Þjóðviljinn - 09.06.1953, Blaðsíða 10

10) _ ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 9, júníx 195-S
*
Vor-
dragfin
ExRAGTIR eru breytilegri i
ár en þær hafa nokkru sinni
verið fyrr. Þær eru áreiðan-
lega við allra hæfi, og hið
bezta er, að það er hægt að
fá sér nýja viðbót við gamla
fl'k, svo að úr því verði ný-
tizku dragt. Það eru tvílitu
dragtirnar sem gera það að
verkum, að hægðarleikur er
að notá gamalt við nýtt. Ef
maður á gott pils, er alitaf
hægt að fá jakka sem fer vel
við það, og þá er þarna kom-
inn ágætur göngubúningur.
Við birtum myndir af nolrkr-
um vordrögtum. Tvær þeirra
eru mjög heppilegar, ef mað-
ur á gamalt pils. Hér fyrir
neðan er köflóttur jakki úr
Photoplay. Hann er hnepptui
niður að framan og fer sér-
lega vel við þröngt pils með
lokufellingu. Sniðið er mjög
grennandi og jakkinn er því
einnig mjög
heppilegur fyr-
ir barnshaf-
andi konur,
sem eru að
leita að ein-
hverri flík er
klæðir af. —-
Jakkinn er
smáköflóttur í
tveim gráum
litum, er fara
vel við gráa
pilsið, Takið
eftir hvað
ermarnar eru
þröngar um
úlnliðinn. Það
lítur vel út en
þéss verður að
ge&ta að þær
verði ekki of
þröngar. Að
vísu ,er þetta
mjifg í tízku,
en það er
ekki heppilegt
þegar nota á
jakkann utan-
yfir. önnur föt.
Franska fyr-
irmyndin frá
Drea er einn-
ig heppileg
handa barns-
Rafmagnstakmörknn
Kl. 10.45-12.80
0. júní
óg nágrenni, -
hafandi kon-
um og jakk-
inn hefui
þann kost, að
það er ekki
mjög erfitt'aö
sauma hann
héima. Það
eru engin horn
á honum. Það er mjög í
tízku og það er ágætt að losna við horn-
in, því að bæði er erfitt að
sauma þau og svo hættir þeim
við að kryppiast og verða
tuskuleg. Ermarnar eru algerð
andstæða við ermarnar á hinni
myndinni. Þær eru víðar og
það má brjóta upp á þær til að
stytta ermina. Undir jakkan-
um er stúlkan í síðri, víðri
peysu, og það lítur ágætlega
út meðan aðeins gliljtir í
peysuna undir jakkanum, en
peysan ein er óklæðileg og get-
ur jafnvel aflagað venusvöxt.
Peysan er hvít með háum
Franxháld á 11. síðu.
A. J. CRONIN
Á annarlegri strönd
Um leið rykkti hinn maðurinn til handleggn-
um, en Corcoran varð fyrri til. Tröllaukinn
hnefi hans skall á kjálkanum á E1 Brazo.
Höggið bergmálaði um salinn og E1 Brazo
hneig niður á gólfið. Um leið og hann datt
út af sást bregða fyrir daufum undrunar-
glampa í augum lians; svo skall hann á stein-
gólfið og var gleymdur. Um leið komst allt á
annan endann, allir hrópuðu og ruddust að
þeim. Þjónoinn stökk yfir drykkjuborðið; ein-
hver fleygði flösku. Og Harvey stefndi til dyra
með Corcorsn.
Þeim voru komnir að dyrunum þegar annar
félagi E1 Brazo fleygði hnífi á eftir þeim. Þetta
gerðist í einu vetfangi. Harvey sá glampann
og um leið stóð hnífurina í handleggnum á
Jimmy. Hann ruddist áfram, hrasaði og ein-
liver sveiflaði stól og barði hann í höfuðið.
