú villt“. Hún' hjálpaði hin-
um börnunum upp í vagninn; hann var aðeins
hálffullur af áburði, og þau komust öll fyrir
framaa við hlassið.
Pétur sagði: „Má ég ganga með Rósu og
teyma hestinn?"
Nieole sagði: „Nei, Pétur, þú ert of lítill til
þess og hesturinn gengur of hratt. Þú mátt
klappa honum um snoppuna þegar við erum
komin alla leið“.
Howard. leysti hestinn og teymdi hann út
á gótuna. Hann gekk hægt og silalega við hlið-
ina á hestinum, niðurlútur og álappalegur.
I hálfa aðra. klukkustund héldu þau áfram
unz þau komu að útjaðri Lennilis. Nicole
skemmti börnunvm í vagninum; öðru hverju
heyrði gamli maðurinn lilátursköll gegnum hófa-
takið. Rósa litla gekk við hlið hans, berfætt
og léttstíg.
Talsverð umferð Þjóðverja var á veginum.
Stundum ikomu bílar aftan að þeim og vagn-
ina beið á vegbrúninni meðan þeir óku framhjá;
fölir hermenn horfðu á þau áhugalausum aug-
um. Einu sinni mættu þau þrjátíu manna her-
flokki, foringinn virti þau fyrir sér en ávarp-
að þau ekki. Enginn virtist veita þeim athygli
fyrr en þau komu í nágrenni Lennilis.
I utjaðri borgarinnar voru þau stöðvuð. Tveir
gamlir bílar stóðu á veginum, svo að örðugt
var að komast framhjá þeim. Varðmaður gekk
letilega fram á veginn og lyfti upp handleggn-
um. Howard stöðvaði hestinn, starði á manninn
og lautaði eitthvað óskiljanlegt. Undirforingi
kom á vettvang og virti þau fyrir sér.
Hann spurði á slæmri frönsku: „Hvert ætlið
þið með þetta?“
Gamli maðurinn leit upp og bar höndina upp
að eyranu. „Ha?“
„Loudeac", sagði gamli maðurinn. „Loudeac
hjá l’Abervrach“.
Undirforinginn leit á Nicole. „Og er frúin
á sömu leið?“
Nieole brosti og lagði höndina á öxlina á
Pétri. „Sá litli á afmæli", sagði hún. „Það. er
erfitt að halda upp á afmæli nú á dögum. En
frændi þurfti að koma þessu hlassi i dag og
vagninn er ekki nema hálfur, svo að við fór-
um i þessa ferð vegna barnanna“.
Gamli maðurinn kinkaði kolli. „Það er erfitt
að gera sér dagamun nú á tímum“.
Undirforinginn brosti. „Haldið áfram“, sagði
hann letilega. „Til hamingju með daginn".
Hcward danglaði í gamla hrossið og þau
héldu áfram. Fátt fólk var á ferli; efíaust
voru margir innanhúss vegna hitans. í sumum
húsunum bjuggu bersýnilega Þjóðverjar; þýzkir
liermenn stóðu við gluggann og voru að
hreinsa og dytta að eigum sínum. Enginn veitti
myikjuvagninum athygli.
Við lcirkjuna í miðri borginni stóðu þrír
skriðdrekar í skugga trjánna og allmargir her-
bílar. Á stóru húsi blakti hakakrossfáninn á
stuttri stöng, sem stungið var út um einn
gluggann.
Þau gengu áfram gegnum borgina, fram hjá
verzlunum og íbúðarhúsum, framhjá þýzkum
liðsforingjum og hermönnum. I útjaðri borgar-
innar fóru þau veginn til hægri og yztu húsin
voru að baki þeim. Von bráðar sá gamli mað-
urina sjóinn, bláan og spegilsléttan milli tveggja
hæðardraga.
Hann fékk hjartslátt, þegar hann sá sjóinn.
alla ævi hafði sjór og sjávarloft heillað hann.
Þessj daufi blámi milli grænna akranna minnti
hann á heimáland sitt; honum fannst Eng-
land mjög nærri. Ef til vill yrði hann búinn að
sigla yfir þetta bláa flæmi annað kvöld og
væri kominn heilu og höldnu til Englands með
börnin Hann rölti áfram jafnrólega, en í hjarta
hans brann heimþráin.
Rósa var farin að þreytast; hann stöðvaði
vagninn og hjálpaði henni upp í hann. Nicole
fór niður úr vagninum og gekk við hlið hans.
„Þarna er sjórinn“, sagði hún. „Nú er ekki
langr eftir, monsieur".
„Ekki mjög langt“, sagði hann.
„Eruð þér ejíki feginn?“
Hann leit á hana. „Það er aðeins eitt sem
skyggir á ánægju mína“, sagði hann. „Ég vildi
óska að þér gætuð. komið með okkur. Getið
þér það ekki?“
Hún hristi höfuðið. „Nei, monsieur“..
Þau gengu þegjandi áfram um stund. Loks
sagði hann: „Ég fæ aldrei fullþakkað yður fyrir
allt sem þér hafið gert fyrir okkur“.
Hún sagði: „Þetta var allt mér í hag“.
„Hvað eigið þér við ?“ spurði hann.
Hún sagði: „Mér leið mjög illa, þegar þér
komuð til okkar. Ég veit ekki hvort ég get
sikýrt það fyrir yður“. Þau gengu um stund
þegjandi í sólarhitanum. „Mér þótti afar vænt
um John“, sagði hún hreinskilnislega. ,,Og mig
langaði til að verða ensk kona. Og ég hefði
orðið það, ef stríðið hefði ekki skollið á. Við
ætluðum að gifta okkur. Hefði yður þótt það
mjög leitt ?“
UIMT OC CMWCN
Hversvegna segjast konur hafa verið í búðunx
þó þær hafi ekki keypt neitt?
Hversvegna segjast karlmenn hafa verið á
veiðum þó þeir hafi ekki veitt neitt?
Hvað hefur þú nú helzt fyrir stafni?
Ég er búinn að finna nýtt skemmtiatriði fyr-
ir sirkus: láta ljón og geit leika saman.
En kemur þeim ekki illa saman?
Jú, það eru stundum smáárekstrar, en ég
kaupi þá bara nýja geit.
Símastúlka -
hefur köllun.
það er sú stúlka sém fengið
Jæja, gaf maöurinn þinn þér þá afmælisgjöf
sem þú hafðir vænzt?
Nei, en ég átti heldur ekki von á þvi.