Þjóðviljinn - 29.10.1953, Blaðsíða 8

8) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 29. október 1953
iLFUR UTANGaKÐS
24. DAGUR
Bóndinn í Bráðagerði

niTSTJÓRl. FRÍMANN HELGASON
urnar. En þegar lá við óefni, sá hann hvar gamall maður stóð
á dyrahcllu við hús sitt fornfálegt. Vakti hann þegar traust
bóndans, svo hann hafði eingar sveiflur á en gekk til hans og
tjáði honum vandræði sín á alþýðlegan og liispurslausan hátt.
Gamli maðurinn tók erindi hans með skilníngi og leiddi Jón með
sér í afhýsi lítið að húsabaki. Varð Jón harla glaður við þessa
úrlausn mála sinna. Gaf hann velgjörðarmanni sinum ríflega í
nefið að athöfn lokinni og tóku síðan tal saman. Jón gerði
stuttlega grein fyrir erindum sínum, en er hann nefndi hið
opinbera,. spýtti kall fyrirlitlega og bað fjanda þann aldrei þríf-
ast. Væri allt illt runnið undan rifjum þeirrar stofnunar, en afþví
Jón vildi ekki deila við mann, sem hafði sýnt honum slíkt
v'narbragð og á undan var geingið, vék hann máli sínu að því
meðal annars, að hann ætti einnig að leita hófanna um kaup
á hljóðfæn því, sem nefndist orgel og vissi hann ógerla hvert
hæri að snúa sér slíkra erinda. Kallinn sagðist aldrei hafa
séð eða Leyrt téð hljóðfæri nema í kirkjum, og mundi það
drjúgan spöl fyrir utan og ofan möguleika fátækra manna að
eignast siíkan'grip. Afturámóti væri til stofnun í þessum bæ,
sem Útvaip héti og væri ekki úr vegi að þreifa fyrir sér hjá
þeim, er þar rcðu húsum. Virt'st sú stofnun eiga þann eina
tilgáng að framleiða afkáraleg hljóð og myndi af þeim ástæðum
eiga öll tól þaraðlútandi. Finnd:st sér, að stofnunin gæti að
ósekju séé af einu slíku píslar.tæki.
Jón varð glaður við þessar fréttir, þakkaði öldúngnum hjart-
anlega og gaf honum aftúr í nefið. Kvöddust síðan með kær-
lc’kum.
Jón greikkaði sporið, því ennþá átti hann drjúgan spöl ófa.r-
inn. Ea nú tóku ný óþægindi að gera vart við sig, en af öðrum
toga spunnin en hin fyrri,. Voru þessi einfaldlega afleiðíng þess,
,-ð hann hafði ekki neytt matar frá því einhverntíma deginum
r.ður. Ha'maði hann mjög missi nestistöskunnar, þvi sjaldan
hafði hann haft sárari þörf fyrir magálsbita en einmitt nú. Tók
hann að litast um eftir vertshúsi eða e:nhverjum þvílikum stað
þarsem hann gæti fullnægt matarþörf sinríi.
Svo alltieinu rís framundan honum það hús, sem kennt er
við Alþingi íslendinga. Glaðnaði yfir Jóni er hann bar kennsl
á bæinn. Snoturlegt var um að litast úti við, þótt landrými
væri í 'minna lagi. Tún vel hirt en sýnu m/nna helduren í Bráða-
gerði og mundi ekki framfleyta stórum hústofni, enda spillt með
óþarfa gángvegum. Jón gekk að bæjardyrum, og barði þrjú
hcgg á útihurð m:kla, en ekki var skjótt geingið til dyra. Kom
þó um siðir að rjálað var við dyrabúnað og mannpersóna ein
birtist i gættinni milli stafs og hurðar, 'Túl á svip, og spurði
hverju sætti slík barsmíð.
Ég heiú Jón og er frá Bráðágerði,: sagði bóndinn. Mig lángar
til þess að hafa tal af þíngmönnum ef þeir eru he'ma við.
Andlitið í gættinni sagði þíngmenn sitja á fundi svo þýðing-
r.rmiklum, að þeir hefðu lagt blátt bann við að vera truflaðir
þvað mikið sem við lægi.
Ég er iángtað kominn, sagði Jcn, og vildi því gjarna mega
doka við þar til þíngmenn eru til viðtals.