Allt varð svart fyrir augum hans. Eins og úr
f jarska heyrði hann hróp,. stimpingar, ys og
þys, svo fannst honum Corcoran draga sig út úr
þrönginni. Hann fann svalt næturloftið leika um
sig. Og í ö’.iu þessu umróti gerði ein hugsim
vart við sig. Hann hafði haft á réttu að standa.
Þetta var ekki tilviljun. Þetta átti fyrir hon-
um að liggja. Hann hafði óljóst hugboð um að
Corcoran héldi honum uppi. Svo tók myrkrið
við á ný.
XVI.
Harvey opnaði aúgun. Hann lá á rauðum flos-
sófa í litlu herbergi sem í var ilmur af heitu
kaffi, lykt af lauk og tóbaksreykur. Hann
var stirður í hálsinurn og hann hafði verk í
höfðiuu. Hann lá grafkyrr meðan hann var að
reyna að átta sig á herberginu. Hlutirnir um-
hverfis hánn fengu á sig skýrari myndir. Á
arinhillunni stóð græn klukka, vindlakassi, tveir
postulinshundar nieð stór eyru og stirðnað
bros 'og yfir þessu hékk ísaumur í ramma:
„Drottinn blessi heimilið". Veggirnir voru ó-
þægilega rauðir, á þeim héngu ýmiss konar
myndir í forgylltum römmum: Hestar í veð-
hlaupi, mynd af Maríu mey og tveim englum,
skeggjaður karlmaður og alstrípuð, brosandi
kona Hann hætti að horfa kringum sig. Hann
var áreiðanlega að dreyma; þetta var óhugs-
andi.
En hann var ekki að dreyma. Sólskinið
strejvndi inn um lokaðan gluggann. Það var
morgunn. Hann hreyfði höfuðið með varúð. Og
við borðið sat mamma Hemmingway með stutta
fæturna krosslagða, \nndil í munninum og dag-
blað milli handanna.
Harvey starði á hana, vætti varirnar og loks
sagði hann: „Hveniig komst ég hingað?“
Hún leit ekki upp; hélt í mestu makindum
áfram með vindilinn og dagblaðið. En síðar
sagði hún illgirnislega; ,,Er angabarnið vaknað
af hænublundinum ?“ Og hún fletti blaðinu
eins og hún hefði engán áhuga á öðru en því.
„Ég vona að þér hafi sofnast vel og þægilega.
Ef iþú hefur yfir einhverju að kvarta, þá skaltu
gera það. Já, við kvörtum fyrir forstjóranum,
og það er ég“.
Hann bau höndina upp að höfðinu og þreif-
aði á því. Það var eins og hún hefði beðið þess
arna, því að hún leit upp og glotti.
„Ja, nú er heima“, sagði hún. „Er það sárt?
Barði einhver þrjótur hann í hausinn ? Ja, Ijótt
er að tarna. Af hverju er fólk ekki kurteist og
vingjarnlegt þegar það hittir svona prúðan og
.penan mann eins og þig?“
Hanh leit ekki af henni.
„Hvernig komst ég hingað ?“
„Sjimmi sæti kom með þig. Allt er hey í
harðindum, skilurðu. Og það var Ijóta fyrir-
ferðin á honum. Hann eyðilagði fyrir mér allan
bissness og blóðið lagaði úr hónum yfir allt
teppið í setustoíimni. Það vár svei mér heppi-
legt að það var rautt. Hana, fáðu þér morgun-
verðarbita". Hún hallaði sér yfir borðið. „Fáðu
þér sæti og matarbita. Ég veit ekki af hverju
ég er að þessu. Ætli ég vakni ekki með vængi
einn góðan veðurdag“.
„Hvar er Corcoran ?“ spurði hann.
„Það er allt í lagi með hann. Hann er stál-
sleginn. Hann er í rúminu. Þetta var smáskeina
á handleggnum á honum. Hann er nýbúinn að
borða morgunmat. Og haim át heilt pund af
fleski þessi mathákur“.
