Þjóðviljinn - 14.06.1953, Qupperneq 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 14. júní 1953
þióovmiNN I
Ctgefandl: Samelningarflokkur alþýöu — SósiaJietaflokkurinn.
Ritstjórar: Magnús Kjartausson (áb.), Sigurður Guðmundsson.
Fréttastjórl: Jón Bjarnason.
Blaðamenn: Ásmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guð-
mundur Vigfússon, Magnús Torfi Ólafsson.
Auglýsíngastjóri: Jónsteinn Haraldsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg.
Ifl. — Sími 7500 (3 línur).
Askriftarverð kr. 20 á mánuði í Reykjavík og nágrenni; kr. 17
annars staðar á landinu. — Lausasöluverð 1 kr. eintaki?/.
Prentsmiðja Þjóðviljane h.f.
1 J
Förustumaður andspyrnuhreyfinpr-
innar á þing
Um eitt er spuvt í sambandi við kosningarnar í Reykja-
vík: kemst Gunnar M. Magnúss, forustumaður and-
spyrnuhreyfingarinnar gegn her í landi, á þing eða ekki.
Um það snýst kosniugabaráttan hér í Reykjavík og her-
námsflokkarnir beita orku sinni og brögðum til þess að
koma í veg íyrir þau máialok. Dag eftir dag er ráöizt gegn
Gunnari með fúkyrðum, en auk þess hefur svonefndur
Þjóðvarnarflokkur veriö efldur til þess aö tvístra and-
stööunni gegn hernáminu og reyna aö draga atkvæði
frá Gunnari M. Magnúss. Hernámsflokkarnir leggja þann-
ig ofurkapp á þetta atriði, eins og vænta mátti; í þessum
átökum má segja að birtist í brennidepli sú barátta sem
nú mótar bjóðlífið mest, baráttan um hernámiö.
Sósíalistaílokkurinn bauö Gunnari M. Magnúss sæti á
3’stanum í Reykjavík í samræmi við þá meginstefnu sína
aó' koma á sem víðtækastri einingu þjóðarinnar gegn
hernáminu og öllum afleiðingum þess. Á sama hátt og
t. d. Finnbogi Rútur Valdimarsson býður sig fram á
vegum flokksins þótt hann sé utanflokka. Sósíalistaflokk-
\irinn lrefur aldrei átt víðtækari bandamenn en einmitt
nú, enda hefur aldrei verið brýnari nauðsyn á samheldni
allra frjáislyndra manna.
Gegn þsssu bandalagi beita hernár^flokkarnir og klofn-
ingsútibú þeirra hinni gamalkunnu rússagrýlu. Þeir segja
í viðræðum við fólk: Víst eru Gunnar M. Magnúss og
Finnbogi Rútur Valdimarsson ágætir menn, en með því
að kjósa þá eruð þið aö hjálpa ,.kommúnistum“. Einar
Gunnar Einarsson lögfræðingur, einn af forustumönnum
andspyrnuhreyfingarinnar gegn her í landi, svaraði þess-
um ,.röksemdum“ á ljósan hátt á hinum ágæta útifundi
sem haldinn var fyrir skemmstu, Hann benti á eftirfar-
andi staöreyndir:
Sósíalistaflokkurinn kom þreniur mönnum að í Reykjavík síð-
iist m«ð yfirburftum og vantaði lítið atkvæðamagn upp á að koma
fjórum mönnum. Hann þarf því ekki á neými hjálp að balda
tií |æss að koma sínum flokksbundnu frambjóðendum að. I>eir
sem vilja stjðja baráttuna gegn hernámiuu gera jiað einmitt
með því að kjósa C-listann; þá greiða þeir Gunnari M. Magnúss
atkvæði sitt og j>ar með andspyrnuhreyfingunni gegn lier í
lanndi. Sæti það sem Gunnar skipar, er baráttusætið, kosning-
arnar í IíeykjaAÍk snúast um j>að. Sósíalistar bjóða fram allt
sitt atkvæðamagn til j>ess að koma Gunnari M. Magnúss á j>ing.
og þá ætti sízt að standa á j>eim stuðningsmönnum andspyrnu-
hreyfingarinnar gegn her í Iandi, sem ekki telja sig fylgjandi
sósíaiistuni.
★
Þannig lagði Einar Gunnar Einarsson lögfræðingur
kosningaátökin fyrir, og röksemdir hans vefða ekki hrakt-
ar. Einmitt um þetta er barizt: á Gunnar M. Magnúss að
vera fulltrúi Reykvlkinga á þingi eða einhver þeirra
manna sem kölluðu herinn inn í landið meö allri þeirri
spillingu og víðtæku hættu sem fylgir því óhappaverki.
Með eða móti her í landi er lausnarorö þessara kosninga.
Gunnar M. Magnúss hefur á stuttum tíma komiö af
stað hinni glæsilegustu hreyfingu ásamt samstarfsmönn-
um sínum. Öllum, sem sátu þjóðarráðstefnuna gegn her
i land, mun verða hún minnisstæð, eldmóöurinn, bai'-
áttukjarkurinn og gleðin sem þar ríkti; það var auðfund-
jð að almenningur fagnaði því af heilum huga að hafa
fengið tækifæri til þess aö bindast samtökum gegn her-
náminu. Öllu þessu fólki er það nú sérstakt fagnaðarefni
að hafa fengið tækifæri til þess að halda þeirri sókn'afram
í kosningunum í sumar, með því að fjdkja sér um Gunnar
M. Magnúss. Það er auðvelt að starfa að sigri hans, og
meö nógu öflugu starfi mun sigur hans vcröa glæsilegui'.