Dyramaour kvað það ekki ástundað í þessu liúsi að skjóta
rkjólshúsi yfir gesti og gángandi, og til þess að ekki færi neitt
á milli mala hvaða skilníng bæri að lcggja í orð hans, rak hann
hurð í lás án frekari umsvifa. Þótti Jóni lítið koma til gestrisni
á þessum bæ og ekki til fyrirmyndar ef upp væri tekinn heima
.• Vegleysusveit.
Sulturinn tók að sverfa æ fastar að Jóni, svo ekki varð kom-
ist hjá því að fullnægja matarþörfinni öllu leingur. Eftir öllum
sólarmerkjum að dæma þurfti ekki lángt að fara þe:rra erinda,
því öðru megin við túngarð reis vertshús mikið og mundi þar
íiflega borið á borð, ef slíkt væri í réttu hlutfalli við stærð
hússins. .Gekk Jón þángað, en er hann kom að dyrum, leist
I.onum ekki á blikuna, því annan eins dyrabúnað hafði hann ekki
séð á ævi sinni. Hurðin, ef hurð skyldi kalla, var einsog geysi-
stórt myliuhjól og snerist er geingið var um. Jón klóraði sér í
skegginu og hugleiddi hvemig hættuminnst mundi að komast
þarna innfyrir þröskuld. Eftirað hafa horft á allmarga hverfa
inn og sleppa óslasaða að því er best varð séð, lagði hann til
atlögu, en er hann sá sig inniluktan í þessari heljarkvörn kom
á hann hik, skall þá einn vængurinn óþyrmilega á baki hans
og hrökk af honum hatturinn. Jóni varð skapfátt, því hann
kenndi til þarsem þynnst var á beini, og gaf ófögnuði þessum
vel. úti látio spark. Var hann vanur því að gefa beljunum
í Bráðagerði slíka ráðníngu, þegar svo viidi til, að þær sýndu
bonum ótiihlýðilega óvirðíngu með því að sletta á hann hölunum.
„FIFA hefði átt að sigra með
fíórum mörkum gegn tveim"
segir Asbjörn Halvorsen, ritari
norska knattspyrnusambandsins
Eftir leik úrvalsliðs F.I.F.A.
gegn Englandi átti „Sports-
manden“ viðtal við Asbjörn
Ilalvorsea um leikinn en hann
var þar sem fulltrúi norskra
knattspyrnumanna. Var samtal-
íð á þessa leið:
— Hver voru áhrifin, sem
þú varst fyrir af þessum stór-
leik í London?
— Fyrst og fremst verð ég
að ségja að. hann var nýstár-
legur, og skemmtilegur, og
hefði F.I.F.A. átt að sigra. Eng-
landi var bjargað á síðustu
minútu leiksins með mjög vafa-
samri vítaspyrau.
—- Var byrjun leiksins góð ?
-— Jú og það var athyglis-
vert að við fengum að sjá 3
mörk á fyrstu 17 mínútunum!
Eftir 5 mín. komst Spánverjinn
Kubala — hann er raunar fædd-
ur í Ungverjalandi — í gegn en
var brugðið er hann ætlaði að
skjóta í mark. Hann skoraði
sjálfur úr vítaspyrnunni. Eftir
aðeins tvær minútur skorar
Stan Mortensén- fyrir ■ England.
Um það bil-10 mín. síðar þýtur
hinn litli ljóshærði ítali Bona-
perti gegn um ensku vörnina
og skorar mjög vel. Þar með
stóðu leilkar fyr:r F.I.F.A. 2:1
og F.I.F.A. eykur markamun í
3:1. Bretar skora síðan tvo
næstu mörk og jafna 3:3. Þctta
var „spennandi“!.
Næst er það F.I.F.A. sem fær
4:3 og svo þegar 30 sek voru
eftir af leiknum kom vítaspyrn-
an . Það var ónauðsynlegur
dómur hjá dómaranum, sem var
frá Wales.
Dómarinn „knock out“.
Fyrst við minnumst á dóm-
arana má geta l>ess að það
er L fyrsta sinn, sem ég hef
séð dómara fá rothögg (knock
out) með knetti. Það var sam-
leikur mvlli Gunnars Nordahl og
Kubala, sem sendir til Chaj-
kovski, en hann gefur knöttirm
fram í opnu, þar stóð dómar-
inn og fökk kaöttimi í bakið,
Knötturinn hrökk aftur til
Júgóslavans, sem sendi hann
fram aftur með fullum krafti
— til að hitta dómarann einu
sinni enn og nú í hnakkann.
Dómarinn féll eins og hann
hefði verið skot:nn og lá með-
vitundarlaus no'.ikra stund. Með
hjálp læknis og lyktarsalts jafn-
q.ði hann sig aftur. —-
— Hvernig dæmdi hann?
