Þjóðviljinn - 29.04.1954, Side 4

Þjóðviljinn - 29.04.1954, Side 4
4) — ÞJÓÐVILJINN — Funmtudagur 29. apríl 1954 Aðbúnaður iðniiema í Iðn skélanum í í síðasta eintaki Iðnnemans er að nokkru kynnt sú aðbúð sem nemendur Iðnskólans verða að bua við á námstíma sínum. Þjóðviijinn telur að sú lýsing eigi erindi til fleiri, og fer fráSögnin hér á eftir: j Það er eins og það grípi mann einhver lómieikakennd, þegar maður gengur inn í Iðn-. skólann. En hugurinn dvelurj ekki lengi við sálarástandið,' því það fyrsta, sem menn reka.' af krananurp, en slikt er ó- framkvæmanlegt án þess að koma við hann með vörunum og er þar af leiðandi stórhættu- legt heilsu neménda. Það verð- ur því krafa allra iðnskólanem- enda í Reykjavík að vaskur þessi verði þegar fjaxlægður og í hans stað komi gosbrunnur. Þessari kröfu beina i>eir til heilbrigðísyfirvalda bæjarins, því hæpið er, að skólanefnd Iðnskólans vakni af Þyrnirósu- svefni sínúm nú. Þessi mynd er úr II stofunni. Sjást hinir baklausu koliar og bekkir vel. — Hversu lengi verður það þolað, að skóianum skuli leyfa.-ít a'i bjóða nemendum upp á bakiausa koUa og bekki? augun í er inn kemur, er að engin motta er í forstofu húss- ins, og eftir þeim upplýsingum, serh við þöfum fra nemendum skólans/^iefur hun ekki sézt þar í allan vetur. Og þá ekki held- ur undanfarin ár. Ílotta er hlutur, sem 4 fjölda- mörg ár hefur þótt sjálfsagður og: ómissandi hlutur á hverju einasta heimili, og ekki sízt þar sem margt fólk kemur saman. Hljóta allir að sjá, hvílíkan ó- þrifnað þetta hefur í för með sér, sérstaklega í vondum veðr- um, að menn skuli þurfa nauð- ugir viljugir að ganga inn í kennslustofu, þar sem þeir eiga að sitja 2—3 tíma, með óhreina fætur, sjálfum sér og öðrum til leiðinda. En við þessu virð- ist ekki hægt að gera, og þess vegna höldum við áfram göng- unni án þess að geta þurrkað af okkur. Gegnt aðaldyrum skólans rek- umst við á vask þann, sem er á myndinni hér á síðunni. Eins og sjá má á myndinni, er sápa á vaskinum og handklæði gegnt honum og gat á forskalning- unni fyrir ofan hann. Vaskur þessi er eflaust hinn mest umdeildi hér á landi, og það ekki að ástaeðulausu. Fyrir 20 árum var mikið skrif- að urn hann í Iðnnemanum, sem þá var gefinn út af Skóla- félagi Iðnskólans, og þess kraf- izt, að hann yrði fjarlægður, en í staðinn kæmi gosbrunnur til að drekka úr. Var sú krafa rökstudd með þvi, að það væri algerlega óforsvaranlegt að láta 500 nemendur drekka ú.r sömu krús, en ein krús var höfð til að drekka úr á hillu fyrir ofan vaskinn. Var mikið um þetta skrifað og gerðar margar álykt- anir, enda kom í Ijós árangur eftir langa bið. Ein kanna í við- bót!! Nú er engin kanna, held- ur skulu nemendur drekka beint Og fyrst við erum farin að tala um vaska, skulum við líta á þann, sem staðsettur er á salerni karlmanna í skólanum. Á sH'kum ■•stöðum þykir sjálf- sagtt að höfð. sé sápa,; en luepið er að hún hafi komið. þangað inn á annan hátf. en í vösum nemenda. Handklæði, hvað er það? Salerni skólans eru oftast í óreiðu, frárenhsli þeirra stíflaó og vatn á gólfum þeirra. Hús- vörður skólans reynir að þrífa eins vel og hægt er, en ræður lítið við. Nú göngum við upp í H-stofu, sem ér í þaki hússins. En xá leiðinni skulum við líta inn í teiknistofu prentara. Þar rek- umst við á þriðja vaskinn. Er hann einkum frægur fyrir ó- daun þann, er upp úr honum leggur.Er því ekki vert að dvelja þar lengi, en halda áfram í H-stofuna. (Sjá með- fylgjandi mynd). Þið eruð undrandi, en svona er það, þótt ótrúlegt sé. Þessir kollar þarna, sem eflaust eiga að sýna fyrstu ár húsgagna- iðnaðarins og eisa að vera stofninn í væntanlegu minja- safni skólans, eru ailir notaðir við kennslu. Það hefur aldrei þótt sérlega hollt að sitja á skólabekk, hvað þá að vera við vandasamt tækninám, með hálfan hugann við námið, og hinn við að halda jafnvæginu. Þessi flækja í loftinu, sem efalaust stendur eitthvað í sam- bandi við rafmagnið, mun not- Uð til hvíldar heila nemenda á