Hemámsf lokkamir þrír bðnna með
lögum Byggingaf élagi alþýðu ú
byggja verkamannabúsfaði
Sósíalistaflokkurinii hefur á Álþingi barizt fyrir frelsi
Byggingarfélags alþýðu og annarra til að byggja fyrir
verkamenn og aðra, sem vantar hásnæði En heraáms-
flokkarnir þrír hafa ýmist svæft það mál eða drepið
:
Þetta eru fyrstu verkaniannabústaðirnir, byggðir af Byggingarfélagi alþýðu
Byggingamá! • alþýðu eru þessu hneykslisákvæði. En
einhver allra brýnustu hags- frumvörp hans liafa alltaf ver-
munamál fjöldans, sem útkljáð ið felld eða svæfð.
verða í þessum kosningum. Her-
námsflokkarnir þrír: íhaldið,
Framsókn og Alþýðuflokkurinn
hafa sýnt hug sinn til bygg-
ingamálanna á uivdanförnum
þingum.
Nú er það fólkið sjálft, sem
getur sett lög um að tryggja
bygingar nægra og góðra íbúð-
arhúsa, — getur sett ákvæði
um löng lán meffl lágum vöxt-
um til jvess að gera mönnum
kleift að eignast þau.
Fólkið getiir sett þau lög
með því að kjósa sinn eigin
flokk: Sameiningarflokk alþýðu
— Sósíalistaflokkinn.
Byggingafé^ög alþýðu byggðu
fyrstu verkamannabústaðina
sem byggðir voru. Það var
brautryðjandinn í því starfi.
Þegar það ætlaði að halda á-
fram því starfi sínu, eftir að
Sósíalistaflokkurinn var stofn-
aður, rauk „þjóðstjórn“ Al-
þýðuflokksins, íhaldsins og
Framsóknar til og gaf út bráca-
birgðalög til þess að banna
Byggingafélagi alþýðu að
starfa! Svona var ofstækið,
svona var umhyggjan fyrir
þeim húsnæðislausu. — Síðan
þetta ofbeidi var framið hefur
Sósíalistaflokkurinn hvað eftir
annað, seinast á nýlokeiu þingi, j
reynt að fá fram breytingu á’
Svona búa um 2500 ÍSLENDINGAE í „bröggum“, auk allra
þeirra sem búa í öðru heilsuspiílandi húsnæði.
*!
de Falla — Bizet — Tsjaikovskí
Sinfóníusveitin hélt tónleika
þann 10. júní undir stjcim
Herm. Hildebrandts og með
aðstoð grísku söngkonunnaf
Diönu Eustrati í Þjóðleikhúsinu.
Viðfangsefni söngkonunnar voru
eftir Manuel de Fal!a, þættir úr
iballettinum „E1 Amor Brujo“
(Ástartöfrar) og söngvar úr
óperu Bizets Caimen.
Lög de Falla eru fögur og
sérkennilega spönsk. Söngur
og dans,eru í spánskri þjóðlist
svo nátengd að varla skilst að.
í spönskum þjóðlögum hregður
fyrir kvarttónsbilum svipað og
í íslenzkum rimnakveðskap, en
þeir rekja fil mára, hvaðan sem
við höfum þetta. Það er því
ckki undarlegt að de Falla not-
ar söngrödd í ballett sínum.
Það var óblandin ánægja og
mikið nýnæmj íslenzkum hlust-
endum að heyra söngkonuna
og sinfóníusveitina fara með
þessa sérkennilegu tónlist undir
leiðsögn hins ágæta stjórnanda.
Carmen-lögin eru kunn-ari enda
vakti söngkonan með þeim
mikla hrifningu og lof áheyr-
enda var langdregið. Varð hún
að endurtaka síðasta lagið.
Verkefni -sveit.arinnar var að
þessu sinni ein vinsæliasta sin-
fónían á eínisskrám sinfóníu-
sveita hvarveína, 5. sinfón a
Tsjaíkovskís. Þetta -ér slór-
gíaésilegt verk, á stundum . ógn-
þrungið og giápur hlustandann
heljartökum. 1 söngskránni er
haft eftir Tsjaikovskí að megin
hugsun verksins sé „alger und-
irgefni gagnvart örlögunum, —
eða, sem er það, sáma — g.agn-
vart órannsakanlegri stjórn
forsjónarinnar". Meg;n ástæð-
ian fyrir hinum almennu vin-
sældum sinlóníunn.^p munu þó
vera hve auðug hún er að ein-
földum en yndislegum, stefjum,
ýmist glaðværum og gáskafull-
um eða dreymnum, sárum og
saknaðarfulhim. Stjórnanda,
Herm. Hildebrandt. var ákaf-
legn vel þakkað fyrir vel unnið
verk.
llallgr. Jakobxvon.