Harvey andvarpaði og reis á fætur. Svo gekk
hann að glugganum og leit út. Herbergið var
á efri hæð og fyrir framan hann, liandan við
mannauða götima var höfnin og bryggjan.
Drykklanga stund starði hann á bilið, þar
sem skipið hafði legið daginn áður og hann gaf
frá sér gr,emjuhljóð. Við sjóndeildarhringinn
kom hann auga á daufa reyksúlu sem gat verið
frá skipi. Ef til vill var það Aureola. Hann
vissi það ekki; hann vissi það eitt að skipið
var farið.
Hann sneri scr við með hægð og mætti ill-
girnislegu augnarráðinu sem hvílt hafði á hon-
um allan tímann.
„Hvers vegna gerðirðu þeim ekki aðvart?“
sagði liann. „Renton — eða einhverjum. Það
liefði þó verið hægðarleikur".
Hún flissaði; fór síðan að skellihlæja og
barði lófanum í borðið.
,,Að heyra til hans“, sagði húa milli hlát-
urshviðanna. „Að heyra til hans. Skilurðu ekki
að mamma Hemmingway hefur gaman að
þessu? Þetta, er mesti brandari sem heyrzt hef-
ur síðan Nói festist á Ararat. Almáttugur, ég
er að kafna“. Hún hélt um magann. „Ég vissi
að Renton myndi ekki bíða til eilífðar. Ég sá út
um gluggann þegar skipið lagði úr höfn. En
ég sá, að þú varst þreyttur, ljúfurinn. Og ég
leyfði þér að sofa“.
Hún hristist af hlátri, svo breytti hún allt
í einu um rödd og fór að halda að honum matn-
um.
„Svona, svona. Láttu þetta ekki á þig fá.
Fáðu þér eitthvað í svanginn. Ég er búin að
borða, svo að mér er sama. Þarna eru bjúgu og
tómatar. Sín ögnin af hverju setur meltinguna
í lag“.
Hann virti hana fyrir sér; og án þess að
líta af henni dró hann stól að borðinu og settist.
„Svona á það að vera“, hrópaði hún og fór
að ýta réttunum að honum. „Svei mér þá alla
daga, þegar þú sýndir mér sem mesta kurteisi
um borð datt mér ekki í hug að ég gæti bráð-
lega iborgað í sömu mynt. Hana nú. Kiaffið er
orðið skítkalt. Ég skal láta koma með heitt“.
„Þakk fyrir. Ég er svangur þótt undarlegt
sé“.
Meðan Harvey smurði sér brauðsneið, teygði
hún út haadlegginn og kippti í bjöllustreng.
Eftir skaihma stund kom spönsk stúlka inn í
herbergið. Hún var í bleiku pilsi, sokkalaus, í
hælaháum skóm; hárið .féll í lausum fléttum
niður uhgan, þrýstinn barm hennar; hún brosti
GL%HI OC CAMW4
Ég; er í ljótrl klípu, sagói Jón utanbúðarmaöur
Við kunningja sinn. Mig vantar hundraðkall,
en velt ekkert hvert ég á að snúa mér.
l»að er gott, svaraði Pétur. Ég var neínilega
hálfhræddur um að 1>Ú mundir snúa þér til min.
Hvenær áttu afmæli, Pétur litii, spyr frændt.
I>að er langt þangað tii, svaraði Pétur, sem
hefur verið áminntur um að betla ekkl afmælis-
gjafir. Á laugardagiivn kemur er ár síðan ég
áttl seiiiast afmæli.
Stína (liéfur séð Bet,u koma æðioft út úr lyfja-
búðinni)..: Ilvers vegna ferðu svona oi't út í
apótek; ertu lásln?
Nei, eú . ég er: trúlofuð lækninum, og lyfsalimi
er sá eini sem getur lesið skriftina hans.