prófum. Eiga þeir að dreifa huganum með því að finna upphaf og endi hennar. Nú hafið þið lesendur, verið leiddir upp ó hanabjálka þessa merka húss. Ef til vill sjáum við eitthvað fleira á bakaleið inni, sem markvert er. Hankar eru flestir brotnir. og í sambandi við það má geta þess, að allmikil brögð hafa verið af yfirhafnaþjófnuðum. Flourecent-ljós sjást hér ekki, þótt þau þyki ómissapdi í öll- um skólum og þótt víðar væri leitað. Og einnig fræðumst við um það, að það sé ekki ósjaldan að iðnnemum er lítt þolanleg setan í skólanum sökum kulda. En þrátt fyrir allar kvartanir þeirra um lagfæringar, er ekk- ert við því gert, þeir eru hunz^ aðir í þeirri kröfu sinni, eins og öðrum. Og nú erum við komin nið- I'essl vaskur er á salerni skólans. Þar sést aidrei sápa eða handklæði ur. Ef til vill mun einhver líta ó skóna sína og sjá, að þeir eru orðnir hreinir. Og þá rifj- um við upp fyrir okkur það, sem við sóum, engar mottur, óhreinindin á salerninu, vask- ana, kuldann, H-stofuna og allt hitt, sem til bóta ber að stefna. Þeasl mynd er af vaskinum i anddyri skólans. Vonandl verður hann horflnn { haust Aðvörun þóít seint sé •— Engin aísökun að íram- leiðslan sé íslerízfc — Engu'ber að hlíía sem illa er g'ert. — Kpi skriíar um málv^rkasýningu ÞAU ERU dálítið undarleg hin óskrifuðu lög í sambandi við gagnrýni á listum og bók- menntum nú til dags. Við sumu á maður beinlínis að fussa og sveia, eins og til dæmis ab- strakt málverkum, atómljóðum svo að nokkuð sé nefnt. En ef maður leyfir sér að anda á ýmislegt annað, svo sem kvart- etta, kóra, íslenzkar kvikmynd- ir, er maður óþjóðlegur og hrokafullur. Nú er ég nýlega búin að fá bréf frá „Sigga“ þar sem hann talar um ís- lenzku kvikmyndina „Nýtt hlutverk", sem sýningar eru nú um það bil að hætta á. Hann vill ekki að ég birti bréf- ið í heild, en fer þess á leit við Bæjarpóstinn að hann „vari fólk við að horfa á þessa hrákasmíð. Það er engin afsök- un fyrir lélegum vinnubrögð- um að þau séu íslenzk, og mér finnst háborin skömm að þvi að blöðin skuli hafa vakið svo mikla athygli á mynd þessari og beinlínis gefið í skyn í frétt- um um hana að hún væri sjá- andi“. Seinna í bréfinu segir hann: „Þetta minnir mig á ís- lenzku iðnaðarframleiðsluna á stríðsárunum. Framleiðendur gengu þá á lagið og framleiddu lélega vöru sem seldist vegna þess að ekkert erlent var á boðstólum að keppa við hana. Nú súpa þeir margir hverjir seyðið af því og fólk tekur hið erlenda fram yfir vegna hinnar lélegu reynslu sem það fékk af innlendum varningi. Þetta kallar sjálfsagt einhver óþjóð- legt, en ég er þeirrar skoðun- ar að engu beri að hlífa sem illa er gert, livort sem það er útlent eða rammíslenzkt". Loks segir „Siggi“: „Ef til vill á islenzkur kvikmyndaiðnaður sér framtíð og það er vissulega von mín, en framgangur hans getur aldrei byggzt á því að slælegum vinnubrögðum sé hrósað vegna þess eins að þau eru íslenzk. Það verður að benda framleiðendum á mis- tök sin til þess að þeir geti bætt úr þeim. Á þann hátt einan verður árangri náð“. ★ NÓI SKRIFAR: „Kæri Bæjar- póstur. Mig langar til að vekja athygli þína og lesenda þinna á skemmtilegri málverkasýn- ingu, sem nú stendur yfir i Listvinasalnum. Þar sýnir ung- ur mólari, Jóhannes Geir Jóns- son, 26 ára að aldri og ættað- ur að norðan. Það er ánægju- legur blær yfir sýningu þess- ari og ég vil hvetja sem flesta til að sjá hana. Og þeir sem nóg eða næstum nóg hafa fengið af abstrakt málverkum að undanförnu fá þægilega hvíld frá þeim á sýningu þess- ari, því að þarna vita þeir hvað þeir eru að horfa á. Flestir ungu málararnir okkar mála abstrakt og það er því kær- komin tilbreyting að horfa á myridir sem tala til skynsem- innar en ekki einungis til hjartans og tilfinninganna. Sýning Jóhannesar Geirs stend- ur til sunnudags og vil ég færa hinum unga listamanni þakkir og hamingjuóskir í tilefni af hinni ánægjulegu sýningu hans. — Nói“.

x

Þjóðviljinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.