— Vel í fyrri hálfleik en lak-
ar í þe:m síðari sem skiljan-
legt er eftir rothöggið!
Liðin.
— Hvað segir þú um liðin ?
-— Ef við tökum F.I.F.A.-liðið
fyrst þá varð ég fyrlr von-
brigðum með Gunnar Nordalil.
Hann var vei'kasti. maður fram-
línunnar. En allt liðið lék bæri-
lega vel í bezta „Vmarstíl“ með
þá ianherjana Vukas og Kub-
ala sem beztu menn.
F.I.F.A.-liðið var mcð fjóra
miðframherja frá v.'nstri ian-
herja til hægri útherja og var
þeim gjarnt að sækja á miðj-
una, cn það he'fur að sjálfsögðu
ekki truflað Nordhal svo lítið.
framvarðalínunni var Chaj-
kovski sem _ við höfum séð í
Osló áberandi beztur. Sem mið-
framvörður lék Þjóðverjinn
Posipal öruggt og hélt Loft-
house vel niðri.
Innri vömin hefði ge.tað ver-
ið sterkari að minni hyggju.
Hægr': bakvörður, Nóvarra, var
óöruggur og átti beialínis sök
á einu marki Breta. Seman var
ágætur í marúinu, en hann
meiddist í fyrri hálfleik og í
leikhló fór Beara frá Júgóslavíu
í mark F.I.F.A. og voru áhr'f
leiks hans betri en Austurríkis-
mannsii.is.
Lið Englands olli nokkrum
vonbrigðum. B'lly Wrigtli var
skugg! af sjálfum sér. Eg held
að eng'nn hinna ensku l'ðs-
manna hafi náð sínu bezta. Stan
Matthews og Stan Mortensca
voru beztir í sókninni. Vinstri
hliðin var ve'k, sérstaklega
hinn ungi innherji Albert Quix-
hall. Nat Lofthouse lét Posipal
stöðva sig- of auðvcldlega.
— Var F.I.F.A. lið'ð sem
sagt betra?
— Já, án efa. Lið Eiglands
var oft leikið grátt og sann-
gjörnust úrslit hefðu verið 4:2
fyrir F.I.F.A.-liðið, því ég hef
aldrei séð svo veikt leJ.iandi
ens'.rt landslið sem þetta.
— Hvað er annars um að
vera í sambandi við S0 ára
afmæli F.A.?
— I gær voru móttökur og
afhentar gjafir og svo- opnun
sýningar þar ,sem eíngöngu voru
munir frá knattspyi-nu.
í.annarri frétt um þenaan leik
segir m.a.: F.I.F.A.-liðið hafði
3:2 í hálfleik og lið þess var
það serrí hafði jákvæðari áhrjf
á áhorfendur. ■— Hin:r knat.t-
spyrnu skynbæru áhorfendur
urðu hvað eftir annað vottar
að frábærum samleik og kantt-
meðferð. — Boniperti gerði
þriðja maii'.t F.I.F.A. Hann stöðv
aði rólega kuött úr. langri
spyrnu, og tók liaan með sér
í áttina að marki Englands. I
stað þess að senda hann inn á
miðju vallarins lék hann á
Eckersley, og skaut síðan
skemmtilega i mark. Það var
þungbúin „stemming“ á áhorf-
eadabeílikjunum er F.I.F.A.
hafði 3:1. E.i rctt fyrir hlé
tókst Mullen að ckora af stuttu
færi.
Er þrjár mínútur voru liðnar
af öðrum hálfleik lék Matthews
einn í gegnum vörn F.I.F.A. og
send' knöttinn svo til Mullen
sem skoraði aftur. Á 20 min.
fckk Ncrdahl 'inöttinn af mis-
skilningi frá Billy Wright, hljóp
með hann fram og gaf hann
síðan Kubala, s.em skoraði.
fjórða mark F.I.F.A. Stan
Matthews gerði hetjulegar til-
raun'r t:l að jafna cða sigra á
næstu mínútum. Siðan virtist
sem enska liðið byrjaði að riðl-
ast og markmaðurinn Merrick
hafði nóg að gera að bjarga.
Mínútu fyrlr le'Gslok var Mort-
ensen brugðið ólöglega á víta-
teig. Sóttu Bretar þá bakvörð-
in Ramsey sem jafnaði með ör-
uggu skoti.
Pólski t'imleikameistarinii Gaoa.